Ευκαιρίες να κάνουμε καλό
Ο τρόπος του Κυρίου να βοηθά όσους έχουν εγκόσμια ανάγκη απαιτεί ανθρώπους οι οποίοι από αγάπη έχουν αφιερωθεί και έχουν αφιερώσει όσα έχουν στον Θεό και το έργο Του.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, σκοπός του μηνύματός μου είναι να τιμήσω και να δοξάσω αυτά που έχει κάνει και εξακολουθεί να κάνει ο Κύριος, για να υπηρετεί τους πτωχούς και τους έχοντας ανάγκη ανάμεσα στα τέκνα Του επί της γης. Αγαπά τα τέκνα Του σε ανάγκη και επίσης όσους θέλουν να βοηθήσουν. Και έχει δημιουργήσει τρόπους να ευλογεί τόσο αυτούς που χρειάζονται βοήθεια όσο και αυτούς που θα τη δώσουν.
Ο Επουράνιος Πατέρας εισακούει τις προσευχές των τέκνων Του σε όλη τη γη που παρακαλούν για φαγητό να φάνε, ρούχα να καλύψουν το σώμα τους και την αξιοπρέπεια που θα είχαν, αν ήσαν εις θέσιν να παράσχουν τα απαραίτητα για τον εαυτόν τους. Αυτές οι εκκλήσεις έχουν φθάσει σε Εκείνον από τότε που έθεσε τους άνδρες και τις γυναίκες επί της γης.
Μαθαίνετε για τις ανάγκες αυτές εκεί όπου ζείτε και από όλον τον κόσμο. Η καρδιά σας συχνά συγκινείται με συναισθήματα συμπόνιας. Όταν συναντάτε κάποιον που αγωνίζεται να βρει μία εργασία, τότε αισθάνεσθε την επιθυμία να βοηθήσετε. Το αισθάνεσθε, όταν πηγαίνετε στο σπίτι μίας χήρας και βλέπετε ότι δεν έχει φαγητό. Το αισθάνεσθε, όταν βλέπετε φωτογραφίες παιδιών να κλαίνε και να κάθονται στα ερείπια του σπιτιού τους, το οποίο κατεστράφη από έναν σεισμό ή μία πυρκαϊά.
Επειδή ο Κύριος ακούει τις κραυγές τους και αισθάνεται τη βαθεία συμπόνια σας για αυτούς, έχει παράσχει από καταβολής κόσμου τρόπους με τους οποίους οι μαθητές Του να βοηθούν. Έχει προσκαλέσει όλα τα τέκνα Του να αφιερώνουν τον χρόνο, τα μέσα και τον εαυτόν τους, ώστε να συμμετάσχουν μαζί Του στην υπηρέτηση των άλλων.
Ο τρόπος βοηθείας Του έχει αποκληθεί κατά καιρούς, ζώντας τον νόμο της αφιερώσεως. Σε μία άλλη περίοδο, ο τρόπος Του απεκαλείτο, ενωτική τάξη. Στην εποχή μας, αποκαλείται το πρόγραμμα Προνοίας της Εκκλησίας.
Τα ονόματα και οι λεπτομέρειες της λειτουργίας αλλάζουν, για να ταιριάζουν με τις ανάγκες και τις καταστάσεις των ανθρώπων. Όμως, πάντοτε ο τρόπος του Κυρίου να βοηθά όσους έχουν εγκόσμια ανάγκη, απαιτεί ανθρώπους οι οποίοι από αγάπη έχουν αφιερωθεί και έχουν αφιερώσει όσα έχουν στον Θεό και το έργο Του.
Μας έχει προσκαλέσει και προστάξει να συμμετάσχουμε στο έργο Του, ώστε να ανυψώσουμε όσους έχουν ανάγκη. Συνάπτουμε μία διαθήκη να το κάνουμε αυτό στα ύδατα του βαπτίσματος και στους αγίους ναούς του Θεού. Ανανεώνουμε τη διαθήκη μας τις Κυριακές, όταν μεταλαμβάνουμε.
