پماد شفا دهندۀ بخشش
توسّط ارشد کوین آر. دانکن
از هفتادان
بخشش یک اصل شفا دهندۀ، با شکوه است. لازم نیست که ما دو بار قربانی شویم. ما می توانیم ببخشیم.
هر چه که از خدا است شامل مهر، نور و حقیقت است. با این حال، ما انسان ها در دنیائی کاهش یافته که گاهی پر از تاریکی و اغتشاش است، زندگی می کنیم. جای تعجّب نیست که اشتباهات انجام خواهند یافت، اعمال ظالمانه، و گناهان مرتگب خواهند شد. در نتیجه، هیچ روان زنده ای وجود نخواهد داشت که زمانی، قربانی اقدامات بی توجّه، اعمال درد آور، و یا حتّی رفتار گناه آلود شخص دیگری نباشد. همۀ ما در این موضوع مشترک هستیم.
قابل سپاسگزاری است، که خدا، با مهر و رحمتی که برای فرزندانش دارد، راهی برای ما فراهم کرده است که درتجربیّات دشوار زندگی بما کمک کند. او برای همۀ آنهائی که تحت تاثیر خلافهای دیگران قرار می گیرند، راه گریزی فراهم کرده است. او به ما آموخته است که می توانیم ببخشیم! با وجود اینکه یک بار قربانی بودیم، نیاز نیست که با نگه داشتن بار تنفّر، تلخی، درد، رنجش، یا حتّی کینه جوئی دو باره قربانی شویم. ما می توانیم ببخشیم و آزاد شویم.
سالها پیش، در حال تعمیر یک دیوار چوبی، یک تراشۀ چوب در انگشتم رفت. سعی کوچکی کردم آن تراشۀ چوب را در بیاورم و فکر کردم آن را در آورده ام، امّا این طور نبود. با گذشت زمان، پوست روی آن تراشۀ چوب رشد کرده، غدّه ای روی انگشتم ایجاد نمود. آن آزار دهنده و گاهاً درد آور بود.
چند سال بعد تصمیم گرفتم که سرانجام یک اقدامی بکنم. تنها کاری که کردم به سادگی پماد به آن غدّه زده و با نوار آنرا پوشاندم. من این کار را تکرا کردم. شما نمیتوانید تعجّب مرا تصوّر کنید وقتی یک روز، نوار را در آوردم، تراشۀ چوب از انگشتم پدیدارشده بود.
پماد پوست را نرم کرده و گریزی فراهم کرده بود برای همان چیزی که مایۀ درد برای سالها شده بود. چنانکه تراشۀ چوب در آمد، انگشت بزودی شفا یافت، و تا امروز هیچ نشانه ای از آسیب وجود ندارد.
به همین روش، دلی که بخشیده نیست دردهای بی جهتی را رنجور می شود. وقتی که پماد شفا دهندۀ کفارۀ ناجی را به کار می بریم، او قلب ما را نرم کرده و کمک خواهد کرد که عوض شویم. او می تواند شفا بخشروان زخمی شده باشد.(به یعقوب ۸:٢مراجعه کنید).
من معتقدم که اکثر ما می خواهیم ببخشیم، امّا این برای ما بسیار سخت می باشد. وقتی که ما یک ظلمی را تجربه کرده ایم، شاید عجولانه بگوئیم، “آن شخص اشتباه کرده. آنها باید مجازات شوند. عدالت کجاست؟” اشتباهاًً فکر می کنیم،که اگر ببخشیم، به نحوی عدالت اجرا نخواهد شد، و مجازات بیهوده خواهد بود.
این در واقع چنین نیست. خدا مجازات منصفانه را می دهد، زیرا رحمت نمی تواند عدالت را برباید (به آلما ٢۵:۴٢ مراجعه کنید). خدا محبتّانه من و شما را اطمینان می دهد: “دادگری را بمن واگذار کنید، زیرا مال من است و من تلافی می کنم. [امّا بگزارید] آرامش با شما باشد” (اصول و پیمانها ٢٣:۸٢). یعقوب پیامبر کتاب مورمون همچنان قول داد که خدا “شما را در مصیبت هایتان تسلّی خواهد داد، و او سبب شما را دادخواهی کرده، و عدالت برای آنهائی که در جستجوی نابودی شما هستند خواهد فرستاد”.(بهیعقوب ١:٣مراجعه کنید).
