„Obrzędy świątynne. Przygotowanie do powrotu do obecności Boga”, Liahona, lipiec/sierpień 2022.
Obrzędy świątynne. Przygotowanie do powrotu do obecności Boga
Zachęcam was, abyście — w miarę jak staracie się przyjść do Zbawiciela — z zaangażowaniem poznawali i doceniali wieczne znaczenie przymierzy świątynnych, obrzędów świątynnych i oddawania czci w świątyni.
Zdjęcie wykonane w czasie dni otwartych Świątyni Mesa w Arizonie — Leslie Nilsson
Dziełem Boga i Jego chwałą jest „przynieść nieśmiertelność i życie wieczne człowiekowi” (Ks. Mojżesza 1:39) — przygotować nas do życia „w sposób doskonalszy i bardziej święty”1, abyśmy mogli powrócić do Jego obecności.
W Swym nieskończonym i wiecznym miłosierdziu Pan nieustannie zapraszał Swoich synów i córki poprzez Swoich proroków i apostołów, aby przygotowali się na Jego przyjście i stali się ludem Syjonu — gotowi do powstania na Jego spotkanie (zob. Ks. Almy 12:24; 34:32; Doktryna i Przymierza 45:45; 65:5; 88:96–97). Zawsze w centrum tego przygotowania było poznawanie doktryny Jezusa Chrystusa, wykazywanie się wiarą w Niego, pokuta i zawieranie świętych przymierzy oraz otrzymywanie obrzędów.
Pouczające dla nas dzisiaj jest to, jak Bóg zachęcał Swoje dzieci w Starym Testamencie do przygotowań do życia według wyższego prawa oraz do zawierania przymierzy i otrzymywania obrzędów zbawienia.
W II Księdze Mojżeszowej Bóg zachęcał Izrael, aby stał się „szczególną […] własnością” i uświęcił się w przygotowaniu na spotkanie z Nim (zob. II Ks. Mojżeszowa 19:4–6, 10–11, 17). Jehowa dał Izraelowi „tablice kamienne, zakon i przykazania” (II Ks. Mojżeszowa 24:12), a Izrael zawarł przymierze z Bogiem, mówiąc: „Uczynimy wszystko, co Pan rozkazał” (II Ks. Mojżeszowa 19:8, zob. także 24:3). Pan obiecał, że jeśli będą posłuszni zawartym przymierzom, zamieszka pośród nich (zob. II Ks. Mojżeszowa 29:45–46). Jednakże, kiedy Izrael zobaczył „chwałę Pana na górze Synaj” (II Ks. Mojżeszowa 24:16), przestraszył się, stanął z daleka i ostatecznie zbuntował się przeciwko Bogu (zob. II Ks. Mojżeszowa 20:18–21; 32:1–6).
Drugim przykładem w Starym Testamencie jest król Salomon, który zbudował dom dla Pana (zob. I Ks. Królewska 6:11–13). Skrzynia Przymierza i inne święte naczynia zostały umieszczone w „miejscu najświętszym” (I Ks. Królewska 8:6), a „chwała Pańska napełniła świątynię Pańską” (I Ks. Królewska 8:11). Salomon ofiarował modlitwę poświęcającą i poprosił, aby pokutującemu i modlącemu się Izraelowi zostały zesłane doczesne i duchowe błogosławieństwa. Pan usłyszał ich błagania i obiecał Izraelowi wielkie błogosławieństwa, jeśli będzie posłuszny. Jednakże Izrael porzucił Pana i oddawał cześć fałszywym bogom (zob. I Ks. Królewska 9–11).
Inni prorocy Starego Testamentu pilnie starali się nauczać i uświęcać Izrael, aby „mógł zobaczyć oblicze Boga; lecz oni znieczulili serca swe i nie mogli wytrzymać Jego obecności” (Doktryna i Przymierza 84:23–24).
Dzieci Izraela wielokrotnie wykazywały się brakiem wiary, bały się lub nie chciały się zmienić; pragnęły prostszej ścieżki; ich serca nastawione były na rzeczy ziemskie lub były skore do buntu przeciwko Panu i Jego prorokom. Za każdym razem, gdy Izrael odwracał się od Boga i wyrzekał się swoich przymierzy i obrzędów, „[rozpalała] się złość [Pana] na nich” (Doktryna i Przymierza 84:24) i nie mogli otrzymać pełni Jego chwały.
Boski cel gromadzenia
W Nowym Testamencie i Księdze Mormona opisano również starania Pana, by zgromadzić Swój lud i błogosławić go poprzez przymierza i obrzędy świątynne. Zbawiciel ubolewał: „Ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście!” (Ew. Mateusza 23:37; zob. także III Nefi 10:4–6).
Prorok Józef Smith wyjaśnił: „Jaki cel przyświecał gromadzeniu […] ludu Bożego na przestrzeni dziejów świata […]? Głównym zamierzeniem było zbudowanie Panu domu, w którym mógł On objawić Swemu ludowi obrzędy Swojego domu i chwały Jego królestwa oraz nauczać ludzi drogi zbawienia […], aby mogli […] otrzymywać objawienia z nieba i być udoskonaleni w sprawach królestwa Bożego — ale nie chcieli”2.
