Sevindirici Haber’e Göre Yaşamanın Kalıcı Sevinci

Yaşlı D. Todd Christofferson

Oniki Havariler Kurulu

Kalıcı sevinç, İsa Mesih’in sevindirici haberiyle sonuna kadar dayanarak ve başkalarının da aynı şeyi yapmasına yardım ederek gelir.

Arka planda, Adem ve Havva Aden Bahçesi’nde

Hayatımızın amacının kısa ve öz bir ifadesi, Lehi’nin yeryüzündeki insan yaşamının başlangıcına ilişkin peygamberlik öğretilerinde bulunabilir. Adem ve Havva, Aden Bahçesi’nde masum bir şekilde yaşadılar. Eğer bu durumda kalsaydılar, “acıyı bilmedikleri için sevinç [duymazlardı], günahı tanımadıkları için de iyilik [yapmazlardı]” (2.Nefi 2:23). Böylece Leh’’nin açıkladığı gibi, “Adem, insanların var olabilmesi için düştü ve insanlar da sevinebilmek için var oldular” (2. Nefi 2:25; ayrıca bkz. Musa 5:10–11).

Düşmüş bir dünyada büyürken, bize öğretilenler ve tecrübe ettiklerimiz sayesinde iyi ile kötü arasındaki farkı öğreniriz. “İyinin değerini bilmek için acıyı [tadarız]” (Musa 6:55). Acıyı reddettiğimizde ve iyiye giderek daha fazla değer verip ona sıkı sıkıya tutunduğumuzda sevinç gelir.

Sevinci Bulmak

Cennetteki Babamız bize olan mükemmel sevgisinden dolayı mükemmel sevincini hem şimdi hem de sonsuzlukta bizimle paylaşmaya isteklidir. Bu, O’nun görkemli mutluluk planı ve Biricik Doğmuş Oğlu’nun bizi fidye ile kurtarmak için fedakarlığı da dahil olmak üzere, başından beri her şeydeki motivasyonu olmuştur.

Tanrı bize sevinç ya da mutluluk empoze etmeye çalışmaz ama bize onu nasıl bulacağımızı öğretir. Ayrıca bize sevincin nerede bulunamayacağını da söyler, “kötülük hiçbir zaman mutluluk [olmayacaktır ve] olmamıştır” (Alma 41:10). Cennetteki Babamız bize, sevince giden yolun O’nun emirleri aracılığıyla olduğunu gösterir.

Başkan Russell M. Nelson bunu şu şekilde ifade etti:

“Büyük gerçek şudur: Dünya gücün, mal ve mülkün, popülerliğin ve beden zevklerinin mutluluk getirdiğinde ısrar etse de, bunlar mutluluk getirmezler! Getiremezler! Onların ürettikleri şey, ‘Tanrı’nın emirlerini yerine getirenlerin kutsal ve sevinçli durumlarının” içi boş bir taklidinden başka bir şey değildir’ [Mosiya 2:41].

“Gerçek şu ki, mutluluğu asla bulamayacağınız bir yerde aramak çok daha yorucudur! Yine de, İsa Mesih’in boyunduruğunu yüklendiğinizde ve dünyayı yenmek için gerekli olan ruhsal çalışmayı yaptığınızda, sizi bu dünyanın çekim gücünün üzerine kaldırıp kurtaracak güce O, yalnızca O sahiptir.”¹

Böylece, Tanrı’nın emirlerini yerine getirmekten kalıcı sevinç elde edilir ve Tanrı’nın emirleri İsa Mesih’in sevindirici haberinde bulunur. Fakat bu bizim seçimimizdir. Eğer zayıflığımızdan dolayı bir süreliğine de olsa emirleri yerine getirmeyi başaramazsak, yine de geri dönebilir, acıyı reddedebilir ve bir kez daha iyinin peşinden koşabiliriz. Tanrı’nın sevgisi günaha göz yummaz, bu merhametin adaleti gasp etmesi anlamına gelir. Fakat, İsa Mesih Kefareti aracılığıyla günahtan kurtuluşu sunar:

“Amulek’in … sözleri … ona Rab’bin kesinlikle halkını fidye ile kurtarmaya geleceğini, ancak onları günahları içinde değil, günahlarından fidye ile kurtaracağını söyledi.

“Ve O’na Baba tarafından halkını günahlarından tövbe şartıyla kurtarması için yetki verildi; bu yüzden tövbe koşullarının müjdesini açıklamak için meleklerini gönderdi; bu tövbe onları Fidye ile Kurtaran’ın gücüne ve ruhlarının kurtuluşuna getirir” (Helaman 5:10–11; vurgu eklendi).

İsa şöyle dedi:

“Eğer buyruklarımı yerine getirirseniz sevgimde kalırsınız, tıpkı benim de Babam’ın buyruklarını yerine getirdiğim ve sevgisinde kaldığım gibi.

“Bunları size, sevincim sizde olsun ve sevinciniz tamamlansın diye söyledim” (Yuhanna 15:10–11).

Lehi, rüyasında Tanrı’nın sevgisini temsil eden yaşam ağacının meyvesini tadarken hissettiği şey buydu. O şöyle dedi, “Ağacın meyvesini yediğimde, bu ruhumu son derece büyük bir sevinçle doldurdu” (1. Nefi 8:12; ayrıca bkz. 11:21–23).

Lehi ayrıca şunu söyleyerek hayatımıza sevinç getirebileceğimiz ikinci bir yolu da ortaya koydu: “Bu nedenle ailemin de bu meyveden yemesini arzu ediyordum” (1. Nefi 8:12).

