Pagbantay sa mga Kalag
Motabang kita sa uban pinaagi sa gugma tungod kay mao kini ang gisugo sa Manluluwas nga atong buhaton.
Sa bag-ohay lang nga panag-istoryahanay uban sa usa nako ka higala, iya kong gisultihan nga sa dihang batan-on pa siya, bag-ong nabunyagan nga miyembro sa Simbahan, kalit siyang mibati nga morag wala na siya mahisakop sa iyang ward. Ang mga misyonaryo nga nagtudlo kaniya nabalhin na, ug mibati siya nga walay nagpakabana. Kay walay mga higala sa ward, nakit-an niya ang iyang karaang mga higala ug kauban nilang nalambigit sa mga kalihokan nga nakapugong aron makaapil sa simbahan—sa ingon nagsugod na siya sa pagpalayo sa simbahan. Uban sa mga luha sa iyang mga mata, iyang gihulagway kon unsa siya kamapasalamaton sa dihang usa ka sakop sa ward mipadangat og mapangalagarong kamot ngadto niya ug, sa mainiton ug malakipon nga paagi, midapit niya nga mobalik. Sulod sa mga bulan, aktibo na siyang miapil sa simbahan, mipalig-on sa uban ingon man sa iyang kaugalingon. Dili ba kita magpasalamat alang sa magbalantay didto sa Brazil kinsa nangita niining batan-ong lalaki, si Elder Carlos A. Godoy, kinsa naglingkod sa akong luyo isip sakop sa Kapangulohan sa Seventy?
Dili ba talagsaon kon sa unsang paagi nga ang ingon ka gagmayng mga paningkamot makahimo og mahangturong mga sangputanan? Kini nga kamatuoran anaa sa sentro sa mga paningkamot sa Simbahan kalabut sa pagpangalagad. Ang Langitnong Amahan mahimong modawat sa atong yano, inadlaw nga mga paningkamot ug mohimo niini ngadto sa butang nga milagruso. Unom na ka bulan sukad gipahibalo ni Presidente Russell M. Nelson nga “ang Ginoo naghimo og importanting kausaban sa paagi nga kita moatiman sa usag usa,” nga nagpasabut, “Atong ipatuman ang mas bag-o, mas balaan nga paagi sa pag-amuma ug pagpangalagad sa uban. Atong tawagon kining mga paningkamot isip ‘pagpangalagad.’”
Si Presidente Nelson mipasabut: “Ang timailhan sa tinuod ug buhi nga Simbahan sa Ginoo kanunay mao ang organisado, gidumala nga paningkamot sa pagpangalagad ngadto sa indibidwal nga mga anak sa Dios ug ilang mga pamilya. Tungod kay kini Iyang Simbahan, kita isip Iyang mga sulugoon mangalagad ngadto sa usa, sama sa Iyang gibuhat. Mangalagad kita sa Iyang ngalan, sa Iyang gahum ug katungod, ug uban sa Iyang mahigugmaong pagbati.”
Sukad nianang pagpahibalo, ang inyong tubag talagsaon kaayo! Nakadawat kami og mga report bahin sa dakong kalampusan sa pag-implementar niining mga kausaban sa hapit tanang stake sa kalibutan nga giniyahan sa atong buhi nga propeta. Pananglitan, ang mga tigpangalagad nga mga kaigsoonan nasangunan ngadto sa mga pamilya, mga managkompanyon—lakip na sa mga batan-ong lalaki ug babaye—naorganisar na, ug gipahigayon na ang mga interbyu sa pagpangalagad.