Σκοπός μου σήμερα είναι να περιγράψω ορισμένες εκ των ευκαιριών που μας έχει δώσει, προκειμένου να βοηθούμε άλλους σε ανάγκη. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλες αυτές κατά τον σύντομο χρόνο μας μαζί. Ελπίδα μου είναι να ανανεώσω και να ενδυναμώσω τη δέσμευσή σας να ενεργείτε.
Υπάρχει ένας ύμνος σχετικώς με την πρόσκληση του Κυρίου σε αυτό το έργο που τραγουδώ από τότε που ήμουν μικρός. Στην παιδική μου ηλικία πρόσεχα περισσότερο τη χαρούμενη μελωδία παρά τη δύναμη των λέξεων. Προσεύχομαι ώστε να αισθανθείτε τα λόγια στην καρδιά σας σήμερα. Ας ακούσουμε τα λόγια ξανά:
Έκανα κάτι καλό στον κόσμο σήμερα;
Βοήθησα κάποιον σε ανάγκη;
Χαροποίησα τον θλιμμένο και έκανα κάποιον να αισθανθεί ευτυχισμένος;
Αν όχι, τότε πράγματι έχω αποτύχει.
Το φορτίο κάποιου έχει γίνει ελαφρύτερο σήμερα,
επειδή ήμουν πρόθυμος να το μοιρασθώ μαζί του;
Ο άρρωστος και ο αποκαμωμένος έχουν βοηθηθεί στον δρόμο τους;
Όταν χρειάζονταν τη βοήθειά μου, ήμουν εκεί;
Τότε, ξύπνα και κάνε κάτι περισσότερο
από το να ονειρεύεσαι την ανταμοιβή σου στους ουρανούς.
Το να κάνεις καλό είναι ευχαρίστηση, μία χαρά υπεράνω μέτρου.
Μία ευλογία καθήκοντος και αγάπης.1
Ο Κύριος τακτικώς αποστέλλει κλήσεις αφυπνίσεως σε όλους εμάς. Ενίοτε, μπορεί να είναι ένα ξαφνικό συναίσθημα συμπόνιας για κάποιον σε ανάγκη. Μπορεί να το έχει αισθανθεί ένας πατέρας, όταν είδε ένα παιδί να πέφτει και να γδέρνεται το γόνατό του. Μπορεί να το έχει αισθανθεί μία μητέρα, όταν άκουσε το φοβισμένο κλάμα του παιδιού της τη νύκτα. Μπορεί να έχει αισθανθεί ένας υιός ή μία θυγατέρα συμπόνια για κάποιον που φαινόταν λυπημένος ή φοβισμένος στο σχολείο.
Όλοι μας έχουμε συγκινηθεί από συναισθήματα συμπόνιας για άλλους που δεν γνωρίζουμε καν. Επί παραδείγματι, καθώς ακούσατε αναφορές για κύματα που εφορμούσαν στον Ειρηνικό, ύστερα από τον σεισμό στην Ιαπωνία, ανησυχήσατε για όσους ενδεχομένως να πλήττονταν.
Αισθήματα συμπόνιας ήλθαν σε χιλιάδες από εσάς που μάθατε για τις πλημμύρες στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. Οι αναφορές των ειδήσεων ήσαν κυρίως εκτιμήσεις του αριθμού των ανθρώπων σε ανάγκη. Όμως, πολλοί από εσάς αισθανθήκατε τον πόνο των ανθρώπων. Η κλήση αφυπνίσεως απαντήθηκε από 1.500 ή περισσότερους εθελοντές-μέλη της Εκκλησίας στην Αυστραλία, οι οποίοι πήγαν, για να βοηθήσουν και να ανακουφίσουν.
