Hazırlayıcı Rahiplik

Başkan Henry B. Eyring

Birinci Başkanlık Birinci Danışmanı

Rahiplik hazırlığında, “bana göster,” “bana söyle”den daha çok önem arz etmektedir.

Dünyanın her tarafına yayılmış olan Tanrı’nın rahiplik gücüyle birlikte bir araya gelmiş olmaktan dolayı minnettarım. İmanınız, hizmetiniz ve dualarınız için sizi takdir ediyorum.

Bu akşamki mesajım Harun Rahipliği hakkındadır. Bu mesaj aynı zamanda kutsal yazılarda “daha düşük rahiplik” ¹ olarak tanımlanan bu rahipliğe sahip kişiler için Tanrı’nın vaatlerinin gerçekleşmesine yardım eden hepimiz içindir. Buna ayrıca “hazırlayıcı” rahiplik de denir. Bu akşam bu muhteşem hazırlık hakkında konuşacağım.

Rab’bin kendi işi için olan planı hazırlıkla doludur. Rab, ölümlülükle ilgili sınavları ve fırsatları tecrübe etmemiz için bu dünyayı hazırladı. Biz buradayken kutsal yazılarda “hazırlık durumu” olarak bahsedilen şeyin içerisindeyiz.²

Peygamber Alma, Tanrı Baba ve İsa Mesih ile beraber ailelerimizle sonsuza dek yaşayabileceğimiz ebedi yaşam için olan bu hazırlığın büyük önemini tasvir etmiştir.

Hazırlığa olan ihtiyacı şu şekilde açıklamıştır: “Ve biz ölümün, evet, Amulek tarafından sözü edilen geçici ölümün bütün insanlığın üzerine geldiğini görüyoruz; buna rağmen insana tövbe edebilmesi için bir süre tanınmıştır; bu nedenle bu yaşam bir deneme durumu; insanın Tanrı’yla karşılaşmaya hazırlanacağı bir zaman, ölülerin dirilişinden sonra sözünü ettiğimiz o sonu olmayan duruma hazırlanma zamanı olmuştur.” ³

Tıpkı ölümlü hayatta yaşamamız için bize verilen zamanın Tanrı ile buluşmaya hazırlanmak için olduğu gibi, Harun Rahipliğinde hizmet etmemiz için bize verilen zaman, diğer insanlara kritik şekilde nasıl yardım edeceğimizi öğrenmeye hazırlanmak için bir fırsattır. Ölümlü hayatın sınamalarından geçmek için ihtiyacımız olan yardımı Rab’bin verdiği gibi, O ayrıca rahiplik hazırlığımız için de bize yardım yollar.

Mesajım Harun Rahipliğine sahip olanlar için olduğu kadar Rab’bin Harun Rahipliğine sahip olanları hazırlamaya yardım etmek için gönderdiği kişiler içindir. Babalara sesleniyorum. Gözetmenlere sesleniyorum. Ve rahipliğe hazırlanan genç beylerin yoldaşları ve öğretmenleri olmaları için güvendiğimiz Melkizedek Rahipliğine sahip kişilere sesleniyorum.

Dünyanın farklı yerlerinde ve farklı zaman dilimlerinde bulunan aranızdaki birçok kişi için övgü ve minnetle konuşuyorum.

Ben gençken tanımış olduğum bir dal başkanı ve bir gözetmenden bahsetmezsem kendimi kusurlu sayarım. Birleşik Devletler’in doğu kesimindeki küçük bir dalda 12 yaşında hizmetli oldum. Dal o kadar küçüktü ki ağabeyim ve ben, dal başkanı olan babam orta yaşlı birini Kilise’ye katılmaya davet edene dek dalda Harun Rahipliğine sahip tek kişilerdik.

Rab’be yeni dönen bu kişi Harun Rahipliğini aldı ve Harun Rahipliğine sahip kişilere göz kulak olma hizmetine çağrıldı. Sanki dünmüş gibi hala hatırlarım. Rab’be yeni dönmüş bu kişinin bir dul için bir şey yapmak üzere ağabeyime ve bana eşlik ettiği sıradaki güzel sonbahar yapraklarını hatırlayabiliyorum. Projenin ne olduğunu hatırlamıyorum ama rahiplik gücünün Rab’bin günahlarımızın affedilmesi ve böylece O’nu görmeye hazırlanabilmemiz için hepimizin yapması gerektiğini söylediğini sonradan öğrendiğim bu şeyi yaparken rahiplik gücünün bize eşlik ettiğini hissettiğimi çok iyi hatırlıyorum.

