มอง ให้ไกลกว่า ซุป

โดย เอ็มมา สแตนฟอร์ด

นิตยสารศาสนจักร

อย่ายอมสละสิ่งสำคัญที่สุดเพื่อสิ่งที่ท่านต้องการในชั่วขณะนั้น

หากท่านเคยอดอาหารมาก่อนท่านจะรู้ว่าบางครั้งมันยากเพียงใด ท่านอาจถูกล่อลวงให้ออกจากการอดอาหารเร็วขึ้น แต่ผู้ที่ออกจากการอดอาหารเร็วขึ้นมักจะไม่รู้ถึงพรที่จะเกิดขึ้นหากพวกเขาอดทนจนครบเวลา

ซุปกับการเสียสละ

การต่อสู้นี้—ยอมเสียสละในเวลานี้เพื่อพรที่ห่างไกล—ไม่ใช่สิ่งใหม่ และพบได้ในเรื่องราวของยาโคบกับเอซาวในพันธสัญญาเดิม เมื่อเอซาวยอมสละพรที่สำคัญที่สุดในชีวิตเขาเพื่อ “ถั่วแดงต้มหนึ่งถ้วย” ซึ่งหมายถึงซุปหนึ่งถ้วย (ดู ปฐมกาล 25)

ใช่ ท่านอ่านถูกต้องแล้ว ซุปหนึ่งถ้วย นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น:

เอซาวกับยาโคบ เป็นพี่น้องฝาแฝด แต่มีความแตกต่างที่สำคัญประการหนึ่ง เอซาวคือบุตรหัวปี ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์ในสิทธิบุตรหัวปี ในสมัยนั้นเมื่อบิดาของครอบครัวสิ้นชีวิตบุตรชายทุกคนจะได้รับส่วนหนึ่งของทุกสิ่งทุกอย่างที่บิดามี—ทรัพย์สิน สัตว์ และที่ดิน นี่แค่เบื้องต้นเท่านั้น แต่บุตรที่มีสิทธิบุตรหัวปี (โดยปรกติจะเป็นบุตรชายคนโต) จะได้รับทุกอย่างเป็นสองเท่าและรับผิดชอบเป็นผู้นำครอบครัว

แต่เอซาว “ดูหมิ่นสิทธิบุตรหัวปีของเขา” (ปฐมกาล 25:34) ครอบครัวและสิ่งที่เป็นของพระเจ้าไม่สำคัญสำหรับเขา (ดู ปฐมกาล 26:34–35) ขณะเดียวกัน ยาโคบเชื่อฟังพระเจ้าและบิดามารดาของเขา

วันหนึ่ง หลังจากล่าสัตว์มาทั้งวันเอซาวกลับบ้านด้วยความรู้สึกหิวจนเขาคิดว่าเขาอาจจะตาย ไม่ว่าเขาจะพูดเกินจริงหรือเขาหิวขนาดนั้น แต่เมื่อเอซาวเห็นว่ายาโคบกำลังเตรียมซุปที่ดีมีประโยชน์ เขามุ่งไปที่สิ่งเดียว: อาหาร!

ยาโคบผู้เห็นคุณค่าของสิทธิบุตรหัวปีขอสิทธิบุตรหัวปีของเอซาวแลกกับซุป ในชั่วขณะนั้นเอซาวสนใจสิ่งที่เขาต้องการในขณะนั้นมากกว่า พรที่ยิ่งใหญ่กว่าที่มีให้เขาในอนาคตไม่สำคัญพอที่จะพูดว่า “ไม่” ต่อข้อเสนอของยาโคบ

เอาล่ะ การออกล่าสัตว์และต้องการซุปที่ดีต่อสุขภาพไม่ใช่สิ่ง เลวร้าย อะไร แต่ดังที่ประธานดัลลิน เอช. โอ๊คส์สอนว่า “เพียงเพราะว่าบางสิ่งนั้น ดี ก็ไม่ได้เป็นเหตุผลเพียงพอในการทำสิ่งนั้น … ทางเลือกอื่นๆ ดีกว่า และยังมีอื่นๆ อีกที่ ดีที่สุด”¹

