Mijn familiehistorisch wonder
‘Welnu, Adam sprak deze profetie uit zoals hij gedreven werd door de Heilige Geest, en er werd een geslachtsregister van de kinderen Gods bijgehouden’ (Mozes 6:8).
Mijn vader had veel familiehistorisch werk gedaan. Ik hoorde hem graag vertellen over mijn voorouders die pioniers waren, voorouders die vochten tijdens de Amerikaanse Revolutie, en voorouders die koningen en ridders waren in Europa.
‘Zou je zaterdag met me mee naar de bibliotheek voor familiegeschiedenis willen gaat?’ vroeg papa op een dag.
‘Oké!’ Ik kon niet wachten om de koninklijke namen zelf op onze stamboom te zien.
We arriveerden in Salt Lake City en genoten tijdens onze wandeling naar de bibliotheek van de zomerochtendzon. Hoe dichterbij we kwamen, hoe opgewondener ik raakte. Daar, in dat grote gebouw, waren de namen en verhalen van mijn eigen familie: pioniers, soldaten, ridders en zo.
Eenmaal binnen, zette papa een paar stoelen bij een computer. We gingen zitten en hij begon door de databanken heen te gaan om me te laten zien welk verband er was tussen onze familie en een koninklijke lijn.
‘Hmmm.’ Hij fronste zijn voorhoofd. ‘Ik kan het vandaag niet vinden’, zei hij eindelijk.
Ik was erg teleurgesteld. De rest van de ochtend keken we boeken door met verhalen van mijn voorouders onder de pioniers. Dat vond ik ook wel leuk, maar ik wilde toch nog wat meer te weten komen over mijn andere voorouders.
‘Hindert niet’, zei papa. ‘We komen volgend weekend wel terug.’
De week vloog voorbij en al gauw zaten papa en ik weer bij een computer in de bibliotheek voor familiegeschiedenis. Dit keer zei papa ‘Aha! Ik heb het gevonden.’
Hij wandelde door de namen van koningen en koninginnen uit heel Europa heen die in mijn familiegeschiedenis stonden! Er waren zo veel namen en datums dat het dagen zou duren om ze allemaal in ons genealogieprogramma in te voeren. ‘We zullen vaak moeten terugkomen om alle gegevens over te nemen die we nodig hebben’, zei ik.
Een vrouw die aan de computer naast ons zat, keek naar ons en zag wat we aan het doen waren. ‘Ik ben ook verwant aan die lijn’, zei ze. ‘Ik kom hier al een tijdje elke dag om gegevens van die voorouders over te nemen.’ Binnen enkele minuten had ze al haar gegevens op een diskette gezet en die aan papa gegeven.
Toen we terugliepen naar de auto, dacht ik hard na. ‘Onze hemelse Vader moet wel erg graag willen dat we onze voorouders vinden, hè pap?’
Hij glimlachte. ‘Ik denk dat je gelijk hebt. Als we de voorouders die we zochten vorige week al gevonden hadden, dan hadden we misschien vandaag geen kennis gemaakt met onze nieuwe vriendin. En als we haar niet hadden ontmoet, hadden we niet in zo’n korte tijd zo veel voorouders gevonden.’
Ik wist dat onze hemelse Vader ons had geholpen om in één ochtend zo’n duizend jaar aan familiehistorische gegevens te vinden. Hij heeft onze voorouders net zo lief als ons. Wij moesten hen helpen, net zoals Hij ons hielp — door hun naam te vinden en iets over hun leven te weten te komen, en te zorgen dat er tempelwerk voor ze werd gedaan. Op een dag zal ik ze ontmoeten en kunnen we een eeuwige familie zijn.