Μήνυμα της Πρώτης Προεδρίας, Οκτώβριος 2010
Οι ευλογίες του ναού
Ο ναός προσδίδει σκοπό στην ζωή μας. Φέρνει ειρήνη στην ψυχή μας—όχι την ειρήνη που δίνουν οι άνθρωποι αλλά την ειρήνη που υποσχέθηκε ο Υιός του Θεού, όταν είπε: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη την δική μου δίνω σε σας».
Μέσα στον ναό αισθανόμαστε κοντά στον Κύριο
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που να αισθάνομαι πλησιέστερα στον Κύριο από τους άγιους ναούς Του. Ας παραφράσουμε ένα ποίημα:
Πόσο μακρινός είναι ο ουρανός;
Δεν είναι μακριά.
Στους ναούς του Θεού,
είναι ακριβώς όπου είμαστε.
Ο Κύριος είπε:
«Μη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς επάνω στη γη, όπου το σκουλήκι και η σκουριά τούς αφανίζει, και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν·
»αλλά θησαυρίζετε στον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκουλήκι ούτε σκουριά τούς αφανίζουν και όπου κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν.
»Επειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας».1
Για τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, ο ναός είναι ο πιο ιερός τόπος στη γη. Είναι ο οίκος του Κυρίου και, όπως ακριβώς δηλώνει η επιγραφή στο εξωτερικό του ναού, ο ναός είναι «αγιασμός στον Κύριο».
Ο ναός μας υψώνει και μας εξυψώνει
Μέσα στον ναό, το πολύτιμο σχέδιο του Θεού διδάσκεται. Είναι στο ναό που συνάπτονται αιώνιες διαθήκες. Ο ναός μας υψώνει, μας εξυψώνει, στέκεται ως πυρσός για να τον δουν όλοι και μας κατευθύνει προς την σελέστια δόξα. Είναι ο οίκος του Θεού. Ό,τι γίνεται μέσα στους τοίχους του ναού είναι ανυψωτικό και εξευγενιστικό.
Ο ναός είναι για οικογένειες, έναν από τους μεγαλύτερους θησαυρούς που έχουμε στην θνητότητα. Ο Κύριος ήταν πολύ σαφής μιλώντας με τους προγόνους μας, υποδεικνύοντας ότι έχουμε ευθύνη να αγαπάμε τις συζύγους μας με όλη την καρδιά μας και να παρέχουμε για εκείνες και τα παιδιά μας. Έχει υποδηλώσει ότι το σπουδαιότερο έργο που εμείς οι γονείς μπορούμε να κάνουμε τελείται στο σπιτικό μας, και τα σπιτικά μας μπορούν να γίνουν ουράνια, ειδικά όταν ο γάμος επισφραγιστεί στον οίκο του Θεού.
Ο αποθανών Πρεσβύτερος Μάθιου Κόουλι, που ήταν μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, κάποτε διηγήθηκε μια εμπειρία για ένα σαββατιάτικο απόγευμα ενός παππού που πήρε από το χέρι την μικρή του εγγονή την ημέρα των γενεθλίων της και πήγαν να επισκεφτούν—όχι το ζωολογικό κήπο, αλλά τον εξωτερικό χώρο του ναού. Με την άδεια του φύλακα, περπάτησαν προς τις μεγάλες θύρες του ναού. Της πρότεινε να τοποθετήσει το χέρι της επάνω στον σκληρό τοίχο και μετά επάνω στην θύρα. Τρυφερά, της είπε: «Να θυμάσαι ότι ετούτη την ημέρα άγγιξες τον ναό. Μία ημέρα θα πας μέσα». Το δώρο του στην μικρή δεν ήταν γλυκά ούτε παγωτό αλλά μια εμπειρία πολύ πιο σημαντική και διαρκής—εκτίμηση για τον οίκο του Κυρίου. Είχε αγγίξει τον ναό και ο ναός είχε αγγίξει εκείνη.
