Ang Unang Dakong Sugo
Kita adunay kinabuhi sa mapahinungurong pagka-disipulo nga ihatag agi og pagpakita sa atong gugma sa Ginoo.
Hapit walay laing grupo sa kasaysayan nga mas gikaluy-an nako kay sa onse nga nahabiling mga Apostoles human gayud sa kamatayon sa Manluluwas sa kalibutan. Usahay malimtan nato kon unsa pa sila kabag-o ug hingpit nga nanginahanglan pa gayud nga magdepende kang Jesus. Kanila Siya miingon, “Kadugay ko nang pakig-uban kaninyo, ug wala ka pa diay makaila kanako … ?”1
Apan, siyempre, para nila wala pa nila Siya makauban og dugay. Ang tulo ka tuig dili taas nga panahon sa pagtawag og tibuok Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles gikan sa pipila ka bag-ong kinabig, pagwagtang gikan kanila sa mga sayop sa karaan, pagtudlo nila sa katalagsaon sa ebanghelyo ni Jesukristo, ug dayon pagbiya nila nga magpadayon sa buhat hangtud nga sila gipatay usab. Morag makasagmuyo nga panglantaw sa grupo sa bag-ong gi-orden nga mga elder.
Ilabi na sa parte nga nabiyaan sila. Balik-balik nga gisulayan ni Jesus pagsulti nila nga Siya dili pisikal nga magpabiling kauban nila, apan dili sila makasabut o gustong mosabut sa ingon ka lisud nga butang. Si Marcos misulat:
“Iyang gitudloan ang iyang mga disipulo, ug miingon nila, Ang Anak sa Tawo gitugyan ngadto sa mga kamot sa katawhan, ug ila siyang patyon; ug human siya mapatay, mabanhaw siya sa ikatulong adlaw.
“Apan wala sila makasabut sa iyang gisulti, ug nahadlok sila sa pagpangutana kaniya.”2
Dayon, human sa mubo nga panahon sa pagkat-on ug mas mubong panahon sa pag-andam, ang dili katuohan nahitabo ug natinuod. Ang ilang Ginoo, Agalon, Magtatambag ug Hari gilansang sa krus. Ang Iyang mortal nga pangalagad nahuman ug ang naglisud nga gamayng Simbahan nga Iyang gi-establisar daw wala nay paglaum sa pagpangdaut ug padulong nang mawala. Ang Iyang mga Apostoles nakasaksi Kaniya sa Iyang nabanhaw nga kahimtang apan nakapadugang lang kana sa ilang katingala. Tingali naghunahuna gayud sila, “Unsay atong buhaton karon?” midangup sila kang Pedro alang sa tubag, ang senior nga Apostol.
Mohangyo ko sa inyong pagsabut sa akong paghulagway bahin niining panag-istorya nga wala sa kasulatan. Gani, si Pedro miingon sa iyang kaubanan: “Mga igsoon, tulo kini ka mahimayaon nga mga tuig. Walay usa nato ang naghunahuna nga sa mubong panahon mahitabo ang mga milagro nga atong nakita ug ang kabalaan nga atong natagamtam. Kita nakig-istorya, nakig-ampo, ug nakigtrabaho uban sa Anak sa Dios Mismo. Kita nakiglakaw ug nakighilak uban Niya, ug sa gabii nianang makalilisang nga katapusan, walay mihilak nga sobra pa nako. Apan human na kana. Siya nakahuman na sa Iyang buhat ug nabanhaw na. Iyang gitrabaho ang Iyang kaluwasan ug ang atong kaluwasan. Busa mangutana mo, ‘Unsay atong buhaton karon?’ Wala na koy ikasulti ninyo kondili mobalik sa inyong kinabuhi sa una, nga magmaya. Gusto ko nga ‘mangisda.’” Ug dili mominus unom sa napulo nga nahabiling mga Apostoles ang miuyon, “Mokuyog pud mi nimo.” Si Juan, nga uban kanila, misulat, “Ug nangadto sila ug nanakay sa sakayan.”3
Apan, ang pangisda dili maayo. Sa ilang unang gabii sa lanaw, wala silay kuha—bisan usa ka isda. Sa unang silaw sa kaadlawon, masulub-on silang mipadulong sa baybayon, dihang nakakita sila og tawo sa unahan nga mitawag nila, “Mga anak, duna ba moy kuha?” Kini nga mga Apostoles-mibalik-pagka-mangingisda magul-anong mitubag sa pulong nga walay mangingisda ang gustong mosulti. “Wala,” sila mitubag, ug nagdugang og insulto sa kasakit, gitawag pa sila og “mga anak.”4
“Itaktak ninyo ang pukot dapit sa tuo sa sakayan, ug aduna kamoy makuha,”5 ang estranghero mitawag—ug pinaagi sa yanong mga pulong, nagsugod na sila pagkaila niya. Tulo lang ka tuig ang miagi nga kining mga tawhana nangisda niining dagat mismo. Nianang higayuna sila usab “tibuok gabii [nga] [nag]hago, ug wala [gayuy] kuha,”6 nag-ingon ang kasulatan. Apan kaubang taga-Galilea ang mitawag nila sa pag-itsa sa ilang pukot, ug sila nakakita og “mabagang duot sa isda,”7 igo nga nagisi ang ilang pukot, ang kuha mipuno sa duha ka sakayan nga bug-at kaayo nga hapit sila malunod.
