«Ένα πρότυπο ενότητας εν Ιησού Χριστώ», Λιαχόνα, Οκτ 2024.
Μηνιαίο μήνυμα του περιοδικού Λιαχόνα, Οκτώβριος 2024
Ένα πρότυπο ενότητας εν Ιησού Χριστώ
Καθώς ενωνόμαστε εν Ιησού Χριστώ όπως οι άνθρωποι στο Νεφί Δ΄, η επιθυμία μας να είμαστε ένα υπερισχύει των διαφορών μας και οδηγεί στην ευτυχία.
Ζούμε σε μία εποχή κατά την οποία ένα αυξανόμενο κύμα διχόνοιας και αμφισβήτησης εξαπλώνεται παγκοσμίως. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και την υποκίνηση ανθρώπων των οποίων η καρδιά έχει ψυχρανθεί, αυτές οι διχαστικές δυνάμεις απειλούν να γεμίσουν την καρδιά μας με περιφρόνηση και να διαφθείρουν την επικοινωνία μας με διχόνοια. Οι κοινοτικοί δεσμοί σπάζουν. Οι πόλεμοι μαίνονται.
Υπό αυτό το πλαίσιο, οι αληθινοί οπαδοί του Ιησού Χριστού αποζητούν την ειρήνη και επιζητούν ενεργώς να οικοδομήσουν ένα διαφορετικό είδος κοινωνίας – μια κοινωνία που θα είναι θεμελιωμένη στις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού. Για τον σκοπό αυτόν, ο Κύριος μάς έχει προστάξει: «Να είστε ένα. Και αν δεν είστε ένα, δεν είστε δικοί μου» (Διδαχή και Διαθήκες 38:27). Πράγματι, η ενότητα είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της αληθινής Εκκλησίας του Ιησού Χριστού.
Πώς εργαζόμαστε εναντίον των δυνάμεων της διαίρεσης και της φιλονικίας; Πώς επιτυγχάνουμε ενότητα;
Ευτυχώς, το Νεφί Δ΄ στο Βιβλίο του Μόρμον μάς δίδει ένα παράδειγμα. Αυτό το κεφάλαιο καταγράφει εν συντομία τον τρόπο που ζούσαν οι άνθρωποι, αφού τους είχε επισκεφθεί, τους είχε διδάξει ο Σωτήρας και είχε ιδρύσει την Εκκλησία Του ανάμεσά τους. Αυτή η αφήγηση δείχνει πώς αυτοί οι άνθρωποι επέτυχαν μία μακάρια και ειρηνική ενότητα και μας δίνει ένα πρότυπο που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να επιτύχουμε αυτή την ίδια ενότητα μόνοι μας.
Μεταστροφή
Στο Νεφί Δ΄ 1:1, διαβάζουμε: «Οι μαθητές του Ιησού είχαν σχηματίσει εκκλησία του Χριστού σε όλες τις χώρες τριγύρω. Και [οι άνθρωποι] έρχονταν προς αυτούς, και πράγματι μετανοούσαν για τις αμαρτίες τους».
Ενωνόμαστε γύρω από τον Κύριο και Σωτήρα Ιησού Χριστό. Καθώς κάθε άτομο μαθαίνει για τον Ιησού Χριστό, το Ευαγγέλιό Του και την Εκκλησία Του, το Άγιο Πνεύμα καταθέτει μαρτυρία για την αλήθεια στην καρδιά κάθε ατόμου. Καθένας μας μπορεί τότε να αποδεχθεί την πρόσκληση του Σωτήρος να έχει πίστη σε Εκείνον και να Τον ακολουθεί μετανοώντας.
Έτσι αρχίζει το ταξίδι της μεταστροφής του ατόμου – μακριά από τις ιδιοτελείς και αμαρτωλές επιθυμίες και προς τον Σωτήρα. Εκείνος είναι το θεμέλιο της πίστης μας. Και καθώς ο καθένας μας αποβλέπει προς Εκείνον σε κάθε σκέψη (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 6:36), Εκείνος γίνεται μία ενοποιητική δύναμη στη ζωή μας.
Διαθήκες
Το χρονικό στο Νεφί Δ΄ συνεχίζει δηλώνοντας ότι εκείνοι που ήλθαν στην Εκκλησία και μετανόησαν για τις αμαρτίες τους «βαπτίζονταν στο όνομα του Ιησού. Και ελάμβαναν επίσης το Άγιο Πνεύμα» (Νεφί Δ΄ 1:1). Είχαν συνάψει μία διαθήκη –μία ειδική, δεσμευτική σχέση– με τον Θεό.
