Esinlenmiş Hizmet
Başkalarına hizmet etmeye odaklandığımızda Kutsal Ruhu en iyi şekilde aldığımızı düşünüyorum. Bu nedenden dolayı Kurtarıcı’ya hizmet etmek için rahiplik sorumluluğumuz var.
Sevgili kardeşlerim, bu tarihi genel konferansta size konuşma ayrıcalığından dolayı minnettarım.Başkan Russell M. Nelson’ı İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nin 17. Başkanı olarak destekledik.Her gün onunla çalışma nimetine sahip olduğumdan dolayı, Başkan Nelson’ın Rab’bin gerçek Kilisesi’ni yönlendirmek için Tanrı tarafından çağrıldığına dair Ruh’un onayını hissettim.
Ayrıca Rab’bin, Yaşlı Gerrit W. Gongve Yaşlı Ulisses Soares’u Oniki Havariler Kurulu’nun üyeleri olarak hizmet etmeye çağırdığına tanıklık ederim.Onları seviyor ve destekliyorum. Onlar hizmetleri aracılığıyla tüm dünyadaki hayatları kutsayacaklar.
Bu konferans diğer bir sebepten dolayı da tarihi bir konferans. Başkan Nelson, Rab’bin Kendi Kilisesi için olan düzenli planında esinlenmiş ileri bir adımı duyurdu. Bu plan mahalleler ve çadır kazıklarındaki rahiplik kurulları için olan yeni bir yapılandırmayı içermektedir ki böylece rahiplik sorumluluklarımızı daha iyi bir şekilde yerine getirebiliriz.Bu sorumlulukların hepsi Babamız’ın çocukları için olan rahiplik ilgimizle ilgilidir.
Sevgi dolu ilgiyi sağlamak üzere Rab’bin Azizleri için olan planı yıllar boyunca bir çok değişik şekli almıştır. Nauvoo’daki ilk zamanlarda, Peygamber Joseph Smith şehre gelen pek çok sayıdaki Kilise’ye yeni katılmış yoksul kişilerle ilgilenmek için düzenli bir yönteme ihtiyacı vardı. Büyük büyük anne ve büyük babalardan dördü bunların içindeydi: Eyring’ler, Bennion’lar, Romney’ler ve Smith’ler. Peygamber, coğrafyaya göre bu Azizlerin bakımını düzenledi. Illinois’de şehirdeki bu bölgeler “mahalleler” diye adlandırıldı.
Azizler ovalarda ilerledikçe, birbirleriyle ilgilenmeleri “gruplar” şeklinde düzenlendi. Babam tarafındaki büyük büyük babalarımdan birisi şu anda Oklahoma olan yerdeki misyonundan geri dönerken yoldaki bir grupla karşılaştı. Hastalığından dolayı o kadar çok bitkin düşmüştü ki, o ve yoldaşı küçük bir yük arabasında sırt üstü yatıyorlardı.
Grubun lideri, bu yük arabasında olabilecek herhangi bir kimseye yardım etmek için iki genç kadını gönderdi. Bunlardan birisi İsviçre’de Rab’be dönmüş genç bir kız kardeşti ve o görevlilerden birisine bakıp ona merhamet duydu. O, bu Azizler grubu tarafından kurtarıldı. Yanında genç kurtarıcısı ile beraber, Salt Lake Vadisi’ne kadar geri kalan yolu yürümek için yeterince iyileşti. Aşık oldular ve evlendiler. O benim büyük büyük babam Henry Eyring ve bu kadın büyük büyük annem Maria Bommeli Eyring oldu.
Yıllar sonra, insanlar bir kıta boyunca taşınmanın büyük zorluğunu belirttiğinde, büyük büyük annem şunu dedi, “Hayır, zor değildi. Biz yürürken, ikimizinde İsa Mesih’in doğru sevindirici haberini bulduğumuzun ne büyük bir mucize olduğunu yol boyunca konuşurduk. Hatırlayabildiğim en mutlu anlardı.”
O zamandan beri, Rab, Azizlerinin birbirleriyle ilgilenmelerine yardım etmek için değişik yollar kullanmıştır. Şimdi Rab bizi mahalle ve çadır kazığı seviyelerinde güçlendirilmiş ve birleşmiş kurullarla kutsamıştır ve bu kurullar tüm mahalle kuruluşlarıyla bir düzen içinde çalışırlar.
