«Στο Καγκαγιάν των Φιλιππίνων», Για την ενδυνάμωση των νέων, Μαρ 2022.
Πώς λατρεύουμε
Στο Καγκαγιάν των Φιλιππίνων
Φωτογραφία υπό Getty Images
Magandang araw! Kamusta?
(Αυτό σημαίνει «Καλή σου ημέρα! Πώς είσαι;» στα Ταγκαλόγκ.)
Το όνομά μου είναι Αγκραβέιν Λ.
Είμαι από μία μικρή πόλη, το Καγκαγιάν στις Φιλιππίνες. Ζω με την προγιαγιά μου και τον προπάππο μου, τη γιαγιά μου, τη μαμά μου και τις δύο αδελφές μου. Ναι, έχουμε οπωσδήποτε μία μεγάλη οικογένεια! Αυτό είναι πολύ σύνηθες εδώ στις Φιλιππίνες. Οι Φιλιππινέζοι είναι γνωστοί για το γεγονός ότι έχουν ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Αυτό αγαπώ από το να ζω εδώ. Ο τροπικός καιρός είναι απλώς ένα συν!
Τα αγαπημένα μου χόμπι είναι να διαβάζω περιοδικά και να ακούω διαδικτυακές ραδιοφωνικές μεταδόσεις και εξυψωτική μουσική. Μου αρέσει επίσης να γράφω επιστολές που απευθύνονται στον μελλοντικό εαυτό μου, τον σύζυγο και τα παιδιά μου!
Μελέτη και Διάδοση
Αυτό που μου αρέσει που είμαι μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι η γνώση ότι είμαι στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Μου αρέσει να επισκέπτομαι τον ναό, να διαδίδω το Ευαγγέλιο και να πηγαίνω στο σεμινάριο με τους φίλους μου. Μαθαίνω τόσα πολλά από όλες αυτές τις εμπειρίες.
Παλεύω μερικές φορές με το να υπομείνω μέχρι τέλους. Όμως κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να μελετώ τις γραφές μου κάθε βράδυ. Το Έλα, ακολούθα με βοηθά την προσωπική μου μελέτη πολύ! Μου αρέσει επίσης να διαβάζω ιστορίες από άλλους νέους στα περιοδικά της Εκκλησίας. Χρησιμοποιώ την εφαρμογή Βιβλιοθήκη Ευαγγελίου, ώστε να μπορώ να έχω εξυψωτικά μηνύματα στην τσέπη μου, όπου κι αν είμαι.
Οι περισσότεροι από τους φίλους μου στο σχολείο είναι μέλη της Εκκλησίας. Νόμιζα ότι αυτό σήμαινε ότι δεν είχα καμία ευκαιρία να διαδώσω το Ευαγγέλιο. Όμως έχω μάθει ότι η διάδοση του Ευαγγελίου δεν χρειάζεται να είναι σε ανθρώπους από διαφορετικές θρησκείες. Μου αρέσει να δίνω τη μαρτυρία μου στην καλύτερη μου φίλη στο σχολείο και είναι επίσης μέλος!
Η Ημέρα του Κυρίου
Το σπίτι μας είναι μακριά από το κτήριο της Εκκλησίας, επομένως η αδελφή μου και εγώ πρέπει να σχεδιάσουμε εκ των προτέρων να είμαστε στις συγκεντρώσεις μας εγκαίρως (ή νωρίς, καλώς εχόντων των πραγμάτων)!
Ξυπνούμε στις 4:00 π.μ. και πηγαίνουμε με τα πόδια στο σπίτι της θείας μου, το οποίο είναι στον δρόμο προς το κτήριο της Εκκλησίας. Αλλάζουμε τα ρούχα μας για περπάτημα και φοράμε τα φορέματά μας. Κατόπιν περπατούμε ξανά για άλλα 30 λεπτά για να πάμε στο κτήριο της Εκκλησίας (ή μερικές φορές 25 λεπτά, αν περπατήσουμε πραγματικά γρήγορα). Επειδή προετοιμαζόμαστε για τις Κυριακές εκ των προτέρων, δεν αργούμε ποτέ! Λοιπόν, σχεδόν ποτέ. Ο δρόμος γίνεται πραγματικά λασπώδης, όταν βρέχει. Μία φορά έβρεξε τόσο πολύ, που κόλλησα στη λάσπη και δεν μπορούσα να κουνηθώ!
Όμως όλα αξίζουν μόλις πάμε στην εκκλησία. Αισθάνομαι γαλήνη και χαρά να μιλώ για το Ευαγγέλιο και να διαδίδω τα χαράς ευαγγέλια του Σωτήρος μας. Μου αρέσει να δίνω τη μαρτυρία μου σε κάθε συγκέντρωση νηστείας και μαρτυρίας! Τα μαθήματά μου του Σχολείου Κυριακής είναι επίσης ένα σπουδαίο μέρος για να αναφέρω τις εσώτερες γνώσεις μου για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και να μάθω από άλλους επίσης.