Μετέτρεψαν τα αισθήματα συμπόνιας τους σε απόφαση να ενεργήσουν επί των διαθηκών τους. Έχω δει τις ευλογίες που λαμβάνει το άτομο σε ανάγκη και που λαμβάνει βοήθεια και το άτομο που δράττεται της ευκαιρίας να προσφέρει βοήθεια.
Συνετοί γονείς βλέπουν σε κάθε ανάγκη των άλλων έναν τρόπο να φέρουν ευλογίες στη ζωή των υιών και των θυγατέρων τους. Προσφάτως, τρία παιδιά μετέφεραν συσκευασίες με νόστιμο φαγητό στην πόρτα μας. Οι γονείς τους ήξεραν ότι χρειαζόμασταν βοήθεια και συμπεριέλαβαν τα παιδιά τους στην ευκαιρία να μας υπηρετήσουν.
Οι γονείς ευλόγησαν την οικογένειά μας με τη γενναιόδωρη υπηρέτησή τους. Με την επιλογή τους να επιτρέψουν στα παιδιά να συμμετάσχουν στην προσφορά, προσέφεραν ευλογίες στα μελλοντικά εγγόνια τους. Τα χαμόγελα των παιδιών, καθώς έφευγαν από το σπίτι μας, με έπεισαν ότι θα ευλογηθούν. Θα λένε στα παιδιά τους για τη χαρά που αισθάνθηκαν, προσφέροντας ευγενώς υπηρέτηση για τον Κύριο. Θυμάμαι αυτό το αίσθημα ήρεμης ικανοποιήσεως από την παιδική ηλικία μου καθώς ξεβοτάνιζα για έναν γείτονα κατόπιν προσκλήσεως του πατέρα μου. Όποτε προσκαλούμαι να γίνω δότης, θυμάμαι και πιστεύω τον ύμνο: «Γλυκό το έργο είν’ Θεέ».2
Γνωρίζω ότι τα λόγια αυτά εγράφησαν, για να περιγράψουν την αγαλλίαση που προέρχεται από τη λατρεία του Κυρίου κατά την Ημέρα Του. Όμως, αυτά τα παιδιά με το φαγητό στην πόρτα μας αισθάνθηκαν μία καθημερινή την αγαλλίαση ότι έκαναν το έργο του Κυρίου. Και οι γονείς τους είδαν την ευκαιρία να κάνουν καλό και να διαδώσουν την αγαλλίαση στις επόμενες γενεές.
Ο τρόπος του Κυρίου να φροντίζει τους έχοντας ανάγκη δίδει μία άλλη ευκαιρία στους γονείς να ευλογούν τα παιδιά τους. Το διεπίστωσα σε ένα οίκημα συγκεντρώσεων μία Κυριακή. Ένα παιδάκι έδωσε στον επίσκοπο έναν φάκελο δωρεάς της οικογενείας του, καθώς εισήρχετο στην εκκλησία, πριν από τη συγκέντρωση μεταλήψεως.
Γνώριζα την οικογένεια και το αγόρι. Η οικογένεια είχε μάθει μόλις για κάποιον στον τομέα που είχε ανάγκη. Ο πατέρας του αγοριού είχε πει κάτι σαν και αυτό στο παιδί, όταν έβαλε μία πιο γενναιόδωρη προσφορά νηστείας απ’ ό,τι συνήθως στον φάκελο: «Νηστέψαμε σήμερα και προσευχηθήκαμε για όσους είναι σε ανάγκη. Σε παρακαλώ να δώσεις αυτόν τον φάκελο στον επίσκοπο για εμάς. Ξέρω ότι θα τον δώσει, για να βοηθήσει αυτούς με μεγαλύτερες ανάγκες από τις δικές μας».