Ο ναός φέρνει ειρήνη στην ψυχή μας
Καθώς αγγίζουμε και αγαπάμε τον ναό, η ζωή μας θα καθρεπτίζει την πίστη μας. Καθώς πηγαίνουμε στον άγιο οίκο, καθώς θυμόμαστε τις διαθήκες που κάνουμε μέσα, θα είμαστε ικανοί να ανθέξουμε κάθε δοκιμασία και να υπερνικήσουμε κάθε πειρασμό. Ο ναός προσδίδει σκοπό στην ζωή μας. Φέρνει ειρήνη στην ψυχή μας—όχι την ειρήνη που δίνουν οι άνθρωποι αλλά την ειρήνη που υποσχέθηκε ο Υιός του Θεού όταν είπε: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη την δική μου δίνω σε σας, όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει».2
Υπάρχει μεγάλη πίστη ανάμεσα στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Ο Κύριος μας δίνει ευκαιρίες για να δει αν θα ακολουθήσουμε τις εντολές Του, αν θα ακολουθήσουμε το μονοπάτι που ο Ιησούς της Ναζαρέτ ακολούθησε, αν θα αγαπάμε τον Κύριο με όλη την καρδιά, την ισχύ, τον νου και τη δύναμη και αν θα αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας.3
Πιστέψτε στην παροιμία: «Έλπιζε στον Κύριο με όλη σου την καρδιά, και μην επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σου. Σε όλους τους δρόμους σου γνώριζε αυτόν, κι αυτός θα διευθύνει τα βήματά σου».4
Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι. Αν κάνουμε το καθήκον μας και εμπιστευτούμε πλήρως τον Κύριο, θα γεμίσουμε τους ναούς Του, όχι μόνο κάνοντας το δικό μας έργο διατάξεων, αλλά επίσης έχοντας το προνόμιο να κάνουμε το έργο για άλλους. Θα γονατίσουμε σε ιερούς βωμούς, να είμαστε αντιπρόσωποι σε επισφραγίσεις που ενώνουν συζύγους και παιδιά για όλη την αιωνιότητα. Άξιοι νέοι άνδρες και νέες γυναίκες από 12 ετών μπορούν να είναι αντιπρόσωποι για εκείνους που έχουν πεθάνει χωρίς τις ευλογίες του βαφτίσματος. Αυτή είναι η επιθυμία του Επουράνιου Πατέρα μας για εσάς και εμένα.
Ένα θαύμα συνέβη
Πριν πολλά χρόνια, ένας ταπεινός και πιστός πατριάρχης, ο αδελφός Πέρσυ Φέτζερ, κλήθηκε να δώσει πατριαρχικές ευλογίες σε μέλη της Εκκλησίας που ζούσαν πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Ο αδελφός Φέτζερ πήγε στην Πολωνία εκείνες τις σκοτεινές ημέρες. Τα σύνορα ήταν σφραγισμένα και κανένας πολίτης δεν επιτρεπόταν να φύγει. Ο αδελφός Φέτζερ συνάντησε Αγίους από την Γερμανία που είχαν παγιδευτεί εκεί όταν τα σύνορα ορίστηκαν ξανά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η χώρα στην οποία ζούσαν έγινε μέρος της Πολωνίας.
Ο ηγέτης μας μεταξύ αυτών των Αγίων από την Γερμανία ήταν ο αδελφός Έρικ Κονιέτζ, ο οποίος ζούσε εκεί με την γυναίκα και τα παιδιά του. Ο αδελφός Φέτζερ έδωσε στον αδελφό και την αδελφή Κονιέτζ και τα μεγαλύτερα παιδιά την πατριαρχική τους ευλογία.
Όταν ο αδελφός Φέτζερ επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, μου τηλεφώνησε και ρώτησε αν θα μπορούσε να έλθει να με επισκεφτεί. Καθώς κάθισε στο γραφείο, άρχισε να κλαίει. Είπε: «Αδελφέ Μόνσον, καθώς έθεσα τα χέρια μου επάνω στο κεφάλι των μελών της οικογένειας Κονιέτζ, έδωσα υποσχέσεις που δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Υποσχέθηκα στον αδελφό και την αδελφή Κονιέτζ ότι θα επιστρέψουν στην χώρα τους την Γερμανία, ότι δεν θα ήταν παγιδευμένοι από αυταρχικές αποφάσεις χωρών-κατακτητών και ότι θα επισφραγιστούν μαζί ως οικογένεια στον οίκο του Κυρίου. Υποσχέθηκα στον γιο τους ότι θα έκανε μια ιεραποστολή και υποσχέθηκα στην κόρη τους ότι θα παντρευόταν στον άγιο ναό του Θεού. Εσύ και εγώ ξέρουμε ότι λόγω των κλειστών συνόρων, δεν θα μπορέσουν να λάβουν την εκπλήρωση αυτών των ευλογιών. Τι έκανα;
Είπα: «Αδελφέ Φέτζερ, σε γνωρίζω αρκετά καλά ώστε να ξέρω ότι έκανες ακριβώς αυτό που ο Επουράνιος Πατέρας μας ήθελε να κάνεις». Οι δυο μας γονατίσαμε δίπλα από το γραφείο μου και ανοίξαμε την καρδιά μας προς τον Επουράνιο Πατέρα, δηλώνοντας ότι είχαν δοθεί υποσχέσεις σε μια πιστή οικογένεια σχετικά με τον ναό του Θεού και άλλες ευλογίες που τώρα τους αρνούνται. Μόνο Εκείνος θα μπορούσε να κάνει το θαύμα που χρειαζόμασταν.
Το θαύμα συνέβη. Υπογράφηκε μια συμφωνία ανάμεσα στους ηγέτες της κυβέρνησης της Πολωνίας και τους ηγέτες της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, επιτρέποντας στους Γερμανούς υπηκόους που είχαν παγιδευτεί σε εκείνη την περιοχή να μετακομίσουν στην Δυτική Γερμανία. Ο αδελφός και η αδελφή Κονιέτζ και τα παιδιά τους μετακόμισαν στην Δυτική Γερμανία και ο αδελφός Κονιέτζ έγινε επίσκοπος του τομέα που ανήκαν.