Şimdi geriye baktığımda, Rab’be yeni dönmüş bir kişiyi Rab’bin bir gün fakir ve muhtaçlara yardım etmek ve ayrıca hazırlayıcı rahipliğe başkanlık etmekten sorumlu olan, sırayla gözetmen olacak iki çocuğu hazırlamasına yardım etmeye çağıran bir dal başkanı için minnet hissediyorum.

Ailemiz Utah’ta büyük bir mahalleye taşındığında hala bir hizmetliydim. Harun Rahipliğini taşıyanlarla dolu bir kurulun gücünü ilk kez o zaman hissetmiştim. Aslında, böyle bir kurulu ilk kez görüyordum. Ve sonra ilk kez bir rahipler kuruluna başkanlık eden bir gözetmenin gücünü ve kutsamasını hissettim.

Gözetmen beni rahipler kurulunda birinci yardımcısı olma hizmetine çağırdı. Meşgul olmasına ve bize öğretmesi için göreve çağırabileceği diğer yetenekli erkekler olmasına rağmen kurula kendisinin ders verdiğini hatırlıyorum. Sınıfta sandalyeleri bir çember şeklinde dizdirirdi. Beni tam sağındaki sandalyeye oturturdu.

O ders verirken onu yandan izlerdim. Zaman zaman dizindeki küçük deri dosyadaki özenle yazılmış notlara ve diğer dizinin üstünde açtığı oldukça yıpranmış ve işaretlenmiş kutsal yazılara bakardı. Daniel kitabından yiğitlik hikayelerini ve Kurtarıcı, Rab İsa Mesih’e ilişkin tanıklığını anlatırken duyduğu heyecanı hatırlayabiliyorum.

Rab’bin hazırlık halindeki rahiplik sahipleri için dikkatle seçilmiş yoldaşları nasıl hizmete çağırdığını daima hatırlayacağım.

Gözetmenimin güçlü danışmanları vardı ve o zamanlar anlamadığım bazı nedenlerden dolayı benim evimi telefonla birkaç kez aradı ve şöyle dedi: “Hal, birkaç yeri ziyaret etmek için yanımda bir yoldaş olarak gitmeni istiyorum.” Bir keresinde, beni yanında yalnız yaşayan ve evde yiyecek hiçbir şeyi olmayan bir dulun evine götürdü. Eve dönerken arabasını durdurdu, kutsal yazılarını açtı ve bana sanki o dula neden sadece kendine bakacak bir gücü varmış gibi değil, ama gelecekte bir zamanda başkalarına da yardım edecek bir güce sahip olacakmış gibi davrandığını anlattı.

Diğer bir ziyaret ise uzun zamandır Kilise’ye gelmemiş olan bir adamın evineydi. Gözetmenim onu tekrar Azizlerle birlikte olmaya çağırdı. Bana sevilmesi imkansız ve asi bir düşmanmış gibi gelen birisi için gözetmenimin hissettiği sevgiyi hissettim.

Başka bir kez ise alkolik ebeveynleri tarafından bizi kapıda karşılamaya gönderilen iki küçük kızın olduğu bir evi ziyaret ettik. Küçük kızlar tel kapıdan bize anne ve babalarının uyuduklarını söylediler. Gözetmen küçük kızlara gülümseyerek ve onların iyiliğini ve cesaretini överek bana 10 dakika veya daha fazla sürmüş gibi gelen bir süre boyunca onlarla konuşmaya devam etti. Oradan beraber ayrılırken sessizce şöyle dedi: “Bu iyi bir ziyaretti. O küçük kızlar geldiğimizi asla unutmayacaklar.”

Kıdemli bir rahiplik yoldaşının verebileceği kutsamaların ikisinden biri güven, diğeri de ilginin örneğidir. Oğluma ondan çok daha fazla rahiplik tecrübesine sahip olan bir ev öğretmenliği yoldaşı verildiğinde, bunu gördüm. Kıdemli yoldaşı iki görev başkanlığı yapmıştı ve diğer liderlik mevkilerinde hizmet etmişti.

Kendilerine atanan ailelerden birini ziyaret etmeden önce o tecrübeli rahiplik lideri oğlumu evimizde önceden ziyaret etmek istedi. Kendilerini dinlememe izin verdiler. Kıdemli yoldaş bir dua ederek başladı ve duasında yardım diledi. Sonra oğluma şuna benzer bir şey dedi: “Bence bu aileye tövbeye çağrı gibi gelecek bir ders öğretmeliyiz. Onlar bunu benden işitirlerse, söyleyeceklerini pek kabul edeceklerini zannetmiyorum. Onların bu mesajı senden duymalarının daha faydalı olacağını düşünüyorum. Bu konuda ne düşünüyorsun?”

