آئین شام و کفّارۀ عیسی مسیح
توسّط ارشد جیمز جی. هامولا
از گروه هفتادان
لازم است که آئین شام برای هر کدام ازما مقدّستر شود.
در عصر گاسیمنی و کالوری، عیسی رسولانش را برای آخرین بار برای دعا گرد هم آورد. محل آن اتاقی در طبقۀ بالای خانۀ یکی ازحوّاریونش در اورشلیم، و زمان آن عید پسح بود.١
در پیش آنها شام سنّتی جشن پسح بود، که شامل گوسفند قربانی شده، شراب و نان بدون خمیرترش، که نمادی از رهائی از اسارت و مرگ گذشته٢ و رستگارئی که در آینده بدست میاید بود.٣ هنگامی که شام تمام شد، عیسی نان را گرفت، برکت داد و آن را تکه تکه کرد،۴ و آن را به رسولانش داده، گفت، ”بردارید، بخورید.”۵ ”این بدن من است که به شما داده می شود: در یاد من این کار را انجام دهید.” ٦ به شیوه ای مشابه، او جام شراب را برداشت، آن را برکت داد، و به کسانی که در اطرافش بودند داده، گفت: ”این جام، پیمان تازه ایست با خون من،” ۷ ”که ریخته شده است ... برای آمرزش گناهان.”۸ ”این را بیاد من انحام دهید.”٩
با این روش ساده و عمیق، عیسی مسیح آئینی جدید برای مردم متعهّد به خداوند برقرار کرد. دیگر در انتظار کفّارۀ عیسی خون حیوانات ریخته یا گوشت حیوانات خورده نمی شود.١٠ درعوض، نمادهائی از بدن شکسته و خون ریخته شدۀ مسیح که قبلاً آمده، به یاد کفّارۀ رهائی بخشش خورده میشود. ١١. شرکت در این آئین جدید نشانی از پذیرش قلبی از عیسی به عنوان مسیح وعده داده شده و تمایل قلبی پیروی او و قبول فرمانهای او است. به کسانی که این نشان را قبول کنند و چنان زندگی کنند، مرگ معنوی از آنها ”گذر” خواهد کرد، و زندگی ابدی حتماً به آنها داده خواهد شد.
ساعاتی پس از آن، عیسی وارد گاسیمنی شده، به کالوری برده شد، و پیروزمندانه آرامگاه آراماتیا را ترک کرد. پس از ترک عیسی از آنها، حوّاریون وفادارش از اورشلیم و اطرافش در اوّلین روز هفته برای ”تکّه کردن نان” ١٢ دورهم جمع شدند و آنها اینکار را با ”ثابت قدمی” انجام دادند.١٣ مطمئناً، آنها نه تنها این کار را به خاطر یاد سرور ترک کردۀ خود کردند بلکه هم برای بیان قدردانی و ایمان به او برای رستگاری عالی آنها.
قابل ملاحظه است، زمانی که عیسی از حوّاریونش در آمریکا دیدن کرد، او همچنان آئین شام را بنیان نهاد. ١۴ با انجام این کار، او گفت: ”باید شما همیشه این را انجام دهید،”١۵ و ”این باید شهادتی نزد پدر باشد که شما همیشه من را به یاد داشته باشید.”١٦ دوباره، در ابتدای بازسازی کلیسا، خداوند مراسم آئین شام را بنیان نهاد، به ما مانند آنچه که به حوّاریون پیشینش داده بود دستور عمل داد.١۷
مراسم آئین شام ”یکی از مهمترین و مقدّس ترین مراسم در کلیسا است.”١۸ لازم است که برای هر کدام از ما این مقدّستر و روحانی تر گردد.عیسی مسیح خود این آئین را بنا نهاد تا بما یاد آوری کند که چکاری برای رستگاری ما انجام داده است و به ما بیآموزد که چگونه ممکن است ما بتوانیم از این رستگاری سود برده و در نتیجۀ آن دوباره با خدا زندگی کنیم.
