Tan-awa, ania ra ang Tawo!
Kadtong mangita sa dalan aron tinuod nga makakita sa Tawo makakaplag sa ganghaan ngadto sa labing dako nga mga kalipay sa kinabuhi ug sa balsamo ngadto sa labihan nga mga makapasagmuyo sa kinabuhi.
Minahal nakong mga kaigsoonan, pinalanggang mga higala, nagpasalamat ko nga makauban kamo niining talagsaon nga tapus sa semana nga kinatibuk-ang komperensya. Si Harriet ug ako kauban ninyo sa pagmaya sa pagpaluyo nilang Elder Gong ug Soares ug sa daghang mga kaigsoonan kinsa nakadawat og bag-ong talagsaon nga mga calling atol niining kinatibuk-ang komperensya.
Bisan tuod nga gimingaw ko sa akong minahal nga higala nga si Presidente Thomas S. Monson, akong gihigugma, gipaluyohan, ug gisuportahan ang atong propeta ug Presidente, si Russell M. Nelson, ug ang iyang mga magtatambag.
Mapasalamaton usab ako ug akong dungog nga sa makausa pa makatrabaho og maayo ang akong minahal nga mga isigka-Igsoon sa Korum sa Napulog Duha.
Labaw sa tanan, mapaubsanon kaayo ko ug malipayon kaayo nga nahimong miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, diin ang minilyon ka kalalakin-an, kababayen-an, ug kabataan andam nga moalsa kon asa sila nagbarug—sa bisan unsa nga kapasidad o calling—ug naningkamot sa tibuok nilang kasingkasing nga moserbisyo sa Dios ug sa mga isigkatawo, sa pagtukod sa gingharian sa Dios.
Usa karon ka sagrado nga adlaw. Dominggo karon sa Pasko sa Pagkabanhaw, kon kanus-a magsaulog kita nianang mahimayaong kabuntagon sa dihang ang atong Manluluwas mibugto sa mga higot sa kamatayon ug migawas nga nagmadaugon gikan sa lubnganan.
Ang Labing Mahinungdanong Adlaw sa Kasaysayan
Bag-ohay lang nangutana ko sa internet, “Unsa nga adlaw ang mas nakapausab sa dagan sa kasaysayan?”
Ang mga tubag gikan sa makapatingala ug kahibudngan ngadto sa puno sa ideya ug makapaukyab sa hunahuna. Apil niini, mao ang adlaw nga ang usa ka prehistoric nga asteroid miigo sa Yucatán Peninsula; o sa dihang niadtong 1440, nahuman ni Johannes Gutenberg ang iyang printing press; ug siyempre ang adlaw sa 1903 sa dihang ang managsuong Wright mipakita nga ang mga tawo mahimo gayud nga makalupad.
Kon ang samang pangutana ipangutana nganha ninyo, unsa man ang inyong isulti?
Sa akong hunahuna ang tubag klaro.
Aron makakita sa labing importante nga adlaw sa kasaysayan, kinahanglan gayud kita nga mobalik nianang gabii nga hapit 2,000 ka tuig na ang milabay didto sa Tanaman sa Getsemani sa dihang miluhod si Jesukristo sa grabe nga pag-ampo ug mihalad sa Iyang kaugalingon isip bugti alang sa atong mga sala. Atol kadto niining dako ug walay kinutuban nga sakripisyo sa dili hitupngan nga pag-antus sa lawas ug sa espiritu nga si Jesukristo, gani ang Dios, miagas ang dugo sa matag lungag sa panit. Tungod sa hingpit nga gugma, Iyang gihatag ang tanan aron makadawat unta kita sa tanan. Ang iyang balaanong sakripisyo, nga lisud sabton, nga mabati lamang sa tibuok natong kasingkasing ug hunahuna, mopahinumdom kanato sa utang sa tanan nga pasalamat nga angayan natong ihatag kang Kristo alang sa Iyang balaanong gasa.
Sa ulahing bahin nianang gabhiona, gidala si Jesus sa atubangan sa mga awtoridad sa relihiyon ug sa politika kinsa mibiay-biay Kaniya, mibunal Kaniya, ug misentensya Kaniya ngadto sa usa ka makauulaw nga kamatayon. Nagbitay Siya nga naghingutas diha sa krus hangtud nga, sa katapusan, “[na]tapus na.” Ang Iyang wala nay kinabuhi nga lawas gipahimutang sa usa ka hinulman nga lubnganan. Ug dayon, sa buntag sa ikatulong adlaw, si Jesukristo, ang Anak sa Labawng Makagagahum nga Dios, migawas sa lubnganan isip usa ka mahimayaon, nabanhaw nga binuhat sa kaanindot, kahayag, ug kahalangdon.
