Nawrócenie się do woli Boga
Nasze osobiste nawrócenie obejmuje obowiązek dzielenia się ewangelią Jezusa Chrystusa ze światem.
Jestem wdzięczny za dzisiejsze pełne mocy prorocze wezwanie Prezydenta Russella M. Nelsona do służby misjonarskiej oraz inspirujące przesłania Prezydenta M. Russella Ballarda i Starszego Marcosa A. Aidukaitisa na temat misjonarzy.
Powierzone mi pod koniec ubiegłego roku zadanie misjonarskie w Wielkiej Brytanii pozwoliło mi przemyśleć cenne duchowe wydarzenia, które były podstawą mojej decyzji o służbie na misji1. Kiedy miałem 15 lat, mój ukochany starszy brat, Joe, miał 20 lat, czyli osiągnął wymagany wówczas wiek służby na misji. W Stanach Zjednoczonych, ze względu na konflikt koreański, bardzo nieliczne osoby otrzymywały pozwolenie na służbę. Z każdego okręgu można było powołać tylko jedną osobę na rok2. Zaskoczyło nas, kiedy nasz biskup poprosił Joe’ego, aby rozważył tę możliwość z naszym ojcem. Joe przygotowywał wnioski o przyjęcie na studia medyczne. Nasz ojciec, który nie był aktywny w Kościele, poczynił przygotowania finansowe, aby mu w tym pomóc, i nie popierał pomysłu wyjazdu na misję. Tata zasugerował, że Joe może zrobić więcej dobra, zdobywając wykształcenie medyczne. Spowodowało to wielki problem w naszej rodzinie.
Podczas niezwykłej dyskusji z moim mądrym i przykładnym starszym bratem doszliśmy do wniosku, że jego decyzja dotycząca służby na misji i odłożenia wykształcenia na później zależy od odpowiedzi na trzy pytania: (1) Czy Jezus Chrystus jest Bogiem? (2) Czy Księga Mormona jest słowem Boga? i (3) Czy Józef Smith jest prorokiem Przywrócenia? Jeśli odpowiedzi na te pytania są pozytywne, jest jasne, że Joe może dokonać więcej dobra, niosąc światu ewangelię Jezusa Chrystusa, niż zostając lekarzem we wcześniejszym terminie3.
Tej nocy modliłem się żarliwie i z prawdziwym zamiarem. Duch w niezaprzeczalnie potężny sposób potwierdził mi, że odpowiedź na wszystkie te trzy pytania była pozytywna. To było dla mnie przełomowe wydarzenie. Zdałem sobie sprawę, że te prawdy będą miały wpływ na każdą decyzję, jaką podejmę do końca życia. Wiedziałem też, że będę służyć na misji, jeśli będę miał taką możliwość. W trakcie życia pełnego służby i duchowych doświadczeń zrozumiałem, że prawdziwe nawrócenie jest wynikiem świadomego przyjęcia woli Boga i że Duch Święty może nami kierować.
Miałem już świadectwo o boskości Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela świata. Tej nocy otrzymałem duchowe świadectwo o Księdze Mormona4 i Proroku Józefie Smithie.
Józef Smith był narzędziem w rękach Pana
Wasze świadectwo zostanie wzmocnione, kiedy dzięki modlitwie będziecie wiedzieć w sercu, że Prorok Józef Smith był narzędziem w rękach Pana. W ciągu ostatnich ośmiu lat jednym z moich zadań w Kworum Dwunastu Apostołów było przejrzenie i przeczytanie wszystkich niezwykłych zapisów i dokumentów Józefa Smitha oraz badań, które doprowadziły do opublikowania tomów publikacji Święci5. Moje świadectwo i podziw dla Proroka Józefa Smitha zostały wielce wzmocnione i ugruntowane po przeczytaniu natchnionych szczegółów jego życia i ustanowionej przed narodzeniem proroczej posługi.
Dokonane przez Józefa darem i mocą Boga tłumaczenie Księgi Mormona było podstawą Przywrócenia6. Księga Mormona jest spójna, pięknie napisana i zawiera odpowiedzi na wielkie pytania o życiu. Jest kolejnym świadectwem o Jezusie Chrystusie. Świadczę, że Józef Smith był prawy, pełen wiary i był narzędziem w rękach Pana w ujawnieniu Księgi Mormona.
