Gençler
Yeni Çocuk
Uyum sağlamakta zorluk çekiyordum. Ailem daha yeni ülkenin bir ucundan diğer ucuna taşınmıştı. Taşındığımız mahallede büyük bir gençlik grubu vardı; burada sadece bir kez “yeni çocuk” olacaktım. En kötüsü ise yeni bir okula gitmek zorundaydım, aniden aklımdan şöyle geçti: “Öğle yemeklerinde kimin yanında oturacağım?” Belki kilisemden birileri orada olacaktı, yoksa pat diye öğle yemeğinde başka birisinin yanına oturmak istemiyordum, özellikle benim burada olmamı isteyip istemediklerini bilmiyordum.
Okulun ilk günü bitmeyecekmiş gibi gözüküyordu. En sonunda öğle zili çaldı. Yemek salonuna yavaş yavaş girerken, Cennetteki Baba’ya tanıdığım birisini bulmama yardımcı olması için dua ettim. Tanıdığım birisi var mı diye etrafa bir göz gezdirdim. Kimse yoktu. Bu yüzden yemek salonunun en sonundaki masaya gidip yemeğimi orada yedim.
O gün daha sonra matematik dersinde tanıdık bir yüzü fark ettim. David’i o sabah seminerde görmüştüm. Benim ders programımı görmek istedi ve ikimizin de öğle tatilinin aynı saatte olduğunu fark etti. “Hey, bugün öğle yemeği sırasında nerdeydin?” diye sordu.
“Salonun öbür ucunda yedim,” diyerek cevap verdim.
“O zaman, yarın gel, öğle yemeğinde beraber oturalım,” dedi.
Her birimizin ihtiyaçlarını bilen ve her birimizin dualarını cevaplayan sevgi dolu Cennetteki Babamız için minnettarım. Ayrıca arkadaşlık elini uzatmayı isteyenler için minnettarım. Basit bir davet insanların hayatını tamamen değiştirebilir.