Αντί να θυμάται το αγόρι πόνους από την πείνα εκείνη την Κυριακή, θα θυμάται την ημέρα με θερμό ευτυχισμένο συναίσθημα. Μπορούσα να συμπεράνω από το χαμόγελο και τον τρόπο που κρατούσε τον φάκελο τόσο σφικτά ότι αισθανόταν την μεγάλη εμπιστοσύνη του πατέρα του να μεταφέρει εκείνο την οικογενειακή προσφορά για τους πτωχούς. Θα θυμάται αυτήν την ημέρα, όταν γίνει διάκονος και ίσως για πάντα.
Είδα την ίδια αυτήν ευτυχία στο πρόσωπο ατόμων που βοήθησαν ανθρώπους για τον Κύριο πριν από χρόνια στο Άινταχο. Το φράγμα Τέτον διερράγη το Σάββατο 5 Ιουνίου 1976. Ένδεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν. Χιλιάδες έπρεπε να αφήσουν το σπίτι τους σε λίγες ώρες. Ορισμένα σπίτια συμπαρασύρθηκαν από τη ροή των υδάτων. Και χιλιάδες εστίες μπορούσαν να γίνουν κατοικήσιμες μόνον μέσω προσπαθειών και μέσων υπεράνω εκείνων των ιδιοκτητών.
Όσοι άκουσαν για την τραγωδία, αισθάνθηκαν συμπόνια και την κλήση να κάνουν καλό. Γείτονες, επίσκοποι, πρόεδροι της Ανακουφιστικής Εταιρείας, ηγέτες απαρτίας, οικογενειακοί διδάσκαλοι και επισκέπτριες διδασκάλισσες άφησαν σπίτι και δουλειά, για να καθαρίσουν τα πλημμυρισμένα σπίτια άλλων.
Ένα ζευγάρι επέστρεψε στο Ρέξμπουργκ από διακοπές αμέσως μετά την πλημμύρα. Δεν πήγε να δει το σπίτι του. Αντιθέτως, βρήκε τον επίσκοπο και ερώτησε πού θα μπορούσε να βοηθήσει. Το καθοδήγησε σε μία οικογένεια σε ανάγκη.
Ύστερα από λίγες ημέρες πήγε να ελέγξει πού ήταν το σπίτι τους. Είχε χαθεί, το είχε παρασύρει η πλημμύρα. Απλώς πήγε πίσω στον επίσκοπο και ερώτησε: «Τώρα, τι θα ήθελες να κάνουμε;»
Όπου και αν ζείτε, έχετε δει το θαύμα της συμπόνιας να μετατρέπεται σε ανιδιοτελή πράξη. Μπορεί να μην ήταν ως αποτέλεσμα μίας μεγάλης φυσικής καταστροφής. Το έχω δει σε μία απαρτία ιεροσύνης, όπου ένας αδελφός σηκώνεται και περιγράφει τις ανάγκες ενός ανδρός ή μίας γυναικός που επιζητεί την ευκαιρία για εργασία, για να υποστηρίξει τον εαυτόν του/της και την οικογένειά του/της. Θα μπορούσα να αισθανθώ συμπόνια στο δωμάτιο, αλλά ορισμένοι προτείνουν ονόματα ανθρώπων που θα μπορούσαν να προσλάβουν το άτομο που χρειαζόταν εργασία.
Αυτό που συνέβη σε εκείνη την απαρτία ιεροσύνης και αυτό που συνέβη στα πλημμυρισμένα σπίτια στο Άινταχο είναι μία εκδήλωση του τρόπου του Κυρίου να βοηθά όσους έχουν μεγάλη ανάγκη να γίνουν αυτοδύναμοι. Αισθανόμαστε συμπόνια και γνωρίζουμε πώς να ενεργούμε με τον τρόπο του Κυρίου για βοήθεια.
Εορτάζουμε την 75η επέτειο του προγράμματος προνοίας της Εκκλησίας αυτό το έτος. Άρχισε, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες όσων έχασαν την εργασία, το αγρόκτημα ακόμη και το σπιτικό τους ως αποτέλεσμα αυτού που έγινε γνωστό ως Το Μεγάλο Κραχ.
