CHODŹ POSŁUCHAĆ GŁOSU PROROKA
Wybaczajcie
Guy de Maupassant, francuski pisarz, opowiada o pewnym chłopie o imieniu Hauchecorne. Kiedy szedł przez rynek, zauważył kawałek sznurka, który leżał na bruku. Podniósł go i schował do kieszeni.
Później, tego samego dnia zgłoszono stratę portmonetki. Aresztowano Hauchecorne’a i postawiono przed burmistrzem. Zapewniał o swojej niewinności, pokazując, że podniósł tylko kawałek sznurka. Jednakże nie dano mu wiary i wyśmiano.
Następnego dnia odnaleziono portmonetkę, a Hauchecorne’a oczyszczono [uniewinniono] z wszelkiej winy. Lecz on, pełen urazy spowodowanej fałszywym oskarżeniem, był tak rozgoryczony, że nie pozwolił tej sprawie umrzeć śmiercią naturalną. Nie chcąc wybaczyć i zapomnieć, myślał i mówił niemal wyłącznie o tej sprawie. Każdemu, kogo spotkał, mówił o wyrządzonej mu niesprawiedliwości. Dręczony pretensjami, zachorował i umarł. W chwili śmierci ciągle szeptał: „Kawałek sznurka, kawałek sznurka”. (Zob. „The Piece of String”, w The Works of Guy de Maupassant [n.d.], 34–38.)
Historia ta, przy zmienionych postaciach i okolicznościach, mogłaby powtórzyć się wiele razy we współczesnych czasach. Jakże trudno jest każdemu z nas wybaczyć tym, którzy nas zranili.
Moi bracia i siostry, opatrzmy rany wywołane planami „wzięcia odwetu” na tych, którzy postąpili z nami niewłaściwie. W każdym z nas tkwi choćby niewielka część ducha zemsty. Na szczęście, wszyscy mamy moc, by wznieść się ponad to uczucie. Błagam was, abyście poprosili Pana, by dał wam siłę do wybaczania. Może nie być to łatwe i być może nie nastąpi szybko. Lecz jeśli będziecie starać się o to, do waszych serc przyjdzie pokój. Jest to słodki pokój Chrystusa, który powiedział: „Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani” (Ew. Mateusza 5:9).
Z „Of You It Is Required to Forgive”, Tambuli, list. 1991, 2–7.