Mahimong Mas Kristohanon nga Kristiyano
Kini mao ang tawag ni Kristo sa tanang Kristiyano karon: “Pakan-a ang akong mga nating karnero. … Pakan-a ang akong mga karnero.”
Unsay gipasabut sa pagka Kristiyano?
Ang usa ka Kristiyano may hugot nga pagtuo ni Ginoong Jesukristo, nga Siya ang tinuod nga Anak sa Dios, gipadala sa Iyang Amahan aron mag-antus sa atong mga sala nianang kinatas-ang gugma nga mao ang Pag-ula.
Ang usa ka Kristiyano nagtuo nga pinaagi sa grasya sa Dios Amahan ug sa Iyang Anak, si Jesukristo, makahinulsol kita, makapasaylo sa uban, makatuman sa mga sugo, ug makaangkon og kinabuhing dayon.
Ang pulong nga Kristiyano nagpasabut sa pagdala nganhi kanato sa ngalan ni Kristo. Gibuhat nato kini pinaagi sa pagpabunyag ug sa pagdawat sa gasa sa Espiritu Santo pinaagi sa pagpandong sa mga kamot niadtong naghupot sa Iyang awtoridad sa priesthood.
Ang usa ka Kristiyano nasayud nga sa tibuok kasaysayan, ang mga propeta sa Dios kanunay nga nagpamatuod kabahin ni Jesukristo. Kini nga Jesus, giubanan sa Langitnong Amahan, mipakita ni Propeta Joseph Smith niadtong tuig 1820 ug mipahiuli sa ebanghelyo ug sa organisasyon sa Iyang orihinal nga Simbahan.
Pinaagi sa mga kasulatan ug pagsaksi ni Joseph Smith, kita nasayud nga ang Dios, ang atong Langitnong Amahan, adunay nahimaya ug nahingpit nga lawas nga unod ug bukog. Si Jesukristo mao ang Iyang Bugtong Anak diha sa unod. Ang Espiritu Santo usa ka personahe sa espiritu kansang buhat mao ang pagsaksi sa Amahan ug sa Anak. Ang Dios nga Kapangulohan mao ang tulo ka buwag ug managlahi nga binuhat, nagkahiusa sa katuyoan.
Uban niini nga mga doktrina isip pundasyon sa atong hugot nga pagtuo, aduna bay pagduhaduha o panaglalis nga kita, isip mga miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, mga Kristiyano? Apan sa matag Kristiyano, may usa ka yanong pangutana: unsa kita nga matang sa mga Kristiyano? Sa laing pagkasulti, unsa na ang atong tinguha sa pagsunod ni Kristo?
Atong ikonsiderar ang kasinatian sa duha ka Kristiyanong disipulo:
“Sa naglakaw si Jesus sa ubay sa Lanaw sa Galilea, nakita niya ang duha ka mga magsoon nga lalaki, si Simon nga ginganlan si Pedro, ug si Andres nga igsoon niya ni Pedro, nga nanglaya diha sa lanaw: kay mga mangingisda man sila.
“Ug siya miingon kanila, Sumunod kamo kanako, ug himoon ko kamong mga mangingisdag tawo.
