Co uczynił dla nas nasz Zbawiciel?
Jezus Chrystus uczynił wszystko, co jest istotne w naszej podróży przez życie doczesne, ku przeznaczeniu nakreślonemu w planie naszego Ojca Niebieskiego.
Wiele lat temu podczas sobotniego wieczornego spotkania na konferencji palika spotkałem pewną kobietę, która powiedziała, że przyjaciele proszą ją, aby powróciła do Kościoła po wielu latach nieaktywności, ale nie potrafi znaleźć powodu, dla którego powinna to zrobić. Aby ją zachęcić, powiedziałem: „Czy kiedy zastanawiasz się nad tym wszystkim, co uczynił dla ciebie Zbawiciel, nie widzisz wielu powodów, dla których warto wrócić, aby Mu służyć i oddawać cześć?”. Byłem zaskoczony, gdy zapytała: „A co On dla mnie zrobił?”.
Co takiego Jezus Chrystus zrobił dla każdego z nas? Uczynił wszystko, co jest istotne w naszej podróży przez życie doczesne, ku przeznaczeniu nakreślonemu w planie naszego Ojca Niebieskiego. Opowiem o czterech głównych aspektach tego planu. W każdym z nich główną rolę odgrywa Jego Jednorodzony Syn, Jezus Chrystus. Motywacją do tego wszystkiego jest „miłość Boga, która przelewa się do serc dzieci ludzkich i jest pożądana ponad wszystko” (I Ks. Nefiego 11:22).
I.
Tuż przed Niedzielą Wielkanocną nadszedł czas, by najpierw powiedzieć o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Powstanie z martwych to dodający otuchy, osobisty filar naszej wiary. Dodaje ono znaczenia naszej doktrynie, motywacji naszemu zachowaniu i nadziei na naszą przyszłość.
Ponieważ wierzymy w zawarte w Biblii i Księdze Mormona opisy faktycznego Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, uznajemy również liczne, znajdujące się w pismach świętych, nauki o tym, że podobne zmartwychwstanie stanie się udziałem wszystkich śmiertelników, którzy kiedykolwiek żyli na ziemi1. Jezus nauczał: „Bo Ja żyję i wy żyć będziecie” (Ew. Jana 14:19). A Jego Apostoł uczył, że „umarli wzbudzeni zostaną jak nie skażeni” i „to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność” (I List do Koryntian 15:52, 54).
Zmartwychwstanie daje nam jednak więcej niż zapewnienie o nieśmiertelności. Zmienia sposób, w jaki postrzegamy życie doczesne.
Zmartwychwstanie zapewnia nam perspektywę i siłę do przetrwania doczesnych wyzwań, z którymi boryka się każdy z nas, a także nasi bliscy. Daje nam nowy sposób spojrzenia na fizyczne, psychiczne i emocjonalne niedoskonałości, które zyskujemy w chwili narodzin lub nabywamy w trakcie życia doczesnego. Daje nam siłę do znoszenia smutków, niepowodzeń i frustracji. Ponieważ każdy z nas ma zapewnione zmartwychwstanie, wiemy, że te doczesne niedoskonałości i przeciwieństwa są jedynie tymczasowe.
Zmartwychwstanie daje nam również silny bodziec do przestrzegania przykazań Bożych w ciągu naszego doczesnego życia. Kiedy powstaniemy z martwych i udamy się na nasz przepowiedziany Sąd Ostateczny, będziemy żywić nadzieję, że zasłużyliśmy na najwspanialsze błogosławieństwa obiecane zmartwychwstałym istotom2.
