Ο Άγιος Ναός – ένας φάρος στον κόσμο
Οι σημαντικότατες και κορυφαίες ευλογίες της ιδιότητός μας ως μελών στην Εκκλησία είναι αυτές οι ευλογίες που λαμβάνουμε στους ναούς του Θεού.
Αγαπημένοι αδελφοί και αδελφές μου, στέλνω την αγάπη και τους χαιρετισμούς μου στον καθέναν εξ υμών και προσεύχομαι ώστε ο Επουράνιος Πατέρας μας να καθοδηγήσει τις σκέψεις μου και να εμπνεύσει τα λόγια μου καθώς σας μιλώ σήμερα.
Επιτρέψατέ μου να αρχίσω, κάνοντας ένα-δύο σχόλια σχετικώς με τα υπέροχα μηνύματα που έχουμε ακούσει αυτό το πρωινό από την αδελφή Όλρεντ και τον επίσκοπο Μπέρτον και άλλους αναφορικώς προς το πρόγραμμα προνοίας της Εκκλησίας. Όπως σημειώθηκε, αυτός ο χρόνος σημειώνει την 75η επέτειο αυτού του εμπνευσμένου προγράμματος, το οποίο έχει ευλογήσει τη ζωή τόσων πολλών. Ήταν προνόμιό μου να γνωρίσω προσωπικώς ορισμένους από αυτούς που πρωτοστάτησαν σε αυτό το σπουδαίο εγχείρημα – άνδρες με συμπόνια και προνοητικότητα.
Όπως ανέφερε τόσο ο επίσκοπος Μπέρτον όσο και η αδελφή Όλρεντ, στον επίσκοπο τομέως έχει δοθεί η ευθύνη να φροντίζει όσους είναι σε ανάγκη και οι οποίοι διαμένουν εντός των ορίων του τομέως του. Αυτό ήταν το προνόμιό μου, όταν προήδρευα ως νεαρός επίσκοπος στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ ενός τομέως 1.080 μελών, συμπεριλαμβανομένων 84 χήρων. Υπήρχαν πολλοί που χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο ευγνώμων ήμουν για το πρόγραμμα προνοίας της Εκκλησίας και για τη βοήθεια της Ανακουφιστικής Εταιρείας και των απαρτιών ιεροσύνης.
Διακηρύσσω ότι το πρόγραμμα προνοίας της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι εμπνευσμένο από τον Παντοδύναμο Θεό.
Λοιπόν, αδελφοί και αδελφές μου, αυτή η συνέλευση σημειώνει τρία χρόνια από τότε που υποστηρίχθηκα ως Πρόεδρος της Εκκλησίας. Ασφαλώς ήταν χρόνια πολυάσχολα, γεμάτα με πολλές δυσκολίες, αλλά επίσης με αναρίθμητες ευλογίες. Η ευκαιρία που είχα να αφιερώσω και να αφιερώσω εκ νέου ναούς ήταν ανάμεσα στις πιο ευχάριστες και ιερές ευλογίες και σχετικώς με τον ναό επιθυμώ να σας μιλήσω σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της γενικής συνελεύσεως του Οκτωβρίου το 1902, ο Πρόεδρος της Εκκλησίας Τζόζεφ Φ. Σμιθ εξέφρασε στην εναρκτήρια ομιλία του την ελπίδα ότι μία ημέρα θα είχαμε «ναούς οικοδομημένους στα διάφορα μέρη του [κόσμου], όπου υπάρχει ανάγκη προς εξυπηρέτησιν των ανθρώπων».1
Κατά τη διάρκεια των πρώτων 150 ετών, ύστερα από την οργάνωση της Εκκλησίας, από το 1830 ώς το 1980, οικοδομήθηκαν 21 ναοί, συμπεριλαμβανομένων των ναών στο Κίρτλαντ του Οχάιο και της Ναβού στο Ιλινόι. Αντιπαραβάλλετε αυτό με τα 30 χρόνια από το 1980, κατά τη διάρκεια των οποίων 115 ναοί οικοδομήθηκαν και αφιερώθηκαν. Με την ανακοίνωση εχθές 3 νέων ναών, υπάρχουν επιπροσθέτως 26 ναοί είτε υπό κατασκευή είτε σε στάδια προκατασκευής. Οι αριθμοί αυτοί θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
Ο στόχος που ήλπιζε το 1902 ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ γίνεται πραγματικότητα. Επιθυμία μας είναι να καταστήσουμε τον ναό όσο το δυνατόν προσβάσιμο στα μέλη μας.