Objawienia i wydarzenia zapisane w Doktrynie i Przymierzach zapewniają klucze, obrzędy i przymierza niezbędne do zbawienia i wywyższenia. Nie tylko wytyczają niezbędne elementy konieczne do ustanowienia Kościoła, ale także przekazują nam głęboką doktrynę, która pozwala nam zrozumieć cel życia i daje nam wieczną perspektywę.
Jeden z licznych przykładów proroczej roli Józefa Smitha znajduje się w 76. rozdziale Doktryny i Przymierzy. Jest to wyraźny zapis wizji niebios i królestw chwały, którą Prorok Józef i Sidney Rigdon otrzymali 16 lutego 1832 roku. W owym czasie znaczna większość kościołów nauczała, że Zadośćuczynienie Zbawiciela nie zapewni zbawienia większości ludzi. Uważano, że niektórzy zostaną zbawieni, ale ogromna większość będzie skazana na piekło i potępienie, w tym niekończące się najstraszliwsze i niewypowiedzianie intensywne tortury7.
Objawienie zawarte w rozdziale 76. zawiera pełną chwały wizję stopni chwały, gdzie ogromna większość dzieci Ojca Niebieskiego, które były dzielne w przedziemskim stanie, jest wielce błogosławiona po sądzie ostatecznym8. Wizja trzech stopni chwały, z których najniższy „przechodzi wszelkie zrozumienie”9, jest bezpośrednim obaleniem wielce popularnej wówczas, ale błędnej doktryny głoszącej, że większość ludzi będzie skazana na piekło i potępienie.
Kiedy zdamy sobie sprawę, że Józef Smith miał zaledwie 26 lat, ograniczone wykształcenie i niewielki lub żaden kontakt z językami klasycznymi, z których przetłumaczona została Biblia, dochodzimy do wniosku, że naprawdę był on narzędziem w rękach Pana. Kiedy pisał 17. werset 76. rozdziału, został natchniony, aby użyć słowa niesprawiedliwi zamiast potępieni, które zostało użyte w Ewangelii Jana10.
Interesujące jest to, że 45 lat później pewien anglikański przywódca kościelny i uznany filolog klasyczny11, Frederic W. Farrar, który napisał dzieło, pt. The Life of Christ [Życie Chrystusa]12, stwierdził, że definicja potępienia w Biblii Króla Jakuba była wynikiem błędów w tłumaczeniu z języka hebrajskiego i greckiego na angielski13.
W naszych czasach wielu przychyla się do koncepcji, że grzech nie powinien mieć żadnych konsekwencji. Popiera się bezwarunkowe przyzwolenie na grzech bez pokuty. Nasza objawiona doktryna nie tylko obala ideę, że większość ludzi zostanie skazana na piekło i potępienie, ale też ustanawia osobistą pokutę jako przykazany, wstępny warunek przyjęcia Zadośćuczynienia Zbawiciela i odziedziczenia królestwa celestialnego14. Świadczę, że Józef Smith naprawdę był narzędziem w rękach Pana w ustanowieniu Przywrócenia Jego ewangelii!
Dzięki Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa rozumiemy znaczenie zarówno pokuty, jak i „uczynków prawości”15. Rozumiemy doniosłe znaczenie Zadośćuczynienia Zbawiciela oraz Jego zbawczych obrzędów i przymierzy, w tym tych dokonywanych w świątyni.
„Uczynki prawości” wypływają z nawrócenia i są jego owocami. Prawdziwe nawrócenie jest wynikiem świadomej akceptacji woli Boga i zobowiązaniem do podążania za nią16. Ucztą konsekwencji i błogosławieństw, które wynikają z nawrócenia, jest prawdziwy i trwały spokój oraz osobiste zapewnienie ostatecznego szczęścia17 — pomimo burz tego życia.
Nawrócenie do Zbawiciela zmienia naturalnego człowieka w uświęconą, nowo narodzoną, oczyszczoną osobę — nowe stworzenie w Chrystusie Jezusie18.
Wielu jest powstrzymywanych od prawdy dlatego, że nie wiedzą, gdzie ją znaleźć
Jakie zobowiązania wynikają z nawrócenia? W więzieniu w Liberty Prorok Józef zauważył, że wielu „[jest powstrzymywanych] od prawdy tylko dlatego, że nie wiedzą, gdzie ją znaleźć”19.