Oğlumun gözlerindeki korkuyu hatırlıyorum. Oğlumun kendine duyulan güveni kabul ettiği o anın mutluluğunu hala hissedebiliyorum.

Gözetmenin bu yoldaşları bir araya getirmesi şans eseri değildi. Yaşça büyük olan yoldaş dikkatli bir hazırlıkla ders verecekleri ailenin hislerini öğrenmişti. Tanrı’nın daha büyük çocuklarını tövbeye ve güvenliğe çağırmak için geri adım atıp tecrübesiz bir gence güvenmesi ilham sonucu olmuştu.

Ziyaretlerinden ne sonuç çıktığını bilmiyorum ama bir gözetmenin, bir Melkizedek Rahipliği sahibinin ve Rab’bin, bir çocuğu rahiplik adamı ve bir gün bizzat bir gözetmen olmaya hazırladıklarını biliyorum.

Rahiplik hazırlığına dair bu tür başarı hikayeleri, kendi hayatınızda gördüğünüz ve tecrübe ettiğiniz şeylerden dolayı artık tanıdık gelmektedir. Bu tür gözetmenler, yoldaşlar ve ebeveynler tanımış ve olmuşsunuzdur. Rab’bin sizin önünüzde uzandığını bildiği rahiplik vazifelerine hazırlanışınızda Rab’bin elini görmüşsünüzdür.

Rahipliğe sahip olan her birimizin Rab’bin başkalarını hazırlamasına yardım etme yükümlülüğü vardır. Yapabileceğimiz çok önemli bazı şeyler vardır. Öğretiyi öğretirken kullandığımız sözlerden daha da güçlü olan şey, öğretiyi yaşarken sergilediğimiz örnektir.

Rahiplik hizmetimizdeki en önemli şey insanları iman, tövbe, vaftiz ve Kutsal Ruh’u alma yoluyla Mesih’e gelmeye davet etmektir. Örneğin Başkan Thomas S. Monson tüm bu öğretiler hakkında insanların kalplerine dokunan vaazlar vermiştir. Ama onun Toronto’daki görev başkanlığı sırasında oradaki insanlar, görevliler ve Kilise’nin dostlarıyla yaptığını bildiğim şeyler beni harekete geçmek için motive etmektedir.

Rahiplik hazırlığında, “bana göster,” “bana söyle”den daha çok önem arz etmektedir.

İşte bu nedenden kutsal yazılar bizi rahipliğe hazırlamakta büyük öneme sahiptirler. Onlar örneklerle doludurlar. Alma’nın meleğin emrine uyup onu reddetmiş olan Ammonihah’taki kötü insanlara öğretmek amacıyla aceleyle yola koyulmasını kendi gözlerimle görmüş gibi hissediyorum.⁴ Başkan Joseph’a Tanrı tarafından cesaretli olması ve ona göz kulak olunduğu söylendiği zamanki hapishane hücresindeki soğuğu hissedebiliyorum.⁵ Aklımızda bu kutsal yazı resimlerini düşünerek, hizmetimizin zor göründüğü zamanlarda bile, hizmetimizde sonuna kadar dayanmaya hazırlanabiliriz.

Genç bir rahiplik sahibine güvendiğini gösteren bir baba veya bir gözetmen ya da yaşça büyük bir ev öğretmenliği yoldaşı onun yaşamını değiştirebilir. Babamdan bir keresinde Oniki Havariler Kurulunun bir üyesi tarafından bilim ve din hakkında kısa bir makale yazması istenmişti. Babam ünlü bir bilim adamıydı ve rahipliğe sahip güvenilir biriydi. Fakat yazdığı makaleyi elime uzatıp şöyle dediği anı hala hatırlayabiliyorum: “İşte burada, bunu Onikiler’e yollamadan önce onu okumanı istiyorum. Doğru olup olmadığını bileceksin.” Benden 32 yaş büyüktü ve benden ölçülemeyecek derecede daha bilge ve zekiydi.

Harika bir baba ve rahiplik adamının bana duyduğu bu güven beni hala güçlü kılmaktadır. Onun güveninin bana değil ama Tanrı’nın bana neyin doğru olduğunu söyleyebileceğine ve söyleyeceğine olduğunu biliyordum. Siz tecrübeli yoldaşlar, hazırlık sürecinde olan genç bir rahiplik sahibine böyle bir güveni her gösterdiğinizde onu kutsayabilirsiniz. Bu güven, bir gün doktorların öleceğini söylediği bir çocuğu iyileştirmek için şifa kutsamasını mühürlemek üzere ellerini hastanın başına koyduğunda, kendisine gelen ilhamın yumuşak ve nazik hissine güvenmekte ona yardım edecektir. O güven bana birçok kez yardım etmiştir.