Pan pragnie zgromadzić Swoje dzieci w tej dyspensacji i objawił „rzeczy, które były ukryte przed założeniem świata […], wszystkie sprawy odnoszące się do tego domu i jego kapłaństwa” (Doktryna i Przymierza 124:41–42). Zachęca nas wszystkich do przygotowania się do powrotu do Jego obecności, co jest możliwe dzięki Jego zadość czyniącej ofierze: „Taka oto jest moja wola, by wszyscy, którzy wzywają mego imienia i oddają mi cześć podług mej wiecznej ewangelii, zgromadzili się wespół i stanęli na świętych miejscach” (Doktryna i Przymierza 101:22).
Dlaczego obrzędy świątynne są tak ważne?
Świątynie to najświętsze ze wszystkich miejsc, w których oddaje się cześć Bogu. Wszystko, czego się uczymy i wszystko, co dzieje się w świątyniach w dniach ostatnich, podkreśla wielki plan szczęścia Ojca Niebieskiego, boskość Jezusa Chrystusa i Jego rolę jako naszego Zbawiciela. Zawarte w świątyniach przymierza i dokonywane w nich obrzędy są niezbędne do uświęcenia naszych serc i do ostatecznego wywyższenia synów i córek Boga.
„I to większe kapłaństwo udziela ewangelii i dzierży klucz tajemnic królestwa, sam klucz wiedzy Bożej.
Przeto w jego obrzędach ukazana jest moc boskości.
I bez jego obrzędów i upoważnienia kapłaństwa ludziom w ciele nie jest ukazana moc boskości” (Doktryna i Przymierza 84:19–21).
Godnie przyjmowane i ciągle pozostające w naszej pamięci święte obrzędy otwierają niebiańskie kanały, przez które moc boskości spływa do naszego życia. Przyjmując obrzędy kapłańskie oraz zawierając święte przymierza i dochowując ich, jesteśmy przywiązani jarzmem do Zbawiciela i związani ze Zbawicielem (zob. Ew. Mateusza 11:28–30)3. Możemy też zostać pobłogosławieni siłą przekraczającą naszą własną siłę, aby przezwyciężyć pokusy i wyzwania życia doczesnego, w miarę jak przygotowujemy się do powrotu do obecności Boga.
Błogosławieństwa przymierzy i obrzędów świątynnych
Detal obrazu Chrystus i dziecko — Carl Heinrich Bloch
Dwa z ważnych błogosławieństw wynikających z przymierzy i obrzędów świątynnych to rosnąca radość i moc.
Odkupiciel jest ostatecznym i jedynym źródłem trwałej radości. Prawdziwa radość płynie z wykazywania się wiarą w Pana Jezusa Chrystusa. Wypływa też z godnego przyjęcia i wiernego szanowania świętych przymierzy i obrzędów. Wreszcie wynika z dążenia do głębokiego nawrócenia do Zbawiciela i Jego celów.
Alma nauczał swego syna, że większa świętość i radość w naszym życiu są możliwe, gdy jesteśmy oczyszczeni i uświęceni poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Tylko dzięki wierze w naszego Odkupiciela, pokucie i przestrzeganiu przymierzy możemy ubiegać się o trwałe szczęście, którego wszyscy pragniemy doświadczyć i które chcemy zachować4.
Proszę, zwróćcie uwagę na obietnicę radości wypowiedzianą przez Prezydenta Russella M. Nelsona: „Nasze przesłanie dla świata jest proste i szczere: zapraszamy wszystkie dzieci Boga po obu stronach zasłony, aby przystąpiły do swojego Zbawiciela, przyjęły błogosławieństwa świętej świątyni, zaznawały ciągłej radości i zasłużyły na życie wieczne”5.
W naszych czasach, gdy moce ciemności szaleją „i pokoju dni kończą się już”6, moc ochronna jest dostępna dla każdego z nas w przymierzach i obrzędach świątynnych oraz poprzez nie (zob. Doktryna i Przymierza 38:32; 43:16; 76:39–42; 105:11–12, 33; 138:12–15). Nefi ujrzał w wizji „że moc Baranka Bożego zstąpiła na […] lud przymierza z Panem […], że byli oni uzbrojeni w prawość i moc Boga w wielkiej chwale” (I Ks. Nefiego 14:14).
W modlitwie poświęcającej Świątynię Kirtland Prorok Józef Smith prosił do Ojca: „aby słudzy Twoi mogli wyjść z tego domu uzbrojeni w Twoją moc” i „aby żaden spisek niegodziwości nie miał mocy powstać i owładnąć ludem Twoim, na którego nałożone będzie imię Twoje w tym domu” (Doktryna i Przymierza 109:22, 26).
Nieopisane światło — Świątynia Kirtland — Glen S. Hopkinson, nie wolno kopiować
Każdy z nas powinien starać się poznać i lepiej zrozumieć ochronną moc przymierzy i obrzędów dostępnych w domu Pana — abyśmy my, jako uczniowie, mogli „stać […] na świętych miejscach i nie […] [być] poruszeni” (Doktryna i Przymierza 45:32) oraz „stawić opór w dniu złym” (List do Efezjan 6:13).
Obietnica i świadectwo
Zachęcam was, abyście pilnie uczyli się i doceniali wieczne znaczenie przymierzy świątynnych, obrzędów świątynnych i oddawania czci w świątyni, w miarę jak staracie się przyjść do Zbawiciela i otrzymać błogosławieństwa, które są możliwe dzięki Jego Zadośćuczynieniu. I z radością świadczę, że Bóg Ojciec i Jego Syn, Jezus Chrystus, żyją, a Ich największym pragnieniem jest nasz powrót do Ich obecności i zakosztowanie Ich chwały (zob. Doktryna i Przymierza 97:16; 101:38).