Yerel mahalleler, gruplar ve güçlendirilmiş kurulların hepsi Rab’bin Azizlerle ilgilendiği şekilde onların birbirleriyle ilgilenmeleri için olan O’nun amacında başarılı olmak üzere en azından gerekli iki şeye sahiptirler. Azizler çıkarlarını düşünmeden birbirleri için Mesih’in sevgisini hissettiklerinde başarıya ulaşırlar. Kutsal yazılar bunu “ilahi sevgi, Mesih’in saf sevgisi” diye adlandırır (Moroni 7:47). Ve Kutsal Ruh bakıcıyı, Rab’bin yardım etmeye çalıştığı kişi için en iyi şeyin ne olduğunu bilmesine yönlendirdiğinde onlar başarır.
Geçtiğimiz haftalarda defalarca ve bugün burada açıklandığı gibi, Kilise üyeleri Rab’bin ne yapacağını bir şekilde sezerek benim önümde davranışta bulundular. Size sadece iki örnek vermek istiyorum. Birisi, rahiplik sahiplerinin Rab’be olan hizmetlerinde neler başarabileceklerini anlayan Harun Rahipliği’ndeki 14 yaşındaki bir öğretmen tarafından Rab’bin sofrası toplantısında verilen bir basit konuşmaydı. İkincisi, Mesih’in sevgisiyle bir aileye hizmet etmeye esinlenmiş Melkizedek Rahipliğine sahip bir kişiydi.
Birincisi, bir mahalledeki katıldığım Rab’bin sofrası toplantısında konuşan bu genç beyin sözlerini sizinle paylaşmak istiyorum. Ben oradaydım. 14 yaşındayken nasıl biri olduğunuzu hatırlamaya çalışın ve çok genç olan bu beyin makul bir şekilde bilebileceğinden daha fazlasını söylediğini ondan dinleyin:
“Geçen sene 14 yaşına girdiğimden beri mahallemizdeki öğretmenler kurulunun bir üyesi olmayı gerçekten çok sevdim. Bir öğretmen, bir hizmetlinin tüm sorumluluklarına hâlâ sahiptir ve ayrıca bazı yeni sorumluluklara da.
“Bazılarımız öğretmen olduğu için, başkaları bir gün öğretmen olacağı için ve Kilise’deki herkes rahiplik sayesinde kutsandığı için, hepimizin bir öğretmenin vazifelerini daha fazla bilmesi önemlidir.
“İlk önce, Öğreti ve Antlaşmalar 20:53 der ki ‘Öğretmenin vazifesi her zaman kilise üyelerine göz kulak olmak ve onlarla beraber olup onları güçlendirmektir.’
“Sonra, Öğreti ve Antlaşmalar 20:54-55 şunu der:
“‘Ve kilisede hiç kötülük olmamasına ve birbirlerine karşı sert davranılmamasına ve yalan söylenilmemesine, birisinin arkasından konuşulmamasına ve iftira edilmemesine dikkat edin;
“‘Ve kilisenin sık sık bir araya toplanmasına dikkat edin ve ayrıca bütün üyelerin vazifelerini yapmalarına dikkat edin.’”
Bu genç bey şöyle devam etti:
“Rab bize sadece Kilise ile ilgilenmemizi ama ayrıca Mesih’in yapacağı şekilde Kilise’deki insanlarla da ilgilenmemizin bizim sorumluluğumuz olduğunu söylüyor çünkü bu O’nun Kilisesidir. Emirleri yerine getirmeye çalışıyorsak, birbirimize nazik oluyorsak, dürüst oluyorsak, iyi arkadaşlar oluyorsak ve beraber olmaktan zevk alıyorsak, o zaman biz Ruh’a sahip olabileceğiz ve Cennetteki Baba’nın bizden ne yapmamızı istediğini bilebileceğiz.Eğer bunları yapmazsak, hizmet çağrılarımızı yerine getiremeyiz.”
O şöyle devam etti:
“Bir öğretmen iyi bir ev öğretmeni olarak, kilisede üyeleriselamlayarak, Rab’bin sofrasını hazırlayarak, evde yardım ederek ve uzlaştırıcı olarak doğru bir örnek olmayı seçtiğinde o rahipliğini onurlandırmayı ve hizmet çağrısını yerine getirmeyi seçmektedir.
“İyi bir öğretmen olmak sadece kilisede ya da Kilise aktivitelerinde sorumlu olmak anlamına gelmez. Havari Pavlus şöyle öğretti: ‘Konuşmada, davranışta, sevgide, imanda, paklıkta imanlılara örnek ol.’(1. Timoteos 4:12).”
Sonra genç bey şunu dedi:
“Nerede olursak olalım ya da ne yaparsak yapalım, her zaman ve her yerde doğruluğun iyi bir örneği olabiliriz.”