We wstępie do Doktryny i Przymierzy Pan przedstawił panoramiczną deklarację celu, jaki dla nas przygotował. Oświadczył: „Przeto ja, Pan, wiedząc o klęsce, jaka spadnie na mieszkańców ziemi, powołałem swego sługę, Józefa Smitha jun., i przemówiłem doń z nieba, i dałem mu przykazania”. Następnie nauczał: „Aby słabi i prości mogli głosić pełnię mojej ewangelii po krańce świata”20. Obejmuje to pełnoetatowych misjonarzy. Odnosi się to do każdego z nas. Powinni się na tym skupiać z laserową precyzją wszyscy, którzy zostali pobłogosławieni nawróceniem się do woli Boga. Zbawiciel łaskawie zaprasza nas, abyśmy byli Jego głosem i Jego rękami21. Miłość Zbawiciela będzie naszym światłem przewodnim. Zbawiciel nauczał Swoich uczniów: „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody”22. A Józefowi Smithowi powiedział: „Głoście moją ewangelię każdemu stworzeniu, które jej jeszcze nie otrzymało”23.
Tydzień po poświęceniu Świątyni Kirtland, 3 kwietnia 1836 roku, w Niedzielę Wielkanocną, a także w święto Paschy Pan ukazał się Józefowi i Oliverowi Cowdery’emu we wspaniałej wizji. Pan przyjął świątynię i oświadczył: „Jest to początek błogosławieństwa, które zostanie wylane na głowy mego ludu”24.
Kiedy ta wizja dobiegła końca, ukazał się Mojżesz i „przekazał […] klucze zgromadzenia Izraela z czterech stron świata, i sprowadzenia dziesięciu plemion z ziemi północnej”25.
Prezydent Russell M. Nelson, nasz umiłowany prorok, który dzierży te same klucze, nauczał dzisiejszego ranka: „Wy, młodzi mężczyźni, zostaliście zarezerwowani na ten czas, kiedy dokonuje się obiecane gromadzenie Izraela. Służąc na misji, odgrywacie bardzo istotną rolę w tym bezprecedensowym wydarzeniu!”26.
Aby nakaz Zbawiciela, by dzielić się ewangelią, stał się częścią tego, kim jesteśmy, musimy nawrócić się do woli Boga; musimy kochać naszych bliźnich, dzielić się przywróconą ewangelią Jezusa Chrystusa i zapraszać wszystkich, aby przyszli i zobaczyli. Jako członkowie Kościoła cenimy sobie odpowiedź, jakiej Prorok Józef udzielił w 1842 r. Johnowi Wentworthowi, redaktorowi gazety Chicago Democrat, który zwrócił się z prośbą o informacje o Kościele. Józef zakończył swoją odpowiedź, używając „Sztandaru prawdy” jako wstępu do trzynastu Artykułów wiary. Ów sztandar w zwięzły sposób przekazuje to, co musimy osiągnąć:
„Żadna nieuświęcona ręka nie powstrzyma postępu tego dzieła; prześladowania mogą narastać, motłoch knuć, armie zbierać się, kalumnie oczerniać, lecz prawda Boga będzie iść naprzód odważnie, szlachetnie i samoistnie, aż wypełni każdy kontynent, zagości w każdym klimacie, ogarnie wszystkie kraje i zabrzmi w każdym uchu, aż wypełnią się cele Boga i Wielki Jehowa powie, że praca została wykonana”27.
Od pokoleń jest to apel dla świętych w dniach ostatnich, a w szczególności dla misjonarzy. W duchu „Sztandaru prawdy” jesteśmy wdzięczni za to, że pośród światowej pandemii wierni misjonarze głoszą ewangelię. Misjonarze, kochamy was! Pan prosi każdego z nas, abyśmy dzielili się Jego ewangelią słowem i czynem. Nasze osobiste nawrócenie obejmuje obowiązek dzielenia się ewangelią Jezusa Chrystusa ze światem.
Do błogosławieństw wynikających z dzielenia się ewangelią zaliczają się pogłębione nawrócenie do woli Boga i umożliwienie Bogu zwyciężenia w naszym życiu28. Błogosławimy innych ludzi, aby doświadczyli „wielkiej przemiany” w sercu29. W przyprowadzaniu dusz do Chrystusa tkwi prawdziwie wieczna radość30. Praca nad nawróceniem nas samych i bliźnich zaprawdę jest szlachetnym zadaniem31. O tym świadczę w imię Jezusa Chrystusa, amen.