Ένας εκ των ναών επί του παρόντος υπό κατασκευήν είναι στο Μανάους της Βραζιλίας. Πριν από πολλά χρόνια διάβασα για μία ομάδα άνω των εκατόν μελών που έφυγε από το Μανάους, το οποίο ευρίσκεται στην καρδιά του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, προκειμένου να ταξιδεύσει εκεί όπου τότε ήταν ο πλησιέστερος ναός, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας – σχεδόν 4.000 χιλιόμετρα από το Μανάους. Οι πιστοί αυτοί Άγιοι ταξίδευσαν με λέμβους επί τέσσερις ημέρες στον ποταμό Αμαζόνιο και τους παραποτάμους του. Αφού ολοκλήρωσαν αυτό το ταξίδι διά του ύδατος, επιβιβάσθηκαν σε λεωφορεία για ακόμη ένα ταξίδι τριών ημερών – σε δρόμους γεμάτους λακκούβες, με πολύ ελάχιστα για τροφή και χωρίς άνεση να κοιμηθούν. Ύστερα από επτά ημέρες και νύκτες έφθασαν στον ναό στο Σάο Πάολο, όπου φύσει αιώνιες διατάξεις ετελέσθησαν. Ασφαλώς, το ταξίδι της επιστροφής τους ήταν εξίσου δύσκολο. Εντούτοις, είχαν λάβει τις διατάξεις και τις ευλογίες του ναού και μολονότι τα πορτοφόλια τους ήσαν άδεια, εκείνοι ήσαν γεμάτοι με το πνεύμα του ναού και με ευγνωμοσύνη για τις ευλογίες που είχαν λάβει.2 Τώρα, πολλά χρόνια αργότερα, τα μέλη μας στο Μανάους αγαλλιούν, καθώς βλέπουν τον δικό τους ναό να οικοδομείται στις όχθες του ποταμού Ρίο Νέγκρο. Οι ναοί φέρνουν χαρά στα πιστά μέλη μας όπου και αν οικοδομούνται.
Αφηγήσεις για τις θυσίες που έγιναν, προκειμένου να ληφθούν οι ευλογίες ευρισκόμενες μόνον στους ναούς του Θεού ποτέ δεν αποτυγχάνουν να αγγίζουν την καρδιά μου και να μου φέρνουν μία ανανεωμένη αίσθηση ευγνωμοσύνης για τους ναούς.
Επιτρέψατέ μου να σας πω την αφήγηση για τον Τάιχι και την Ταραράινα Μου Θαμ και τα 10 παιδιά τους. Όλη η οικογένεια προσεχώρησε στην Εκκλησία στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν οι ιεραπόστολοι πήγαν στη νήσο τους, ευρισκόμενη 160 χιλιόμετρα νοτίως της Ταϊτής. Συντόμως, άρχισαν να επιθυμούν τις ευλογίες μίας αιώνιας οικογένειας επισφραγισμένης στον ναό.
Τότε, ο πλησιέστερος ναός για την οικογένεια Μου Θαμ ήταν ο Ναός Χάμιλτον στη Νέα Ζηλανδία, 4.000 χιλιόμετρα νοτιοδυτικώς, προσβάσιμος μόνον με ακριβό αεροπορικό ταξίδι. Η μεγάλη οικογένεια Μου Θαμ, που τα έβγαζε πέρα με ένα πενιχρό εισόδημα από μία φυτεία, δεν είχε χρήματα για αεροπορικά ναύλα ούτε υπήρχε ευκαιρία για εργασία στη νήσο τους στον Ειρηνικό. Έτσι, ο αδελφός Μου Θαμ και ο υιός του, Τζέραρντ, πήραν τη δύσκολη απόφαση να πάνε να βρουν έναν άλλον υιό, ο οποίος εργαζόταν στα ορυχεία νικελίου της Νέας Καληδονίας, 4.800 χιλιόμετρα προς δυσμάς. Ο εργοδότης παρείχε στους υπαλλήλους του τα εισιτήρια προς τα ορυχεία, αλλά δεν παρείχε μεταφορικό μέσο για την επιστροφή στο σπίτι.