“Babam ve ben Browns’lara ev öğretmenliği yapıyoruz.1 Her seferinde oraya gittiğimizde, onları ziyaret etmekten ve onları tanımaktan çok zevk alıyorum. Browns’lar hakkında çok beğendiğim bir şey ne zaman oraya gidersek gidelim, hepsi dinlemeye isteklidir ve her zaman paylaşabilecekleri iyi hikayeleri vardır.
“Ev öğretmenliği sayesinde mahalledeki insanları iyi tanıdığımızda, öğretmenin bir sonraki vazifesini yapması daha kolay olur ve bu kilisedeki üyeleri selamlamaktır. İnsanların içtenlikle karşılandıklarını ve kiliseye dahil olduklarını hissetmelerine yardım etmek mahalledeki tüm üyelerin sevildiklerini ve Rab’bin sofrasından yiyip içmeye hazır olmalarına yardım eder.
“Kiliseye gelen üyeleri selamladıktan sonra, öğretmenler her pazar Rab’bin sofrasını hazırlayarak yardım eder. Bu mahallede Rab’bin sofrasını dağıtmaktan ve hazırlamaktan çok zevk alıyorum çünkü herkes çok saygılı.Rab’bin sofrasını hazırlayıp dağıttığımda, her zaman Ruh’u hissediyorum. Her pazar bunu yapabilmek benim için gerçek bir nimet.
“Rab’bin sofrasını dağıtmak gibi bazı hizmetleri insanlar görür ve bunu yaptığımız için bize teşekkür ederler ama Rab’bin sofrasını hazırlamak gibi olan diğer hizmetler genelde başkası fark etmeden yapılır. İnsanların bizi hizmet ederken görmesi önemli değildir; önemli olan Rab’bin O’na hizmet ettiğimizi bilmesidir.
“Öğretmenler olarak rahiplik sorumluluklarımızı yerine getirerek Kilise’yi, arkadaşlarımızı ve ailemizi her zaman güçlendirmeye çalışmalıyız. Bu her zaman kolay değildir, ama Rab ‘emrettiği işleri [başarabilmemiz] için … bir yol hazırlamadan’ bize hiçbir emir vermez1. Nephi 3:7.”
Bu genç bey konuşmasını tamamlarken, onun olgunluğu ve aklına hayran kalmaya devam ettim.Şunu diyerek özetledi: “[İsa Mesih’i] takip etmeyi seçersek daha iyi olacağımızı biliyorum.”
Rahiplik hizmetiyle ilgili diğer bir hikaye bir ay önce bir mahallenin Rab’bin sofrası toplantısında anlatıldı. Ben yine oradaydım. Bu deneyimli rahiplik sahibi konuşurken, Rab’bin güçlendirilmiş rahiplik kurullarında ne olacağını arzuladığını tam olarak açıkladığını bilmiyordu. Onun hikayesinin özeti şu şekilde:
O ve ev öğretmenliği yoldaşı yedi aileye hizmet etmek için görevlendirilmişlerdi. Bunlardan hemen hemen hepsi ziyaret edilmek istemiyordu. Ev öğretmenleri onların apartmanına gittiğinde, onlar kapıyı açmayı reddettiler. Onlar telefon açtığında, bir cevap almadılar. Bir mesaj bıraktıklarında, onlara geri dönülmedi. Bu kıdemli yoldaş en sonunda çareyi mektup yazmakta buldu.Hatta bir yanıt alacağını umut ederek parlak sarı zarflar kullanmaya başladı.
Yedi aileden biri Avrupa’dan göç etmiş az aktif bekar bir kız kardeşti. Onun iki küçük çocuğu vardı.
Onunla irtibata geçmeyi bir çok kez denedikten sonra, ondan bir cep telefonu mesajı aldı.Onu açıkça bilgilendirdi ki ev öğretmenleriyle buluşmak için çok meşguldü.İki işi vardı ve ayrıca askeriyedeydi. Onun ilk işi polis memurluğuydu ve onun kariyer amacı dedektif olmak ve sonra ana vatanına geri dönüp orada işine devam etmekti.
Ev öğretmeni onun evini hiç ziyaret edemedi. Belirli aralıklarla ona mesaj attı. Her çocuk için bayram kartları dahil olmak üzere her ay elle yazılmış bir mektup yolladı.
Hiçbir yanıt almadı. Ama o ev öğretmenlerinin kim olduğunu, onlara nasıl ulaşacağını ve öyle ki bu rahiplik hizmetinden vazgeçmeyeceklerini biliyordu.
