Νέοι

Προσευχή και γαλήνη

Υπό Λώρεν Γ.

Ένα βράδυ λογομάχησα με τη μαμά μου και ένιωσα πολύ άσχημα. Έτσι, απεφάσισα να προσευχηθώ. Αν και ήμουν σε κακή διάθεση και δεν ήθελα να είμαι «πνευματική», ήξερα ότι η προσευχή θα με βοηθούσε να αισθανθώ πιο ευτυχισμένη και λιγότερο εριστική. Αφού έφυγε η μαμά μου από το δωμάτιο, άρχισα την προσευχή μου. «Αγαπητέ Επουράνιε Πατέρα, έρχομαι προς Εσένα απόψε, επειδή …» Όχι. Άνοιξα τα μάτια μου και ξεδίπλωσα τα χέρια μου. Αυτό ακουγόταν αδέξιο. Προσπάθησα ξανά. «Επουράνιε Πατέρα, χρειάζομαι …» Κι αυτό ακουγόταν παράξενο. Αισθάνθηκα να με παροτρύνει ο Σατανάς να εγκαταλείψω την προσευχή μου που ζητούσα βοήθεια από τον Επουράνιο Πατέρα.

Ξαφνικά είχα την προτροπή να πω, ευχαριστώ! Κι έτσι έκανα, και σκέψεις άρχισαν να ξεχύνονται από τον νου μου για όλα όσα μπορούσα να ευχαριστήσω τον Πατέρα μου στους Ουρανούς. Όταν τελείωσα να Τον ευχαριστώ, συζήτησα το πρόβλημα εν προκειμένω.

Κατόπιν τούτου, ένιωσα υπέροχη γαλήνη μέσα μου, το θερμό πνευματικό συναίσθημα ότι ξέρω ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας και οι γονείς μου με αγαπούν και ότι είμαι Θεού παιδί. Μπόρεσα να ζητήσω συγγνώμη από τη μητέρα μου και να δεχθώ τη δική της.