Mensahe sang Unang Panguluhan, Nobyembre 2013
“Indi Ako Magpabaya sa Imo, ukon Magbiya sa Imo”
Ang aton Amay nga Langitnon … nakahibalo nga kita nagatuon kag nagatubo kag nagabaskog sa aton pag-atubang kag paglampuwas sang mga pagtilaw nga kinahanglan naton maagihan.
Karon sa gab-i sa akon nga journal, akon isulat, “Isa ini sa nangin pinakamakatalandog nga mga sesyon sa ano man nga general conference nga akon natambongan. Ang tanan nangin may tuman kag labi ka espirituhanon nga kalidad.”
Mga kauturan, anum ka bulan ang nagligad samtang nagatambong kita sa aton general conference, ang akon asawa nga si Frances, nagahigda sa hospital, bangud sang makahalalit niya nga pagkatumba mga pila pa lang kaadlaw antes. Sang Mayo, matapos ang pila ka semana sang maisog nga pagpaninguha agud malampuwasan ang iya mga kasamaran, nagpahuway na sia sa wala’y katapusan. Ginahidlaw gid ako sa iya. Sia kag ako ginkasal sa Templo sang Salt Lake sang Oktubre 7, 1948. Buwas kontani ang amon ika-65 nga anibersaryo sa kasal. Sia amo ang akon pinakamahal sa kabuhi, ang akon sinaligan nga kaupod, kag pinakasuod nga abyan. Ang paghambal nga nahidlaw ako sa iya indi lubos nga malaragway sang kadalom sang akon nabatyagan.
Ini nga komperensya nagamarka sang 50 ka tuig sumugod sang gintawag ako sa Korum sang Napulo’g Duha ka mga Apostoles ni Pangulong David O. McKay. Sa sulod sining mga tinuig wala ako sing nabatyagan kundi ang bug-os nga suporta sang akon nga asawa. Indi maisip ang mga pagsakripisyo nga iya ginhimo agud matuman ko ang akon calling. Wala gid ako nakabati sang reklamo halin sa iya bisan nga sa masami ginakinahanglan nga maglakat ako sang mga inadlaw kag kon kis-a senemana nga malayo sa iya kag sa amon kabataan. Sia, isa ka matuod-tuod nga anghel.
Luyag ko magpasalamat, dugang sa pagpasalamat sang akon panimalay, sa indi ordinaryo nga pagpalangga nga nag-abot sa amon sugod sang magtaliwan si Frances. Ginatos nga card kag mga sulat ang ginpadala gikan sa bug-os nga kalibutan nga nagapabutyag sang pagdayaw sa iya kag paghatag simpatiya sa amon panimalay. Denosena sang matahum nga mga bulak ang amon nabaton. Nagapasalamat kami sa madamo nga kontribusyon nga ginhalad sa iya ngalan para sa pangkabilugan nga Missionary Fund sang Simbahan. Gikan sa amon tanan nga iya ginbayaan, ginapabutyag ko ang akon dako nga pagpasalamat para sa inyo kaayo kag sinsero nga mga pulong sang pagpalangga.
Ang pinakamabaskog nga pagpaumpaw sa akon sa sining masakit nga tion sang paglayuay amo ang akon testimonya sang ebanghelyo ni Jesucristo kag ang ihibalo nga ang akon pinalangga nga si Frances buhi sa gihapon. Nakahibalo ako nga ang amon paglayuay temporaryo lamang. Ginhugpong kami sa balay sang Dios sang isa nga may awtoridad sa pagbugkos sa duta kag sa langit. Nakahibalo ako nga sa pila ka adlaw indi na maglayuay pa. Amo ini ang ihibalo nga nagasustiner sa akon.
Mga kauturan, ayhan mahimo naton mahaum-haom nga wala sing tawo nga nagkabuhi nga nangin lubos nga hilway sa mga pag-antos kag kasubo, ukon may nangin panahon sa kasaysayan sang tawo nga wala sing kinagamo kag kasubo.
