„W tej samej drużynie”, Dla wzmocnienia młodzieży, lipiec 2023.
W tej samej drużynie
Te dwie szkolne rywalki stały się przyjaciółkami na całe życie.
Zdjęcia — Jeffery Barker Edwards
Siostra Dil miała do końca swojej misji w Australii zaledwie sześć tygodni, kiedy dowiedziała się, że spędzi je, służąc z Siostrą Tualą!
„Była to ostatnia rzecz, jakiej pragnęłam”, powiedziała Siostra Dil.
Siostra Dil i Siostra Tuala były zawodniczkami składu wyjściowego w najlepszych drużynach koszykarskich w swoich szkołach średnich w Auckland w Nowej Zelandii. Były rywalkami. Często grały przeciwko sobie w turniejach finałowych i nie były dla siebie miłe.
„Ujmując to precyzyjniej”, powiedziała Siostra Tuala, „schodziłyśmy z boiska z zadrapaniami i siniakami”.
Siostra Dil i Siostra Tuala spędziły mnóstwo czasu na treningach i meczach koszykówki. „Koszykówka była naszym życiem”, powiedziała Siostra Dil.
Po ukończeniu szkoły średniej obie poczuły natchnienie, by służyć na misji — chociaż żadna z nich nigdy wcześniej nie miała takiego pragnienia.
Decyzja o służbie
Siostra Tuala potrzebowała czasu, aby dostosować swoją wolę do woli Pana. „Miałam 21 lat, kiedy podjęłam decyzję, że postąpię zgodnie z podszeptem”, powiedziała. „Uciszałam go prawie do momentu, gdy byłam w samolocie”.
Siostra Tuala przybyła na misję do Australii w czasie pandemii COVID-19 i choć było to trudne, jest bardzo wdzięczna, że postanowiła służyć.
„Nie mogę sobie wyobrazić, że jestem tą samą Siostrą Tualą, którą byłam w wieku 21 lat. Naprawdę czuję, że dorosłam”.
Siostra Dil miała „jasne i bezpośrednie” podszepty, by służyć na misji, od kiedy otrzymała błogosławieństwo patriarchalne. Po pewnym czasie postanowiła postąpić zgodnie z podszeptem zachęcającym do służby, ponieważ „wola Pana jest zawsze właściwą drogą i najlepszym rozwiązaniem”. Dostała powołanie i spakowała walizki, by wyruszyć na służbę w Australii.
W tej samej drużynie… na odległość
Służba w tej samej misji nie oznaczała, że Siostra Dil i Siostra Tuala natychmiast zostały przyjaciółkami. Po tak długiej wzajemnej rywalizacji Siostra Dil i Siostra Tuala nadal miały trudności z postrzeganiem siebie inaczej.
W rzeczywistości, pierwszego dnia, kiedy Siostra Tuala zobaczyła Siostrę Dil, pierwszą jej myślą było: „Nie wiem, czy powinnam ją polubić”.
Zakończenie konfliktu
Tak więc, kiedy Siostra Tuala i Siostra Dil zostały wyznaczone do wspólnej służby, było to zdecydowanie dziwne.
Obie myślały o sobie to, co wynikało z wzajemnej obserwacji na boisku do koszykówki. Sądziły, że ta druga jest agresywną, rywalizującą i niemiłą dziewczyną.
Jednak wszystko zaczęło się zmieniać, gdy się poznały. Siostra Dil zdała sobie sprawę, że Siostra Tuala jest „całkowitym przeciwieństwem” tego, jak ją zawsze postrzegała. „W rzeczywistości jest bardzo kochającą osobą — jedną z najbardziej kochających towarzyszek, z jakimi służyłam”, powiedziała Siostra Dil.
Siostra Tuala miała podobne doświadczenie. Nie zdawała sobie sprawy z tego, że uczucie rywalizacji, jakie odczuwała wobec Siostry Dil, stanowiło „całkiem nieświadomy konflikt” w jej życiu.
Te negatywne uczucia spowodowane konfliktem i osądem zostały zastąpione miłością i zrozumieniem, kiedy zaczęła dostrzegać, kim tak naprawdę była Siostra Dil. I chociaż Siostra Tuala uważała Siostrę Dil za małomówną, odkryła, że „Siostra Dil potrafi mówić!”.
W nowo odkrytej przyjaźni Siostra Dil i Siostra Tuala zdały sobie sprawę, że tak naprawdę nigdy nie były wrogami.
„W koszykówce budujesz w sobie przekonanie, że musisz zwyciężyć, a każda inna drużyna jest wrogiem”, mówi Siostra Dil. „A potem kończy się mecz i zdajesz sobie sprawę: ‘Och, już nie jesteśmy sobie wrogie. Zapewne nigdy nie byłyśmy wrogami’”.
Siostra Dil i Siostra Tuala widzą teraz, że są w tej samej „drużynie” — drużynie Boga.
Chrystus wśród ludzi — Judith Mehr
Ofiara Jezusa Chrystusa za wszystkich
Obie siostry czuły wpływ Boga w wyznaczeniu ich na towarzyszki i wiedzą, że to moc Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa pozwoliła im doświadczyć uzdrowienia i przemiany.
„Jezus Chrystus dokonał tej ofiary, aby wszystko, co było złe w przeszłości, mogło być uzdrowione, naprawione i ulepszone”, powiedziała Siostra Dil. „Możemy przebaczyć. Możemy zapomnieć. Możemy iść naprzód, a wszystko się zmieni”.
Siostra Tuala i Siostra Dil nie tylko zakończyły swój konflikt, ale także nauczyły się postrzegać bliźnich tak, jak postrzega ich Bóg.
„Po przyjechaniu na misję i ujrzeniu mojej towarzyszki i bliźnich w innym świetle, zdaję sobie sprawę, że historia każdego człowieka jest ważna”, mówi Siostra Tuala. „I każdy potrzebuje Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa”.
Dowiedziały się, że choć może to być trudne, to jest możliwe, by dwie osoby, które kiedyś postrzegały się jak wrogów, zjednoczyły się dzięki miłości.
„Nie ma znaczenia wiek czy przynależność etniczna”, mówi Siostra Tuala, „czy jesteś ateistą czy wierzącym.
Jeśli ja jestem w stanie współpracować z kimś, z kim nigdy tak naprawdę nie miałam dobrej relacji, i obie działamy razem w jednym celu, inni też mogą to zrobić”.