Karon nahitabo na usab kini. Kining “mga anak,” nga eksaktong gitawag nila, naghinamhinam nga mipaubos sa ilang pukot, ug “wala na sila makadaug sa pagbutad niini tungod sa kadaghan sa isda.”8 Si Juan misulti sa klaro kaayo: “Ang Ginoo kana.”9 Ug sa ngilit sa sakyanan, ang dili kapugngan nga si Pedro milukso.
Human sa malipayong panagkita uban sa nabanhaw nga Jesus, si Pedro nakig-istorya sa Manluluwas nga akong gikonsiderar nga kritikal nga punto sa apostolikanhong pangalagad sa kinatibuk-an ug sa personal nga paagi alang kang Pedro, miusab niining tawhana ngadto sa talagsaong kinabuhi sa pagserbisyo ug pagpangulo. Nagtan-aw sa ilang guba nga sakayan, sa nagusbat nga pukot, ug naglut-od nga 153 ka isda, si Jesus misulti sa Iyang senior nga Apostol, “Pedro, gihigugma mo ba ako labaw pa niining tanan?” Si Pedro miingon, “Oo, Ginoo; nasayud ka nga gihigugma ko ikaw.”10
Ang Manluluwas mitubag, apan padayong mitutok sa Iyang disipulo ug miingon pag-usab, “Pedro, gihigugma mo ba ako?” Walay duda nga naglibug og gamay sa pagbalik-balik sa pangutana, ang bantugang mangingisda mitubag sa ikaduhang higayon, “Oo, Ginoo; nasayud ka nga gihigugma ko ikaw.”11
Ang Manluluwas mihatag na usab og mubong tubag, apan uban sa hugtanong pagtuki nangutana Siya sa ikatulong higayon, “Pedro, gihigugma mo ba ako?” Karon siguradong wala na mahimutang si Pedro. Tingali sa iyang kasingkasing anaa ang panumduman nga pipila lang ka adlaw dihang gipangutana siya og lain sa tulo ka higayon ug hugtanon siyang mitubag—apan sa sukwahi. O tingali naghunahuna siya nga basin wala niya masabti ang pangutana sa Bantugang Magtutudlo. O tingali naghinuklog siya, matinuorong nagtinguha sa tubag nga andam niyang ihatag, nga hapit diha-diha dayon. Unsa may iyang gibati, si Pedro miingon sa ikatulong higayon, “Ginoo, … nasayud ka nga gihigugma ko ikaw.”12
Diin si Jesus mitubag, (ug dinhi akong gamiton na usab ang akong pagpasabut nga wala sa kasulatan) tingali ingon ani: “Unya Pedro, nganong nia ka man dinhi? Nganong nibalik na man sad ta niining baybayon, sa samang pukot, naghisgut sa samang butang? Dili ba klaro niadto ug karon nga kon gusto ko og isda, makakuha ko og isda? Mga disipulo ang akong kinahanglan, Pedro,—hangtud sa hangtud. Nagkinahanglan ko og tawo nga mopakaon sa akong karnero ug moluwas kanila. Nagkinahanglan ko og tawo nga mosangyaw sa akong ebanghelyo ug manalipod sa akong pagtuo. Nagkinahanglan ko og tinuod nga mohigugma nako, ug mohigugma sa unsay ipabuhat sa atong Amahan sa Langit nako. Ang ato dili hinay nga mensahe. Dili kini lumalabay nga tahas. Dili kini makalolooy; dili kini walay paglaum; dili kini ikatugyan lang sa tumpi sa agiw sa kasaysayan. Kini ang buhat sa Labing Gamhanan nga Dios, ug kini mousab sa kalibutan. Mao nga sa ikaduha ug katapusang higayon, Pedro, naghangyo ko nga imong biyaan kining tanan ug motudlo ug mopamatuod, motrabaho ug matinud-anong moserbisyo hangtud sa adlaw nga ilang buhaton nimo unsay ilang gibuhat nako.”
Dayon, milingi ngadto sa tanang mga Apostoles, tingali misulti Siya og sama niini: “Sama ba kamo ka mapasagaron sa mga escriba ug mga Pariseo? Sama ni Herodes ug ni Pilato? Kamo ba, sama nila, naghunahuna nga kining buhat mamatay pinaagi sa pagpatay nako? Kamo ba, sama nila, naghunahuna nga ang krus ug mga lansang ug ang lubnganan ang katapusan sa tanan ug ang matag usa mobalik kon unsa kamo kaniadto? Mga anak, ang ako bang kinabuhi ug gugma wala katandog sa inyong kasingkasing labaw pa niana?”