Όταν συνάπτουμε και τηρούμε διαθήκες, παίρνουμε το όνομα του Κυρίου επάνω μας ως άτομα. Επιπλέον παίρνουμε επάνω μας το όνομά Του ως λαός. Όλοι όσοι συνάπτουν διαθήκες και προσπαθούν να τις τηρούν, γίνονται ο λαός του Κυρίου, ο ειδικός θησαυρός Του (βλ. Έξοδος 19:5). Έτσι πορευόμαστε στο μονοπάτι της διαθήκης τόσο ατομικώς όσο και συλλογικώς. Η σχέση διαθήκης μας με τον Θεό μάς δίδει έναν κοινό σκοπό και μια κοινή ταυτότητα. Καθώς δεσμευόμαστε με τον Κύριο, Εκείνος μας βοηθά να έχουμε «τις καρδιές [μας] συνυφασμένες με ενότητα και με αγάπη ο ένας προς τον άλλον» (Μωσία 18:21).
Αμεροληψία, ισότητα και βοήθεια προς τους φτωχούς
Η αφήγηση στο Νεφί Δ΄ συνεχίζει: «Δεν υπήρχαν διχόνοιες και διχογνωμίες ανάμεσά τους, και κάθε άνθρωπος φερόταν δίκαια ο ένας προς τον άλλον.
»Και είχαν τα πάντα κοινά μεταξύ τους. Επομένως, δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι, αλλά όλοι έγιναν ελεύθεροι, και κοινωνοί της ουράνιας δωρεάς» (Νεφί Δ΄ 1:2-3).
Στις εγκόσμιες συναλλαγές μας, ο Κύριος θέλει να είμαστε δίκαιοι και σωστοί ο ένας προς τον άλλον και να μην εξαπατούμε ή να εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλον (βλ. Προς Θεσσαλονικείς Α΄ 4:6). Καθώς πλησιάζουμε περισσότερο τον Κύριο, «δεν θα έχ[ουμε] στον νου [μ]ας να τραυματίζ[ουμε] ο ένας τον άλλον, αλλά να [ζούμε] ειρηνικά, και να αποδίδ[ουμε] σε κάθε άνθρωπο σύμφωνα με εκείνο που του πρέπει» (Μωσία 4:13).
Ο Κύριος επίσης μας έχει προστάξει να ενδιαφερόμαστε για τους φτωχούς και αυτούς που έχουν ανάγκη. Θα πρέπει να «παραχωρ[ήσουμε] από τα υπάρχοντά [μας]» για να τους βοηθήσουμε, σύμφωνα με τη δυνατότητά μας να το κάνουμε, χωρίς να τους κρίνουμε (βλ. Μωσία 4:21-27).
Ο καθένας μας πρέπει να «εκτιμά τον αδελφό του σαν τον εαυτό του» (Διδαχή και Διαθήκες 38:24). Εάν θέλουμε να είμαστε ο λαός του Κυρίου και να είμαστε ενωμένοι, όχι μόνο πρέπει να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον ως ίσους, αλλά πρέπει επίσης να βλέπουμε αληθινά ο ένας τον άλλον ως ίσους και να αισθανόμαστε στην καρδιά μας ότι είμαστε ίσοι – ίσοι ενώπιον του Θεού, ίσης αξίας και ίσων δυνατοτήτων.
Υπακοή
Το επόμενο μάθημα από το Νεφί Δ΄ έρχεται με αυτή την απλή έκφραση: «Βάδιζαν σύμφωνα κατά τις εντολές που είχαν λάβει από τον Κύριό τους και Θεό τους» (Νεφί Δ΄ 1:12).
Ο Κύριος είχε διδάξει σε αυτούς τους ανθρώπους τη διδαχή Του, τους είχε δώσει εντολές και είχε καλέσει υπηρέτες να τελούν διακονία σε αυτούς. Ένας από τους σκοπούς Του που το έκανε αυτό ήταν να διασφαλίσει ότι δεν θα υπήρχαν διχογνωμίες ανάμεσά τους (βλ. Νεφί Γ΄ 11:28-29, 18:34).
Η υπακοή μας στις διδασκαλίες του Κυρίου και των υπηρετών Του είναι ουσιώδης για να είμαστε ενωμένοι. Αυτό περιλαμβάνει τη δέσμευσή μας να υπακούμε στην εντολή να μετανοούμε όποτε αποτυγχάνουμε και να βοηθούμε ο ένας τον άλλον καθώς προσπαθούμε να τα πάμε καλύτερα και να γινόμαστε καλύτεροι κάθε ημέρα.
Συγκέντρωση μαζί
Στη συνέχεια μαθαίνουμε ότι οι άνθρωποι στο Νεφί Δ΄ «[συνέχισαν] σε νηστεία και προσευχή, και στο να συγκεντρώνονται συχνά τόσο για να προσεύχονται όσο και για να ακούν τον λόγο του Κυρίου» (Νεφί Δ΄ 1:12).
Πρέπει να συγκεντρωνόμαστε. Οι εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις λατρείας είναι μία σημαντική ευκαιρία για εμάς να βρούμε δύναμη, τόσο ατομικώς όσο και συλλογικώς. Μεταλαμβάνουμε, μαθαίνουμε, προσευχόμαστε, τραγουδούμε μαζί και υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Άλλες συναθροίσεις βοηθούν επίσης να καλλιεργηθεί η αίσθηση του ανήκειν, της φιλίας και του κοινού σκοπού.