Dili ko motuo nga sulagma ra nga unom ka bulan sa wala pa ang mapadayagong pagpahibalo kagahapon—“usa ka bag-ong balanse ug koneksyon tali sa pagtudlo sa ebanghelyo diha sa panimalay ug sa Simbahan”—ang mapadayagong pagpahibalo bahin sa pagpangalagad gihatag. Sugod sa Enero, samtang maminusan og usa ka oras ang atong pagsimba, tanan nga atong nahibaloan sa pagpangalagad makatabang nato nga mabalanse og balik kanang gintang sa mas halangdon, mas balaan, nakasentro sa panimalay nga kasinatian sa adlaw nga Igpapahulay ngadto sa pamilya ug mga minahal sa kinabuhi.
Kay naestablisar na ang istruktura sa organisasyon, tingali makapangutana kita, “Unsaon nato pagkahibalo nga nangalagad kita sa paagi sa Ginoo? Nakaabag ba kita sa Maayong Magbalantay sa paagi nga Iyang gitumong?”
Sa bag-ohay lang nga panaghisgot, si Presidente Henry B. Eyring midayeg sa mga Santos sa pagpahiangay niining klaro nga mga kausaban pero mipahayag usab sa iyang sinsero nga paglaum nga mahibaloan sa mga miyembro nga ang pagpangalagad sobra pa sa “basta maayo lang.” Wala kana magpasabut nga ang basta maayo lang dili importante, pero kadtong nakasabut sa tinuod nga diwa sa pagpangalagad makaamgo nga lapas pa kini sa basta maayo lang. Kon buhaton sa paagi sa Ginoo, ang pagpangalagad makahimo og malungtarong impluwensya alang sa kaayohan nga magpadayon sa tibuok kahangturan, sama sa nahimo niini kang Elder Godoy.
“Ang Manluluwas mipakita sa ehemplo kon unsay gipasabut sa pagpangalagad samtang miserbisyo Siya tungod sa gugma. … Iyang … gitudloan, gi-ampo, gihupay, ug gipanalanginan kadtong naglibut Kaniya, nagdapit sa tanan sa pagsunod Kaniya. … Samtang nangalagad ang mga miyembro sa Simbahan [sa mas halangdon ug mas balaan nga paagi], mainampuon silang nagtinguha nga moserbisyo sama sa Iyang buhaton—sa … ‘pagbantay diha sa simbahan sa kanunay, ug magpaduol ug maglig-on kanila,’ sa ‘pagduaw sa balay sa matag sakop,’ ug motabang sa matag usa nga mahimong tinuod nga disipulo ni Jesukristo.”
Nakasabut kita nga ang usa ka tinuod nga magbalantay nahigugma sa iyang mga karnero, nakaila sa ngalan sa matag usa, ug “dunay personal nga interes diha” kanila.
Ang akong higala sa daghang katuigan migahin sa iyang kinabuhi isip usa ka rantsero [rancher], naghimo sa bug-at nga trabaho sa pagbuhi og mga baka ug mga karnero sa lisud nga dapit sa Rocky Mountains. Kausa mipaambit siya nako sa mga hagit ug mga kapeligro nga may kalabutan sa pagbuhi og mga karnero. Iyang gihulagway nga sa sayong bahin sa tingpamulak, sa dihang ang snow sa dako kaayo nga kabukiran kasagaran natunaw na, iyang ibutang ang mga binuhi sa pamilya nga mga 2,000 ka karnero didto sa kabukiran alang sa ting-init. Didto, iyang bantayan ang mga karnero hangtud sa hinapos sa tinglarag, sa dihang balhinon na sila gikan sa tugwayanan sa ting-init ngadto sa tugwayanan sa tingtugnaw didto sa disyerto. Iyang gihulagway kon unsa kalisud ang pag-atiman og dako nga panon sa mga karnero, nga nagkinahanglan og mga sayo sa buntag ug mga lawom nga gabii—magmata na sa dili pa mosidlak ang adlaw ug mahuman og dugay human mongitngit. Tingali dili niya kadto mahimo nga mag-inusara.
