Een waarschuwing
Ik had enkele dagen bij mijn ouders gelogeerd omdat ik ziek was. Maar het was inmiddels weer tijd om terug te gaan, dus nam ik afscheid en pakte een bus naar Leicester, in het midden van Engeland. Ik zag de huizen voorbijkomen en de mensen druk bezig met hun dagelijkse activiteiten. Het was een heldere, zonnige dag in de zomer van 1976 en ik was opgewekt en klaar voor alles wat er op mijn pad zou komen. Ik stapte uit de bus en liep anderhalve kilometer naar het treinstation.
Passagiers die stonden te wachten op treinen in verschillende richtingen, verdrongen zich op het perron. Zo nu en dan kondigde een stem via de luidspreker treinen aan.
Al gauw arriveerde de trein waar ik op stond te wachten. Maar toen ik instapte, kreeg ik een duidelijke ingeving. Ik stapte weer uit omdat ik sterk het gevoel had dat ik de trein niet moest nemen, maar met de bus terug naar huis moest. Ik had al een retourtje gekocht en kon me eigenlijk niet veroorloven om ook nog een buskaartje te kopen. Maar de ingeving was zo sterk dat ik die niet kon negeren.
Ik was nog niet zo lang lid van de kerk, maar ik had bij mijn doop en bevestiging de Geest gevoeld. Toen ik op het punt stond om in de trein te stappen, hoorde ik een zachte stem ‘Nee!’ zeggen. Ik kon stond even stil om af te wachten of ik het nog een keer hoorde, en de stem zie nogmaals ‘Nee!’
Zo gauw ik het treinstation had verlaten, kreeg ik het warme gevoel dat ik de juiste besissing had genomen. Op het busstation moest ik meer dan een uur wachten op een bus naar huis, in Coventry. Als ik de trein had genomen, zou ik er al zijn geweest — althans, dat dacht ik. Maar met de bus kwam ik pas aan het begin van de avond thuis.
Ik zette de tv aan en was geschokt door wat ik op het nieuws zag. De trein die ik had zullen nemen, had een ongeluk gehad vlak buiten Nuneaton! Er waren veel gewonden en zelfs enkele doden.
Ik zocht altijd een zitplaats in de voorste wagon, vlak achter de locomotief — een deel van de trein dat grote schade had opgelopen. Ik bedacht wat er met me had kunnen gebeuren als ik niet naar de stille, zachte stem had geluisterd. En ik moest denken aan alle familiegeschiedenis en tempelwerk die ik niet voor mijn overleden voorouders had kunnen doen als ik ernstig gewond was of het leven had gelaten.
Ik ben dankbaar voor de waarschuwende stem van de Heilige Geest. Ik weet dat het altijd goed is om naar de stem van de Geest te luisteren.