Αγάπη
Το χρονικό στο Νεφί Δ΄ μας δίδει κατόπιν αυτό που είναι ίσως το μέγα κλειδί για όλα αυτά – αυτό χωρίς το οποίο η αληθινή ενότητα δεν είναι εφικτή: «Δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα, χάρη στην αγάπη του Θεού η οποία κατοικούσε μέσα στην καρδιά του λαού» (Νεφί Δ΄ 1:15).
Η προσωπική ειρήνη επιτυγχάνεται όταν εμείς, με ταπεινή υποταγή, αγαπούμε αληθινά τον Θεό. Αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Το να αγαπά κάποιος τον Θεό περισσότερο από οποιονδήποτε ή οτιδήποτε άλλο είναι η κατάσταση που φέρνει αληθινή ειρήνη, παρηγοριά, πεποίθηση και χαρά. Καθώς αναπτύσσουμε αγάπη για τον Θεό και τον Ιησού Χριστό, η αγάπη για την οικογένεια και τον πλησίον θα ακολουθήσει φυσικά.
Η μεγαλύτερη χαρά που θα βιώσουμε ποτέ συμβαίνει όταν μας πλημμυρίζει η αγάπη για τον Θεό και για όλα τα τέκνα Του.
Η αγνή αγάπη, η αγνή αγάπη του Χριστού, είναι το αντίδοτο της διχόνοιας. Είναι το κύριο χαρακτηριστικό του αληθινού οπαδού του Ιησού Χριστού. Όταν ταπεινώνουμε τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού και προσευχόμαστε με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας, Εκείνος θα μας δώσει αγνή αγάπη (βλ. Μορόνι 7:48).
Καθώς όλοι επιζητούμε να έχουμε την αγάπη του Θεού να κατοικεί στην καρδιά μας, το θαύμα της ενότητας θα μας φαίνεται εντελώς φυσικό.
Θεία ταυτότητα
Τέλος, οι άνθρωποι στο Νεφί Δ΄ έδειξαν ένα σημείο ενότητας που αξίζει την προσοχή μας: «Δεν υπήρχαν ληστές, ούτε δολοφόνοι, ούτε υπήρχαν Λαμανίτες, ούτε κανένα είδος -ίτες, αλλά ήταν όλοι ένα, τέκνα του Χριστού, και κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού» (Νεφί Δ΄ 1:17).
Οι χαρακτηρισμοί που δίχαζαν τους ανθρώπους για εκατοντάδες χρόνια υποχώρησαν μπροστά σε μια πιο ανθεκτική και εξευγενισμένη ταυτότητα. Έβλεπαν τον εαυτό τους –και όλους τους άλλους– σύμφωνα με τη σχέση τους με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό.
Η ποικιλομορφία και οι διαφορές μπορεί να είναι καλές και σημαντικές για εμάς. Αλλά οι σημαντικότερες ταυτότητές μας είναι εκείνες που συσχετίζονται με την θεία μας καταγωγή και τον θείο μας σκοπό.
Πρώτα απ’ όλα, ο καθένας μας είναι ένα τέκνο του Θεού. Δεύτερον, ως μέλος της Εκκλησίας, ο καθένας από εμάς είναι τέκνο της διαθήκης. Και τρίτον καθένας από εμάς είναι μαθητής του Ιησού Χριστού. Προτρέπω όλους μας να μην επιτρέψουμε σε κανένα άλλο αναγνωριστικό να «εκτοπίσει, να αντικαταστήσει ή να έχει προτεραιότητα έναντι αυτών των τριών μακροχρόνιων προσδιορισμών».
Να είστε ένα
Ο Ιησούς Χριστός έχει καλέσει όλους να έλθουν προς Εκείνον. Υπάρχει χώρος για όλους. Μπορεί να διαφέρουμε ως προς τον πολιτισμό, την πολιτική, την εθνικότητα, τις προτιμήσεις και πολλούς άλλους τρόπους. Όμως καθώς ενωνόμαστε εν Ιησού Χριστώ, αυτές οι διαφορές ξεθωριάζουν στη σημασία τους και αντικαθίστανται από την πρωτεύουσα επιθυμία μας να είμαστε ένα – ώστε να μπορούμε να είμαστε δικοί Του.
Πάρτε στα σοβαρά τα μαθήματα που διδάχθηκαν στο Νεφί Δ΄. Καθώς καθένας από εμάς προσπαθεί να ενσωματώσει αυτά τα ουσιώδη στοιχεία ενότητας στη ζωή του, μπορεί να ειπωθεί για εμάς, όπως και για εκείνους: «Ασφαλώς δεν μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερος λαός ανάμεσα σε όλους τους λαούς που είχαν δημιουργηθεί από το χέρι του Θεού» (Νεφί Δ΄ 1:16).
© 2024 υπό Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. Printed in USA. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/19. Έγκριση μετάφρασης: 6/19. Μετάφραση του Monthly Liahona Message, October 2024. Greek. 19359 133