Miejcie odwagę, by wyciągnąć przyjazną dłoń

Bóg użyje nas do zrobienia czegoś dobrego, jeśli przezwyciężymy strach.

Jako wierzący w tych czasach potrzebujemy odwagi, nawet w posłudze. Jan (imiona zostały zmienione) został wyznaczony do posługi Piotrowi, członkowi, który nigdy nie uczęszczał na spotkania okręgu. Jan był pełen obaw w stosunku do Piotra, bo nie znał go, nie znał też jego historii. Jednak pamiętając o tym, by „kochać, dzielić się i zapraszać”, Jan modlił się o przewodnictwo, a następnie postanowił zaprzyjaźnić się z Piotrem. Poświęcił czas, by poznać Piotra, często go odwiedzał, dzwonił do niego i od czasu do czasu jedli razem śniadanie na mieście Jan coraz lepiej poznawał Piotra, a Piotr ufał przyjacielowi. Kiedy potrzebował pomocy, naturalne było, że kontaktował się z Janem, który od razu reagował.

Pewnego dnia Jan poczuł, że być może Piotr jest gotowy, by wrócić do kościoła. Podczas jednego ze spotkań w naturalny sposób przedstawił ten pomysł. Piotr zamilkł. „Nie było mnie w kościele 17 lat”, powiedział. „Ale wiesz, myślę, że wrócę”. Kiedy Piotr przybył do okręgu, Jan był tam, aby go powitać i usiąść obok niego. Jan czuł wdzięczność, że udało mu się przezwyciężyć początkowy strach. Dzięki tym staraniom każdy z mężczyzn zyskał prawdziwego przyjaciela, co wniosło błogosławieństwa w ich życie.

Przygotuj się

Historia Estery w Starym Testamencie (zob. Ks. Estery 1–10) zawiera wiele pouczających zasad, ale jest prawdopodobnie najlepiej znana jako historia o odwadze. Estera była bardzo młodą Żydówką, kiedy została wybrana na królową i wykazała się wielką odwagą, ryzykując życie, by ocalić swój lud.

Król został podstępem skłoniony do tego, by wydać dekret o wymordowaniu wszystkich Żydów w królestwie. Estera wymyśliła plan działania, który wymagał wielkiej wiary i był jedyną szansą na zmianę decyzji króla.

Zgodnie z obowiązującą tradycją stawienie się przed królem bez wezwania mogło oznaczać wyrok śmierci. Estera jednak wystąpiła ze swym planem i poprosiła rodaków, aby pościli wraz z nią (zob. Ks. Estery 4:16). Dzięki własnym odważnym czynom oraz działaniom innych osób udało jej się przekonać króla do zmiany dekretu. Modlitwy Estery i jej ludu zostały wysłuchane.

Jako osoby posługujące możemy naśladować odwagę Estery, odkładając nasze obawy, poznając kogoś i pomagając tej osobie w jej wyzwaniach.

Zasady do rozważenia

Co możemy zrobić, jeśli podczas posługi znajdujemy się poza strefą naszego komfortu?

Jan modlił się o Boże przewodnictwo. Z Bożą pomocą możemy przezwyciężyć strach (zob. Ks. Psalmów 34:5).
Możemy też modlić się o to, abyśmy czuli miłość Pana do bliźnich. „Doskonała miłość usuwa bojaźń” (I List Jana 4:18).
Możemy jak Estera wykorzystać post i modlitwę, by wzmocnić naszą wiarę i działać (zob. Ks. Estery 4:3).
Możemy ufać, że dotrzymywanie naszych przymierzy daje moc (zob. Doktryna i Przymierza 110:9). Życie w zgodzie z przymierzami umożliwia nam otrzymanie Jego pomocy.
Możemy wzmacniać naszą wiarę poprzez post oraz wzięcie sobie do serca obietnic Pana. Rozważ obietnice zawarte w tych wersetach: V Ks. Mojżeszowa 31:6; Ks. Izajasza 41:10; II List do Tymoteusza 1:7; Doktryna i Przymierza 6:33.

Co możemy robić?

Miej odwagę wyciągnąć przyjazną dłoń. Niezależnie od tego, czy chodzi o poznanie kogoś, czy zachęcenie go do zrobienia czegoś, co może wnieść błogosławieństwa w jego życie, Bóg ci pomoże.