با نان تکّه و پاره شده، ما نشان میدهیم که بدن عیسی مسیح را بیاد میآوریم–بدنی که با انواع دردها، رنج ها، و هوس ها مبارزه کرد،١٩ بدنی که خونریزی از هر مویرگ را تحمّل کرد،٢٠ بدنی که اعضایش خرد و خمیر شد و قلبش بر روی صلیب شکست. ٢١ ما اعتقادمان را نشان میدهیم درحینی که همان بدن دفن شد، آن دوباره از قبر زنده شد، که هرگز دوباره مرض، فاسد شدن، یا مرگ را تجربه نکند.٢٢ با خوردن نان، ما اعلام میکنیم که، مانند جسم مسیح روی زمین، بدنمان از اسارت مرگ خلاص خواهد شد، به طرز معجزه آسا از قبر بر خواهد خواست، و با روح جاویدانۀ مان احیا خواهد گردید.٢٣
با پیالۀ کوچک آب، ما نشان میدهیم که خون ریختۀ عیسی مسیح و زجر معنوی را که او برای تمام انسانها تحمل کرد بیاد می آوریم. دردی را که باعث شد قطره های درشت خون در گاسیمنی ریخته شوند بیاد میآوریم.٢۴ کبودیها و شلاّقهائی را که از دست زندانبان هایش تحمّل کرد بیاد می آوریم.٢۵ خونی را که از دست ها، پا ها و بغلش در کالوری ریخت بیاد می آوریم.٢٦ تفکّر شخصی اش را در رنجی که میکشید بیاد می آوریم: ”چه زخمی شما نمی دانید، چه شدّتی شما نمی دانید، آری، چقدر تحمّلش سخت بود شما نمی دانید.”٢۷ با نوشیدن آب، ما نشان می دهیم که خون او و زجری که او کشید برای کفّارۀ گناهان ما است و او گناهان ما را خواهد بخشید هنگامی که ما اصول و آئین های مژدۀ او را بپذیریم.
بدین گونه، با نان و آب، رهائی مان از گناه و مرگ توسّط مسیح بما یاد آوری میشود. ترتیب نخست نان و سپس آب بی اهمیّت نیست. با خوردن نان، یاد آور رستاخیز اجتناب ناپذیر شخصی خودمان میشویم، که معنائی والاتر از احیاء بدن و روح دارد. با قدرت رستاخیز، همۀ ما در حضور خداوند احیاء خواهیم شد.٢۸ آن واقعیّت سؤال اساسی زندگیمان را پیش می آورد. سؤال اساسی که همۀ ما با آن روبرو هستیم این نیست که آیا بعد از مرگ زندگی میکنیم یا نه بلکه با چه کسی زندگی میکنیم. در حینی که همۀ ما به حضور خدا باز خواهیم گشت، همۀ ما با او نخواهیم ماند.
درطی زندگی فانی،هر کدام از ما به گناه و خطا آلوده میشویم.٢٩ ما افکار بد خواهیم داشت، سخنان بد، و کارهائی که نادرست هستند مرتکب خواهیم شد.٣٠ بطور خلاصه، ما ناپاک خواهیم بود. ونتیجۀ ناپاکیها از دیدگاه خداوند و عیسی مسیح کاملاً روشن است: ”هیچ چیز ناپاکی نمیتواند ... در حضورش باشد.”٣١ آن واقعیّت به آلمای جوان پدیدار گشت، کسی که، وقتی با یک فرشتۀ مقدّس روبرو شد، چنان معذّب، جریحه دار، و در شکنجه بخاطر ناپاکی هایش بود که آرزو میکرد ”بدن و روحش هر دو محو میشد، که ]او[ مجبور نشود در حضور ... خدا بایستد.”٣٢
با نوشیدن آب، آموزش می گیریم که چگونه از گناه و اشتباه منزّه شویم و در نتیجه در حضور خدا بایستیم. با ریختن خون بی گناهش، عیسی مسیح عدالت را در مقابل هر گناه و اشتباه اجرا کرد. او سپس پیشنهاد میکند که ما را پاک نماید اگر ما به او به اندازۀ کافی ایمان داشته که توبه کنیم؛ تمام آئینها و پیمانهای رستگاری را پذیرفته، که با تعمید شروع می شود؛ و روح القدس رادریافت کینم. به محض دریافت روح القدس، پاک و خالص میشویم. عیسی این اصل را بسیار واضح توضیح داد:
”هیچ چیز ناپاکی نمیتواند وارد ملکوت ]خدا شود[؛ ... هیچ چیزی نمی تواند به پایگاه او وارد شود مگر آنهائی که جامۀ شان را با خون من شسته اند. ...