Kon mag-abot sa kabuhi naton ang mapait nga mga hitabo, may tentasyon nga magpamangkot “Ngaa ako?” May mga tinion nga nagakatabo nga dawsa wala na sing katapusan ang aton mga pag-antos, wala sing kaumpawan sa aton mga pagtilaw. Nagabatyag kita nga napalibutan kita sing kapaslawan sang nawasak nga mga handum kag kaluya sang nadula nga mga paglaum. Nagaupod kita sa pagsambit sang panalambiton sa biblia, “Wala bala sing banyus sa Galaad?”1 Pamatyag naton ginpabay-an kita, puno sing kasakit, nagaisahanon. Mahimo nga ginalantaw naton ang aton kaugalingon nga mga kadimalasan sa panglantaw nga negatibo. Indi kita makahulat sang solusyon sa aton mga problema, nga nagakalipat nga sa masami ang langitnon nga birtud sang pagpasensya ginakinahanglan.
Ang mga kabudlayan nga nagaabot sa aton nagapakita sa aton sang matuodtuod nga pagtilaw sang aton ikasarang sa pagpadayon. Isa ka importante nga pamangkot ang nagapabilin nga pagasabton sang kada isa sa aton. Magpaluyaluya bala ako, ukon tapuson ko? Ang pila ginaluyahan kon ila makita ang ila kaugalingon nga indi makabutwa sa ila mga hangkat. Ang pagtapos nagalakip sang pagpadayon tubtob sa katapusan mismo sang kabuhi.
Kon aton binagbinagon ang mga hitabo nga nagaabot sa aton, makasiling kita upod kay Job sang katigulangan, “Ang tawo ginbun-ag sa kabudlayan.”2 Si Job isa ka “perpekto kag matarong” nga “nahadlok sa Dios, kag nagasikway sa malain.”3 Matarong sa iya mga buhat, abunansya sa iya manggad, si Job nag-atubang sang isa ka pagtilaw nga mahimo magaguba sa bisan sin-o man. Nga ginbawian sang iya mga propiedad, gintamay sang iya mga kaabyanan, ginpaantos sang iya balatian, nagkalisod sa pagkadula sang iya panimalay, ginsudyot sia nga “sumpaon ang Dios, kag magpakamatay.”4 Ginbatuan niya ini nga pagsulay kag naghambal gikan sa kaidadalman sang iya matarong nga kalag:
“Yari karon, ang akon saksi yara sa langit, kag sia nga nagapamatuod sa akon yara sa hitaas.”5
“Nakahibalo ako nga akon manunubos buhi!”6
Gintipigan ni Job ang iya pagtuo. Amo man bala sini ang aton himuon kon makaeksperiyensia kita sang aton mga kabudlayan?
Kon daw nabatyagan naton nga ginabug-atan na gid kita sang mga pagtilaw sa kabuhi, panumdumon naton nga ang iban nag-agi man sini, nagpadayon kag nakalampuwas.
Ang kasaysayan sang Simbahan sa sini, ang dispensasyon sang kabug-osan sang panahon, puno sang mga eksperiyensia sadtong mga binudlayan kag wala’y sapayan nagpabilin nga mabakod kag maalikaya. Ang rason? Ginhimo nila ang ebanghelyo ni Jesucristo nga sentro sang ila mga kabuhi. Amo ini ang magabutong sa aton sa pagpadayon bisan ano man ang aton atubangon sa sini nga kabuhi. Makaeksperiyensia kita sa gihapon sang mabudlay nga mga hangkat, apang masarangan naton ang mga ini, maisog naton nga mapakigbatoan kag sa katapusan mangin madinalag-on kita.
Gikan sa aton hiligdaan sang kasakit nga napuno sang luha, ginabayaw kita palangit sang diosnon nga pasalig kag malahalon nga promisa. “Indi ako magpabaya sa imo, ukon magbiya sa imo”7 Ang kasubong nga pagpaumpaw importante sa aton.
Sa akon pagbiyahe sa bug-os nga kalibutan nga nagatuman sang mga responsibilidad sang akon calling, akon natukiban ang madamo nga butang lakip na ang kamatuoran nga ang tagsa ka tawo nagaeksperiyensia sang kasubo kag pag-antos. Indi ko sarang matakos ang tanan nga emosyunal nga kasakit kag kasubo nga akon nasaksihan sa akon pagbisita sa ila nga nagaantos sang tuman nga kalisod, nagamasakit, nagapangatubang sang diborsyo, ginalisdan sa isa ka anak nga malalison, ukon nagapenitensya sang konsikwensya sang sala. Ang listahan mahimo magpadayon nga magpadayon, tungod kay madamo sang mga problema ang sarang mag-abot sa aton. Ang magmitlang sang isa ka halimbawa indi mahapos, kag gani sa kada ko pamensar sang mga hangkat, ang akon panghunahuna nagaliso kay Brother Brems, isa sang akon titser sa Sunday School sang bata pa ako. Isa sia ka matutom nga miyembro sang Simbahan, isa ka tawo nga may bulawanon nga tagipusuon. Sia kag ang iya asawa nga si Sadie may walo ka kabataan, madamo sa ila ang may pangidaron kapareho sang sa amon panimalay.