Ponadto obietnica, że Zmartwychwstanie może obejmować możliwość przebywania z członkami naszej rodziny — mężem, żoną, dziećmi, rodzicami i potomstwem — jest potężną zachętą do wypełniania naszych rodzinnych obowiązków w życiu doczesnym. Pomaga nam również żyć razem w miłości w tym życiu i daje nam pocieszenie po śmierci naszych bliskich. Wiemy, że te doczesne rozstania są tylko tymczasowe i oczekujemy na radosne spotkania i relacje w przyszłości. Zmartwychwstanie daje nam nadzieję i siłę, by być cierpliwymi w oczekiwaniu. Przygotowuje nas również, byśmy z odwagą i godnością mogli stawić czoła naszej własnej śmierci — nawet jeśli może się ona wydawać przedwczesna.
Wszystkie te skutki Zmartwychwstania są pierwszą częścią odpowiedzi na pytanie „Co uczynił dla mnie Jezus Chrystus?”.
II.
W przypadku większości z nas Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa oznacza przede wszystkim możliwość uzyskania przebaczenia grzechów. Oddając cześć, bogobojnie śpiewamy:
On krew Swą przelał, Boży Syn
Swe życie hojnie dał.
Bezgrzesznym odkupieniem win
Zbawienie przynieść miał3.
Nasz Zbawiciel i Odkupiciel znosił niepojęte cierpienia, aby stać się ofiarą za grzechy wszystkich śmiertelników, którzy dokonają pokuty. Ta zadość czyniąca ofiara polegała na oddaniu najwyższego dobra, czystego baranka bez skazy, za największe zło — grzechy całego świata. Otworzył drzwi, by każdy z nas mógł zostać oczyszczony z naszych osobistych grzechów, abyśmy mogli zostać ponownie przyjęci do obecności Boga, naszego Wiecznego Ojca. Te drzwi otwarte są dla wszystkich dzieci Bożych. Oddając cześć, śpiewamy:
Podziwiam, jak chętnie opuścił królewski tron,
By duszę tak dumną jak moja wykupić krwią.
Okazał Swą miłość, grzesznikom jak ja dał dar4.
Wspaniały i niepojęty efekt Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa opiera się na miłości Boga do każdego z nas. Potwierdza Jego deklarację, że „wielka jest wartość dusz” — każdej duszy — „w oczach Boga” (Doktryna i Przymierza 18:10). Jezus Chrystus wyjaśnił to w Biblii, mówiąc o miłości Ojca Niebieskiego: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Ew. Jana 3:16). We współczesnym objawieniu nasz Odkupiciel, Jezus Chrystus, oświadczył, że On „tak kochał świat, że oddał Swe własne życie, aby tylu, ilu uwierzy, mogło stać się synami Bożymi” (Doktryna i Przymierza 34:3).
Nie dziwi zatem fakt, że Księgę Mormona, Kolejne Świadectwo o Jezusie Chrystusie, wieńczy następująca nauka: abyśmy stali się „doskonali” i „uświęceni w Chrystusie”, musimy „kochać Boga całą [naszą] mocą, umysłem i siłą” (Ks. Moroniego 10:32–33). Jego plan motywowany miłością musi być przyjęty z miłością.
III.
Co jeszcze uczynił dla nas nasz Zbawiciel Jezus Chrystus? Poprzez nauki Swoich proroków i Swoją osobistą posługę Jezus nauczał nas planu zbawienia. Ten plan obejmuje Stworzenie świata, cel życia, konieczność istnienia przeciwności i dar wolnej woli. Nauczał nas również przykazań i przymierzy, których musimy przestrzegać, oraz obrzędów, których musimy doświadczyć, aby mógł zabrać nas z powrotem do naszych niebiańskich rodziców.
W Biblii czytamy Jego naukę: „Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota” (Ew. Jana 8:12). A we współczesnych objawieniach: „Zaprawdę, Jam jest Jezus Chrystus […], światło, którego nie można ukryć w ciemności” (Doktryna i Przymierza 14:9). Jeśli podążamy za Jego naukami, On oświetla naszą ścieżkę w tym życiu i gwarantuje nasze przeznaczenie w życiu, które nastąpi.
