Głosy młodzieży
Zaburzenia pokarmowe a moja prawdziwa tożsamość
Przez długi czas zmagałam się z zaburzeniem odżywiania zwanym anoreksją, polegającym na tym, że osoba coraz mniej i mniej je i martwi się, że przybiera na wadze. Ma to na ciebie wpływ psychiczny — zaczynasz czuć się winny, że jesz i nie rozumiesz potrzeb swojego ciała. Nie pomogło mi to, że ciągle widziałam nierealistyczne normy w Internecie lub w szkole i przyrównywałam siebie do mojej rodziny i innych ludzi wokół mnie.
Zdecydowanie ukrywałam się z moim zaburzeniem odżywiania. Moja mama zauważyła jednak zmiany w moich nawykach żywieniowych. Usiadła ze mną i dała mi tyle czasu, ile potrzebowałam, aby powiedzieć jej, co się dzieje. Polało się dużo łez, ale myślę, że Duch pomógł jej zrozumieć, że potrzebuję pomocy. Razem przygotowałyśmy plan i zaczęłyśmy delikatnie nad nim pracować.
W tym czasie postanowiłam również otrzymać moje błogosławieństwo patriarchalne. Chciałam dowiedzieć się, jak mogłoby wyglądać moje życie poza ciemnością, której doświadczałam. Weszłam do pokoju, gdzie był patriarcha, pytając Boga: „Kim jestem?”, „Czy mnie kocha?” i „Dlaczego tu jestem?”. Pierwszą rzeczą, którą usłyszałam od patriarchy, była odpowiedź na te pytania. Moje błogosławieństwo pomaga mi poznać moją prawdziwą tożsamość i to, co Bóg ma dla mnie w zanadrzu. Kiedykolwiek je czytam, czuję miłość Zbawiciela do mnie i pamiętam, kim mogę się dzięki Niemu stać.
Pomimo wsparcia mojego błogosławieństwa patriarchalnego, mojej rodziny, Ojca Niebieskiego i mojego Zbawiciela, proces przetwarzania uczuć dotyczących mojego ciała zajął mi dużo czasu. Nadal trudno jest mi zaakceptować siebie taką, jaką jestem i jak wyglądam. Jednak dzięki mrocznym okresom, jakich doświadczyłam, zaczynam doceniać wzrost i światło, które wynikają z rozpoznania mojej prawdziwej tożsamości. Jestem córką Ojca Niebieskiego. Jestem uczennicą Jezusa Chrystusa. Oni spoglądają na mnie z miłością i dodają otuchy, i to ma większe znaczenie niż opinia innych ludzi.
Annalise B., 17 lat, stan Georgia, USA
Lubi pracować na stażu w szpitalu oraz tworzyć i komponować, aby oddawać cześć Bogu i dziełom Jego stworzenia.