Pagkatapos nga makasal kami ni Frances kag naghalin sa ward, nakita namon sila ni Brother kag Sister Brems kag ang mga miyembro sang ila panimalay sa mga kasal, mga lubung subong man sa mga reunion sang ward.
Sang tuig 1968, napatay ang asawa ni Brother Brems nga si Sadie. Duha sang iya walo ka kabataan nagtaliwan man sa pagligad sang mga tinuig.
Isa ka adlaw malapit 13 ka tuig ang nagligad, ang kamagulangan nga apo nga babayi ni Brother Brems nagtawag sa akon sa telepono. Nagpaathag sia nga ang iya lolo nakalab-ot sa iya ika-105 nga kaadlawan. Nagsiling sia, “Nagapuyo sia sa isa ka gamay nga balay-alatipanan apang nagapakigkita sa iya panimalay kada Domingo, sa diin sia nagahatag sang leksyon sa ebanghelyo.” Nagpadayon sia, “Sining nagligad nga Domingo, si lolo nag-anunsyo sa amon, ‘Mga pinalangga ko, mapatay na ako sa sini nga semana. Pwede nyo bala tawgan si Tommy Monson? Makahibalo sia kon ano ang himuon.’”
Ginbisitahan ko si Brother Brems pagkadason gid nga gab-i. Madugaydugay na nga wala ko sia makita. Indi ako makasugilanon sa iya, tungod indi na sia makabati. Indi ako makasulat sang mensahe para sa iya, tungod indi na sia makakita. Ginsugiran ako nga ang panimalay nagapakigsugilanon sa iya paagi sa pagkuha sang tudlo sang iya tuo nga kamot kag dason ginakurit sa iya wala nga palad ang ngalan sang nagabisita nga tawo. Ang ano man nga mensahe ginakinahanglan nga ipaalinton sa sini nga paagi. Ginsunod ko ang pamaagi sa pagkapyot sang iya tudlo kag ginbatobato ang T-O-M-M-Y M-O-N-S-O-N, ang ngalan nga iya pirme nga ginatawag sa akon. Si Brother Brems nakunyag kag, ginkuha ang akon mga kamot, gintungtong ang mga ini sa iya ulo. Nahibaloan ko nga ang iya handum amo ang makabaton sang bendisyon sang priesthood. Ang drayber nga nagdala sa akon sa balay-alatipanan nag-upod sa akon kag gintungtong namon ang amon mga kamot sa ulo ni Brother Brems kag ginhatag ang ginahandum nga bendisyon. Pagkatapos, ang mga luha nag-alagay gikan sa iya indi-makakita nga mga mata. Ginkaptan niya ang amon mga kamot sa pagpasalamat. Bisan nga wala niya nabatian ang bendisyon nga ginhatag namon sa iya, ang Espiritu mabaskog, kag nagapati ako nga gintandog sia agud mahibaloan nga ginhatagan namon sia sang bendisyon nga iya ginakinahanglan. Ining maayo nga tawo indi na makakita. Indi na sia makabati. Nabukot sia adlaw kag gab-i sa isa ka gamay nga balay-alatipanan. Pero ang yuhum sa iya nga guya kag ang mga pulong nga iya ginpanghambal nagtandog sang akon tagipusuon. “Salamat,” siling niya. “Ang akon Amay nga Langitnon nangin maayo gid sa akon.”
Sa sulod sang isa ka semana, subong sang ginpakot ni Brother Brems, nagtaliwan sia. Wala sia nagsagay panumdum kon ano ang kulang sa iya; sa baylo, mapinasalamaton sia kaayo pirme para sa iya madamo nga bugay.