Oo, dunay daghang panghitabo sa tibuok kasaysayan nga nakaapekto gayud sa kapalaran sa kanasuran ug katawhan. Apan hiusaha kining tanan, ug dili kini makatandi sa kaimportante sa unsay nahitabo nianang unang buntag sa Pasko sa Pagkabanhaw.
Unsa may nakapahimo sa walay kinutuban nga sakripisyo ug sa Pagkabanhaw ni Jesukristo nga labing importante nga panghitabo sa kasaysayan—nga mas impluwensyal pa kay sa mga gubat sa kalibutan, makagun-ob nga mga katalagman, ug makapausab sa kinabuhi nga siyentipikanhong mga nadiskubrihan?
Tungod ni Jesukristo, Mahimong Mabuhi Kita Pag-usab
Ang tubag makita diha sa duha ka dako, imposible nga mga hagit nga atubangon sa matag usa kanato.
Una, kitang tanan mamatay. Bisan unsa pa kamo ka batan-on, ka gwapa, kahimsug, o ka mabinantayon, usa ka adlaw ang inyong lawas mawad-an og kinabuhi. Ang mga higala ug pamilya magbangutan sa inyong kamatayon. Apan dili nila kamo mapabuhi pagbalik.
Bisan pa man niana, tungod ni Jesukristo, ang inyong kamatayon mahimong temporaryo ra. Ang inyong espiritu sa usa ka adlaw mahiusa og balik sa inyong lawas. Kining nabanhaw nga lawas dili na mapaubos sa kamatayon, ug mabuhi kamo sa kahangturan, nga gawasnon sa kasakit ug sa pisikal nga pag-antus.
Mahitabo kini tungod ni Jesukristo, kinsa mihalad sa Iyang kinabuhi ug mibawi ra usab niini.
Gibuhat Niya kini alang sa tanan nga mituo Kaniya.
Gibuhat Niya kini alang sa tanan nga wala motuo Kaniya.
Gibuhat Niya kini bisan alang niadtong mibiay-biay, mipanamastamas, ug mipasipala sa Iyang ngalan.
Tungod ni Jesukristo, Makapuyo Kita uban sa Dios
Ikaduha, kitang tanan nakasala. Ang atong mga sala makapugong kanato sa pagpuyo uban sa Dios, tungod kay “walay mahugaw nga butang nga makasulod didto sa iyang gingharian.”
Isip resulta, ang matag lalaki, babaye, ug bata dili na makabalik sa Iyang presensya—nga maingon, hangtud nga si Jesukristo, ang Kordero nga walay lama, mihalad sa Iyang kinabuhi isip bugti alang sa atong mga sala. Tungod kay walay utang si Jesus ngadto sa kaangayan, makahimo Siya sa pagbayad sa atong utang ug makahatag sa gipangayo sa kaangayan alang sa matag kalag. Ug naglakip kana kaninyo ug kanako.
Gibayaran ni Jesukristo ang bugti alang sa atong mga sala.
Ang tanan niini.
Nianang labing importante nga adlaw sa kasaysayan, giablihan ni Jesukristo ang mga ganghaan sa kamatayon ug gitangtang ang mga babag nga nakapugong kanato aron makaagi ngadto sa balaan ug sagrado nga hawanan sa walay katapusan nga kinabuhi. Tungod sa atong Ginoo ug Manluluwas, kamo ug ako gihatagan sa labing bililhon ug walay bugti nga gasa—bisan unsa pa man ang atong kagahapon, makahimo kita sa paghinulsol ug makasunod sa dalan paingon sa celestial nga kahayag ug himaya, nga gilibutan sa matinud-anong mga anak sa Langitnong Amahan.
Nganong Magmaya Kita
Mao kini nganong magsaulog kita sa Dominggo sa Pasko sa Pagkabanhaw—magsaulog kita sa kinabuhi!
Tungod ni Jesukristo, mobangon kita gikan sa kawalay paglaum diha sa kamatayon ug mogakus niadtong atong gimahal, nga maghilak tungod sa hilabihan nga kalipay ug puno sa pasalamat. Tungod ni Jesukristo, mabuhi kita isip mahangturong mga binuhat, mga kalibutan nga walay katapusan.