Ολόκληρη η οικογένεια Κονιέτζ πήγε στον άγιο ναό στην Ελβετία. Και ποιος ήταν ο πρόεδρος του ναού που τους υποδέχτηκε με λευκό κουστούμι και ανοιχτές αγκάλες; Δεν ήταν άλλος από τον Πέρσυ Φέτζερ—τον πατριάρχη που τους έδωσε την υπόσχεση. Τώρα, στο αξίωμά του ως πρόεδρος του ναού στην Βέρνη της Ελβετίας, τους καλωσόρισε στον οίκο του Κυρίου, προς εκπλήρωση εκείνης της υπόσχεσης και επισφράγισε μαζί τους συζύγους και τα παιδιά στους γονείς τους.
Η νεαρή κόρη τελικά παντρεύτηκε στον οίκο του Κυρίου. Ο νεαρός γιος έλαβε την κλήση του και εκπλήρωσε μια ιεραποστολή πλήρους απασχόλησης.
«Θα σας δούμε στον ναό!»
Για μερικούς από εμάς, το ταξίδι στον ναό είναι λίγα τετράγωνα μακριά. Για άλλους, υπάρχουν ωκεανοί να διασχίσουν και χιλιόμετρα να διαβούν πριν εισέλθουν στον άγιο ναό του Θεού.
Πριν μερικά χρόνια, πριν την ολοκλήρωση του ναού στην Νότια Αφρική, ενώ παρευρισκόμουν σε μια συνέλευση περιφέρειας εκεί που τότε ήταν το Σάλισμπερι της Ροδεσίας, γνώρισα τον πρόεδρο περιφέρειας, Ρεγκινάλντ Νιλντ. Εκείνος, η σύζυγος και οι αξιαγάπητες κόρες του με συνάντησαν καθώς εισερχόμουν στο οίκημα συγκεντρώσεων. Μου εξήγησαν ότι είχαν κάνει οικονομίες και ότι είχαν προετοιμαστεί για την ημέρα που θα μπορούσαν να ταξιδέψουν στον ναό του Κυρίου. Αλλά, ο ναός ήταν τόσο μακριά.
Κατά το κλείσιμο της συγκέντρωσης, οι τέσσερις αξιαγάπητες κόρες μού έκαναν ερωτήσεις για τον ναό: «Πώς είναι ο ναός; Το μόνο που έχουμε δει είναι μια φωτογραφία». «Πώς θα αισθανθούμε όταν εισέλθουμε στον ναό;» «Τι θα θυμόμαστε περισσότερο;» Για περίπου μια ώρα είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε τέσσερα κορίτσια για τον οίκο του Κυρίου. Καθώς έφευγα για το αεροδρόμιο, μου έγνεψαν και η πιο μικρή κόρη είπε: «Θα σας δούμε στον ναό!»
Ένα χρόνο αργότερα, είχα την ευκαιρία να υποδεχτώ την οικογένεια Νιλντ στον ναό της Σωλτ Λέηκ. Σε ένα γαλήνιο δωμάτιο επισφραγίσεων είχα το προνόμιο να ενώσω για την αιωνιότητα, καθώς και για τον παρόντα καιρό, τον αδελφό και την αδελφή Νιλντ. Οι πόρτες άνοιξαν και εκείνες οι όμορφες κόρες, κάθε μία ντυμένη με ακηλίδωτο λευκό, εισήλθαν στο δωμάτιο. Αγκάλιασαν την μητέρα και μετά τον πατέρα. Είχαν δάκρυα στα μάτια τους και ευγνωμοσύνη στην καρδιά τους. Σχεδόν αγγίζαμε τον ουρανό. Δικαιολογημένα μπορούσε να πει ο καθένας τους: «Τώρα είμαστε οικογένεια για την αιωνιότητα».
Αυτή είναι η θαυμάσια ευλογία που περιμένει εκείνους που έρχονται στον ναό. Είθε ο καθένας μας να ζει άξια ζωή, με καθαρά χέρια και αγνή καρδιά, ώστε ο ναός να αγγίξει την ζωή και την οικογένειά μας.
Πόσο μακρινός είναι ο ουρανός; Δίνω μαρτυρία ότι μέσα στους άγιους ναούς δεν είναι καθόλου μακριά—γιατί είναι μέσα σε αυτούς τους άγιους τόπους που ο ουρανός και η γη συναντιούνται και ο Επουράνιος Πατέρας δίνει στα παιδιά Του τις μεγαλύτερες ευλογίες Του.
© 2010 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. English approval: 6/09. Translation approval: 6/09. Μετάφραση του First Presidency Message, October 2010. Greek. 09370 133