Birinci Başkanlık Mesajı, Aralık 2012
Noel Ruhu’nu Yeniden Keşfetmek
Yıllar önce, genç bir görevliyken, hasta çocuklara kutsama vermek için Salt Lake City’deki bir hastaneye başkalarıyla beraber çağrıldım. Girer girmez, parlak ve sıcak ışıklarla dolu bir Noel ağacını fark ettik ve sere serpe uzanmış dallarının altında özenle sarılmış paketleri gördük. Daha sonra, küçük oğlan ve kızların -kiminin kolu ya da bacağı alçıdaydı, kimi ise iyileşmesi güç hastalıklarla boğuşuyordu- bizi gülümseyen yüzlerle selamladıkları koridorlardan geçtik.
Küçük, son derece hasta olan ufak tefek bir oğlan bana “Senin adın ne?” diye seslendi.
Ona adımı söyledim ve çocuk “Bana kutsama verecek misin?” diye sordu.
Kutsama verildi ve yatağının başından ayrılmak üzereyken çocuk, “Çok teşekkür ederim” dedi.
Bir kaç adım attık ve daha sonra bana, “Kardeş Monson, mutlu Noeller” diye seslendiğini duydum. Sonra çocuğun yüzünde büyük bir tebessüm oluştu.
Bu çocukta Noel Ruhu vardı. Noel Ruhu, sadece bu özel mevsimde değil, aynı zamanda tüm yıl boyunca, hepimizin yüreklerinde ve hayatında olmasını umduğum bir şeydir.
Noel Ruhuna sahip olduğumuzda, yılın bu mevsiminde doğumunu andığımız Mesih’i hatırlarız. “Bugün size, Davut’un kentinde bir Kurtarıcı doğdu. Bu, Rab olan Mesih’tir” (Luka 2:11).
Günümüzde, hediyeler verme ruhu, Noel mevsimini kutlamakta büyük bir rol oynar. Kendi kendimize şu soruyu sormak bize fayda getirebilir mi diye merak ediyorum: “Yılın bu önemli mevsiminde Rab benden, O’na ve başkalarına hangi hediyeleri vermemi isteyebilir?”
Cennetteki Babamız’ın, her birimizden, O’na ve O’nun Oğlu’na itaat hediyesini sunmamızı istediğini söyleyebilirim. Ayrıca O’nun, değerli Oğlu’nun Mormon Kitabı’nda önerdiği gibi, fedakar olmamızı ve bencil veya açgözlü ya da kavgacı olmamamızı istediğini de düşünüyorum:
“Doğrusu, doğrusu size derim ki içinde çekişme ruhu olan kişi benden değildir, ancak … şeytandandır; ve şeytan insanların yüreklerini birbirlerine karşı öfkeyle çekişmeleri için kışkırtır.
“İşte insanların yüreklerini birbirlerine karşı öfkelenmeleri için kışkırtmak benim öğretim değildir; benim öğretim bunların bırakılmasıdır.” (3. Nefi 11:29–30).
Zamanların dolduğu bu son muhteşem düzenleme döneminde, sevme ve fedakarlıkta bulunma olanaklarımız gerçekten sınırsızdır, ama bu olanaklar kolayca yok da olabilir. Bugün sevindirilecek kalpler, söylenecek nazik sözler, yapılacak işler ve kurtarılacak canlar vardır.
Noel ruhuna dair çok hassas anlayışı olan bir şahıs şu şözleri yazdı:
Ben Noel Ruhu’yum:
Yoksulların evine girerim, yüzü solmuş çocukların keyifli bir şaşkınlıkla gözlerini iyice açmalarına sebep olurum.
Cimrinin sıkı elinin gevşemesine sebep olurum ve böylece onun ruhunda bir nur bırakırım.
Yaşlıların gençliklerini tazelemelerine ve gençliklerindeki gibi mutlu bir şekilde gülmelerine sebep olurum.
Çocukların yüreğindeki düşleri canlı tutarım ve uykuyu sihirle dokunmuş rüyalarla aydınlatırım.
Hevesli insanların karanlıktaki merdivenleri ellerinde dolu sepetlerle çıkmalarına sebep olurum ve arkalarında dünyanın iyiliklerine hayran kalmış kalpler bırakmalarını sağlarım.
Müsrifin, vahşi ve savurganlık yolunda bir anlığına duraklamasına ve onun, sevdiği endişeli kişiye talihsiz acıları alıp götüren, sevinç gözyaşları döktürtecek bir şeyler göndermesine sebep olurum.
Karanlık hapishane hücrelerine girerim ve yarası olan insana, olma ihtimali olan şeyleri hatırlatırım ve önlerindeki güzel günleri gösteririm.
Acıyla dolu, orada konuşamayacak kadar güçsüz dudakların olduğu, ses çıkarmadan Tanrı’ya gönülden şükreden ve titreyen insanların olduğu sessiz beyaz eve yavaşça girerim.
Bin bir farklı şekilde, yorgun dünyanın Tanrı’nın yüzüne bakmasına ve bir anlığına önemsiz ve sefil olan şeyleri unutmasına sebep olurum.
Ben Noel Ruhu’yum.1
Umuyorum ki her birimiz Noel ruhunu, hatta Mesih’in Ruhu’nu, yeniden keşfedebiliriz.
Telif Hakkı © 2012 Intellectual Reserve, Inc. Her hakkı saklıdır. Almanya’da basılmıştır. İngilizce onayı: 6/11. Tercüme onayı: 6/11. First Presidency Message, December 2012 sayısının tercümesidir. Turkish. 10372 186