Ang aton Amay nga Langitnon, nga nagahatag sa aton sing tuman nga kalipay, nakahibalo man nga kita nagatuon kag nagatubo kag nagabaskog sa aton pag-atubang kag paglampuwas sang mga pagtilaw nga kinahanglan naton maagihan. Nakahibalo kita nga may mga tinion nga magaeksperiyensia kita sing tuman nga kasubo, nga magakalisud kita, kag nga kita pagatilawan tubtob sa aton ikasarang. Apang, ang subong nga mga kabudlayan nagatugot sa aton sa pagbag-o padulong sa mas dakong kaayuhan, sa pagpasanto sang aton mga kabuhi sa paagi nga ginatudlo sa aton sang Amay nga Langitnon, kag sa paglain sa kon ano kita sang una — mas maayo kaysa sang una —mas mahinangpanon kaysa sang una,mas maluluy-on kaysa sang una, may mas mabaskog nga testimonya kaysa sang una.
Ini amo dapat ang aton katuyuan— indi lang ang magsulong kag magpadayon, kundi amo man ang mangin putli sing espirituhanon sa aton pagpangabuhi sa maayo kag malain nga mga panahon. Kon indi tungod sa mga kabudlayan nga dapat lampuwasan kag mga problema nga dapat solbaron, magapabilin kita kon ano lang kita, nga may gamay lang ukon wala gid sing pag-uswag padulong sa aton lalab-uton nga kabuhi nga wala’y katapusan. Ang mamalaybay nagpabutyag sing pareho gid nga ideya sa sining mga pulong:
Ang maayo nga puno indi mahapos ang pagdako
Mas mabaskog ang hangin, mas mabakod ang puno
Mas malapad ang palibot, mas mataas ang puno.
Mas madamo sing bagyo, ini mas nagabakod.
Sa ulan kag niebe, init kag tugnaw,
Ang tawo, subong sa kahoy, nagabakod sa pagtilaw.8
Ang Manunudlo gid lang ang nakahibalo sang kadalumon sang aton mga pagtilaw, aton mga kasakit, kag aton mga pag-antos. Sia lang gid ang nagatanyag sa aton sang wala’y katapusan nga paghidaet sa panahon sang pagtilaw. Sia lang gid ang nagatandog sang aton nabug-atan nga mga kalag paagi sa Iya makapaumpaw nga mga pulong.
“Kari sa akon, tanan kamo nga ginabudlayan kag ginabug-atan, kay papahuwayon ko kamo.
“Itakod ang akon gota sa inyo, kag magtuon kamo sa akon; kay ako mapainubuson kag malulo sa tagipusuon: kag makakita kamo sang kapahuwayan sa inyo mga kalag.
“Kay ang akon gota mahulas kag ang akon lulan mamag-an.”9
Bisan pa yara kita sa pinakamaayo nga mga panahon ukon sa pinakamalain nga mga panahon, Sia nagaupod sa aton. Sia nagpromisa nga indi ini magbag-o.
Mga kauturan ko, kabay nga ang aton pangako sa aton Amay nga Langitnon indi magbag-o upod sa panahon ukon sa mga krisis nga nagakatabo sa aton mga kabuhi. Indi naton kinahanglan nga maeksperiyensiahan ang mga kabudlayan agud aton Sia madumduman, kag indi kita dapat mapilitan nga magpaubos bag-o kita magtuo kag magsalig sa Iya.
Kabay nga padayon kita nga magtinguha nga mangin malapit sa aton Amay nga Langitnon. Agud mahimo ini, kinahanglan naton nga magpangamuyo sa Iya kag magpamati sa Iya adlaw-adlaw. Matuodtuod gid nga aton Sia ginakinahanglan sa tagsa ka oras, yara man kita sa maayo ukon mapiot nga panahon. Dapat naton pirme panumdumon ang Iya promisa. “Indi ako magpabaya sa imo, ukon magbiya sa imo.”10
Upod ang bug-os nga kusog sang akon kalag, nagasaksi ako nga ang Dios buhi kag nagapalangga sa aton, nga ang Iya Bugtong nga Inanak nagkabuhi kag namatay para sa aton, kag ang ebanghelyo ni Jesucristo amo inang kapawa nga nagasilak sa kadudulman sang aton mga kabuhi. Kabay nga mangin amo sini pirme, akon ginapangamuyo, sa sagrado nga ngalan ni Jesucristo, amen.
© 2013 iya sang Intellectual Reserve, Inc. Tanan nga mga kinamatarong ginahuptan. Ginbalhag sa Pilipinas. Petsa sang pagtugot sa Ingles: 6/13.Petsa sang pagtugot sa paglubad: 6/13. Paglubad sang First Presidency Message, November 2013. Hiligaynon. 10671 861