Sonra bir gün bu kız kardeşten acil bir mesaj aldı. Çaresizce bir yardıma ihtiyacı vardı. Gözetmenin kim olduğunu bilmiyordu ama ev öğretmenlerini biliyordu.
Birkaç gün içinde, bir ay sürecek askeri eğitim tatbikatı için eyaletten ayrılması gerekiyordu. Çocuklarını yanında götüremeyecekti. Çocuklarına bakacak olan annesi, acil tıbbi ihtiyacı olan kocasına bakmak için yeni Avrupa’ya uçmuştu.
Bu az aktif kız kardeşin sadece en küçük çocuğuna Avrupa bileti almak için yeterli parası vardı ama 12 yaşındaki oğlu Eric için yoktu.2 Ev öğretmenine, Eric’i önümüzdeki 30 gün için evlerine kabul edebilecek iyi bir LDS (SZA) ailesi bulup bulamayacağını sordu.
Ev öğretmeni elinden geleni yapacağına dair ona geri mesaj attı. Ondan sonra o rahiplik liderleriyle irtibata geçti. Gözetmen, Yardımlaşma Cemiyeti başkanı dahil olmak üzere mahalle meclisinin üyeleriyle görüşmesine izin verdi.
Yardımlaşma Cemiyeti başkanı çabukça çocukları Eric’in yaşında olan ve onu birer haftayla evlerine kabul edebilecek dört iyi LDS (SZA) ailesi buldu. Sonraki ay boyunca, bu aileler Eric’in karnını doyurdular, zaten sıkışık olan apartmanlarında ya da küçük evlerinde onun için bir oda buldular, onu önceden planlanmış yaz aile aktivitelerine götürdüler, onu kiliseye getirdiler, onu aile ev akşamlarına dahil ettiler ve benzeri şeyler yaptılar.
Ailelerin Eric yaşında erkek çocukları vardı, onu hizmetli kurul toplantılarına ve aktivitelerine dahil ettiler. Bu 30 günlük süre boyunca, Eric ilk kez her pazar kilisedeydi.
Annesi eğitiminden eve döndükten sonra, Eric genellikle bu dört gönüllü LDS (SZA) ailelerinden biriyle ya da ona arkadaşlık eden diğerleriyle ve hatta annesinin ziyaretçi öğretmenleriyle kiliseye gelmeye devam etti.Bir süre sonra, bir hizmetli olarak atandı ve düzenli bir şekilde Rab’bin sofrasının sunumunu yapmaya başladı.
Şimdi, Eric’in geleceğine bir bakalım. Ailesi annesinin ana vatanına döndüğünde o orada Kilise’nin bir lideri olursa buna şaşırmayacağız, bunların hepsi Kutsal Ruh’un rehberliği altında ve yüreklerindeki ilahi sevgiden dolayı hizmet etmek için beraberce çalışan Azizlerin sayesinde oldu.
İlahi sevginin Tanrı’nın krallığında kurtulmamız için önemli olduğunu biliyoruz.Moroni şöyle yazdı: “İlahi sevginiz olmadıkça, hiçbir şekilde Tanrı’nın Krallığı’nda kurtulamazsınız” (Moroni 10:21; ayrıca bkz. Eter 12:34).
Ayrıca ilahi sevginin yapabileceğimiz her şeyden sonra bize bağışlanan bir armağan olduğunu biliyoruz.“[Yüreğimizdeki] bütün güçle Baba’ya dua [etmeliyiz] ki, Oğlu İsa Mesih’in sadık taraftarlarına bağışladığı bu sevgiyle [dolabiliriz]” (Moroni 7:48).
Başkalarına hizmet etmeye odaklandığımızda Kutsal Ruhu en iyi şekilde aldığımızı düşünüyorum. Bu nedenden dolayı Kurtarıcı’ya hizmet etmek için rahiplik sorumluluğumuz var. Kendimizi başkalarına hizmet etmeye adadığımızda, kendimizi daha az düşünürüz ve Kutsal Ruh daha hazır şekilde bize gelebilir ve bize bağışlanan ilahi sevgi armağanına sahip olmak için olan yaşam boyu arayışımıza yardım edebilir.
Size tanıklık ederim ki Rab, rahiplik yardım hizmetimizde daha fazla esinlenmiş ve yardımsever olmamız için Kendi planında daha şimdiden büyük ileri bir adım atmaya başlamıştır. Rab’bin bize çok cömertçe verdiği sevgisi için minnettarım. İsa Mesih’in kutsal adıyla böyle tanıklık ederim, amin.