Rozpoznawanie oszustw Szatana

Dennis C. Gaunt

Autor mieszka w stanie Utah w USA.

Gdy mamy do czynienia z duchowymi oszustwami, Księga Mormona może pomóc nam określić, co jest prawdą, a co nie.

Będąc w sklepie spożywczym, wkładałem kilka banknotów do portfela, gdy jeden z nich przyciągnął moją uwagę. Zauważyłem, że zielony kolor banknotu był trochę bledszy w porównaniu z innymi, więc przyjrzałem mu się bliżej. Po chwili spostrzegłem, że wizerunek Prezydenta Jerzego Waszyngtona nie jest wystarczająco ostry. Nawet papier w dotyku był inny. To był falsyfikat. Kasjer wymienił go na prawdziwego dolara i przekazał podrobiony banknot kierownikowi sklepu.

Dużo myślałem o tym fałszywym dolarze. Zastanawiałem się, jak długo był w obiegu i jak wielu ludzi zwiódł na przestrzeni lat. Gdybym nie zwrócił na niego uwagi, również zostałbym oszukany. Jednakże porównując go z prawdziwymi banknotami i skupiając się na różnicach, zamiast na podobieństwach, mogłem stwierdzić, że to fałszywka.

Księga Mormona jest pełna przykładów duchowych oszustów, którzy postępowali według metod Szatana, kłamiąc i zwodząc innych dla własnych korzyści. Poznając ich sztuczki i taktykę, zaczynamy dostrzegać ich pomyłki i błędy w taki sam sposób, w jaki wprawne oko zauważa różnice pomiędzy prawdziwym a fałszywym banknotem. Im bardziej szkolimy nasz wzrok do wykrywania różnic, tym lepiej będziemy przygotowani, aby dostrzegać współczesnych oszustów i opierać się ich kłamstwom.

Zbieranie danych wywiadowczych o oszustwach Szatana

Szatan próbuje nas zwieść dzięki swoim wyszukanym duchowym oszustwom i jeśli nie będziemy ostrożni, ulegniemy mu. Prezydent Joseph F. Smith (1838–1918) ostrzegał: „Szatan zręcznie się podszywa, więc gdy prawdziwa ewangelia coraz bardziej rozprzestrzenia się po świecie, podrzuca on podrobione monety fałszywej doktryny. Strzeżcie się jego podejrzanej waluty, gdyż nie kupicie za nią niczego, poza rozczarowaniem, nieszczęściem i duchową śmiercią”¹.

Najlepszą ochroną przed zwiedzeniem przez oszustwa Szatana jest jak najlepsza znajomość prawd ewangelii. Im bardziej znamy prawdę, tym łatwiej jest nam zauważyć różnice, gdy Szatan próbuje wcisnąć nam swoje oszustwa. Gdy to czyni, musimy patrzeć na różnice, a nie na podobieństwa, tak jak zrobiłem to z moim banknotem, ponieważ w ten sposób kłamstwo wyjdzie na jaw.

Prezydent Ezra Taft Benson (1899–1994) nauczał: „Księga Mormona demaskuje wrogów Chrystusa […]. Bóg ze Swoją nieskończoną wiedzą o tym, co będzie, sformułował Księgę Mormona tak, że możemy dostrzec nieprawidłowości i wiedzieć, jak walczyć z fałszywymi ideami w edukacji, polityce, religii i filozofii w naszych czasach”².

Obecnie prowadzimy wojnę z Szatanem. Niczym żołnierze musimy znać wroga. Wiedza o tym, kiedy i gdzie zaatakuje wróg, może stanowić bezcenną informację. Dlatego nazywamy to „zbieraniem danych wywiadowczych”. Poznanie naszego wroga oznacza stanie się mądrzejszymi od niego. Księga Mormona może pomóc nam „zebrać dane wywiadowcze” o metodach oszustw Szatana.

Pochlebne mowy są oszustwem

Ponad połowa oszustów wspomnianych w Księdze Mormona używała pochlebstw i charyzmatycznej osobowości, aby osiągnąć swoje cele. Na przykład Szerem „doskonale znał język ludu, mógł więc używać wielu pochlebstw i przemawiać z wielką mocą pod wpływem diabła” (Jakub 7:4). Niegodziwi kapłani króla Noego posługiwali się „pustymi i schlebiającymi […] słowami” (Mosjasz 11:7), co sprawiło, ze lud zaczął żyć w bałwochwalstwie i innej niegodziwości. Korihor osiągnął w swoich czasach podobny rezultat, zwodząc serca wielu ludzi (Alma 30:18). Amalikiasz i Gadianton korzystali ze skłonności do pochlebstw, aby zbudować armię niegodziwych naśladowców (zob. Alma 46:10; Helaman 2:4).

To nie był przypadek. Pochlebstwo jest płytkie, nieszczere, puste i przesadne. Nefi przestrzegał przed tymi, którzy będą nauczać „[błędnych, gołosłownych i niemądrych doktryn], ich serca będą pełne dumy, i będą się starali ukryć przed Panem swe tajemne zamysły, i ich poczynania będą w ciemności” (2 Nefi 28:9).

Pochlebstwa są często używane w celu oszustwa. Zwykle kryją jakiś motyw lub cel. Pochlebstwo to przerost formy nad treścią, które odwołuje się do próżności i dumy naturalnego człowieka. Jednakże prorocy Pana przekazują nam proste i ważne prawdy, które musimy usłyszeć.