ดังนั้นจึงมีบทเรียนนิรันดร์ที่สำคัญอย่างแน่นอนที่เอซาวจะสอนเราได้ พระบิดาบนสวรรค์ทรงให้แนวทางไว้ว่าอะไรสำคัญที่สุด พรบางอย่างสำหรับการทำตามแผนของพระองค์มาอย่างรวดเร็ว แต่หลายอย่างมาในภายหลัง ความท้าทายของเรา การทดสอบของเราคือ การไม่ยอมสละสิ่งที่เราต้องการมากที่สุดเพื่อสิ่งที่เราต้องการเดี๋ยวนี้

ชั่วขณะของถั่วแดงต้มหนึ่งถ้วย

เราเผชิญกับการตัดสินใจมากมายที่เราอาจตกหลุมในความคิดแบบเดียวกันกับเอซาวได้:

“ฉันจะเล่นอีกเกมหนึ่งก่อนนอนไหม? หรือจะอ่านพระคัมภีร์?”

“ฉันต้องไปกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์นั้นแต่เพื่อนชวนฉันไปเที่ยวกับพวกเขาแทน”

“ฉันนอนได้อีกหนึ่งชั่วโมงถ้าฉันไม่ไปเซมินารีวันนี้”

การตัดสินใจเล็กน้อยแบบนี้สะสมไปเรื่อยๆ แม้ว่าการเลือกของเราจะไม่เลวร้ายแต่ก็อาจไม่ใช่การเลือกที่ดีที่สุดที่นำไปสู่สันติสุขและความสุขนิรันดร์

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็นแห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองถามคำถามที่เราทุกคนอาจคิดอยู่ว่า “เราจะพบหนทางผ่านเรื่องต่างๆ มากมายที่เราห่วงอยู่นั้นได้อย่างไร” คำตอบของท่านคือ “เราทำให้ทัศนะของเราเรียบง่ายและบริสุทธิ์ บางอย่างไม่ดีต้องหลีกเลี่ยง บางอย่างดี บางอย่างสำคัญ และบางอย่างสำคัญอย่างยิ่งยวด”²

จงเป็นยาโคบ

เพราะเอซาวละเลยสิ่งสำคัญที่สุดมาโดยตลอด เขาจึงทิ้งสิทธิบุตรหัวปี ความชอบธรรมของยาโคบทำให้เขาได้รับพรของเอซาว เขากลายเป็นอิสราเอล ดังที่อยู่ในสิบสองเผ่าของอิสราเอล เราทุกคนได้รับพรด้วยสิทธิบุตรหัวปีนิรันดร์ของเราเอง—โอกาสที่จะเป็นเหมือนพระบิดาบนสวรรค์ของเราและสืบทอดทุกอย่างที่พระองค์ทรงมี ซึ่งมีให้ทุกคนที่มาหาพระคริสต์และรักษาพระบัญญัติของพระองค์

บ่อยครั้งการเลือกที่ดีที่สุดไม่ใช่การเลือกที่ง่ายที่สุด “ยากแน่นอน” ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันสอนไว้ “ทุกอย่างที่เกี่ยวกับการเป็นเหมือนพระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้นเป็นเรื่องยาก” แต่ท่านย้ำเตือนเราว่า “พระเจ้าทรงรักความพยายามเพราะความพยายามนำมาซึ่งรางวัลที่จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าไม่มีความพยายาม”³

อาจไม่รู้สึกเสมอไปว่าการเสียสละเพื่อรักษาพระบัญญัติเห็นผล แต่สิ่งอัศจรรย์คือ ท่านจะได้รับพรจากพระเจ้าเสมอเมื่อท่าน “มองให้ไกลกว่าซุป” ไปยังสิ่งที่สำคัญที่สุด