Wielki plan szczęścia
Dzięki nieskończonemu Zadośćuczynieniu, Bóg umożliwił nam zarówno pokonanie naszych grzechów, jak i stanie się ponownie nieskalanie czystymi.
Prorok Jakub pytał: „Dlaczego bowiem nie mielibyśmy mówić o zadośćuczynieniu Chrystusa i dążyć do zdobycia pełnej wiedzy o Nim?”1
Niech pytanie to będzie tematem mojego przemówienia — dlaczego nie mielibyśmy mówić o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa?
Alma określa Zadośćuczynienie jako „wielki plan szczęścia”2. Wykorzystam to wyrażenie, by opisać piękną doktrynę, którą znamy jako Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa.
Prezydent Hugh B. Brown oświadczył pewnego razu: „Wcześniej czy później zmienne koleje losu pomagają nam zrozumieć ważny temat […] nieśmiertelności duszy i relacji między człowiekiem a Bóstwem. […] Każdy z nas, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy narodowości, ma wyznaczone spotkanie z doświadczeniem, które nazywamy śmiercią”3.
Większość z nas, pogrążona w żałobie po stracie kogoś bliskiego, stała w zadumie nad jego grobem, zadając pytanie: „Czy w śmierci jest choćby okruch szczęścia?”
Na to pytanie odpowiada nam prorok z Księgi Mormona, kiedy z wielką radością wyraża wdzięczność za Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, mocą którego jesteśmy wykupieni z więzów śmierci: „Jak wielka jest mądrość Boga, Jego miłosierdzie i łaska! […] Jak wielki i sprawiedliwy jest nasz Bóg!”4
Pozwólcie, że podzielę się z wami pięcioma prawdami dotyczącymi wielkiego planu szczęścia, dzięki którym ja odczułem podobną radość.
Po pierwsze: Wiedza o planie potwierdza, że istnieje Bóg i że ma On Syna, Jezusa Chrystusa. Ojciec i Syn są doskonali. Mieszkają w niebie i posiadają pełne chwały powłoki z ducha, ciała i kości.
Te prawdy zostały nam objawione w czasie tej dyspensacji, kiedy chłopiec Józef Smith uklęknął w pokornej modlitwie, a potem oświadczył: „Ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnie, nazywając mnie po imieniu i rzekła, wskazując na drugą postać: ‚Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!’”5
Po drugie: Znając tożsamość Ojca i Syna lepiej rozumiemy, że wszyscy zostajemy zesłani na ziemię, aby uzyskać ciało fizyczne, zdobyć doświadczenie i udowodnić, że jesteśmy godni, by powrócić do naszego Ojca Niebieskiego. Nasze życie śmiertelne na ziemi podlega określonym prawom. Kiedy łamiemy te prawa, grzeszymy. Kiedy grzeszymy, łamiemy prawa wieczności; sprawiedliwość domaga się spłaty lub kary.
O grzechu i potrzebie pokuty można mówić na przykładzie człowieka w podróży. Ma on na plecach wielką, pustą torbę. Od czasu do czasu podnosi kamień, który symbolizuje przekroczenie prawa. Wrzuca kamień do torby na swoich plecach. Z czasem torba się wypełnia. Jest ciężka. Człowiek nie może dalej iść. Musi mieć sposób na to, by opróżnić torbę i usunąć kamienie. Tylko Zbawiciel może tego dokonać mocą Zadośćuczynienia.
Jest to możliwe, kiedy wykazujemy się wiarą w Jezusa Chrystusa, wyrzekamy się grzechu i zawieramy przymierza poprzez obrzędy ewangelii. Kiedy wiernie wytrwamy do końca, będziemy wówczas mogli powrócić do życia z naszym Ojcem Niebieskim i Jego Synem, Jezusem Chrystusem.
Po trzecie: Dzięki nieskończonemu Zadośćuczynieniu, Bóg umożliwił nam zarówno pokonanie naszych grzechów, jak i stanie się ponownie nieskalanie czystymi. Jest tak dzięki wiecznemu prawu miłosierdzia. Miłosierdzie zaspokaja roszczenia sprawiedliwości poprzez naszą pokutę oraz moc Zadośćuczynienia. Bez mocy Zadośćuczynienia i naszej całkowitej pokuty, podlegalibyśmy prawu sprawiedliwości.
Alma nauczał, że „miłosierdzie ma prawo do nawróconego”6 oraz, że „plan odkupienia mógł nastąpić tylko na warunkach nawrócenia”7.
Wielki prorok Amulek nauczał: „I tak łaska może zaspokoić wymagania sprawiedliwości i zapewnić im bezpieczeństwo, podczas gdy ten, kto nie ma wiary dla nawrócenia się, musi zaspokoić wymagania sprawiedliwości całego prawa. A więc ten tylko, kto ma wiarę dla nawrócenia się, korzysta z tego wielkiego i wiecznego planu odkupienia”8.
Adam i Ewa, nasi pierwsi rodzice, przekroczyli prawo i zostali wypędzeni z pięknego ogrodu Eden. Adam i Ewa nauczani byli wielkiego planu szczęścia, aby mogli odnaleźć szczęście w tym życiu9.
Adam powiedział: „Bo przez moje wykroczenia otwarły się moje oczy i doznam radości w tym życiu i znowu w ciele ujrzę Boga”10.
Ewa wyraziła podobną pewność szczęścia: „Gdyby nie nasz występek, nigdy nie mielibyśmy potomstwa ani nie znali dobra i zła, radości odkupienia”11.
