Bezpiecznie zgromadzeni w domu
Mamy wyjątkowe możliwości, jak nigdy dotąd, aby w ramach planu Ojca gromadzić Izrael po obu stronach zasłony.
Prezydent Russell M. Nelson, nasz ukochany prorok, doniośle podkreślił, że naszym wyjątkowym obowiązkiem jest pomaganie w gromadzeniu rozproszonego Izraela i przygotowaniu świata na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa1. Ojciec naszych duchów pragnie, aby Jego dzieci zostały bezpiecznie zgromadzone w domu.
Plan naszego Ojca Niebieskiego, aby bezpiecznie zgromadzić Jego dzieci w naszym niebiańskim domu, nie opiera się na światowych sukcesach, statusie ekonomicznym, wykształceniu, rasie czy płci. Plan Ojca opiera się na prawości, przestrzeganiu Jego przykazań, przyjmowaniu świętych obrzędów i szanowaniu zawartych przez nas przymierzy2.
Natchniona przez Boga doktryna, że wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami i że „wszyscy jesteśmy jednakowo traktowani przez Boga”, stanowi podstawę tego wielkiego dzieła gromadzenia. Doktryna ta jest zgodna z nadziejami osób, które głęboko pragną, aby ludzie o różnym statusie ekonomicznym i rasowym doświadczyli lepszego życia. Pochwalamy i dołączamy się do takich wysiłków. Ponadto pragniemy, aby wszystkie dzieci Boga przyszły do Niego i otrzymały wieczne błogosławieństwa, które On oferuje poprzez Swoją ewangelię3. We wstępie do Doktryny i Przymierzy Pan głosi: „Zważaj, ludu z dalekich stron; i wy, coście na wyspach morza, słuchajcie wraz”4.
Uwielbiam to, że pierwszy werset w Doktrynie i Przymierzach obejmuje ludzi, którzy są na „wyspach morza”. Otrzymałem w życiu trzy konkretne powołania, aby służyć i mieszkać na wyspach morza. Najpierw służyłem jako młody misjonarz na Wyspach Brytyjskich, potem jako nowy Przedstawiciel Władz Generalnych na Filipinach, a następnie jako Prezydent Obszaru na Wyspach Pacyfiku, w tym na Wyspach Polinezyjskich.
Każdy z tych obszarów z powodzeniem gromadził wierzących w przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Misjonarze po raz pierwszy przybyli na Wyspy Brytyjskie w 1837 roku. Był to rok, w którym Józef Smith poświęcił Świątynię Kirtland, gdzie Mojżesz przekazał „klucze zgromadzenia Izraela z czterech stron świata, i sprowadzenia dziesięciu plemion z ziemi północnej”5. Wczesne sukcesy odnoszone na Wyspach Brytyjskich przeszły do legendy. Do 1851 roku ponad połowę członków Kościoła stanowili ochrzczeni nawróceni mieszkający na Wyspach Brytyjskich6.
W 1961 roku Starszy Gordon B. Hinckley odwiedził Filipiny i zapoczątkował na nich pełnoetatowe wysiłki misjonarskie. W tamtym czasie istniał tylko jeden filipiński posiadacz Kapłaństwa Melchizedeka. O dziwo, na Filipinach jest obecnie ponad 850 tys. członków Kościoła. Podziwiam Filipińczyków. Żywią głęboką i trwałą miłość do Zbawiciela.
Być może mniej znane są nieustające wysiłki misjonarskie na Wyspach Polinezyjskich. Rozpoczęły się w 1844 roku, kiedy Addison Pratt przybył do obecnej Polinezji Francuskiej7. Wielu Polinezyjczyków wierzyło już w wieczne rodziny i przyjęło Jezusa Chrystusa jako swego Zbawiciela. Obecnie prawie 25 procent Polinezyjczyków na Wyspach Polinezyjskich to członkowie Kościoła8.
Kiedyś słuchałem 17-letniej dziewczyny z odległej tahitańskiej wyspy, która była członkinią w 7. pokoleniu. Oddała hołd swoim przodkom, którzy nawrócili się w 1845 roku na Tubuai, dwa lata przed przybyciem pierwszych członków Kościoła do Doliny Jeziora Słonego9.
Nasza doktryna jasno głosi, że nadejdzie czas i okres, kiedy wszyscy ludzie otrzymają przesłanie ewangelii i odpowiedzą na nie. Te przykłady to zaledwie część znacznie większego obrazu. Prezydent Nelson stale podkreśla, że gromadzenie Izraela to „najwspanialsze wyzwanie […], sprawa i […] dzieło dziś na ziemi”10.