Οι τρεις άνδρες Μου Θαμ κοπίασαν για τέσσερα χρόνια στα τροπικά ορυχεία νικελίου, σκάπτοντας και φορτώνοντας το βαρύ μετάλλευμα. Ο αδελφός Μου Θαμ μόνος επέστρεφε σπίτι για μία σύντομη επίσκεψη μία φορά τον χρόνο, αφήνοντας τους υιούς του στη Νέα Καληδονία.
Ύστερα από τέσσερα χρόνια κοπιαστικής εργασίας, ο αδελφός Μου Θαμ και οι υιοί του είχαν αποταμιεύσει αρκετά χρήματα, ώστε να πάνε την οικογένεια στον ναό της Νέας Ζηλανδίας. Όλοι πήγαν εκτός από μία θυγατέρα. Επισφραγίσθηκαν για τον παρόντα καιρό και όλη την αιωνιότητα, μία απερίγραπτη και ευτυχής εμπειρία.
Ο αδελφός Μου Θαμ επέστρεψε από τον ναό κατευθείαν στη Νέα Καληδονία, όπου εργάσθηκε για δύο επιπλέον χρόνια, για να πληρώσει τα εισιτήρια της μίας θυγατέρας η οποία δεν πήγε στον ναό μαζί τους – μία έγγαμη θυγατέρα, το παιδί της και ο άνδρας της.
Στα μετέπειτα χρόνια τους, ο αδελφός και η αδελφή Μου Θαμ είχαν την επιθυμία να υπηρετήσουν στον ναό. Μέχρι τότε είχε κατασκευασθεί και αφιερωθεί ο Ναός Παπίτι της Ταϊτής και υπηρέτησαν σε δύο ιεραποστολές εκεί.3
Αδελφοί και αδελφές μου, οι ναοί είναι παραπάνω από λίθοι και κονίαμα. Είναι γεμάτοι πίστη και νηστεία. Έχουν οικοδομηθεί με δοκιμασίες και μαρτυρίες. Έχουν καθαγιασθεί με θυσίες και υπηρέτηση.
Ο πρώτος ναός που οικοδομήθηκε σε αυτήν τη θεϊκή νομή ήταν ο Ναός στο Κίρτλαντ του Οχάιο. Οι Άγιοι τότε ήσαν πενόμενοι και παρά ταύτα ο Κύριος είχε προστάξει να οικοδομηθεί ένας ναός και για τον λόγο αυτόν τον οικοδόμησαν. Έγραψε ο Πρεσβύτερος Χίμπερ Κίμπαλ για την εμπειρία αυτήν: «Μόνον ο Κύριος γνωρίζει τις σκηνές φτώχιας, δοκιμασίας και θλίψεως που περάσαμε, για να το φέρουμε εις πέρας».4 Και κατόπιν, αφού είχαν ολοκληρωθεί όλα με πολύ μόχθο, οι Άγιοι εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν το Οχάιο και τον αγαπημένο τους ναό. Τελικώς βρήκαν καταφύγιο – μολονότι θα ήταν παροδικό – στις όχθες του ποταμού Μισσισσιππή, στην πολιτεία του Ιλινόι. Ονόμασαν τον αποικισμό τους Ναβού και, πρόθυμοι να δώσουν τα πάντα για άλλη μία φορά και με την πίστη τους ανέπαφη, ανήγειραν έναν άλλον ναό προς τον Θεό τους. Διωγμοί μαίνονταν, ωστόσο, και με τον Ναό της Ναβού σχεδόν αποπερατωμένο, εξεδιώχθησαν από τις εστίες τους για άλλη μία φορά, αναζητώντας καταφύγιο σε ένα ερημωμένο μέρος.