Minahal ko nga mga kaigsoonan, dili ko sigurado unsa ang atong kasinatian sa Adlaw sa Paghukom, apan matingala gayud ako kon sa panahon sa pakig-istorya, ang Dios dili mangutana kanato sa sama gayud nga pangutana ni Kristo kang Pedro: “Gihigugma mo ba ako?” Nagtuo ko nga gusto Niyang masayud kon sa atong mortal, dili hingpit, ug usahay binata nga pagsabut sa mga butang, nakasabut ba kita bisan usa ka sugo, ang una ug pinakadako nga sugo nilang tanan—“Higugmaa ang Ginoo nga imong Dios sa tibuok mong kasingkasing, ug sa tibuok mong kalag, ug sa tibuok mong kusog, ug sa tibuok mong hunahuna.”13 Ug kon niana nga higayon kita makatubag, “Oo, Ginoo, nasayud ka nga gihigugma ko ikaw,” dayon Iya kita tingaling pahinumdoman nga ang kinatas-ang kinaiya sa gugma mao kanunay ang pagkamaunongon.
“Kon nahigugma kamo kanako, inyong pagatumanon ang akong mga sugo,”14 miingon si Jesus. Mao nga kita adunay mga silingan nga panalanginan, mga bata nga proteksyunan, kabus nga ibayaw, ug kamatuoran nga panalipdan. Kita adunay mga sayop nga korihian, mga kamatuoran nga ipaambit, ug kaayohan nga buhaton. Sa ato pa, kita adunay kinabuhi sa mapahinungurong pagka-disipulo nga ihatag agi og pagpakita sa atong gugma sa Ginoo. Dili kita pwedeng mohunong ug mobalik. Human sa panagkita uban sa buhi nga Anak sa buhi nga Dios, wala na gayuy nangagi nga mabalik pa. Ang Paglansang sa Krus, Pag-ula, ug Pagkabanhaw ni Jesukristo maoy timailhan sa pagsugod sa Kristohanong kinabuhi, dili ang katapusan niini. Kini ang kamatuoran, nga nakapahimo sa taga-Galilea nga mga mangingisda nga nahibalik sa pagka-Apostoles nga “walay sinagoga o espada”15 mibiya na usab sa mga pukot ug mihulma sa kasaysayan sa kalibutan nga atong gipuy-an karon.
Mopamatuod ko gikan sa kinahiladman sa akong kasingkasing, uban sa tanang kusog sa akong kalag, ngadto sa tanan nga makadungog kanako nga kadtong apostolikanhong mga yawe gipahiuli na sa yuta, ug kini anaa sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Niadtong wala pa moapil nato niining dakong kawsa ni Kristo, kita moingon, “Palihug ari.” Niadtong nakauban nato sa una pero miatras, mipalabi sa pagpili og tipik lamang gikan sa kabuhong sa Pagpahiuli ug mibiya, ako moingon nga nag-atubang kamo og daghang gabii nga walay kuha. Ang tawag mao nga mobalik, magpabiling matinuoron, mohigugma sa Dios, ug motabang. Akong iapil niana nga tawag nga magmatinud-anon ang matag returned missionary nga mibarug sa bunyaganan ug miingon, “Ingon nga sinugo ni Jesukristo.”16 Kana nga sugo gihimo aron nga ang inyong kinabig mausab sa kahangturan, apan gilauman nga kini usab unta makausab ninyo sa kahangturan. Alang sa kabatan-onan sa Simbahan nga mopadulong ngadto sa mga misyon ug mga templo ug kaminyoon, kami moingon: “Higugmaa ang Dios ug magpabiling limpyo gikan sa mga dugo ug mga sala niini nga henerasyon. Kamo adunay dakong buhat nga himoon, nga gipasabut og maayo pinaagi sa talagsaong pamahayag ni Presidente Thomas S. Monson kagahapon sa buntag. Ang atong Amahan sa Langit nagpaabut sa inyong gugma ug kamaunungon sa tanang panahon sa inyong kinabuhi.”
Sa tanang nakadungog sa akong tingog, ang tingog ni Kristo kanunayng nangutana sa matag usa nato samtang duna pay oras, “Gihigugma mo ba ako?” Ug alang sa matag usa kanato, ako motubag uban sa akong dungog ug kalag, “Oo, Ginoo, nahigugma kami kanimo.” Ug kay “nagkupot man kita sa daro,”17 dili gayud kita molingi hangtud kining trabaho mahuman ug ang tiunay nga gugma sa Dios ug sa silingan mohari sa kalibutan. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.