Порака за Лидерство во Областа
Духовни Навики
Развивањето и подобрувањето на добрите духовни навики не е лесно, ниту автоматско, за повеќето луѓе. Патот до духовниот развој е обично нерамномерен и тежок.
Кога се подготвував да служам во полновремена мисија, отидов кај претседателот на мојата гранка прашувајќи што треба да направам за да служам со чест. Тој ми даде список кој вклучуваше проучување на Светото писмо, духовна и физичка подготвеност, па дури и вештини за готвење. Како што со задоволство почнав да се подготвувам на секој начин да бидам ‚голем мисионер‘, забележав дека некои работи се полесни за правење од други, а некои се прилично тешки. Сепак, се трудев да станам она што Господ го очекуваше од мене, дури и со предизвиците со кои се соочив во тоа време.
Подготовката не беше лесна, но резултираше со вистински благослови во кои сѐ уште уживам. Додека ги следев советите од моите водачи, иако понекогаш беа тешки, нивните упатства ми помогнаа да станам мисионер што Господ сакаше да бидам и, со текот на времето, стана дел од мојот живот и моето духовно битие.
Слично на тоа, кога се стремиме да постигнеме мерливи резултати во која било ствар во која сакаме да се подобриме, понекогаш не е лесно да ги следиме упатствата, да се придржуваме до строги правила или едноставно да останеме фокусирани. На пример, ако сакаме да го одржуваме нашето физичко тело здраво и силно, треба често да вежбаме и да му обезбедуваме храна и вода во редовни интервали. Ако не го сториме тоа, ќе предизвикаме слабост или болест, а ако не внимаваме, дури и смрт.
Истите принципи важат и за нашето духовно тело, кое треба постојано да се негува за да остане здраво и енергично. Духовниот режим мора да вклучува добри навики кои ќе го негуваат духот, но исто така мора да избегнуваат навики кои ќе му наштетат на духот.
Духовниот режим мора да вклучува редовни духовни вежби како што се дневна молитва и проучување на Светото писмо, вршење служба, како и неделна духовна исхрана, која доаѓа со причестување на сакрамент, присуство на црковни состаноци и месечно постење. едовно, ние ја обновуваме нашата храмска препорака за да се осигураме дека сите духовни елементи се обезбедени во урамнотежена мерка за да се обезбеди соодветно хранење на духовното тело. Понекогаш ќе биде неопходно да постиме и да се молиме за помош за да му обезбедиме на нашиот дух дополнителна сила и енергија за да се соочиме со конкретни предизвици.
Додека се сеќавам на моето мисионерско искуство и колку беше тешко да се подготви, но во исто време, колку беше радосно, мислам на синовите на Мосија кои разбраа колку е важно да го негуваат нивниот дух со изобилство дополнителна енергија добиена преку духовните навики.
„…бидејќи тие беа мажи со длабоко разбирање и тие ги истражуваа светите писма трудољубиво, за да го знаат Божјото слово. Но тоа не е сѐ; тие се посветија себеси на многу молење, и постење; затоа го имаа духот на пророштвото, и духот на откровението, и кога поучуваа, поучуваа со моќ и власт од Бог.”1
Потребна е и секојдневна духовна вежба за да се одржи сведоштвото и да се осигураме дека сигурноста ќе го постигне сомнежот, бидејќи она што го поседуваме денес, како сведоштво, нема да го има утре, освен ако не направиме нешто за да го одржиме. Исто како што вежбањето физички мускули ја зголемува силата и големината, за да го направиме сведоштвото силно и трајно, ни требаат постојани дневни духовни рутини.
Тенденцијата на природниот човек е секогаш да очекува повеќе од Господ, а помалку од себе. Како што развиваме посилни духовни навики и доживуваме моќна промена на срцето хранејќи го нашиот дух често, редовно и адекватно, овие духовни навики стануваат составен дел од нас и почнуваме да очекуваме се повеќе и повеќе од себе, а се помалку од Господа.
Нека работиме вредно за да го подготвиме, тренираме и негуваме нашиот дух, исто како што правиме со нашето тело, развивајќи добри духовни навики и избегнувајќи ги деструктивните навики на светот. Можеби на почетокот е болно и тешко, но секако вреди додека уживаме во благословите на овој духовен процес на раст и благосостојба.