Pochlebstwa to język używany przez Szatana. Prezydent James E. Faust (1920–2007), Drugi Doradca w Pierwszym Prezydium, wyjaśnił: „Głos [Szatana] często brzmi rozsądnie, a jego przesłanie wydaje się tak łatwe do usprawiedliwienia. To urokliwy, intrygujący głos o mile brzmiących tonach. Nie jest ani srogi, ani nieharmonijny. Nikt nie słuchałby głosu Szatana, gdyby brzmiał szorstko czy złośliwie”³.

Gdy świat podsuwa nam ideę, filozofię lub opinię, która zdaje się docierać wyłącznie do naszej próżności czy dumy, bądź brzmi zbyt ładnie, aby była prawdziwa, natychmiast powinno to być dla nas przestrogą. Traktujmy te idee jako fałszywe. Porównajmy je z prawdami nauczanymi przez proroków Pana. Szukajmy różnic, nie podobieństw, a fałszywe idee staną się oczywiste.

Nehor — popularny oszust

Nehor bez skrępowania korzystał z pochlebczych metod Szatana. Prześledźmy postępowanie tego duchowego oszusta. Nehor, którego doktryny zdawały się dotyczyć Odkupiciela, był popularnym i charyzmatycznym głosicielem wśród Nefitów. Zgromadził wielu naśladowców, dzięki nauczaniu, że „cała ludzkość zostanie zbawiona w dzień ostateczny” i „wszyscy ludzie będą mieli życie wieczne” (Alma 1:4).

Czy potrafimy rozpoznać, dlaczego przesłanie Nehora było tak atrakcyjne? Nauczał o beztroskim i nie przejmującym się Bogu, który, ponieważ kocha wszystkich ludzi, zbawi ich bez względu na wszystko. Róbcie, co chcecie, gdyż wszystko jest dobre. Ta kusząca filozofia została przyjęta przez ludzi za czasów Nehora (zob. Alma 1:5), jak i przez wielu ludzi nam współczesnych. Darmowy bilet do nieba jest pożądany przez ludzi.

Cóż więc było nie tak w przesłaniu Nehora? Spójrzmy raz jeszcze na jego argumenty:

Bóg stworzył wszystkich ludzi — prawda.
Bóg kocha wszystkich ludzi — prawda.
Nie powinniśmy obawiać się Boga — prawda.
Powinniśmy radować się ideą zbawienia — prawda.

Do tej pory mamy wiele podobieństw pomiędzy naukami Nehora a prawdami ewangelii. Pamiętajmy jednak, że tak jak w przypadku fałszywych banknotów, musimy szukać różnic, a nie podobieństw. Spójrzmy więc na ostatni punkt nauk Nehora:

Bóg da wszystkim ludziom życie wieczne — fałsz!

To jest ta ważna różnica, która pozwala nam stwierdzić, że Nehor był duchowym oszustem. Zbawienie od fizycznej śmierci jest zagwarantowane dla wszystkich, ale zbawienie od śmierci duchowej jest uzależnione od pokuty. Jeśli odpokutujemy, będziemy mogli otrzymać życie wieczne (zob. Jakub 6:11). Nie ma drogi na skróty, która prowadzi do życia wiecznego.

Gideon i Alma rozpoznali oszusta

Zło Nehora zostało ujawnione, gdy spotkał Gideona, który był prawym nauczycielem w Kościele Boga. Gideon kilka lat wcześniej stał przed królem Noe, więc miał doświadczenie z duchowymi oszustami (zob. Mosjasz 19:4–8). Nehor „zaczął się z nim ostro sprzeczać, aby odwieść ludzi Kościoła. Jednak [Gideon] oparł mu się i zganił go, przytaczając słowa Boga” (Alma 1:7). Gideon rozpoznał, że Nehor był oszustem. Gdy zostało to wyjawione, Nehor uciekł się do innej metody Szatana — morderstwa. Jednak śmierć Gideona nie poszła na marne. Lud doprowadził oszusta Nehora przed sąd Almy.

Alma stwierdził, że Nehor nie tylko był winny wypaczania religii i morderstwa, ale także, jeśli by się tym nie zajęto, wypaczanie religii wśród ludu „doprowadziłoby […] do ich całkowitej zagłady” (Alma 1:12). Tak więc Nehor został skazany i poniósł „haniebną śmierć” (Alma 1:15).

Gideon i Alma są dla nas przykładami. Gdy mamy z sobą Ducha, dostrzeżemy i usłyszymy „rzeczy takimi, jakimi naprawdę są” (Jakub 4:13). Rozpoznamy zwodnicze plany i intrygi Szatana i będziemy „tak pewni, jak [tego, że] […] światło dnia [różni się] od ciemności nocy” (Moroni 7:15).

Nasz „podrobiony” wróg jest sprytny, ale, niczym Gideon i Alma, możemy być od niego sprytniejsi. Tak jak stopniowo zacząłem dostrzegać różnice pomiędzy dwoma banknotami, tak możemy stopniowo wyćwiczyć nasze oczy oraz umysł, abyśmy zauważali różnice pomiędzy prawdą a kłamstwem. Gdy będziemy tak czynić, rozpoznamy oszustów i oprzemy się ich kłamstwom.