بعنوان قربانیان، اگر ما وفادار باشیم، می توانیم با دانشی که خدا ما را برای همۀ بی عدالتی هائی که تجربه کرده ایم جبران خواهد کرد. ارشد جوزف بی. وُرتلین گفت: “خداوند خسارت هر با ایمان را جبران می کند.… هر اشکی که امروز ریخته می شود، در عاقبت صد برابر با اشکهای شادیانه و سپاسگزاری پرداخت خواهند شد.”١
چنانکه سعی می کنیم دیگران را ببخشیم، بگزارید به یاد داشته باشیم که همۀ ما روحاً رُشد می کنیم، امّا هر کدام از ما در سطح متفاوت هستیم. در حالی که به آسانی می توان تعییر شکل در بدن را متوجّه شد، دیدن رُشد روحانی مان مشکل است.
یک روش مهم بخشش دیگران اینست که سعی کنیم آنها را همان طوری که خدا می بیند ببینیم. گاهی، ممکن است خدا پرده را بر داشته و هدیۀ ای بما ارزانی دارد که قلب، روان، و روح کسی را که به ما ظلم کرده است ببینیم. این بصیرت ممکن است حتّی مهر ما را به آن شخص افزایش دهد.
کتابهای مقدّس به ما میاموزند که مهر خدا برای فرزندانش بی پایان است. او با توانائی به خوبی آشنا است، علیرغم گذشتۀ شان. با همه حساب، هیچ دشمنی خشن تر برای پیروان عیسی مسیح به غیر از سائول طرسوس نبود. ولیکن وقتی خدا به سائول نور و حقیقت را نشان داد، هیچ کسی بیشتر از او وفادار تر، مشتاق تر،یا شجاعتر از مریدان ناجی نبود. سائول رسول پولس شد. زندگیِ او مثال شگفت انگیزی است که خدا نه تنها آدم ها را در حال حاضر می بیند، بلکه چه کسانی خواهند شد. همۀ ما، در زندگی خود، کسانی مانند سائول با توانائی پولس را داریم. آیا می توانید تصوّر کنید چگونه خانواده ها، جامعه و به طور کلی دنیا امکان عوض شدن دارد، اگر ما یک دیگر را به آن صورتی که خدا ما را می بیند، ببینیم؟
اکثراً، ما به خلافکار مانند کوه یخ شناور نگاه می کنیم—فقط نوک آنرا می بینیم و نه آنچه که زیر آب است. ما همۀ آنچه را که در زندگی آن شخص است نمی دانیم. ما گذشتۀ آنها را نمی دانیم؛ دشواری هایشان را نمی دانیم؛ دردهائی را که متحمّل هستند نمی دانیم. برادران و خواهران، لطفاً سوء تفاهم نکید. بخشش کردن موافقت با اعمال آنها نیست. ما رفتار بد آنها را توجیه نمی کنیم یا به دیگران اجازه می دهیم به دلیل دشواری هایشان، دردها یا ضعف هایشان با ما بد رفتاری کنند. امّا ما می توانیم درک و آرامش عظیم تری بدست آوریم وقتی که با چشم انداز وسیع تری نگاه بکنیم.
قطعاً، کسانی که از نظر روحانی بالغ نیستند ممکن است اشتباهات وخیم انجام دهند—ولیکن هیچ کدام ازما نباید فقط برای بدترین کاری که کرده ایم مشخّص شویم. خدا قاضی کامل است. او زیرسطح را می بیند. او همه را می داند و همه را می بیند (به٢ نیفای ٢۴:٢مراجعه کنید). او گفته است، “من، خداوند هر کسی را که می خواهم خواهم بخشید، امّا نیاز است که شما همۀ انسانها را ببخشید” (اصول و پیمانها ١٠:٦۴).
