Ścieżka przymierza: Droga do życia wiecznego
Droga do doskonałości wiedzie ścieżką przymierza, a Chrystus jest sednem wszystkich obrzędów i przymierzy.
Pewien potężny król pragnął, aby jego syn rządził jednym z jego królestw. Aby zasiąść na tronie, książę musiał się uczyć i wzrastać w mądrości. Pewnego dnia król spotkał się z księciem i przedstawił mu swój plan. Uzgodnili, że książę pojedzie do innego miasta i tam zdobędzie doświadczenie. Będzie musiał stawić czoła wyzwaniom, a także będzie mógł cieszyć się z wielu dobrych rzeczy, jakie tam zastanie. Następnie król wysłał go do miasta, gdzie książę miał udowodnić swoją wierność królowi i wykazać, że jest godny otrzymania przywilejów i obowiązków, które król dla niego przygotował. Książę otrzymał swobodę wyboru, czy chce korzystać z tych przywilejów i obowiązków, czy też nie, w zależności od swoich pragnień i swej wierności. Jestem pewny, że chcecie wiedzieć, co się stało z tym księciem. Czy powrócił, aby odziedziczyć królestwo?
Drodzy bracia i siostry, każdy z nas jest księciem lub księżniczką. Zostaliśmy zesłani w doczesność przez kochającego Ojca Niebieskiego, aby cieszyć się błogosławieństwem ciała, które kiedyś stanie się nieśmiertelne dzięki Zadośćuczynieniu i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Oczekuje się od nas, że przygotujemy się na powrót do Bożej obecności, udowadniając, że „[wykonamy] wszystko, co [nam] Pan, [nasz] Bóg, nakaże” (Ks. Abrahama 3:25).
Aby nam pomóc, Zbawiciel przyszedł, żeby nas odkupić i wskazać ścieżkę powrotu do Boga. Dzieci Boże są zaproszone do przyjścia do Zbawiciela i stawania się w Nim doskonałymi. W pismach świętych ponad 90 razy pojawia się zaproszenie, abyśmy przyszli do Pana, a w ponad połowie przypadków jest to osobiste zaproszenie od samego Pana. Przyjęcie zaproszenia Zbawiciela oznacza uczestnictwo w Jego obrzędach i dotrzymanie zawartych z Nim przymierzy. Jezus Chrystus to „droga, prawda, i żywot” (Ew. Jana14:6); zaprasza On nas „wszystkich, [abyśmy] przyszli do Niego i korzystali z Jego dobroci, i nie odmawia On nikomu spośród tych, którzy przystępują do Niego” (II Ks. Nefiego 26:33).
Poznawanie i uczenie się ewangelii pogłębiają nasze nawrócenie do Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa oraz pomagają nam stać się bardziej do Nich podobnymi. Chociaż nie wszystko zostało objawione, jeśli chodzi o „dokładny czas i sposób, w jaki zostaną udzielone błogosławieństwa wywyższenia, [to jednak] jesteśmy o nich zapewniani” (M. Russell Ballard, „Nadzieja w Chrystusie”, Liahona, maj 2021, str. 55).
Alma, wyższy kapłan, nauczając w ziemi zarahemlskiej opowiedział o serdecznym zaproszeniu Jezusa Chrystusa:
„Oto zaprasza On wszystkich ludzi, bo ramiona miłosierdzia są wyciągnięte do nich, i mówi On: Odpokutujcie, a przyjmę was.
Zaiste, mówi On: Pójdźcie do mnie, a spożywać będziecie owoc z drzewa życia” (Ks. Almy 5:33–34).
Sam Zbawiciel zaprasza nas, abyśmy przyszli do Niego i wzięli na siebie Jego jarzmo, byśmy mogli uzyskać odpoczynek w tym burzliwym świecie (zob. Ew. Mateusza 11:28–29). Przychodzimy do Chrystusa poprzez „wykazywanie się wiarą w Chrystusa, codzienną pokutę, zawieranie przymierzy z Bogiem podczas przyjmowania obrzędów zbawienia i wywyższenia oraz wytrwanie do końca poprzez dotrzymywanie tychże przymierzy” (Podręcznik ogólny: Służba w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, 1.2.1, ChurchofJesusChrist.org). Droga do doskonałości wiedzie ścieżką przymierza, a Chrystus jest sednem wszystkich obrzędów i przymierzy.
Król Beniamin nauczał, że dzięki przymierzom, które zawieramy, stajemy się synami i córkami Chrystusa, który nas duchowo zrodził i pod Jego przewodnictwem stajemy się wolni, ponieważ „nie jest dane żadne inne imię, poprzez które następuje zbawienie” (zob. Ks. Mosjasza 5:7–8). Jesteśmy zbawieni, gdy wytrwamy do końca, „podążając za przykładem Syna Boga żywego” (II Ks. Nefiego 31:16). Nefi radził, że nie wszystko można osiągnąć przez samo wejście na ciasną i wąską ścieżkę; musimy „nieprzerwanie dążyć naprzód w Chrystusie, mając doskonałą jasność nadziei i miłość do Boga oraz wszystkich ludzi” (zob. II Ks. Nefiego 31:19–20).