“Dihadiha gibiyaan nila ang ilang mga laya ug mikuyog kaniya.”1
Isip mga Kristiyano karon, aduna kitay kahigayunan sa pagbuhat nga dihadiha dayon, ug walay pagduhaduha, sama sa gibuhat ni Pedro ug Andres: “gibiyaan nila ang ilang mga laya ug mikuyog kaniya.”2 Kita usab gitawag sa pagbiya sa atong mga laya, sa pagsalikway sa kalibutanong mga kinaiya, batasan, ug mga tradisyon. Gitawag usab kita sa pagsalikway sa atong mga sala. “Dihang [Jesus] mitawag sa mga tawo ngadto kaniya … , siya miingon kanila, Kon adunay buot mosunod kanako, kinahanglan magadumili siya sa iyang kaugalingon, ug magpas-an sa iyang krus, ug magasunod kanako.”3 Ang pagsalikway sa atong kaugalingon nianang dautang kinaiya mao ang sinugdanan sa paghinulsol, nga nagdala og dakong kausaban sa kasingkasing hangtud nga kita “wala nay hilig sa pagbuhat og dautan.”4
Kini nga kausaban, gitawag nga pagkakabig, mahimo lamang pinaagi sa Manluluwas. Si Jesus misaad: “Kon ang mga tawo moduol ngari kanako, Ako mopakita ngadto kanila sa ilang kahuyang. … Ug ang akong grasya igo alang sa tanan nga mga tawo nga magpaubos sa ilang mga kaugalingon sa akong atubangan; kay kon sila magpaubos sa ilang mga kaugalingon sa akong atubangan, ug magbaton og hugot nga pagtuo ngari kanako, niana Ako mohimo sa mahuyang nga mga butang nga mahimo nga malig-on ngadto kanila.”5 Samtang kita gihimong bag-o diha kang Kristo, ang ato mismong kinaiya nausab ug dili na kita ganahang mobalik sa atong karaang binuhatan.
Bisan pa, ang matinud-anong mga Kristiyano kanunay nga mapanalanginan nga makasinati og mga kalisdanan ug kapakyasan. Kon kini nga makalimpyo nga mga hagit moabut, tingali matintal kita nga mobalik sa karaan natong binuhatan. Human sa Paglansang sa Krus sa Manluluwas, mipakita Siya ngadto sa mga babaye ug miingon kanila nga ang mga kaigsoonan makakita Kaniya sa Galilee. Sa dihang si Pedro, ang senyor nga Apostol, mibalik sa Galilee, mibalik usab siya sa iyang nahibaloan—sa iyang ganahan nga buhaton. “Mangisda ko,”6 mipasabut siya, ug midala og pipila ka mga disipulo uban niya.
Sa pagkatinuod, si Pedro ug ang uban nangisda sa tibuok gabii nga wala gayuy nakuha. Pagkasunod buntag si Jesus mipakita diha sa baybayon ug mitawag kanila tabok sa katubigan, “Itaktak [ninyo] ang pukot diha sa tuo.” Ang mga disipulo nga naa sa sakayan misunod sa mga mando sa Manluluwas ug daling nakadiskobre nga ang ilang mga pukot milagrong napuno sa mga isda. Si Juan nakaila sa tingog sa Manluluwas, ug si Pedro kalit nga milukso sa tubig ug milangoy padulong sa baybayon.7
Ngadto sa mga Kristiyano kinsa mibalik sa ilang naandan, dili matinud-anong binuhatan, hunahunaa ang matinud-anong ehemplo ni Pedro. Ayaw paglangay. Paminawa ug ilha ang tingog sa Magtutudlo nga nagtawag. Ug dihadiha dayon balik Kaniya ug dawata pag-usab ang Iyang abundang mga panalangin.
Sa pagbalik sa mga kaigsoonan sa baybayon, nakita nila ang usa ka bangkete sa isda ug pan. “Dali, pamahaw na kamo,”8 midapit ang Manluluwas. Sa Iyang pagpakaon kanila, nangutana Siya kang Pedro sa makatulo, “Simon, anak ni Juan, gihigugma mo ba ako labaw pa niini?” Sa dihang mipadayag si Pedro sa iyang gugma, ang Manluluwas mihangyo kaniya, “Pakan-a ang akong mga nating karnero. … Pakan-a ang akong mga karnero.”9
Kini mao ang tawag ni Kristo sa tanang Kristiyano karon: “Pakan-a ang akong mga nating karnero. … Pakan-a ang akong mga karnero”—ipaambit ang akong ebanghelyo sa batan-on ug sa tigulang, nagdasig, nagpanalangin, naghupay, nag-awhag, ug naglig-on kanila, ilabi na niadtong lahi ang hunahuna ug gituohan kay sa kanato. Atong gipakaon ang Iyang mga nating karnero sa atong mga panimalay pinaagi sa atong pagsunod sa ebanghelyo: nagsunod sa mga sugo, nag-ampo, nagtuon sa mga kasulatan, ug nagsundog sa Iyang gugma. Atong gipakaon ang Iyang mga karnero diha sa Simbahan sa atong pagserbisyo sa mga korum sa priesthood ug sa auxiliary nga mga organisasyon. Ug atong gipakaon ang Iyang mga karnero sa tibuok kalibutan pinaagi sa pagkamaayong Kristiyano nga silingan, nagbuhat sa lunsay nga relihiyon sa pagbisita ug pagserbisyo sa mga biyuda, sa walay mga amahan, sa kabus, ug sa tanang nanginahanglan.