Yaşam Ağacı, Kazuto Uota

Başkalarının Sevinci Bulmasına Yardımcı Olmak

Kral Benyamin’in halkı gibi biz de günahlarımızın bağışlandığını hissettiğimizde ve “vicdan huzuru” yaşadığımızda “sevinçle dolarız” (Mosiya 4:3). Dışarıya baktığımızda ve aile üyelerimizin ve başkalarının da aynı sevinci ve huzuru elde etmelerine yardımcı olmaya çalıştığımızda bunu tekrar hissederiz.

Alma genç bir adamken, mutluluğu İsa Mesih’in sevindirici haberine aykırı olan her şeyde aradı. Bir melek tarafından azarlandıktan sonra, “ölüme yaklaştığı bir anda” tövbe ederek (Mosiya 27:28) ve Kurtarıcı’nın bol lütfu sayesinde “acıdan” “iyiye” doğru uzun bir yol kat etti. Yıllar sonra Alma, oğlu Helaman’a coşkulu bir şekilde şunları söyledi:

“O zaman, ah nasıl da sevindim ve ne fevkalâde bir ışık gördüm; evet, ruhumun sevinci çektiğim ağrılar kadar büyüktü. …

“Evet ve o günden şu ana dek, insanları tövbeye getirmek, kendi tattığım müthiş sevinci onlara da tattırmak [için] … hiç durmadan çalıştım. …

“Evet ve şimdi işte, ey oğlum, Rab, emeklerimin meyvesinden dolayı beni çok ama çok sevindiriyor.

“Çünkü O’nun bana verdiği sözün [İsa Mesih’in sevindirici haberi] sayesinde, işte, birçok kişi Tanrı’dan doğdu ve onlar da benim gibi [tattılar]” (Alma 36:20, 24–26).

Başka bir durumda, Alma şunu ifade etti:

“Benim övgüm budur, öyle ki Tanrı’nın elinde araç olup belki bazı insanları tövbeye getirebilirim; ve benim sevincim budur.

“Ve işte, kardeşlerimden pek çoğunun gerçekten pişman olup Tanrıları Rab’be geldiğini gördüğümde, işte o zaman ruhum sevinçle dolar” (Alma 29:9–10).

Alma, başkalarının ruhları Mesih’e getirmeyi başardığı zaman hissettiği büyük sevinci dile getirmeye devam etti:

“Ama ben yalnızca kendi başarım için sevinmem. Nefi ülkesine giden kardeşlerimin [Mosiya’nın oğulları] başarısından dolayı sevincim daha tamdır.

“İşte, onlar çok çalışıp çok meyve getirdiler; ve onların ödülü ne kadar büyük olacaktır!

“Şimdi, bu kardeşlerimin başarısını düşündüğümde ruhum öylesine coşuyor ki sanki ruhum bedenimden ayrılacakmış gibi sevincim o kadar büyük” (Alma 29:14–16).

Başkalarını severken aynı sevinci “Mesih’in saf sevgisiyle” (Moroni 7:47; ayrıca bkz. 48. ayet) bulabilir, iade edilen hakikati onlarla paylaşabilir ve onları antlaşma halkıyla bir araya gelmeye davet edebiliriz.

Ey Babam, Simon Dewey

Sıkıntıların Ortasında Sevinç

Ölümlü hayatta kaçınılmaz olarak karşılaştığımız deneme ve zorlukların sevincimizi engelleyeceğinden veya yok edeceğinden korkmamalıyız. Alma, başkaları için yaptığı fedakar hizmetin kendisine pahalıya mal olduğu biriydi. Hapis cezasına çarptırıldı, uzun süreli açlık ve susuzluk yaşadı, dayak yedi, hayatına yönelik tehditler aldı ve tekrar tekrar alay konusu oldu ve reddedildi. Fakat yine de bunların hepsi “Mesih’in sevinciyle … [aşıldı]” (Alma 31:38). Belki de Alma’nın acısı, hemen ardından gelen sevinci daha da artırdı.

Başkan Nelson bize, Kurtarıcı’nın acı çekmesinde sevincin bir rol oynadığını hatırlatıyor; “kendisini bekleyen sevinç uğruna … çarmıhta ölüme katlandı” (İbraniler 12:2).

“Bunu bir düşünün! Kurtarıcımız, O’nun yeryüzünde şimdiye kadar katlanılan en dayanılmaz deneyime dayanabilmesi için sevince odaklandı!

“Peki O’nun önüne konulan sevinç neydi? Elbette bu bizi temizlemenin, iyileştirmenin, güçlendirmenin sevincini de içeriyordu; tövbe eden herkesin günahlarının bedelini ödemenin sevinci; sizin ve benim, Cennetteki Ebeveynlerimiz ve ailelerimizle birlikte yaşamak için temiz ve layık bir şekilde eve dönmemizi mümkün kılmanın sevinci.

“Eğer bize ya da sevdiklerimize gelecek olan sevince odaklanırsak, şu anda bunaltıcı, acı verici, korkutucu, adaletsiz ya da tamamen imkansız görünen nelere katlanabiliriz?”²

Kalıcı sevinç, İsa Mesih’in sevindirici haberiyle sonuna kadar dayanarak ve başkalarının da aynı şeyi yapmasına yardım ederek gelir. Tanrı’nın sevgisine bağlı kaldığımızda, O’nun emirlerine itaat ettiğimizde ve Kurtarıcı’nın lütfunu aldığımızda kalıcı sevinç gelir. Sevindirici haber yolunda, yolculuğun sonunda sevinç olduğu gibi yolculukta da sevinç vardır. İsa Mesih’in sevindirici haberi, günlük sevincin yoludur.