Doktryna Chrystusa pomaga nam odnaleźć ścieżkę przymierza i pozostać na niej, a ewangelia jest tak zorganizowana, że obiecane przez Pana błogosławieństwa otrzymujemy poprzez święte obrzędy i przymierza. Prorok Boga, Prezydent Russell M. Nelson, w programie telewizyjnym emitowanym w dniu 16 stycznia 2018 r., napomniał nas, abyśmy „trzymali się ścieżki przymierza. Zobowiązaliście się do podążania za Zbawicielem poprzez zawarcie przymierzy z Nim, a następnie ich dochowywanie. To otworzy wam drzwi do wszelkich duchowych błogosławieństw i przywilejów dostępnych dla wszystkich mężczyzn, kobiet i dzieci […]. Cele, do których dąży każdy z nas, to obdarowanie mocą w domu Pana, zapieczętowanie rodzin i wierność przymierzom zawartym w świątyni. To umożliwia nam otrzymanie najwspanialszego daru Boga — życia wiecznego” („Gdy razem idziemy naprzód”, Liahona, kwiecień 2018, str. 7).
Bóg nie zerwie Swojej relacji, ani nie pozbawi obiecanych błogosławieństw życia wiecznego żadnej wiernej osoby dotrzymującej przymierza. Kiedy szanujemy święte przymierza, zbliżamy się do Zbawiciela. Starszy David A. Bednar nauczał nas wczoraj, że przymierza i obrzędy ewangelii działają w naszym życiu jak kompas, który wskazuje nam kierunek, jak przyjść do Chrystusa i stawać się do Niego podobni.
Przymierza wyznaczają ścieżkę powrotną do Boga. Obrzędy chrztu i otrzymania daru Ducha Świętego, ustanowienie w kapłaństwie i sakrament prowadzą nas do świątyni Pana, abyśmy mogli uczestniczyć w Jego obrzędach wywyższenia.
Chciałbym wspomnieć o dwóch rzeczach, na które nasz Zbawiciel położył nacisk, aby pomóc nam w wiernym dotrzymywaniu przymierzy:
-
Duch Święty może nas uczyć, przypominać nam nauki Zbawiciela i zawsze pozostawać z nami (zob. Ew. Jana 14:16, 26). On może być naszym stałym towarzyszem, który prowadzi nas ścieżką przymierza. Prezydent Russell M Nelson nauczał nas, że „nadchodzących dni nie będzie można przetrwać duchowo bez wiodącego, naprowadzającego, pocieszającego i ciągłego wpływu Ducha Świętego” („Objawienie dla Kościoła, objawienie dla nas”, Liahona, maj 2018, str. 96).
-
Zbawiciel ustanowił obrzęd sakramentu, abyśmy zawsze o Nim pamiętali i aby Jego Duch był z nami. Chrzest otwiera bramę do życia wiecznego, a sakrament pomaga nam nieprzerwanie podążać naprzód ścieżką przymierza. Przyjmowanie sakramentu jest świadectwem dla Ojca, że zawsze pamiętamy o Jego Synu. A jeśli zawsze będziemy o Nim pamiętać i przestrzegać Jego przykazań, Jego Duch będzie z nami. Oprócz tej obietnicy Pan odnawia obiecane odpuszczenie grzechów, gdy pokornie odpokutowujemy za nasze grzechy.
Pozostając wierni naszym przymierzom, powinniśmy starać się zawsze mieć Ducha, który przygotuje nas do godnego przyjęcia sakramentu, i podobnie, przyjmując sakrament, zawsze mieć z sobą Ducha.
Kiedy nasza córka miała pięć lat, miała samochodzik na akumulator i uwielbiała jeździć nim po domu. Pewnego wieczoru przyszła do mnie i powiedziała: „Tato, mój samochód przestał działać. Czy moglibyśmy wziąć trochę benzyny z twojego samochodu, żeby go zatankować, aby mógł znowu jeździć? Chyba potrzebuje benzyny, aby jeździł, tak jak twój samochód”.
Później zauważyłem, że akumulator jest rozładowany, więc powiedziałem, że uda nam się go uruchomić za około godzinę. Z wielkim podekscytowaniem odpowiedziała: „Tak! Zabierzemy go na stację benzynową”. Po prostu podłączyłem akumulator do źródła prądu, aby go naładować, a po godzinie mogła już jeździć samochodzikiem, zasilanym przez naładowany akumulator. Po tym zdarzeniu dowiedziała się, że ważne jest, aby zawsze ładować akumulator, podłączając go do źródła prądu.
Tak jak nasza córka poznała związek między akumulatorem a prądem, który napędza jej zabawkę, tak my uczymy się o Jezusie Chrystusie, sakramencie i Duchu Świętym. Potrzebujemy Ducha Świętego, aby pomógł nam przejść przez życie doczesne, kiedy wiernie dotrzymujemy zawartych przymierzy oraz sakramentu, aby zasilił naszą duchową istotę. Odnawianie przymierza chrztu i przyjmowanie sakramentu napędza wierność wszystkim innym przymierzom. Szczęśliwe zakończenie jest zapewnione, gdy z modlitwą studiujemy i szanujemy zaproszenie Zbawiciela oraz korzystamy z Jego obiecanych błogosławieństw. Powiedział On: „I abyś pełniej zachował siebie niesplamionym przez świat, udasz się do domu modlitwy i ofiarujesz swe sakramenty w moim świętym dniu” (Doktryna i Przymierza 59:9).
Świadczę, że osoby dotrzymujące przymierzy mają obietnicę „pokoju w tym świecie i życia wiecznego w świecie, który nastanie” (Doktryna i Przymierza 59:23). Składam świadectwo, że gdy będziecie regularnie przyjmować symbole Zbawiciela poprzez sakrament, będziecie mieli Jego Ducha, który będzie was prowadził na ścieżce przymierza i pozostaniecie wierni waszym przymierzom. W imię Jezusa Chrystusa, amen.