อีเธอร์ 8

“พระเจ้าไม่ทรงทำงานในการมั่วสุมลับ”

การมั่วสุมลับก่อให้เกิดปัญหากับผู้คนหลายกลุ่มทั่วทั้งพระคัมภีร์มอรมอน รูปแบบนี้เกิดขึ้นในหมู่ชาวเจเร็ดและในที่สุดจึงนำไปสู่การทำลายล้าง ขณะที่ศาสดาพยากรณ์โมโรเขียนเกี่ยวกับชาวเจเร็ด ท่านเพิ่มความจริงสำคัญที่เราเรียนรู้ได้จากเหตุการณ์ทำลายล้างเหล่านี้ บทเรียนนี้จะช่วยให้ท่านเข้าใจได้ถึงความจำเป็นที่ต้องปฏิเสธการมั่วสุมลับโดยการติดตามพระเยซูคริสต์

การกระทำในที่ลับ

• ซาตานใช้ความลับเพื่อบรรลุจุดประสงค์อันชั่วร้ายของเขาในทางใดบ้าง?

• ความลับเช่นนี้จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ของบุคคลกับพระเยซูคริสต์อย่างไร? เพราะเหตุใด?

• ท่านต้องการให้บางคนรู้อะไรที่รู้สึกว่าพวกเขาจะหลีกหนีจากการทำชั่วได้เพราะเก็บเป็นความลับ?

วันนี้ท่านจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับกลุ่มคนที่เข้าร่วมกระทำความชั่วร้ายที่เป็นความลับที่เรียกว่า การมั่วสุมลับ ขณะศึกษา ให้มองหาคำสอนที่ช่วยให้ท่านเข้าใจอันตรายของการมั่วสุมลับ

ความชั่วร้ายในหมู่ชาวเจเร็ด

ท่านอาจจำได้ว่าหลังจากชาวเจเร็ดมาถึงแผ่นดินที่สัญญาไว้ พวกเขาแต่งตั้งกษัตริย์ให้ปกครองแม้จะได้รับคำเตือนจากพี่ชายของเจเร็ดว่าการทำเช่นนั้นจะนำไปสู่การเป็นเชลย (ดู อีเธอร์ 6:22–23) ในรุ่นต่อๆ มา กษัตริย์ชั่วร้ายก่อให้เกิดความแตกแยกและความทุกข์ทรมานในหมู่ผู้คน

อ่าน อีเธอร์ 8:1–10 โดยมองหาสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อชายคนหนึ่งชื่อโอเมอร์ขึ้นเป็นกษัตริย์

ท่านอาจเขียนสรุปสั้นๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในข้อพระคัมภีร์เหล่านี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษา

เจเร็ดเห็นด้วยกับแผนการชั่วร้ายของบุตรสาว เมื่อเอคิชขอบุตรสาวของเจเร็ดแต่งงาน เอคิช เจเร็ด บุตรสาวของเขา และสมาชิกครอบครัวคนอื่นๆ เข้าร่วมการมั่วสุมลับเพื่อฆ่าโอเมอร์ (ดู อีเธอร์ 8:11–15)

อันตรายของการมั่วสุมลับ

การมั่วสุมลับคือ “กลุ่มคนที่ให้สัตย์สาบานต่อกันว่าจะดำเนินการให้บรรลุจุดประสงค์ที่ชั่วร้ายของกลุ่ม” (“มั่วสุมลับ (การ),” คู่มือพระคัมภีร์, scriptures.ChurchofJesusChrist.org) ซาตานเป็นผู้ริเริ่มการมั่วสุมลับ (ดู ฮีลามัน 6:25–30)

ในฐานะผู้บรรยายเรื่องนี้ ศาสดาพยากรณ์โมโรไนแบ่งปันคำสอนและคำเตือนที่สำคัญหลายประการเกี่ยวกับการมั่วสุมลับ อ่าน อีเธอร์ 8:18–25 โดยมองหาว่าพระเจ้าทรงรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับการมั่วสุมลับ

1. ตอบคำถามต่อไปนี้:

   • ท่านเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับการมั่วสุมลับจากข้อพระคัมภีร์เหล่านี้?

ความจริงข้อหนึ่งที่เราเรียนรู้ได้จากข้อพระคัมภีร์เหล่านี้คือ การมั่วสุมลับเป็นสิ่งที่น่าชิงชังในสายพระเนตรของพระผู้เป็นเจ้า (อีเธอร์ 8:18)

เพื่อช่วยให้ท่านเข้าใจมากขึ้นว่าเหตุใดการมั่วสุมลับจึงเป็นสิ่งที่น่าชิงชังสำหรับพระเจ้า ให้อ่านพระคัมภีร์ต่อไปนี้ โดยมองหาสิ่งที่ท่านเรียนรู้เกี่ยวกับพระเยซูคริสต์:

• 2 นีไฟ 26:22–24

• แอลมา 39:8

• ท่านเรียนรู้อะไรจากข้อพระคัมภีร์เหล่านี้ที่อาจช่วยผู้คนที่ท่านศึกษาใน อีเธอร์ 8?