Po czwarte: Upadek Adama i Ewy sprowadził dwa rodzaje śmierci. Podlegamy im wszyscy. Śmierć fizyczna to oddzielenie ducha od fizycznego ciała. Z powodu Upadku Adama cała ludzkość doświadczy śmierci fizycznej.
Drugi rodzaj śmierci to śmierć duchowa. To oddzielenie od obecności Boga. W ogrodzie Eden Adam i Ewa rozmawiali z Bogiem bez ograniczeń. Po przekroczeniu prawa utracili ten przywilej. Od tamtej pory przekazy od Boga otrzymywane są tylko dzięki wierze i poświęceniu połączonych z płynącymi z serca prośbami.
Obecnie wszyscy jesteśmy w stanie śmierci duchowej. Jesteśmy oddzieleni od Boga. On przebywa w niebie, my żyjemy na ziemi. Chcielibyśmy do Niego powrócić. On jest nieskalany i doskonały. My jesteśmy brudni i niedoskonali.
Moc Zadośćuczynienia Chrystusa pokonała oba rodzaje śmierci.
Po Ukrzyżowaniu i złożeniu w użyczonym grobie, Chrystus zmartwychwstał trzeciego dnia. Dzięki Zmartwychwstaniu fizyczne ciało Chrystusa ponownie złączyło się z Jego duchem.
Powstanie z martwych to przepiękny aspekt Zadośćuczynienia i zaiste część planu szczęścia; Zmartwychwstanie jest uniwersalne i dotyczy całej ludzkiej rodziny. Wszyscy zostaniemy podniesieni z martwych. Składam świadectwo, że jest to prawdą. To dar od Boga, który nie jest obwarowany jakimiś warunkami.
Jednak fakt, że się zmartwychwstało, nie oznacza, że pokonało się drugi rodzaj śmierci. Aby uzyskać życie wieczne i żyć w obecności Ojca i Syna, musimy odpokutować i zasłużyć na miłosierdzie, które zaspokoi wymagania sprawiedliwości.
Objawienia uczą:
„To życie dane jest ludziom, aby przygotowali się na spotkanie z Bogiem”12.
„Nie odkładajcie na koniec swego nawrócenia”13.
„Ten sam duch, który ma władzę nad waszym ciałem, gdy opuszczacie to życie, będzie miał prawo panować nad wami w tamtym wiecznym świecie”14.
Po piąte: Matką Jezusa Chrystusa była ziemska kobieta, Maria. Po niej odziedziczył śmiertelność i podlegał śmierci.
Józef był Jego ziemskim mentorem. Bóg w Niebie był Jego Ojcem. Po Nim odziedziczył nieśmiertelność i moc pokonania śmierci fizycznej.
Jako ten, który został wybrany, by wypełnić wymagania Zadośćuczynienia, Jezus Chrystus zniżył się, by przyjść na ziemię i urodzić się jako bezradne dziecię Marii. Zniżył się do tego, że pozwolił, by Go kuszono, wystawiano na próby, wyszydzano, osądzono i ukrzyżowano, mimo tego, że miał moc i władzę, by zapobiec tym wydarzeniom.
Prezydent John Taylor opisał to uniżenie Chrystusa tymi pięknymi słowami: „Przeto było konieczne, aby zszedł poniżej wszystkich rzeczy, aby mógł wynieść innych ponad wszystkie rzeczy, ponieważ gdyby Sam nie mógł podnieść Siebie i być wyniesionym zgodnie z zasadami zadośćuczynienia, nie mógłby podnosić innych, nie mógłby zrobić dla innych tego, czego nie mógł zrobić dla samego Siebie”15.
Cierpienie Chrystusa w ogrodzie Getsemane jest przykładem najwspanialszej cechy Chrystusa, Jego doskonałej miłości. Tutaj widzimy, że On naprawdę ukochał nas wszystkich.
Pewien dziewiętnastowieczny angielski teolog tak opisał to wydarzenie: „Całe cierpienie, jakie może znieść ludzki organizm, miało być teraz przelane na Jego drżące ciało. […] Najdotkliwszy ból, najbardziej okrutne upokorzenie, całe brzemię […] grzechu […] — oto, czemu musiał teraz stawić czoła”16.
Opisując Swoje cierpienie, Pan powiedział we współczesnym objawieniu: „A cierpienia te sprawiły, że nawet ja sam, będąc Bogiem, ponad wszystko, drżałem z bólu, i krwawiłem ze wszystkich porów, i cierpiałem w ciele i duchu”17.
Zadośćuczynienie to wydarzenie, dzięki któremu możemy pojednać się z Bogiem. W odniesieniu do rodziny oznacza to, że ponownie się zjednoczymy ze sobą oraz z Bogiem i Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Oznacza to, że smutek rozstania zamieni się w szczęście ponownego zjednoczenia.
Na zakończenie podzielę się z wami słowami Prezydenta Boyda K. Packera:
„Jeżeli zrozumiecie wielki plan szczęścia i będziecie zgodnie z nim postępować, wtedy to, co obecnie dzieje się na świecie, nie będzie miało wpływu na wasze szczęście”18.
Składam świadectwo o tej prawdzie i o miłości, jaką nasz Pan, Zbawiciel, Jezus Chrystus okazał nam, darowując nam Zadośćuczynienie, wielki plan szczęścia dla wszystkich z nas. W imię Jezusa Chrystusa, amen.