Ο αγώνας και η θυσία άρχισαν για άλλη μια φορά, καθώς κοπίασαν επί 40 χρόνια να ανεγείρουν τον Ναό της Σωλτ Λέηκ, ο οποίος ίσταται μεγαλοπρεπώς στο τετράγωνο νοτίως από εδώ όπου είμαστε σήμερα, στο Κέντρο Συνελεύσεων.
Κάποιος βαθμός θυσιών πάντοτε έχει σχέση με την οικοδόμηση ναών και με την προσέλευση στον ναό. Αμέτρητοι είναι αυτοί που κοπίασαν και πάλεψαν, προκειμένου να αποκτήσουν οι ίδιοι και η οικογένειά τους τις ευλογίες ευρισκόμενες στους ναούς του Θεού.
Γιατί είναι τόσοι πολλοί πρόθυμοι να δώσουν τόσα πολλά, προκειμένου να λάβουν τις ευλογίες του ναού; Όσοι κατανοούν τις αιώνιες ευλογίες, οι οποίες προέρχονται από τον ναό, γνωρίζουν ότι καμία θυσία δεν είναι πολύ μεγάλη, κανένα τίμημα πολύ βαρύ, κανένας αγώνας πολύ δύσκολος, προκειμένου να λάβουν αυτές τις ευλογίες. Ποτέ δεν υπάρχουν πάρα πολλά χιλιόμετρα να διανυθούν, πάρα πολλά εμπόδια να υπερνικηθούν ή πάρα πολλή ταλαιπωρία να γίνει υποφερτή. Καταλαβαίνουν ότι οι σωτήριες διατάξεις ληφθείσες στον ναό, που μας επιτρέπουν να επιστρέψουμε μία ημέρα στον Επουράνιο Πατέρα μας με μία σχέση παντοτινής οικογενείας και να προικισθούμε με ευλογίες και δύναμη από τα ύψη, αξίζουν κάθε θυσία και κάθε προσπάθεια.
Σήμερα, οι περισσότεροι εξ ημών δεν πρέπει να υποστούμε μεγάλες δυσχέρειες, προκειμένου να παρευρεθούμε στον ναό. Ογδόντα πέντε τοις εκατό των μελών της Εκκλησίας ζει τώρα εντός 320 χιλιομέτρων από έναν ναό και για πάρα πολλούς εξ ημών αυτή η απόσταση είναι πολύ μικρότερη.
Αν έχετε πάει στον ναό για τον εαυτόν σας και αν ζείτε σχετικώς κοντά σε έναν ναό, η θυσία που θα μπορούσατε να κάνετε, είναι να αφιερώνετε χρόνο στην πολυάσχολη ζωή σας, για να επισκέπτεσθε τον ναό τακτικώς. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν στους ναούς μας για λογαριασμό όσων περιμένουν πέραν του πέπλου. Καθώς κάνουμε το έργο γι’ αυτούς, θα γνωρίσουμε ότι έχουμε επιτύχει ό,τι δεν μπορούν να κάνουν αφ’ εαυτού τους. Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ, σε μία τρανή διακήρυξη, εδήλωσε: «Μέσω των προσπαθειών μας για λογαριασμό τους, οι αλυσίδες της δουλείας τους θα πέσουν και το σκότος που τους περιβάλλει, θα διαλυθεί, ώστε το φως να μπορέσει να λάμψει επάνω τους και θα ακούσουν στον κόσμο των πνευμάτων περί του έργου, το οποίο γίνεται για εκείνους από τα παιδιά τους εδώ και θα αγαλλιάσουν μαζί σας στην επιτέλεση αυτού του καθήκοντος».5 Αδελφοί και αδελφές μου, δικό μας είναι το έργο προς επιτέλεσιν.
Στη δική μου οικογένεια, ορισμένες από τις πιο ιερές και πολύτιμες εμπειρίες έχουν συμβεί, όταν ήμαστε μαζί στον ναό, για να επιτελέσουμε διατάξεις επισφραγίσεως για τους αποθανόντες προγόνους μας.