Mitabang ang uban sa pag-atiman sa mga karnero, lakip na sa eksperyensyado nga rantsero nga giabagan sa mas batan-on nga nakabenepisyo gikan sa kaalam sa ilang mga kauban. Misalig usab siya sa duha ka edaran nga mga kabayo, duha ka laki nga mas bata nga mga kabayo nga gibansay, duha ka dagkong mga iro nga tigbantay sa mga karnero, ug duha o tulo ka itoy nga tigbantay sa mga karnero. Panahon sa ting-init, ang akong higala ug ang iyang mga karnero nakasinati og hangin ug mga unos nga may ulan, sakit, mga angol, huwaw, ug hapit tanang kalisud nga mahunahunaan sa tawo. Pipila ka tuig kinahanglan sila nga maghakot og tubig sa tibuok ting-init aron lang mabuhi ang mga karnero. Dayon, kada tuig sa hinapos sa tinglarag, sa dihang ang panahon sa tingtugnaw nanghulga ug ang mga karnero gikuha gikan sa kabukiran ug giihap, dihay kasagaran sobra sa 200 nga nangawala.
Ang pundok sa 2,000 ka karnero nga gibutang sa kabukiran sa sayong bahin sa tingpamulak naminusan ngadto sa dili kaabot sa 1,800. Kasagaran sa nawala nga mga karnero wala mawala tungod sa sakit o natural nga kamatayon pero ngadto sa mga manunukob [predator] sama sa mga mountain lion o mga coyote. Kining mga manunukob kasagaran makakita sa mga gagmayng karnero nga nangasaag gikan sa kasiguroan sa pundok, mipalayo gikan sa proteksyon sa magbalantay niini. Makonsiderar ba ninyo kadali kon unsay akong gihulagway bag-o lang sa usa ka espiritwal nga konteksto? Kinsa ang magbalantay? Kinsa ang panon? Kinsa kadtong miabag sa magbalantay?
Si Ginoong Jesukristo Mismo miingon, “Ako mao ang maayong magbalantay sa mga karnero, ug ako nakaila sa mga ako, … ug igahalad ko ang akong kinabuhi sa pagpakamatay alang sa mga karnero.”
Si propeta Nephi sa samang paagi nagtudlo nga si Jesus “mopakaon sa iyang karnero, ug diha kaniya sila makakita og katugwayan.” Nakakita ko og malungtarong kalinaw sa pagkasayud nga “ang Ginoo mao ang akong magbalantay” ug nga ang matag usa kanato nailhan Niya ug ubos sa Iyang pag-atiman. Kon magsagubang kita og hangin ug mga unos nga may ulan, sakit, mga angol, ug huwaw, ang Ginoo—ang atong Magbalantay—mangalagad kanato. Iyang ipahiuli ang atong mga kalag.
Sa samang paagi sa pag-atiman sa akong higala sa iyang mga karnero uban sa abag sa batan-on ug edaran nga mga rantsero, mga kabayo, ug mga iro nga tigbantay sa mga karnero, ang Ginoo nagkinahanglan usab og abag sa mahagitong buhat sa pag-atiman sa mga karnero diha sa Iyang panon.
Isip mga anak sa mahigugmaong Langitnong Amahan ug isip mga karnero sa Iyang panon, matagamtaman nato ang panalangin nga mapangalagaran sa tagsa-tagsa ni Jesukristo. Sa dungan nga paagi, kita dunay responsibilidad sa paghatag og mapangalagaron nga abag ngadto sa uban sa atong palibut isip mga magbalantay mismo. Mopatalinghug kita sa mga pulong sa Ginoo nga “mag-alagad kanako ug molakaw diha sa akong ngalan, ug … mopundok sa akong mga karnero.”
