Μήνυμα τής Πρώτης Προεδρίας, Δεκέμβριος 2012
Ανακαλύπτοντας ξανά το πνεύμα των Χριστουγέννων
Πριν από μερικά χρόνια, ως νέος πρεσβύτερος κλήθηκα μαζί με άλλους σε ένα νοσοκομείο στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ για να παράσχουμε ευλογίες σε άρρωστα παιδιά. Κατά την είσοδο, παρατηρήσαμε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με λαμπερά και ευχάριστα φώτα και είδαμε πακέτα προσεκτικά τυλιγμένα κάτω από τα απλωμένα κλαδιά του. Έπειτα, περάσαμε από διαδρόμους, όπου μικρά αγόρια και κορίτσια—μερικά με γύψους σε ένα χέρι ή πόδι, άλλα με ασθένειες οι οποίες πιθανώς να μην μπορούσαν να θεραπευθούν γρήγορα—μας χαιρέτησαν με χαμογελαστά πρόσωπα.
Ένα νέο, απελπιστικά άρρωστο μικρό αγόρι μού φώναξε: «Πώς σας λένε;»
Τού είπα το όνομά μου και ερώτησε: «Θα μου δώσετε μια ευλογία;»
Η ευλογία παρασχέθηκε και καθώς φεύγαμε από το προσκέφαλό του, είπε: «Ευχαριστώ πολύ».
Περπατήσαμε μερικά βήματα και μετά τον άκουσα να λέει: «Αχ, αδελφέ Μόνσον, καλά Χριστούγεννα σε εσάς». Έπειτα ένα μεγάλο χαμόγελο φάνηκε σε όλο το πρόσωπό του.
Εκείνο το αγόρι είχε το πνεύμα των Χριστουγέννων. Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι κάτι το οποίο ελπίζω ότι όλοι θα το έχουμε στην καρδιά και στη ζωή μας—όχι μόνο σε αυτήν την συγκεκριμένη περίοδο, αλλά και καθ’ όλην τη διάρκεια τού έτους.
Όταν έχουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων, θυμόμαστε Εκείνον τού οποίου τη γέννηση εορτάζουμε αυτήν την περίοδο τού έτους: «Επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος» (Κατά Λουκάν 2:11).
Στις ημέρες μας το πνεύμα τής προσφοράς δώρων παίζει έναν σημαντικό ρόλο στον εορτασμό τής περιόδου των Χριστουγέννων. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε με το να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: «Τι δώρα θα ήθελε ο Κύριος εγώ να δώσω σε Εκείνον ή στους άλλους σε αυτήν την πολύτιμη περίοδο τού έτους;»
Μπορώ να προτείνω ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας θα ήθελε ο καθένας από εμάς να προσφέρει σε Εκείνον και στον Υιό Του το δώρο τής υπακοής. Επίσης, αισθάνομαι ότι Εκείνος θα μας ζητούσε να δώσουμε από τον εαυτό μας και να μην είμαστε εγωιστές ή άπληστοι ή εριστικοί, όπως ο πολύτιμος Υιός Του πρότεινε στο Βιβλίο τού Μόρμον:
«Αληθινά αληθινά σας λέω, αυτός που έχει το πνεύμα τής φιλονικίας δεν είναι δικός μου, αλλά τού διαβόλου, ο οποίος… κεντρίζει τις καρδιές των ανθρώπων για να φιλονικούν με θυμό ο ένας προς τον άλλον.
»Ιδέστε, αυτή δεν είναι η διδαχή μου, να κεντρίζω τις καρδιές των ανθρώπων με θυμό, ο ένας εναντίον τού άλλου. Αλλά τούτη είναι η διδαχή μου, ότι όλα αυτά πρέπει να σταματήσουν» (Νεφί Γ΄ 11:29–30.)
Σε αυτήν τη θαυμαστή θεϊκή νομή τής πληρότητας των καιρών, οι ευκαιρίες να αγαπάμε και να δίνουμε από τον εαυτό μας είναι πραγματικά απεριόριστες, αλλά είναι επίσης ευπαθείς. Σήμερα υπάρχουν καρδιές να χαροποιήσουμε, ευγενικά λόγια να πούμε, έργα να γίνουν και ψυχές να σωθούν.
Κάποιος που είχε μεγάλη διορατικότητα στο πνεύμα των Χριστουγέννων έγραψε:
Είμαι το πνεύμα των Χριστουγέννων—
Μπαίνω στο σπίτι τής φτώχιας, κάνοντας τα χλωμά πρόσωπα των παιδιών να ανοίξουν διάπλατα τα μάτια τους, με ευχάριστη κατάπληξη.
Κάνω το σφιγμένο χέρι τού φιλάργυρου να χαλαρώσει και έτσι να βάψει ένα φωτεινό σημείο στην ψυχή του.
Κάνω τους ηλικιωμένους να ανανεώσουν τη νεότητά τους και να γελούν όπως όταν ήταν νέοι.
Κρατώ τον ρομαντισμό ζωντανό στην καρδιά τής παιδικής ηλικίας και φωτίζω τον ύπνο με όνειρα υφασμένα από μαγεία.
Κάνω πρόθυμα πόδια να ανεβαίνουν σκοτεινές σκάλες με γεμάτα καλάθια, αφήνοντας πίσω καρδιές γεμάτες έκπληξη για την καλοσύνη του κόσμου.
Κάνω τον άσωτο να σταματήσει μια στιγμή από τον άγριο, σπάταλο δρόμο του και να στείλει σε κάποιον ανήσυχο αγαπημένο κάποιο μικρό δώρο που θα αφήσει δάκρυα χαράς—δάκρυα τα οποία θα καθαρίζουν τις δύσκολες γραμμές τού πόνου.
Μπαίνω σε σκοτεινά κελιά φυλακών, υπενθυμίζοντας στον σημαδεμένο ανδρισμό τι θα μπορούσε να ήταν και δείχνοντας προς τις καλές ημέρες που θα έλθουν στο μέλλον.
Έρχομαι αθόρυβα στο ήρεμο, λευκό σπίτι τού πόνου και τα χείλη, τα οποία είναι πολύ αδύναμα να μιλήσουν, απλώς τρέμουν με σιωπηλή, εύγλωττη ευγνωμοσύνη.
Με χίλιους τρόπους, κάνω τον αποκαμωμένο κόσμο να κοιτάξει προς τα επάνω στο πρόσωπο τού Θεού και για μια στιγμή να ξεχάσει τα πράγματα που είναι μικρά και άθλια.
Είμαι το πνεύμα των Χριστουγέννων.1
Είθε ο καθένας να ανακαλύψει εκ νέου το πνεύμα των Χριστουγέννων—δηλαδή το Πνεύμα τού Χριστού.
© 2012 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/11. Έγκριση μετάφρασης: 6/11. Μετάφραση τού First Presidency Message, December 2012. Greek. 10372 133
Διδασκαλία από αυτό το μήνυμα
Καθώς μοιράζεστε το μήνυμα τού Προέδρου Μόνσον με την οικογένεια, σκεφθείτε να δώσετε έμφαση στην ερώτηση που έθεσε σχετικά με το ποια δώρα ο Κύριος θα ήθελε να δώσουμε σε Εκείνον ή στους άλλους αυτήν την περίοδο. Παροτρύνετε τα μέλη τής οικογένειας να καταγράψουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους (ή για μικρότερα παιδιά, να κάνουν μια ζωγραφιά) για το πώς «να ανακαλύψουν εκ νέου το πνεύμα των Χριστουγέννων—δηλαδή το Πνεύμα τού Χριστού».