Ponieważ nas kocha, daje nam wyzwanie, abyśmy skupili się na Nim zamiast na rzeczach tego doczesnego świata. W Swoim wielkim kazaniu o chlebie żywota Jezus nauczał, że nie powinniśmy zaliczać się do tych, których najbardziej pociągają rzeczy tego świata — rzeczy, które podtrzymują życie na ziemi, ale nie dają pożywienia ku życiu wiecznemu5. Jezus wielokrotnie zachęca nas, mówiąc: „Naśladujcie mnie”6.
IV.
W końcu Księga Mormona naucza, że w ramach Swego Zadośćuczynienia Jezus Chrystus „[cierpiał] boleści i udręki, i pokusy wszelkiego rodzaju; i stanie się to, aby wypełniło się słowo, że przejmie boleści i choroby Swego ludu” (Ks. Almy 7:11).
Dlaczego Zbawiciel cierpiał z powodu „wszelkiego rodzaju” doczesnych wyzwań? Alma nauczał: „I weźmie na siebie ich słabości, aby Jego trzewia przepełniły się miłosierdziem, według ciała, aby wiedział, według ciała, jak może pomagać Swemu ludowi w jego słabościach” (Ks. Almy 7:12).
Nasz Zbawiciel odczuwa i zna nasze pokusy, zmagania, bolączki i cierpienia, ponieważ dobrowolnie doświadczył ich wszystkich w ramach Swojego Zadośćuczynienia. Potwierdzają to inne fragmenty z pism świętych. Nowy Testament podaje: „A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą” (List do Hebrajczyków 2:18). Izajasz naucza: „Nie bój się, bom Ja z tobą […]. Wzmocnię cię, a dam ci pomoc” (Ks. Izajasza 41:10). Wszyscy, którzy cierpią z powodu wszelkiego rodzaju doczesnych niedomagań, powinni pamiętać, że nasz Zbawiciel doświadczył również tego rodzaju bólu i że poprzez Swoje Zadośćuczynienie każdemu z nas ofiaruje siłę, by go znieść.
Prorok Józef Smith podsumował to wszystko w naszym trzecim Artykule wiary: „Wierzymy, że dzięki Zadośćuczynieniu Chrystusa cała ludzkość może dostąpić zbawienia poprzez posłuszeństwo prawom i obrzędom ewangelii”.
Owa siostra zapytała: „Co zrobił dla mnie Jezus Chrystus?”. Zgodnie z planem naszego Ojca Niebieskiego „stworzył niebiosa i ziemię” (Doktryna i Przymierza 14:9), żeby każdy z nas mógł zdobyć doczesne doświadczenie niezbędne do osiągnięcia naszego boskiego przeznaczenia. Zgodnie z planem Ojca Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa przezwyciężyło śmierć, aby każdemu z nas zapewnić nieśmiertelność. Zadość czyniąca ofiara Jezusa Chrystusa każdemu z nas zapewnia możliwość odpokutowania za grzechy i powrotu do naszego niebiańskiego domu w czystości. Jego przykazania i przymierza wskazują nam drogę, a Jego kapłaństwo daje upoważnienie do dokonywania obrzędów niezbędnych do osiągnięcia tego przeznaczenia. Nasz Zbawiciel dobrowolnie doświadczył wszystkich doczesnych bólów i ułomności, aby mógł nas wzmocnić w naszych utrapieniach.
Jezus Chrystus zrobił to wszystko, ponieważ kocha wszystkie dzieci Boże. Wszystko to jest motywowane miłością i było tak od samego początku. Bóg powiedział nam we współczesnym objawieniu, że „stworzył […] mężczyznę i kobietę, na Swój obraz […], i dał im przykazania, aby Go kochali i służyli Mu” (Doktryna i Przymierza 20:18–19).
Świadczę o tym wszystkim i modlę się, abyśmy wszyscy pamiętali, co nasz Zbawiciel uczynił dla każdego z nas, i abyśmy wszyscy Go kochali i Mu służyli, w imię Jezusa Chrystusa, amen.