Αν δεν έχετε πάει στον ναό ή αν έχετε πάει, αλλά επί του παρόντος δεν πληρούτε τις προϋποθέσεις για ένα εγκριτικό, ο πιο σημαντικός στόχος για τον οποίον πρέπει να εργασθείτε, είναι να είσθε άξιοι να πάτε στον ναό. Η θυσία σας μπορεί να φέρει τη ζωή σας σε συμμόρφωση με αυτό που απαιτείται, για να λάβετε ένα εγκριτικό, ίσως εγκαταλείποντας μακροχρόνιες συνήθειες, οι οποίες δεν σας κάνουν να πληρούτε τις προϋποθέσεις. Μπορεί να έχει να κάνει με την πίστη και την πειθαρχία που απαιτείται, για να πληρώνετε τα δέκατά σας. Ό,τι κι αν είναι, αποκτήστε τις προϋποθέσεις, για να εισέλθετε στον ναό του Θεού. Διασφαλίστε ένα εγκριτικό ναού και θεωρήστε το ως πολύτιμο απόκτημα, διότι τέτοιο είναι.
Μέχρι να εισέλθετε στον Οίκο του Κυρίου και να λάβετε όλες τις ευλογίες που σας περιμένουν εκεί, δεν έχετε αποκτήσει όλα όσα έχει να προσφέρει η Εκκλησία. Οι σημαντικότατες και κορυφαίες ευλογίες της ιδιότητός μας ως μελών στην Εκκλησία είναι αυτές οι ευλογίες που λαμβάνουμε στους ναούς του Θεού.
Τώρα, νέοι φίλοι μου, που είσθε στα εφηβικά σας χρόνια, πάντοτε να έχετε τον ναό ως στόχο σας. Μην κάνετε τίποτε που θα σας αποτρέψει από το να εισέλθετε στις θύρες του και να γίνετε μέτοχοι των ιερών και αιώνιων ευλογιών εκεί. Επαινώ όσους από εσάς πηγαίνετε ήδη στον ναό τακτικώς, προκειμένου να τελείτε βαπτίσεις για τους νεκρούς, αφού εγείρεσθε πολύ πρωί, ούτως ώστε να μπορείτε να συμμετάσχετε σε τέτοιες βαπτίσεις, προτού αρχίσει το σχολείο. Δεν μπορώ να σκεφθώ καλύτερο τρόπο, για να αρχίσει η ημέρα.
Προς εσάς, γονείς μικρών παιδιών, επιτρέψατέ μου να σας πω σοφές συμβουλές από τον Πρόεδρο Σπένσερ Κίμπαλ. Είπε: «Θα ήταν υπέροχο αν … οι γονείς είχαν σε κάθε δωμάτιο στο σπίτι τους μία φωτογραφία του ναού, ώστε [τα παιδιά τους], από τον καιρό που [είναι] βρέφη, να μπορούν να κοιτάζουν τη φωτογραφία κάθε ημέρα [μέχρι] να γίνει μέρος της ζωής [τους]. Όταν [φθάσουν] στην ηλικία που [χρειάζεται] να λάβουν [την] πολύ σημαντική απόφαση [σχετικώς με το να πάνε στον ναό], αυτή θα έχει ήδη ληφθεί».6
Τα παιδιά μας τραγουδούν στην Προκαταρκτική:
Σας παρακαλώ να διδάσκετε στα παιδιά σας τη σημασία του ναού.
Ο κόσμος μπορεί να είναι δύσκολο μέρος στον οποίον ζούμε. Συχνά περιβαλλόμεθα από αυτά το οποίο θα μας διέφθειρε. Καθώς εσείς και εγώ πηγαίνουμε στους αγίους οίκους του Θεού, καθώς θυμόμαστε τις διαθήκες που συνάπτουμε εντός, θα είμαστε περισσότερο εις θέσιν να ανθέξουμε κάθε δοκιμασία και να υπερνικήσουμε κάθε πειρασμό. Σε αυτό το ιερό μέρος θα βρούμε γαλήνη· θα ανανεωθούμε και θα ενδυναμωθούμε.
Τώρα, αδελφοί και αδελφές μου, επιτρέψατέ μου να αναφέρω έναν ακόμη ναό, προτού κλείσω. Όχι στο πολύ μακρινό μέλλον, καθώς οικοδομούνται ναοί σε όλον τον κόσμο, ένας θα εγερθεί σε μία πόλη η οποία δημιουργήθηκε πριν από 2.500 χρόνια. Μιλώ για τον ναό που τώρα οικοδομείται στη Ρώμη της Ιταλίας.