Tungod ni Jesus nga mao ang Kristo, ang atong mga sala dili lamang mapapas; kini mahimong makalimtan.
Mahimo kitang limpyo ug mahimaya.
Balaan.
Tungod sa atong Minahal nga Manluluwas, makainom kita hangtud sa hangtud gikan sa tubod sa tubig nga magatubod ngadto sa kinabuhing dayon. Makapuyo kita hangtud sa hangtud didto sa mga mansyon sa atong mahangturong Hari, sa dili mahulagway nga himaya ug hingpit nga kalipay.
Makaingon ba Kita nga “Tan-awa, ania ra ang Tawo”?
Bisan pa niining tanan, dunay daghan sa kalibutan karon ang wala mahibalo o wala motuo sa bililhong gasa nga gihatag ni Jesukristo ngari kanato. Mahimong nakadungog na sila bahin ni Jesukristo ug nakaila Kaniya isip usa ka mahinungdanong tawo sa kasaysayan, apan wala nila Siya makita kon kinsa gayud Siya.
Kon maghunahuna ko niini, mahinumdom ko sa Manluluwas nga nagbarug atubangan sa Romano nga gobernador sa Judea, si Pontius Pilato, mga pipila ka oras sa wala pa ang Iyang kamatayon.
Nakita ni Pilato si Jesus gikan sa kalibutanong panglantaw. Si Pilato dunay trabaho nga himoon, ug naglakip kini og duha ka dagkong buluhaton: pagkolekta og mga buhis alang sa Roma ug pagpabilin sa kalinaw. Karon ang Judeo nga Sanhedrin midala sa iyang atubangan og usa ka tawo nga ilang gipangangkon nga babag sa duha.
Human masukit-sukit ang iyang binilanggo, mipahibalo si Pilato, “Wala akoy nakitang ikasumbong batok kaniya.” Apan gibati niya nga kinahanglan niyang pakalmahon ang mga tig-akusar ni Jesus, busa gipahigayon ni Pilato ang usa ka lokal nga kustombre nga mitugot sa usa ka binilanggo nga buhian atol sa panahon sa Pagpalabay. Dili ba nila pabuhian niya si Jesus imbis ang notado nga tulisan ug nakapatay og tawo nga si Barrabas?
Apan ang manggugubot nga panon nangayo nga buhian ni Pilato si Barrabas ug ilansang si Jesus.
“Kay ngano man?” Nangutana si Pilato. “Unsa may iyang nabuhat nga dautan?”
Apan misamot na hinoon sila sa pagsinggit. “Ilansang siya sa krus!”
Sa katapusang paningkamot aron mapahimuot ang manggugubot nga panon, gimanduan ni Pilato ang iyang mga tawo sa paglatigo kang Jesus. Ila kining gibuhat, nga mibiya Kaniya nga nagkadugo ug nagkasamad-samad. Gibugal-bugalan nila Siya, gibutangan og purong-purong nga mga sampinit ang Iyang ulo, ug gisul-oban og kupo nga mapula.
Tingali naghunahuna si Pilato nga matagbaw na ang tinguha sa manggugubot nga panon alang sa dugo. Tingali mopakita na sila og kalooy sa tawo. “Tan-awa, ania gidala ko siya kaninyo sa gawas,” miingon si Pilato, “aron mahibalo kamo nga wala akoy nakitang ikasumbong batok kaniya. … Tan-awa, ania ra ang tawo!”
Ang Anak sa Dios personal nga mibarug atubangan sa katawhan sa Jerusalem.
Ilang nakita si Jesus, apan wala gayud sila makakita Niya sa tinuod lang.
Wala silay mga mata aron makakita.
Sa mapasumbingayong paagi, gidapit usab kita nga “motan-aw sa tawo.” Nagkalain-lain ang mga opinyon sa kalibutan mahitungod Kaniya. Ang karaan ug moderno nga mga propeta nagpamatuod nga Siya mao ang Anak sa Dios. Ako usab. Mahinungdanon ug importante nga ang matag usa kanato mahibalo sa atong kaugalingon. Busa, kon mamalandong kamo sa kinabuhi ug pangalagad ni Jesukristo, unsa may inyong makita?
Kadtong mangita sa dalan aron tinuod nga makakita sa Tawo makakaplag sa ganghaan ngadto sa labing dako nga mga kalipay sa kinabuhi ug sa balsamo ngadto sa labihan nga mga makapasagmuyo sa kinabuhi.