Μεγάλες υλικές ανάγκες των τέκνων του Επουρανίου Πατρός μας έχουν επανέλθει κατά την εποχή μας όπως ήταν και όπως θα είναι σε όλες τις εποχές. Οι αρχές στο θεμέλιο του προγράμματος Προνοίας της Εκκλησίας δεν είναι μόνον για μία χρονική περίοδο ή για ένα μέρος. Είναι για όλες τις εποχές και όλα τα μέρη.
Οι αρχές αυτές είναι πνευματικές και αιώνιες. Για τον λόγο αυτό, η κατανόηση αυτών και η τοποθέτηση αυτών στην καρδιά μας θα καταστήσει δυνατόν σε εμάς να αδράξουμε ευκαιρίες, προκειμένου να βοηθήσουμε οποτεδήποτε και οπουδήποτε μας προσκαλεί ο Κύριος.
Ακολουθούν ορισμένες αρχές που με καθοδήγησαν, όταν ήθελα να βοηθήσω με τον τρόπο του Κυρίου και όταν με βοήθησαν άλλοι.
Πρώτον, όλοι οι άνθρωποι είναι ευτυχέστεροι και νιώθουν περισσότερο αυτοσεβασμό, όταν μπορούν να παρέχουν τα αναγκαία για τον εαυτόν τους και την οικογένειά τους και κατόπιν προσεγγίζουν, προκειμένου να φροντίσουν άλλους. Είμαι ευγνώμων για όσους με βοήθησαν να καλύψω τις ανάγκες μου. Και είμαι περισσότερο ευγνώμων με τα χρόνια για όσους με βοήθησαν να γίνω αυτοδύναμος. Και κατόπιν είμαι πλέον ευγνώμων για όσους μου έδειξαν πώς να χρησιμοποιώ κάποιο από το πλεόνασμά μου, για να βοηθώ τους άλλους.
Έχω μάθει ότι ο τρόπος να έχω πλεόνασμα είναι να δαπανώ λιγότερα από αυτά που κερδίζω. Με αυτό το πλεόνασμα ήμουν εις θέσιν να μάθω ότι είναι πράγματι καλύτερα να δίδεις παρά να λαμβάνεις. Αυτό συμβαίνει εν μέρει, επειδή όταν προσφέρουμε βοήθεια με τον τρόπο του Κυρίου, τότε Εκείνος μας ευλογεί.
Ο Πρόεδρος Μάριον Ρόμνυ είπε για το έργο προνοίας: «Σε αυτό το έργο δεν μπορείς να δώσεις τόσα πολλά, ώστε να γίνεις κι εσύ πτωχός». Και κατόπιν παρέθεσε τον πρόεδρο ιεραποστολής του, τον Μέλβιν Μπάλαρντ, έτσι: «Κάποιος δεν μπορεί να δίδει την κόρα στον Κύριο χωρίς να λαμβάνει ένα καρβέλι σε ανταπόδοση».3
Έχω ανακαλύψει ότι αυτό ισχύει στη ζωή μου. Όταν είμαι γενναιόδωρος προς τα τέκνα του Επουρανίου Πατρός μου σε ανάγκη, τότε Εκείνος είναι γενναιόδωρος προς εμένα.