Do czasu Przywrócenia Kościoła Jezusa Chrystusa, łącznie z ujawnieniem Księgi Mormona oraz objawieniami i kluczami kapłańskimi danymi Prorokowi Józefowi Smithowi, zrozumienie gromadzenia Izraela było fragmentaryczne i ograniczone11.
Charakterystyczne imię „Izrael” to tytuł nadany Jakubowi12. Zaczęło ono symbolizować potomstwo Abrahama z linii Izaaka i Jakuba. Pierwotna obietnica i przymierze zawarte z Ojcem Abrahamem przedstawione są w wersetach Ks. Abrahama 2:9–10, które częściowo przytoczę:
„Uczynię z ciebie wielki naród […].
I będę […] błogosławić [wszystkie narody] przez twoje imię; albowiem tylu, ilu przyjmie ewangelię, nazwanych zostanie twoim imieniem, i zaliczeni będą do twego potomstwa, i powstaną, i będą cię błogosławić jako swego ojca”.
Podczas Narady w Niebie w życiu przedziemskim omówiony i poparty został plan zbawienia. Zawierał on pewne prawa i obrzędy kapłaństwa ustanowione przed założeniem świata i uzależnione od zgromadzenia Izraela13. Zawierał również nadrzędną zasadę wolnej woli.
Po kilku wiekach ten potężny za panowania Saula, Dawida i Salomona lud Izraela został podzielony. Plemię Judy i część plemienia Beniamina stały się królestwem Judy. Pozostałe plemiona, zwane dziesięcioma plemionami, stały się królestwem Izraela14. Po 200 latach odrębnej egzystencji pierwsze rozproszenie Izraela miało miejsce w 721 r. p.n.e., kiedy to dziesięć plemion Izraela zostało uprowadzonych do niewoli przez asyryjskiego króla15. Później udały się one do krajów północnych16.
W 600 r. p.n.e., na początku Księgi Mormona, ojciec Lehi poprowadził kolonię Izraelitów na kontynenty amerykańskie. Lehi rozumiał rozproszenie Izraela, którego sam był częścią. Nefi cytował go, porównując dom Izraela „do drzewa oliwnego, którego gałęzie zostaną odłamane i rozrzucone po całej ziemi”17.
W tak zwanym Nowym Świecie historia Nefitów i Lamanitów, przedstawiona w Księdze Mormona, kończy się około 400 r. n.e. Potomkowie ojca Lehiego rozsiani są po kontynentach amerykańskich18.
Mormon jasno opisał to w III Nefim 5:20, gdzie czytamy: „Jestem Mormon, w prostej linii potomek Lehiego. Mam powód, aby wielbić mego Boga i mego Zbawcę, Jezusa Chrystusa, gdyż wywiódł naszych ojców z ziemi jerozolimskiej”19.
Z całą pewnością kulminacyjnym punktem w chronologicznej historii Izraela są narodziny, przesłanie, posługa i misja naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa20.
Po mającej wpływ na całą wieczność śmierci i Zmartwychwstaniu Zbawiciela, w okresie pomiędzy 70 a 135 r. n.e., nastąpiło drugie dobrze znane rozproszenie Judy, które miało miejsce ze względu na ucisk i prześladowania ze strony Rzymian, co sprawiło, że Żydzi rozpierzchli się po całym znanym wówczas świecie.
Prezydent Nelson nauczał: „Ujawnienie Księgi Mormona jest znakiem, że Pan rozpoczął gromadzić dzieci przymierza”21. Tak więc Księga Mormona, przetłumaczona przez Proroka Józefa Smitha darem i mocą Boga, jest skierowana do potomków Lehiego, rozproszonego Izraela i ludzi Innych narodów, którzy są zaadoptowani do plemion Izraela. W nagłówku rozdziału I Ks. Nefiego 22 czytamy: „Izrael zostanie rozproszony po całej ziemi. Inne narody będą żywić i opiekować się nim w ostatnich dniach”. Na stronie tytułowej Księgi Mormona czytamy, że jednym z jej celów jest „przekonać Żydów i ludzi innych wyznań, że Jezus jest Chrystusem”. Dzięki Przywróceniu i Księdze Mormona pojęcie „gromadzenia Izraela” znacznie się rozwinęło22.
Ci, którzy przyjmują ewangelię Jezusa Chrystusa bez względu na linię pochodzenia, stają się częścią gromadzonego Izraela23. Dzięki temu gromadzeniu i budowie oraz ogłaszaniu licznych świątyń mamy wyjątkowe możliwości w ramach planu Ojca, aby gromadzić Izrael po obu stronach zasłony, jak nigdy dotąd.