مسیح خودش، وقتی که بی عادلانه متهّم شد، بعد وحشیانه مورد حمله قرار گرفت، کتک خورده، و روی صلیب زجر کشید، در همان لحظه گفت، “پدر، آنها را ببخش، زیرا نمیدانند که چه می کنند” (لوقا ٣۴:٢٣).
در کوتاه بینی، ما شاید گاهی و به آسانی نا خشنودی برای دیگران احساس کنیم کسانی که مثل ما عمل یا فکر نمی کنند. شاید نگرش غیر قابل تحمّل مبنی بر چیزهائی سطحی مانند پشتیبانی از گروه ورزشی مخالف، داشتن عقاید سیاسی متفاوت، یا اعتقاد به دین متفاوت داشته باشیم.
رئیس راسل ام. نلسون پند خردمندانه ای داد وقتی که گفت، “فرصتهائی برای شنیدن آنهائی که عقاید دینی یا سیاسی گوناگون دارند می تواند دانش و شکیبائی به ایجاد آورند.”2
کتاب مورمون از زمانی سخن می گوید که “مردم کلیسا شروع کردن به مغرور شدن در چشمانشان، و … گستاخ شدن نسبت به همدیگر، و … شروع به آزار آنهائی نمودند که بر پایۀ خواست و خوشنودیِ خود ایمان نداشتند”(آلما ۸:۴). بیائید به یاد داشته باشیم که خدا به رنگ بلوز ورزشی یا گروه سیاسی یا به دین کنونی اشخاص نگاه نمی کند. در عوض، همان طوری که عمون اعلام کرد، “[خدا] به همۀ فرزندان انسان می نگرد؛ و او از همۀ اندیشه ها و نیّت های دل آنها آگاه است” (آلما ٣٢:١۸). برادران و خواهران، در رقابت زندگی، اگر ما برنده شویم، بیائید با فضل برنده شویم. اگر ببازیم، بیائید با فضل ببازیم. زیرا اگر ما با فضل برای یک دیگر زندگی کنیم، فضل پاداش ما در روز آخرت خواهد بود.
همان گونه ای که ما همه گاهی برای اعمال جرم دیگران قربانی هستیم، ما همچنین گاهی مجرم هستیم. همۀ ما اشتباه می کنیم و نیاز به فضل، مرحمت، و بخشش داریم. باید بیاد داشته باشیم که بخشش گناه ها و جرم های خودمان بستگی به بخشیدن دیگران دارد. ناجی گفت:
“زیرا اگر تقصیرهای مردم را ببخشید، پدر بهشتی شما هم شما را خواهد بخشید:
“امّا اگر تقصیرهای مردم را نبخشید، پدر شما هم تقصیرهای شما را نخواهد بخشید” (متی ١۵–١۴:٦).
از همه آن چه که ناجی می توانست در نیایش خداوند بگوید، که فوق العاده کوتاه است، جالب است که او انتخاب و شامل کرد “و بدهکاری های ما را ببخش، چنانکه ما بدهکارانمان را می بخشیم” (متی ١٢:٦؛ ٣ نیفای ١١:١٣).
به همین دلیل بخشش است که خدا پسرش را فرستاد. بنابراین بیائید در پیشکش او شادی کنیم که همۀ ما را شفا دهد. کفارۀ ناجی تنها برای آنهائی که باید توبه کنند نیست؛ بلکه برای آنهائی هم که باید ببخشند است. اگر دشواری دارید که کسی دیگر را ببخشید، از خدا درخواست کمک بکنید. بخشش یک اصل شفا بخش با شکوهی است. نیاز نیست که ما دو بار قربانی شویم. می توانیم ببخشیم.
من از مهر و شکیبائی جاودان خدا برای همۀ فرزندانش و از خواست او که ما مانند او یک دیگر را دوست داشته باشیم شهادت می دهم(بهیوحنّا ١٢٫٩:١۵مراجعه کنید). وقتی که این را انجام می دهیم، از تاریکی این جهان گذشته به ملکوت مجلّل و با شکوه او در بهشت وارد خواهیم شد. ما آزاد خواهیم شد. به نام عیسی مسیح، آمین.