Μία δεύτερη ευαγγελική αρχή που είναι οδηγός για εμένα στο έργο προνοίας είναι η δύναμη και η ευλογία της ενότητος. Όταν ενώνουμε χέρια, για να υπηρετήσουμε ανθρώπους σε ανάγκη, ο Κύριος ενώνει τις καρδιές μας. Ο Πρόεδρος Ρούμπεν Κλαρκ ο νεότερος το έθεσε κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Αυτή η προσφορά … ίσως έχει κάνει τα περισσότερα, για να φέρει ένα αίσθημα αδελφοσύνης, επειδή άνθρωποι πάσης μορφώσεως και επαγγέλματος έχουν εργασθεί δίπλα-δίπλα στον κήπο της Προνοίας ή σε άλλο σχέδιο».4
Αυτό το ηυξυμένο αίσθημα αδελφοσύνης ισχύει για τον αποδέκτη καθώς και τον δότη. Έως σήμερα, ένας άνδρας με τον οποίον φτυάρισα τη λάσπη δίπλα-δίπλα στο πλημμυρισμένο του σπίτι στο Ρέξμπουργκ, αισθάνεται έναν δεσμό μαζί μου. Και αισθάνεται μεγαλύτερη προσωπική αξιοπρέπεια που έχει κάνει όλα όσα μπορούσε για τον ίδιο και για την οικογένειά του. Αν είχε εργασθεί μόνος, αμφότεροι θα είχαμε χάσει μία πνευματική ευλογία.
Αυτό οδηγεί στην τρίτη αρχή της ενέργειας στο έργο προνοίας για εμένα: Να εμπεριέχετε την οικογένειά σας στο έργο μαζί σας, ούτως ώστε να μπορεί να μάθει να ενδιαφέρεται το ένα μέλος για το άλλο όπως ενδιαφέρονται για τους άλλους. Οι υιοί και οι θυγατέρες σας που εργάζονται μαζί σας, για να υπηρετούν άλλους σε ανάγκη, πιθανότατα θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, όταν είναι σε ανάγκη.
Η τέταρτη πολύτιμη αρχή της προνοίας της Εκκλησίας που έμαθα ως επίσκοπος. Προήλθε από το γεγονός ότι ακολούθησα την εντολή από τις γραφές να αναζητούμε τους πτωχούς. Είναι καθήκον του επισκόπου να βρει και να παράσχει βοήθεια σε όσους χρειάζονται ακόμη αρωγή, αφού κάνουν τα πάντα που μπορούν εκείνοι και η οικογένειά τους. Ανεκάλυψα ότι ο Κύριος αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα, προκειμένου να καταστήσει δυνατόν να «ζητή[σουμε] και [να] βρ[ούμε]»5 κατά τη φροντίδα των πτωχών, όπως κάνει και κατά την εύρεση της αληθείας. Όμως, έμαθα επίσης να εμπεριέχω την Πρόεδρο της Ανακουφιστικής Εταιρείας στην έρευνα. Μπορεί να λάβει την αποκάλυψη πριν από εσάς.
Ορισμένοι εξ υμών θα χρειασθείτε αυτήν την έμπνευση κατά τους επόμενους μήνες. Για να τιμήσουν την 75η επέτειο του προγράμματος προνοίας της Εκκλησίας, τα μέλη ανά τον κόσμο θα προσκληθούν να συμμετάσχουν σε μία ημέρα υπηρετήσεως. Ηγέτες και μέλη θα επιζητήσουν αποκάλυψη καθώς κανονίζουν όποια και αν είναι τα σχέδια.
Θα κάνω τρεις προτάσεις καθώς κανονίζετε τα σχέδια υπηρετήσεως.
Πρώτον, προετοιμασθείτε και προετοιμάστε αυτούς των οποίων ηγείσθε πνευματικώς. Μόνον αν η καρδιά έχει μαλακώσει από την εξιλέωση του Σωτήρος μπορείτε να δείτε με ευκρίνεια τον στόχο του σχεδίου ως ευλογίας τόσο πνευματικώς όσο και εγκοσμίως στη ζωή των τέκνων του Επουρανίου Πατρός.
Η δεύτερη πρότασή μου είναι να επιλέξετε ως αποδέκτες της υπηρετήσεώς σας ανθρώπους εντός του βασιλείου ή στην κοινότητα των οποίων οι ανάγκες θα αγγίξουν την καρδιά αυτών που θα προσφέρουν την υπηρέτηση. Οι άνθρωποι που υπηρετούν, θα νιώσουν την αγάπη τους. Αυτή μπορεί να κάνει περισσότερα, για να τους κάνει να νιώσουν χαρούμενοι, όπως υπόσχεται το τραγούδι, από το να καλύψει απλώς τις εγκόσμιες ανάγκες τους.