”حالا این فرمان من است: توبه کنید، همۀ نقاط زمین، وبه سوی من بیایید وبه نام من تعمید بگیرید، تا با دریافت روح القدس پاک شوید، که در روز آخرت بی عیب پیش من بایستید.”٣٣
این اصول عیسی است.٣۴ هنگامی که ما این اصول را در یافت می کنیم و بر طبق آن زندگی میکنیم، در واقع با خون مسیح شسته وپاک میشویم.٣۵
از طریق دعای آئین شام، ما اعلام میکنیم که اصول مسیح را قبول کرده و پیمان می بندیم که بر طبق آن زندگی کنیم. در تقاضایمان به خدا، پدر ابدیمان، ما اعلام میکنیم که پسر ارزشمندش را ”همیشه به یاد خواهیم داشت”. اوّل، شهادت میدهیم که ”خواهان” بیاد داشتنش هستیم. سپس شهادت میدهیم که بیاد ”داریم”. با این عمل، از صمیم قلب تعّهد می کنیم که با ایمان به عیسی مسیح و رستگاری او از مرگ و گناهان مان عمل کنیم.
علاوه بر آن ما اعلام میکنیم که ”فرمانهای او را اطاعت” خواهیم کرد. آن تعّهدی صادقانه است که توبه کنیم. اگر افکارمان، سخنان مان، یا کردارمان در روزهای اخیر کمتر از حدّی که باید باشند بوده اند، ما دوباره متعّهد میشویم که در روزهای آینده زندگیمان را با او بیشتر هماهنگ کنیم.
سپس، اعلام میکنیم که ما ”خواهان هستیم که نام ]آن[ پسر را بر ]خود[ گذاریم.” ٣٦ آن تعّهدی صادقانه است که او را صاحب اختیار خودمان قبول کنیم و کار های او را انجام دهیم، که شامل دریافت آئینهای نجات و پیمانهای رستگاری برای خودمان می باشد.٣۷
هنگامی که به این اصول تعّهد میدهیم، در دعای آئین شام قول داده میشود که ما ”روح او را به همراه ]خود[ خواهیم داشت.”٣۸ بدست آوردن دوبارۀ روح القدس مرحمتی عالی است زیرا که روح القدس مسئول منزّه کردن ما از گناه و اشتباه است.٣٩
برادران و خواهران، مهمترین واقعۀ زمان و ابدیّت کفّارۀ عیسی مسیح است. او که کفّاره را مهیّا کرده است به ما آئین شام را داده که نه تنها به یاد او باشیم، بلکه هم مراحم لطف عظیم او را ادّعا کنیم. شرکت مرتّب و صادقانۀ ما در این آئین مقدّس کمک میکند تا پس از تعمید اصول مژده را در آغوش گرفته و برطبق آن زندگی کنیم و در نتیجه مراحل تقدیس شدن را ادامه دهیم و کامل نماییم. حقیفتاً، آئین شام ما را یاری میدهد تا با ایمان تا پایان ادامه دهیم و پدر را بطور کامل بپذیریم همانگونه که عیسی پذیرفت، شفقت برای شفقت.۴٠
من شهادت میدهم قدرت عیسی مسیح ما را از مرگ و گناه نجات میدهد و قدرت اصول کشیشیّت او، شامل آئین شام، ما را برای ”دیدن چهرۀ خدا، حتّی پدر، و زندگی کردن با او آماده می کند.”۴١ انشالله که در هفتۀ آینده در آئین شام شرکت کنیم، و هرهفته ای بعد از آن، با تمایلی عمیق تر و هدفی جدّی تر، من دعا می کنم به نام خداوند عیسی مسیح، آمین.