Порака за лидерство во областа
Личниот пат на преобраќање кон Спасителот
Во новозаветната книга на Матеј, кога Спасителот го повикува Петар да оди по водата, Петар, со својата силна желба да Го следи, се откажува од сета заштита што му ја нудел чамецот и брзо се спушта во водата. За неколку моменти на чудесен начин оди кон Спасителот на водата, но додека бурата беснее, со силните ветришта, неговата вера слабее, тој почнува да тоне и извикува кон Господа: „Господ, спаси ме !“ Спасителот токму во тој момент му ја подава раката и, држејќи го, вели: „О маловерник! Зошто се двоумеше?“1.
Оваа голема лекција што ја доби Петар нè учи дека преобраќањето не произлегува од некој настан сам по себе, туку од процес кој трае во текот на нашето земно патување. Процесот на преобраќање вклучува практикување вера во Исус Христос, секојдневно покајание, крштевање, примање на Светиот Дух и истрајување до крај. Патот на заветот е дел од ова патување на издржливост до крај. Кога продолжуваме по овој пат, се стремиме да станеме повеќе како Христос и да се откажеме од нашиот „природен човек“. Кралот Бенјамин во Книгата за Мормон совршено опиша дел од овој процес кога нè покани да го одложиме природниот човек, поучувајќи на тој начин јасна доктрина за преобраќањето:
“Зашто природниот човек е непријател на Бог, и бил од падот на Адам, и ќе биде секогаш и засекогаш, освен ако не се предаде на убедувањата на Светиот Дух, и не го остави природниот човек и стане светец преку помирувањето на Христос Господ, и стане како дете, покорно, питомо, понизно, трпеливо, исполнето со љубов, спремно да се потчини на сите нешта за кои Господ смета дека се соодветни да му ги нанесе, како што детето му се потчинува на неговиот татко”2.
Овој стих од Светото писмо прави јасен опис на процесот на преобраќање: поради нашата падната состојба, нашата природна тенденција е да одиме против работите на Духот, така што вистинското преобраќање започнува кога ќе се подложиме на поттикнувањата на Светиот Дух; потоа доаѓа процесот на осветување преку Христовото помирување. Карактеристиките опишани од пророкот Бенјамин, како што се покорноста, кроткоста, понизноста, трпеливоста и да сме полни со љубов, се плодови на вистинско преобраќање.
Старешината Беднар поучуваше во врска со кротоста: „Кротоста е дефинирачка особина на Искупителот и се одликува со праведна реакција, спремна покорност и силна самоограничување“3.
Кога сме вистински преобратени, брзо се позајмуваме да ја вршиме волјата на нашиот Небесен Отец. Иако многупати ова може да значи фрлање во непознато и бурно море, искушенијата и предизвиците на животот ни помагаат да ја зголемиме нашата вера во Исус Христос кога сме на заветниот пат. Одржувањето на заветите и зголемувањето на нашето знаење преку проучување и лично откровение се клучни за овој процес.
Претседателот Расел М. Нелсон нè научи дека „Нашиот Спасител и Откупител, Исус Христос, ќе изврши некои од Неговите најмоќни дела од сега и кога ќе дојде повторно. Ќе видиме чудесни индикации дека Бог Отецот и Неговиот Син, Исус Христос, претседаваат со оваа Црква во величественост и слава. Но, во наредните денови нема да биде возможно да се преживее духовно без водството, насочувањето, утешувањето и постојаното влијание на Светиот Дух“4.
Исто како искуството на Петар и другите апостоли на чамецот, ние можеме да ја доживееме моќта да го следиме Исус Христос со вера фрлајќи се во Неговите води без страв, без никаков страв од потонување, бидејќи Неговите води се извор на вечен живот. Како што рекол Псалмистот: „[…] [Тој] ме води покрај мирните води“5.
Ве повикувам да го направите вашиот личен живот секојдневен процес на преобраќање кон Спасителот и кон Нашиот Отец Небесен.