Alang sa daghan, ang tawag nga mamahimong Kristiyano ingon og mapugsanon, gani malukpanon. Apan dili kita angay nga mahadlok o mobati nga dili sarang. Ang Manluluwas misaad nga Siya mohimo kanato nga sarang sa Iyang buhat. “Sumunod kamo kanako,” Siya miingon, “ug himoon ko kamong mga mangingisdag tawo.”10 Sa atong pagsunod Kaniya, mopanalangin Siya kanato og mga gasa, talento ug kusog sa pagbuhat sa Iyang kabubut-on, nga magtugot kanato nga molihok lapas sa atong naandan ug magbuhat og mga butang nga wala nato mahunahuna sukad nga posible. Mahimong nagpasabut kini sa pakigbahin sa ebanghelyo ngadto sa mga silingan, pagluwas niadtong espirituhanong nangawala, pagserbisyo og full-time nga misyon, pagtrabaho sa templo, pagpadako og anak nga may espesyal nga panginahanglan, pagmahal sa nahisalaag, pagserbisyo sa kauban nga masakiton, pagpailub sa mga panagbangi, o pag-antus sa kasakit. Nagpasabut kini sa pag-andam sa atong kaugalingon nga motubag sa Iyang tawag sa pag-ingon, “Ako moadto sa pagbuot mo; mosulti sa imong ipasulti; mohimo sa pagbuot mo; mamahimo sumala sa pagbuot mo.”11
Aron mamahimo kita sa unsay gusto sa Langitnong Amahan kanato, mosunod kita kang Jesukristo. Mopamatuod ako nga kanunay Siya nga nagtawag kanato nga mosunod Kaniya. Kon nagkat-on ka lang sa Kristiyanong pasalig sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw o dili hingpit nga misalmot sa Simbahan ug gusto ka nga mosunod Kaniya pag-usab—ayaw kahadlok! Ang nag-unang mga disipulo sa Ginoo pulos bag-o nga mga miyembro sa Simbahan, bag-ong nakabig ngadto sa Iyang ebanghelyo. Mapailubon nga mitudlo si Jesus sa matag usa. Mitabang Siya kanila sa pagtuman sa ilang mga katungdanan. Mitawag Siya kanila nga Iyang mga higala ug gisakripisyo ang Iyang kinabuhi alang kanila. Ug gibuhat na usab Niya kini alang kanimo ug kanako.
Mopamatuod ako nga pinaagi sa Iyang mahangturong gugma ug grasya, mahimo kitang mas Kristohanon nga Kristiyano. Hunahunaa ang mosunod nga mga Kristohanong hiyas. Giunsa man nato sa paglig-on niini sa atong kaugalingon?
Kristohanong gugma. Ang Manluluwas nagmahal sa tanan. Mabination sa tanan, Siya mibiya sa kasiyaman ug siyam sa pagpangita sa usa,12 kay “bisan gani ang mga buhok sa [atong] ulo … naisip na ang tanan”13 Kaniya.