Busa, kon malukop kamo sa kasakit ug kasub-anan, tan-awa ang Tawo.
Kon mobati kamo nga nawala o nakalimtan, tan-awa ang Tawo.
Kon mawad-an kamo og kadasig, gibiyaan, nagduha-duha, nasakitan, o nasagmuyo, tan-awa ang Tawo.
Mohupay Siya kaninyo.
Moayo Siya kaninyo ug mohatag og kahulugan sa inyong panaw. Mobu-bu Siya sa Iyang Espiritu ug mopuno sa inyong kasingkasing og hilabihan nga kalipay.
Mohatag Siya og “gahum niadtong maluya; ug kanila nga walay kabaskog magadugang siya og kusog.”
Kon tinuod kita nga motan-aw sa Tawo, makakat-on kita bahin Kaniya ug magtinguha sa pagpahiangay sa atong kinabuhi ngadto Kaniya. Maghinulsol kita ug maningkamot sa pagpatunhay sa atong kinaiya ug molambo nga mas suod ngadto Kaniya. Mosalig kita Kaniya. Ipakita nato ang atong gugma alang Kaniya pinaagi sa pagtuman sa Iyang mga sugo ug pinaagi sa pagsunod sa atong sagrado nga mga pakigsaad.
Sa laing pagkasulti, mahimo kita nga Iyang mga disipulo.
Ang iyang makapalunsay nga kahayag hingpit nga mopuno sa atong kalag. Ang Iyang grasya modasig kanato. Ang atong mga palas-anon magaan, ang atong kalinaw molambo. Kon tinuod kita nga motan-aw sa Tawo, aduna kitay saad sa usa ka bulahan nga umaabut nga modasig ug mosuporta kanato agi sa likuon ug mga libaong sa panaw sa kinabuhi. Kon maghunahuna sa nangagi, atong maila nga dunay balaanong sumbanan, nga ang mga butang nga nahitabo kaninyo dunay kahulugan ug inyong masabtan ang katuyoan niini.
Sa pagdawat ninyo sa Iyang sakripisyo, mahimong Iyang disipulo, ug sa katapusan moabut sa tumoy sa inyong panaw sa kinabuhi, unsa may mahitabo sa mga kasubo nga inyong nalahutay niining kinabuhia?
Wala na kini.
Ang mga kasagmuyo, mga pangpangluib, mga pagpanggukod nga inyong giatubang?
Wala na.
Ang pag-antus, kasakit, kahasol sa tanlag, kaulaw, ug kasub-anan nga inyong naagian?
Wala na.
Makalimtan.
Ikatingala ba nga “[kita] naghisgot kang Kristo, [kita] nalipay diha kang Kristo, [kita] nagsangyaw kang Kristo, [kita] nanagna kang Kristo … nga ang [atong] mga anak mahimo nga masayud sa unsa nga tinubdan sila mahimo nga mangita alang sa kapasayloan sa ilang mga sala”?
Ikatingala ba nga maningkamot kita sa tibuok natong kasingkasing nga tinuod nga motan-aw sa Tawo?
Minahal nakong mga kaigsoonan, mopamatuod ko nga ang labing importante nga adlaw sa kasaysayan sa katawhan mao ang adlaw sa dihang si Jesukristo, ang Anak sa Dios, nagmadaugon batok sa kamatayon ug sala alang sa tanang anak sa Dios. Ug ang labing importante nga adlaw sa inyo ug sa akong kinabuhi mao ang adlaw sa dihang nakakat-on kita nga “motan-aw sa tawo”; sa dihang ato Siyang nakita kon si kinsa gayud Siya; sa dihang miambit kita sa tibuok natong kasingkasing ug hunahuna bahin sa Iyang maulaong gahum; sa dihang uban sa gibag-o nga kadasig ug kalig-on, mipasalig kita nga mosunod Kaniya. Hinaut nga kana nga adlaw kanunayng magbalik-balik sa tibuok ninyong kinabuhi.
Ibilin nako kaninyo ang akong pagpamatuod ug panalangin nga samtang kita “motan-aw sa tawo,” makakita kita og kahulugan, hingpit nga kalipay, ug kalinaw niining yutan-ong kinabuhi ug kinabuhing dayon sa kalibutan nga moabut. Sa sagradong pangalan ni Jesukristo, amen.