Prezydent Spencer W. Kimball, mówiąc o dosłownym gromadzeniu Izraela, oświadczył: „Teraz zgromadzenie Izraela składa się z przystąpienia do prawdziwego Kościoła […] i dojścia do wiedzy o prawdziwym Bogu […]. A zatem każda osoba, która przyjęła przywróconą ewangelię i która pragnie oddawać cześć Panu we własnym języku i wraz ze świętymi w kraju, w którym mieszka, podporządkowuje się prawu zgromadzenia Izraela i jest spadkobiercą wszystkich błogosławieństw obiecanych świętym w tych ostatnich dniach”24.
„Gromadzenie Izraela obejmuje teraz nawrócenie”25.
Członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich mają wielki przywilej kochania, dzielenia się, zapraszania i pomagania w gromadzeniu Izraela, aby otrzymać pełnię błogosławieństw związanych z przymierzem z Panem. Mówię tu o mieszkańcach Afryki, Europy, Ameryki Południowej i Północnej, Azji, Australii i wysp morza. „Bowiem zaprawdę, głos Pana jest dla wszystkich ludzi”26. „To gromadzenie będzie trwać aż do czasu, gdy prawi zbiorą się w kongregacjach świętych w narodach świata”27.
Nikt nie wypowiadał się o gromadzeniu jaśniej niż Prezydent Nelson: „Za każdym razem, gdy robicie cokolwiek, co pomoże komukolwiek — po obu stronach zasłony — zrobić krok w kierunku zawarcia przymierzy z Bogiem i otrzymania koniecznych obrzędów chrztu i świątyni, pomagacie gromadzić Izrael. Tak, to takie proste”28.
Jak wygląda dzisiaj Kościół? W ciągu 62 lat od czasu, gdy rozpocząłem służbę na misji w 1960 roku, liczba pełnoetatowych powołanych przez proroka misjonarzy wzrosła z 7683 do 62 544. Liczba misji wzrosła z 58 do 411. Liczba członków wzrosła z około 1 mln 700 tys. do około 17 000 000.
Pandemia Covid-19 tymczasowo wpłynęła na niektóre z naszych możliwości dzielenia się ewangelią. Dzięki niej poznaliśmy również nowe rozwiązania techniczne, które wielce wzbogacą gromadzenie Izraela. Jesteśmy wdzięczni za to, że członkowie i misjonarze coraz bardziej starają się gromadzić rozproszony Izrael. Wszędzie widzimy wzrost, szczególnie w Ameryce Południowej i Afryce. Doceniamy również to, że tak wiele osób na całym świecie odpowiedziało na pełne mocy zaproszenie Prezydenta Nelsona do wzmożonej służby misjonarskiej. Niemniej nasze zobowiązanie, aby kochać, dzielić się i zapraszać, można jeszcze bardziej rozszerzyć.
Zasadniczą częścią tych wysiłków misjonarskich jest to, aby poszczególni członkowie stali się przykładami, promieniami światła29 wszędzie tam, gdzie mieszkają30. Nie możemy korzystać z kamuflażu. Nasz Chrystusowy przykład życzliwości, prawości, szczęścia i szczerej miłości do wszystkich ludów może stać się dla nich nie tylko światłem przewodnim, ale także dać im zrozumienie, że obrzędy zbawienia i wywyższenia przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa stanowią bezpieczną przystań.
Proszę, zrozumcie, że dzielenie się ewangelią Jezusa Chrystusa przynosi niezwykłe błogosławieństwa. Pisma święte mówią o radości i pokoju, wybaczeniu grzechów, ochronie przed pokusami i wspierającej mocy Boga31. Patrząc poza to doczesne życie, będziemy przygotowani, aby dzielić się ewangelią z tymi, „którzy są w ciemności i w okowach grzechu w wielkim świecie duchów zmarłych”32.
Szczególnie modlę się dzisiaj, aby każde dziecko, młody mężczyzna, młoda kobieta, rodzina, kworum, Stowarzyszenie Pomocy i klasa, przyjrzało się temu, w jaki sposób indywidualnie i zbiorowo przyjmujemy spektakularną radę, aby pomóc gromadzić Izrael, która została nam dana przez Pana i naszego umiłowanego proroka.
Szanujemy wolną wolę. W tym świeckim świecie wielu ludzi nie podejmie działań ani nie weźmie udziału w gromadzeniu Izraela. Jednak wiele osób to zrobi i Pan oczekuje, że ci, którzy przyjęli Jego ewangelię, będą usilnie dążyć do tego, aby być przykładem, promieniem światła, który pomoże bliźnim przyjść do Boga. Dzięki temu nasi bracia i siostry na całym świecie będą mogli cieszyć się niebiańskimi błogosławieństwami i obrzędami przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa i będą bezpiecznie zgromadzeni w domu.
Składam moje pewne i niezachwiane apostolskie świadectwo o boskości Jezusa Chrystusa i o planie naszego Ojca w Niebie dla nas, w imię Jezusa Chrystusa, amen.