Kinsa ang magbalantay? Tanang lalaki, babaye, ug bata diha sa gingharian sa Dios usa ka magbalantay. Walay calling nga gikinahanglan. Gikan sa higayon nga mikawas kita gikan sa tubig sa bunyag, gisugo na kita ngadto niini nga buhat. Motabang kita sa uban pinaagi sa gugma tungod kay mao kini ang gisugo sa Manluluwas nga atong buhaton. Si Alma mihatag og gibug-aton: “Unsa nga magbalantay … nga adunay daghan nga mga karnero apan dili mobantay kanila, nga ang mga lobo dili makasulod ug motukob sa iyang panon? … Siya dili ba mobugaw kaniya sa gawas?” Sa higayon nga ang atong mga silingan magkalisud sa temporal o sa espiritwal nga paagi, magdali kita sa pagtabang kanila. Magtambayayong kita sa mga alantuson sa usag usa aron mahimo kining gaan. Magbangutan kita uban niadtong nagbangutan. Hupayon nato kadtong nanginahanglan og paghupay. Ang Ginoo mahigugmaong naglaum niini gikan nato. Ug moabut ang adlaw sa dihang manubag kita sa atong gihimong pag-atiman sa pagpangalagad sa Iyang panon.
Ang akong higala nga magbalantay og mga karnero mipaambit nako og laing importante nga elemento sa pagbantay sa mga karnero diha sa tugwayanan. Iyang gihulagway nga ang nawala nga karnero delikado kaayo sa mga peligro sa mga manunukob. Gani, hangtud sa 15 porsyento sa panahon sa iyang pundok ug sa iyang kaubanan ang gigahin sa pagpangita sa nawala nga mga karnero. Kon mas dali nilang makit-an ang nawala nga karnero, sa dili pa mopalayo og maayo ang mga karnero gikan sa panon, mas dili mameligro nga masakitan ang mga karnero. Ang pagpangita sa nawala nga karnero nagkinahanglan og dakong pailub ug disiplina.
Pipila ka tuig ang milabay, nakakita ko og artikulo sa lokal nga pamantalaan nga nakapaintriga kaayo nga ako kining gihipusan. Ang headline sa unang pahina mabasa, “Determinado nga Iro Dili Mobiya sa Nawala nga Karnero.” Kini nga artikulo naghulagway sa gamay nga gidaghanon sa mga karnero nga nalakip sa rantso nga dili kaayo layo sa gipanag-iya sa akong higala nga nabiyaan sa ilang tugwayanan panahon sa ting-init. Duha o tulo ka bulan human niana, natanggong sila ug wala kagawas sa snow didto sa kabukiran. Sa dihang ang mga karnero nabiyaan, ang iro nga tigbantay sa mga karnero nagpabilin uban nila, kay iya kadtong katungdanan nga bantayan sila ug proteksyunan ang mga karnero. Dili gayud siya mohunong sa pagbantay sa mga karnero! Didto nagpabilin siya—nagtuyok-tuyok sa nawala nga mga karnero sulod sa mga bulan sa bugnaw ug dunay snow nga panahon, nagserbisyo isip proteksyon batok sa mga coyote, mga liyon sa bukid, o bisan unsa nga laing manunukob nga mopasakit sa mga karnero. Nagpabilin siya didto hangtud nakahimo siya sa paggiya o pagbantay sa mga karnero balik sa luwas nga kahimtang uban sa magbalantay ug sa panon. Ang imahe nga nakuha diha sa unang pahina niining artikulo nagtugot nga makita sa usa ka tawo ang kinaiya diha sa panan-aw ug kinaiya niining iro nga tigbantay sa mga karnero.
Sa Bag-ong Tugon, atong makita ang sambingay ug panudlo gikan sa Manluluwas nga naghatag og dugang nga ideya kalabut sa atong responsibilidad isip mga magbalantay, mga tigpangalagad nga mga kaigsoonan, sa nawala nga mga karnero:
“Kinsa bang tawhana kaninyo, nga may usa ka gatus ka mga karnero, nga kon kawad-an siyag usa ka buok niini, dili mobiya sa kasiyaman ug siyam diha sa kaawaawan ug moadto sa pagpangita niadtong usa nga nawala, hangtud nga hikaplagan niya kini?