• ข้อพระคัมภีร์เหล่านี้สอนอะไรท่านเกี่ยวกับพระเจ้า?

• คำสอนเหล่านี้อาจช่วยวัยรุ่นในยุคสมัยนี้ได้อย่างไร?

โมโรไนสรุปคำสอนของท่านเกี่ยวกับการมั่วสุมลับ โดยอธิบายว่าเหตุใดท่านจึงรวมคำเตือนเหล่านี้ อ่าน อีเธอร์ 8:26 โดยมองหาสิ่งที่โมโรไนต้องการให้เรารู้

2. ตอบคำถามต่อไปนี้:

   • ท่านเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับสาเหตุที่โมโรไนรวมคำสอนเหล่านี้ไว้ในพระคัมภีร์มอรมอน?

   • วันนี้ท่านได้เรียนรู้อะไรที่อาจโน้มน้าวให้ท่านติดตามพระเยซูคริสต์อย่างเต็มที่มากขึ้น?

ทางเลือก: ต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมหรือไม่?

เราเห็นการมั่วสุมลับในยุคสมัยนี้ในทางใดบ้าง?

ประธานเอ็ม. รัสเซลล์ บัลลาร์ดแห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองกล่าวว่า:

พระคัมภีร์มอรมอนสอนว่าการมั่วสุมลับพัวพันกับอาชญากรรมซึ่งก่อให้เกิดปัญหาที่ร้ายแรง ไม่เฉพาะต่อบุคคลและครอบครัวเท่านั้น แต่ส่งผลกระทบต่อสังคมโดยรวมด้วย การมั่วสุมลับส่วนหนึ่งในสมัยนี้คือแก๊ง กลุ่มผู้ค้ายา และเครือข่ายอาชญากรรมที่ตั้งขึ้น การมั่วสุมลับในยุคสมัยของเราทำงานเหมือนกันมากกับกองโจรแกดิแอนทันในสมัยพระคัมภีร์มอรมอน พวกเขามีเครื่องหมายและรหัสลับ พวกเขาเข้าร่วมพิธีกรรมลับและพิธีการรับเข้ากลุ่ม จุดประสงค์ส่วนหนึ่งของพวกเขาคือ “กระทำฆาตกรรม, และปล้นสะดม, และลักขโมย, และกระทำการผิดประเวณีและการชั่วร้ายนานาชนิด, ตรงกันข้ามกับกฎของประเทศตนและกฎของพระผู้เป็นเจ้าของตนด้วย” (ฮีลามัน 6:23)

หากเราประมาท การมั่วสุมลับของยุคสมัยนี้สามารถได้รับอำนาจและเพิ่มอิทธิพลได้อย่างรวดเร็วและจะประสบผลสำเร็จเช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในยุคของพระคัมภีร์มอรมอน (เอ็ม. รัสเซลล์ บัลลาร์ด, “Standing for Truth and Right,” Ensign, Nov. 1997, 38)

เหตุใดเราต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเราเองและต่อพระเจ้าเกี่ยวกับบาปของเรา?

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็นแห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองแบ่งปันว่า:

ในความปรารถนาที่เราจะกลับใจ ความซื่อสัตย์มีความสำคัญอย่างยิ่ง ก่อนอื่นเราต้องซื่อสัตย์ต่อพระบิดาบนสวรรค์และต่อตัวเราเอง ความไม่ซื่อสัตย์และการหลอกลวงเป็นรากฐานและรากเหง้าของบาปเกือบทั้งหมด บางครั้งเมื่อบางคนเริ่มกลับใจ เขาหรือเธอเริ่มต้นด้วยการเปิดเผยเพียงส่วนหนึ่งของปัญหาที่ใหญ่กว่า บางครั้งเราหลอกตัวเองให้คิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกภาพรวม หรือส่วนนั้นของสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของคนอื่น คนดีหลอกตัวเองและถูกหลอกได้ การหลอกลวงใดๆ ทำให้กระบวนการกลับใจล่าช้า (นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น, The Divine Gift of Forgiveness [2019], 194)

  ท่านแบ่งปันเกี่ยวกับคนสองคนที่จัดการกับบาปที่คล้ายกันแต่ในรูปแบบที่แตกต่างกัน: คนหนึ่งซื่อสัตย์และอีกคนไม่ซื่อสัตย์