Başkalarını rahipliğe hazırlamaktaki başarımız onları ne kadar sevdiğimizle doğru orantılıdır. Onları düzeltmemiz gerektiğinde bu özellikle doğru olacaktır. Harun Rahipliğine sahip birinin, muhtemelen bir Rab’bin sofrası masasında, bir kutsal töreni gerçekleştirirken hata yaptığı anı düşünün. Bu önemli bir konudur. Yapılan hata, bazen herkesin önünde düzeltme yapılmasını gerektirir ve bu da olası bir kırgınlık, küçük düşme ya da hatta reddedilme hissi doğurabilir.

Rab’bin öğüdünü hatırlayacaksınız. “Kutsal Ruh tarafından ilham aldığınızda, çok zaman geçmeden kişiyi şiddetle azarlamalısınız ve sonra azarladığınız bu kişiye karşı artan bir sevgi göstermelisiniz ki sizi düşmanı olarak görmesin.”⁶

Artan sözcüğünün, rahiplik sahiplerini hazırlamak konusunda, onların düzeltilmeye ihtiyacı olduğu anda özel bir anlamı vardır. Bu sözcük zaten mevcut olan sevginin artışı anlamına gelir. “Gösterilmesi gereken” artan sevgi ile ilgilidir. Aranızdaki rahiplik sahiplerini hazırlamakta olanlar onların elbette hata yapacaklarını görecekler. Siz onları düzeltmeden önce, onların sizin sevginizi erkenden ve sürekli olarak hissetmiş olmaları gerekir. Onlar sizin düzeltmelerinizi kabul etmeden önce, sizin içten övgünüzü hissetmiş olmalıdırlar.

Rab’bin Kendisi, daha düşük rahipliğe sahip olanların potansiyelini ve değerini bilmektedir. Harun Rahipliği iade edildiği zaman Vaftizci Yahya tarafından söylenilen şu sözleri dinleyin: “Siz hizmetkar arkadaşlarıma, Mesih’in adıyla, meleklerin hizmetinin, tövbenin sevindirici haberinin ve günahların bağışlanması için suya daldırılarak yapılan vaftizin anahtarlarını elinde bulunduran Harun Rahipliği’ni bahşediyorum ve bu rahiplik Levi oğulları tekrar doğrulukla Rab’be bir adak sununcaya kadar yeryüzünden asla alınmayacaktır.”⁷

Harun Rahipliği daha büyük olan Melkizedek Rahipliğine bir ilavedir.⁸ Tüm rahiplerin başkanı olarak, Kilise’nin Başkanı, hazırlayıcı rahipliğe de başkanlık eder. Onun kurtarmaya gitmeye yönelik yıllardır devam eden mesajları, tövbenin ve vaftizin sevindirici haberini diğer insanların hayatına götürme emrine mükemmel şekilde uyar.

Hizmetliler, öğretmenler ve rahipler kurulları, kuruldaki her üyeyi Rab’be yaklaştırmak üzere düzenli olarak birbirlerine danışırlar. Başkanlıklar iman ve sevgi ile el uzatmaları için üyelere görev verirler. Hizmetliler Rab’bin sofrasının dağıtımını saygı ve imanla yerine getirirler ve böylece üyeler kutsal simgeleri alırlarken Kefaretin etkisini hissedip emirleri tutma kararlılığını göstereceklerdir.

Öğretmenler ve rahipler, teker teker tüm Kilise üyelerine göz kulak olma görevini gerçekleştirmek için, yoldaşlarıyla birlikte dua ederler. Ve o yoldaşlar aile liderlerinin ihtiyaçlarını ve umutlarını öğrenirlerken birlikte dua ederler. Bunu yaparlarken kendi ailelerine bir baba olarak imanla başkanlık edecekleri büyük gün için hazırlanmaktadırlar.

Tanıklık ederim ki rahiplikte hizmet eden herkes Rab’bin Kendi Kilisesine gelişi için insanları hazırlamaktadır. Tanrı Baba yaşamaktadır. İsa’nın Mesih olduğunu ve bizi sevdiğini biliyorum, bunu biliyorum. Başkan Thomas S. Monson Rab’bin yaşayan peygamberidir. İsa Mesih’in kutsal adıyla böyle tanıklık ederim, amin.