Κάθε ναός είναι ένας οίκος του Θεού, εκπληρώνοντας τις ίδιες λειτουργίες και με παρόμοιες ευλογίες και διατάξεις. Ο Ναός της Ρώμης στην Ιταλία, κατά τρόπο μοναδικό, οικοδομείται σε μία από τις πιο ιστορικές τοποθεσίες στον κόσμο, μία πόλη όπου οι αρχαίοι απόστολοι Πέτρος και Παύλος διεκήρυξαν το ευαγγέλιο του Χριστού και όπου έκαστος είχε μαρτυρικό θάνατο.
Τον περασμένο Οκτώβριο, καθώς συγκεντρωθήκαμε σε μία θαυμάσια ποιμενική τοποθεσία, στη βορειοανατολική γωνιά της Ρώμης, είχα την ευκαιρία να προσφέρω μία προσευχή αφιερώσεως, καθώς προετοιμαζόμασταν να σκάψουμε το έδαφος. Ένιωσα την έμπνευση να καλέσω τον Ιταλό γερουσιαστή Λούτσιο Μάλαν και τον αντιδήμαρχο της Ρώμης Τζουζέπε Σιάρντι, να είναι ανάμεσα στους πρώτους που θα φτυάριζαν τη γη. Έκαστος αποτελούσε μέρος στην απόφαση να μας επιτρέψουν να οικοδομήσουμε ναό στην πόλη τους.
Η ημέρα ήταν νεφοσκεπής αλλά ζεστή και παρόλο που απειλούσε με βροχή, δεν έπεσαν παρά μόνον μία με δύο σταγόνες. Καθώς τραγουδούσε η θαυμάσια χορωδία στα Ιταλικά, τους όμορφους σκοπούς από το «Του Θεού το Πνεύμα», μπορούσες να αισθανθείς σαν να είχαν ενωθεί οι ουρανοί με τη γη σε έναν ένδοξο ύμνο δοξολογίας και ευγνωμοσύνης προς τον Παντοδύναμο Θεό. Τα δάκρυα δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν.
Στο μέλλον, οι πιστοί σε αυτήν την Αιώνια Πόλη θα λαμβάνουν διατάξεις αιώνιες σε φύση σε έναν άγιο οίκο του Θεού.
Εκφράζω την αθάνατη ευγνωμοσύνη μου προς τον Επουράνιο Πατέρα μου για τον ναό που τώρα οικοδομείται στη Ρώμη και για όλους τους ναούς μας, όπου και αν είναι. Καθένας ίσταται σαν φάρος προς τον κόσμο, μία έκφραση της μαρτυρίας μας ότι ο Θεός, ο Αιώνιος Πατέρας, ζει, ότι επιθυμεί να μας ευλογεί και, πράγματι, να ευλογεί τους υιούς και τις θυγατέρες Του όλων των γενεών. Καθένας εκ των ναών μας είναι έκφραση της μαρτυρίας μας ότι η ζωή πέραν του τάφου είναι τόσο αληθινή και τόσο βεβαία όπως είναι η ζωή μας εδώ επί της γης. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό.
Αγαπημένοι αδελφοί και αδελφές μου, είθε να κάνουμε οιανδήποτε θυσία που είναι απαραίτητη, προκειμένου να παρευρισκόμαστε στον ναό και να έχουμε το πνεύμα του ναού στην καρδιά μας και το σπιτικό μας. Είθε να ακολουθούμε τα χνάρια του Κυρίου και Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, ο οποίος έκανε την υπέρτατη θυσία για εμάς, ώστε να έχουμε αιώνια ζωή και υπερύψωση στη βασιλεία του Επουρανίου Πατρός μας. Αυτή είναι η ειλικρινής προσευχή μου και την προσφέρω στο όνομα του Σωτήρος, του Ιησού Χριστού του Κυρίου, αμήν.
© 2011 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. English approval: 6/10. Translation approval: 6/10. Μετάφραση του First Presidency Message, May 2011. Greek. 09765 133