„Szukanie Syjonu i błogosławieństw Pana”, Dla wzmocnienia młodzieży, wrzesień 2021, str. 2–5.
Przyjdź i naśladuj mnie
Szukanie Syjonu i błogosławieństw Pana
Budowanie Syjonu jest wielką odpowiedzialnością, ale przynosi też wielkie nagrody.
Pierwsza i największa prawda niebios jest taka, że Bóg kocha nas z całego Swojego serca, mocy, umysłu i siły. On chce dla nas tego, co najlepsze — zawsze tak było i zawsze tak będzie. Chce, żebyśmy byli szczęśliwi, nie chwilowo czy pozornie, ale głęboko i wiecznie szczęśliwi, tak jak On. On chce, żebyśmy wzrastali i osiągnęli nasz boski potencjał jako synowie i córki Boga.
Wiem, że to nie zawsze jest proste. Wielu z was mierzy się z trudnościami i osobistymi próbami, które czasem mogą być przytłaczające. Prawdopodobnie przyglądaliście się okolicznościom zaistniałym w waszym życiu, warunkom rodzinnym lub problemom narodów świata i zastanawialiście się: „Jak mogę przejść przez ten labirynt wyzwań?”. Ta odpowiedź może was zaskoczyć: starajcie się budować Syjon.
Gdzie jest Syjon?
Miłujesz mnie więcej niż ci? — David Lindsley
Na przestrzeni wieków Bóg regularnie nawoływał Swój lud do ustanawiania Syjonu. Było to zazwyczaj konkretne miejsce, w którym lud Boga mógł uwolnić się spod wpływu świata i żyć w harmonii. W tej ostatniej wielkiej dyspensacji Syjon nie jest jednak ograniczony do jednej lokalizacji geograficznej. W naszych czasach Syjon może być wszędzie tam, gdzie znajdują się wierni członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Pan opisał ten lud Syjonu jako lud „jednego serca i jednego umysłu” (Ks. Mojżesza 7:18) oraz „nieskalanego serca” (Doktryna i Przymierza 97:21). Krótko mówiąc, nie myślimy już o Syjonie w kontekście tego, gdzie będziemy żyć, ale jak będziemy żyć.
Wiele wspaniałych błogosławieństw czeka was, jeśli będziecie najlepiej, jak potraficie, budować Syjon i będziecie tacy, jakimi Zbawiciel potrzebuje, żebyście byli, i będziecie pomagali przygotowywać drogę na Jego powrót na ziemię. Takie zadanie wymaga pracy i niesamowitej wiary, ale przyniesie też trwałe szczęście i radość. Mam nadzieję, że będzie to dla was tak poruszające i ekscytujące, jak dla mnie! Jak nauczał Prezydent Russell M. Nelson nic — absolutnie nic — nie jest ważniejsze1. I my możemy w tym uczestniczyć! Jesteśmy żołnierzami na pierwszej linii prawdy. Nie nosimy kul, nosimy bandaże! Jesteśmy powołani, aby pomóc uleczyć świat i stworzyć ogólnoświatową kongregację ludzi, do których może przyjść Zbawiciel.
Kochajcie Boga i bliźnich
Możemy osiągnąć ten rodzaj rodziny czy sąsiedztwa, czy narodu poprzez przestrzeganie przykazania, aby kochać. Im bardziej kochamy Boga, tym bardziej będziemy kochać naszych bliźnich i znajdziemy sposoby na to, aby ich błogosławić. Mamy bliźnich, którym mamy pomagać, biednych, których mamy podnosić [na duchu] i dobro do szerzenia wszędzie.
Pan opisał kiedyś ten obowiązek i błogosławieństwo w następujący sposób:
„Przeto bądź wierny […]; wspomagaj słabych, podnoś ręce, które opadły i wzmacniaj omdlałe kolana.
A jeżeli będziesz wierny do końca, będziesz mieć koronę nieśmiertelności i życie wieczne w posiadłościach, które przygotowałem w domu mego Ojca” (Doktryna i Przymierza 81:5–6).
Stawajcie w obronie prawdy
Kiedy Bóg powołuje nas do budowania Syjonu, powołuje nas, abyśmy stawali w obronie Jego nauk i byli niezachwiani w wierze. Nie zawsze będzie to proste albo komfortowe, ale musimy to zrobić — ze współczuciem, pokorą, zrozumieniem i nieustającą miłością do innych ludzi. W naszym zadaniu, aby ustanowić Syjon, spotykamy się z tymi, którzy nie wyglądają, nie ubierają się i nie zachowują w odpowiedni sposób. Kiedy spotykamy takich ludzi, musimy uważać, by reagować w prawości, a nie pyszałkowato. W takich sytuacjach najlepiej jest zachowywać się odpowiednio i okazać im „nieudawaną miłość” (zob. Doktryna i Przymierza 121:41).
Chcę, żeby inni ludzie mogli cieszyć się błogosławieństwami, które mam, ale czasem zastanawiam się, jak podzielić się nimi w sposób, który nie będzie obraźliwy lub źle zrozumiany. Ten fragment pomagał mi we wszystkich powołaniach w Kościele i w osobistych obowiązkach ucznia Chrystusa:
„Przeto, zaprawdę, powiadam wam, wznieście głosy do tego ludu; wypowiadajcie myśli, jakie umieszczę w sercach waszych, a nie będziecie zmieszani przed ludźmi;
Bowiem będzie wam dane w tejże godzinie, zaiste, w tym momencie, co macie powiedzieć.
Ale daję wam przykazanie, żebyście wszystko głosili, cokolwiek głosicie w moim imieniu, w powadze serca, w duchu łagodności, we wszystkim.
I daję wam tę obietnicę, że jeżeli tak czynić będziecie, Duch Święty zostanie wylany, dając świadectwo o wszystkim, cokolwiek powiecie” (Doktryna i Przymierza 100:5–8).
Błogosławieństwo na dalszą drogę
Moi ukochani młodzi przyjaciele, przed nami pełne wyzwań dni, ale wasze życie ostatecznie będzie wspaniałe, kiedy oddacie serce Bogu, będziecie kochać Pana Jezusa Chrystusa, i będziecie się starać żyć ewangelią najlepiej, jak potraficie. Jeśli będziecie wierni, Syjon będzie tam, gdzie jesteście. Błogosławię was, abyście przyjęli to z radością. Pan ma dla was tak wiele błogosławieństw w zanadrzu!