Η τελευταία πρότασή μου είναι να σχεδιάσετε να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη από τον δεσμό των οικογενειών, της απαρτίας, των βοηθητικών οργανώσεων και των ανθρώπων που γνωρίζετε στην κοινότητά σας. Τα αισθήματα ενότητος θα πολλαπλασιάσουν τα καλά αποτελέσματα της υπηρετήσεως που προσφέρετε. Και αυτά τα αισθήματα ενότητος στην οικογένεια, στην Εκκλησία και την κοινότητα μεγαλώνουν και θα γίνουν παντοτινή κληρονομία για πολύ καιρό, αφού τελειώσει το σχέδιο.
Αυτή είναι η ευκαιρία μου να σας πω πόσο πολύ σας εκτιμώ. Με την στοργική υπηρέτηση που έχετε προσφέρει για τον Κύριο, είμαι ο αποδέκτης των ευχαριστιών από ανθρώπους που έχετε βοηθήσει καθώς τους έχω συναντήσει σε όλον τον κόσμο.
Ηύρατε έναν τρόπο να τους ανυψώστε πνευματικώς υψηλότερα καθώς βοηθήσατε με τον τρόπο του Κυρίου. Εσείς και ταπεινοί μαθητές του Σωτήρος, σαν εσάς, έχετε προσφέρει υπηρέτηση αφειδώς στους άλλους και οι άνθρωποι που έχετε βοηθήσει μου έχουν δώσει την ευγνωμοσύνη τους εν αφθονία.
Έχω την ίδια έκφραση εκτιμήσεως από ανθρώπους οι οποίοι έχουν εργασθεί μαζί σας. Θυμάμαι μία φορά να ίσταμαι πλησίον του Προέδρου Έζρα Ταφτ Μπένσον. Μιλούσαμε περί υπηρετήσεως προνοίας στην Εκκλησία του Κυρίου. Με εξέπληξε με το νεανικό του σθένος, όταν είπε, κάνοντας με μια κίνηση του χεριού του: «Αγαπώ αυτό το έργο και είναι έργο!»
Εκ μέρους του Διδασκάλου απευθύνω τις ευχαριστίες μου για το έργο σας να υπηρετείτε τα τέκνα του Επουρανίου Πατρός μας. Σας γνωρίζει και βλέπει τις προσπάθειες, την επιμέλεια και τη θυσία σας. Προσεύχομαι ώστε να σας δώσει την ευλογία να δείτε τον καρπό των μόχθων σας στην ευτυχία όσων έχετε βοηθήσει και μαζί με αυτούς που έχετε βοηθήσει για τον Κύριο.
Γνωρίζω ότι ο Θεός Πατέρας ζει και εισακούει τις προσευχές μας. Γνωρίζω ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Εσείς και όσοι υπηρετείτε μπορείτε να εξαγνισθείτε και να ενδυναμωθείτε, υπηρετώντας Αυτόν και τηρώντας τις εντολές Του. Μπορείτε να γνωρίζετε όπως εγώ γνωρίζω, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν προφήτης του Θεού, ο οποίος αποκατέστησε την αληθινή και ζώσα Εκκλησία, η οποία είναι αυτή. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον είναι ο ζων προφήτης του Θεού. Είναι μέγα παράδειγμα αυτού που έκανε ο Κύριος: πέρασε, ευεργετώντας. Προσεύχομαι ώστε να δράξουμε των ευκαιριών μας να «σηκώσουμε τα χέρια [που] κρέμονται και να ενδυναμώσουμε τα αδύναμα γόνατα».6 Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.
© 2011 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. English approval: 6/10. Translation approval: 6/10. Μετάφραση του Visiting Teaching Message, May 2011. Greek. 09765 133