“Ug sa iya na kining makaplagan, kini pas-anon niya nga malipayon diha sa iyang mga abaga.
“Ug sa mahiuli na siya, iyang tigumon ang iyang mga higala ug mga silingan ug ingnon sila, Pangalipay kamo uban kanako; kay hingkaplagan ko ang akong karnero nga nawala.”
Sa atong pag-summarize sa leksyon nga gitudlo diha sa sambingay, atong makita kining bililhong tambag:
-
Kinahanglan natong ilhon ang nawala nga mga karnero.
-
Ato silang pangitaon hangtud nga makit-an sila.
-
Kon makit-an na sila, mahimo nato silang ibutang sa atong abaga aron dad-on pauli.
-
Ato silang palibutan og mga higala sa ilang pagbalik.
Mga kaigsoonan, ang atong kinadak-ang mga hagit ug kinadak-ang mga ganti mahimong moabut samtang mangalagad kita sa nawala nga mga karnero. Ang mga miyembro sa Simbahan diha sa Basahon ni Mormon “mibantay ibabaw sa ilang mga katawhan, ug nag-amuma kanila sa mga butang kabahin sa pagkamatarung.” Atong masunod ang ilang ehemplo samtang atong hinumduman nga ang pagpangalagad kinahanglang “giniyahan sa Espiritu, … flexible, ug … gipahaum ngadto sa mga panginahanglan sa matag miyembro.” Kritikal usab nga kita “magtinguha sa pagtabang sa mga indibidwal ug mga pamilya nga maandam alang sa ilang sunod nga ordinansa, motuman sa [ilang] mga pakigsaad … , ug mahimong self-reliant.”
Bililhon ang tanang tawo sa atong Langitnong Amahan. Ang iyang personal nga pagdapit nga mangalagad hilabihan ang bili ug kaimportante ngadto Kaniya, kay kini Iyang buhat ug himaya. Sa literal nga paagi kini ang buhat sa kahangturan. Ang matag usa sa Iyang mga anak dunay dili masukod nga potensyal sa Iyang panan-aw. Nahigugma Siya kaninyo pinaagi sa gugma nga dili gani ninyo masugdan sa pagsabut. Sama sa mapahinunguron nga iro nga tigbantay sa mga karnero, ang Ginoo magpabilin sa kabukiran aron manalipod kaninyo sa hangin, mga unos nga dunay ulan, snow, ug uban pa.
Si Presidente Russell M. Nelson nagtudlo kanato sa miaging komperensya: “Ang among mensahe ngadto sa kalibutan [ug modugang ko, ‘ngadto sa atong nangalagad nga panon’] yano ug sinsero: among gidapit ang tanang anak sa Dios sa duha ka habig sa tabil sa pagduol ngadto sa ilang Manluluwas, dawata ang mga panalangin sa balaan nga templo, pagbaton og molahutay nga kalipay, ug mahimong angayan sa kinabuhing dayon.”
Hinaut nga maghimo kita og mas taas nga tumong niining propetikanhong panglantaw aron makabantay kita sa mga kalag paingon sa templo ug sa katapusan ngadto sa atong Manluluwas, nga si Jesukristo. Wala Siya magpaabut nga mohimo kita og mga milagro. Mihangyo lamang Siya nga atong dad-on ang atong mga kaigsoonan ngadto Kaniya, kay Siya adunay gahum sa pagtubos sa mga kalag. Sa pagbuhat nato sa ingon, makahimo kita ug masiguro kining saad: “Ug inig padayag kaninyo sa pangulong Magbalantay, kamo managpakadawat unya sa mahimayaong purong-purong nga dili malawos.” Niini ako mopamatuod—ug kang Jesukristo isip atong Manluluwas ug Manunubos—sa pangalan ni Jesukristo, amen.