sobotnia sesja popołudniowa
„Przystańcie i wiedzcie, że jestem Bogiem”
Fragmenty
Za każdym razem, gdy z wiarą przyjmujemy, rozważamy, pamiętamy i odnawiamy święte przymierza, nasze duchowe kotwice coraz pewniej i jeszcze bardziej niewzruszenie zagłębiają się w „opokę” Jezusa Chrystusa […].
Kiedy podstawa naszego życia jest zbudowana na Zbawicielu, jesteśmy błogosławieni, że możemy „przystanąć” — mieć duchowe zapewnienie, że Bóg jest naszym Ojcem Niebieskim, że my jesteśmy Jego dziećmi, a Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem. […]
Sabat to dzień Boży, uświęcony czas przeznaczony na pamiętanie i oddawanie czci Ojcu w imię Jego Syna, uczestnictwo w obrzędach kapłańskich oraz przyjmowanie i odnawianie świętych przymierzy […].
„[Domy] modlitwy”, w których gromadzimy się w dzień sabatu, to domy spotkań i inne zatwierdzone obiekty — święte miejsca szacunku, czci i nauki […].
Świątynia jest kolejnym świętym miejscem specjalnie wyświęconym do oddawania czci i służenia Bogu oraz uczenia się wiecznych prawd […].
Nasze domy powinny być ostatecznym połączeniem zarówno uświęconego czasu, jak i świętego miejsca, w którym poszczególne osoby i rodziny mogą „przystanąć” i wiedzieć, że Bóg jest naszym Ojcem Niebieskim, my jesteśmy Jego dziećmi, a Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem […].
Obiecuję, że kiedy budujemy fundament naszego życia na „opoce” Jezusa Chrystusa, możemy być błogosławieni przez Ducha Świętego, aby uzyskać osobisty i duchowy spokój duszy, który umożliwia nam wiedzę i pamięć o tym, że Bóg jest naszym Ojcem Niebieskim, my jesteśmy Jego dziećmi, Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem, i że możemy być błogosławieni zdolnością do czynienia i przezwyciężania trudnych rzeczy.