Kristohanong hugot nga pagtuo. Bisan sa mga tintasyon, pagsulay, ug mga paglutos, ang Manluluwas misalig sa atong Langitnong Amahan ug mipili nga magmatinud-anon ug masulundon sa Iyang mga sugo.
Kristohanong sakripisyo. Sa tibuok Niyang kinabuhi ang Manluluwas mihatag sa Iyang panahon, Iyang kusog, ug sa katapusan, pinaagi sa Pag-ula, mihatag sa Iyang kaugalingon aron ang tanang mga anak sa Dios mabanhaw ug may kahigayunan nga makaangkon sa kinabuhing dayon.
Kristohanong pag-amuma. Sama sa buotang Samaritano, ang Manluluwas kanunay nga nagtinguha sa pagluwas, pagmahal, ug pag-amuma sa mga naglibot kaniya, bisan unsa pa ang ilang kultura, tinuohan, ug kahimtang.
Kristohanong serbisyo. Bisan kon nagkuha og tubig sa atabay, nagluto og isda, o naghugas sa abugon nga mga tiil, ang Manluluwas migahin sa Iyang mga adlaw sa pagserbisyo sa uban—nagtabang sa naluya ug naglig-on sa mahuyang.
Kristohanong pailub. Sa Iyang kaugalingong kaguol ug pag-antus, ang Manluluwas mihulat sa Iyang Amahan. Uban sa pailub alang kanato, Siya naghulat kanato nga makaamgo unsa ang matarung ug mopauli Kaniya.
Kristohanong kalinaw. Sa tibuok Niyang pangalagad nag-awhag Siya og pagsabut ug nag-ugmad og kalinaw. Ilabi na sa Iyang mga disipulo, mitudlo siya nga ang mga Kristiyano dili makig-away sa ubang mga Kristiyano, bisan pa sa ilang mga panaglahi.
Kristohanong pagpasaylo. Mitudlo Siya kanato sa pagpanalangin niadtong nagtunglo kanato. Mipakita Siya kanato og ehemplo pinaagi sa pag-ampo nga kadtong milansang Kaniya mapasaylo.
Kristohanong pagkakabig. Sama ni Pedro ug Andres, daghan ang nakaila sa kamatuoran sa ebanghelyo sa ila dayong pagkadungog niini. Nakabig sila dihadiha dayon. Mahimong mas dugay kini alang sa uban. Sa usa ka pinadayag nga gihatag pinaagi ni Joseph Smith, ang Manluluwas mitudlo, “Kana nga gikan sa Dios mao ang kahayag; ug siya nga nakadawat sa kahayag, ug magpadayon diha sa Dios, makadawat og labaw pa nga kahayag; ug kana nga kahayag mag-anam og labaw kahayag ug labaw sa kahayag hangtud sa hingpit nga adlaw,”14 ang hingpit nga adlaw sa atong pagkakabig. Si Jesukristo mao “ang kahayag ug ang Manunubos sa kalibutan; ang Espiritu sa kamatuoran.”15
Kristohanong paglahutay hangtud sa katapusan. Sa tibuok Niyang kinabuhi, ang Manluluwas wala moundang sa pagbuhat sa kabubut-on sa Iyang Amahan apan mipadayon sa pagkamatarung, kaayo, kalooy, ug kamatuoran hangtud sa katapusan sa Iyang mortal nga kinabuhi.
Kini ang pipila ka mga kinaiya niadtong naminaw ug mipatalinghug sa tingog sa Manluluwas. Isip usa sa Iyang mga linain nga saksi dinhi sa yuta, ako mohatag sa akong Kristohanong pagpamatuod nga nagatawag Siya kaninyo karon, “Umanhi ka ug sumunod kanako.”16 Sunda ang dalan padulong sa mahangturong kalipay, ug kinabuhing walay katapusan sa gingharian sa atong Langitnong Amahan. Sa pangalan ni Jesukristo, atong Manluluwas ug Manunubos, amen.