„Ks. Moroniego 2–3: Upoważnienie kapłańskie”, Księga Mormona. Podręcznik dla nauczyciela (2024)
„Ks. Moroniego 2–3”, Księga Mormona. Podręcznik dla nauczyciela
Ks. Moroniego 2–3
Upoważnienie kapłańskie
Prawdziwe upoważnienie kapłańskie od Boga jest ważne w Kościele Zbawiciela. Wśród ostatnich swych słów do przyszłych pokoleń Moroni nauczał o upoważnieniu do dokonywania obrzędów kapłańskich. Zachował dzięki temu ważne prawdy dotyczące tego, jak korzysta się z kapłaństwa. Ta lekcja może pomóc ci zrozumieć upoważnienie kapłańskie w Kościele Zbawiciela.
Czy kiedykolwiek zgubiłeś coś, co było dla ciebie ważne? Podczas Wielkiego Odstępstwa utracono wiele prostych i cennych prawd (zob. I Ks. Nefiego 13:26–29, 32). Księga Mormona pomaga przywrócić wiele z tych prawd.
„Wartość”
Moroni był jednym z ostatnich posiadaczy kapłaństwa na kontynencie amerykańskim w swojej dyspensacji. Wiedział, że kiedy umrze, utracona zostanie ważna wiedza o Kościele Zbawiciela i Jego upoważnieniu kapłańskim. Pośród swoich ostatnich słów Moroni napisał, co jego zdaniem może mieć dla przyszłych pokoleń „wartość” (Ks. Moroniego 1:4). Pisał o upoważnieniu kapłańskim oraz o obrzędach, które są dostępne jedynie w Kościele Zbawiciela.
Kiedy zmartwychwstały Zbawiciel odwiedził Nefitów, „dotknął ręką uczniów, których wybrał” i „dał im moc, by nadawali Ducha Świętego” (III Nefi 18:36–37). Moroni zawarł w swoim zapisie niektóre ze wskazówek, jakich Zbawiciel udzielił dwunastu nefickim uczniom na temat tego, jak nadawać dar Ducha Świętego.
Upoważnienie do nadawania daru Ducha Świętego
Przeczytaj Ks. Moroniego 2:1–3 i odszukaj, co według nauk Moroniego ma wartość.
-
Co w tych wersetach wydało się wartościowe tobie samemu?
-
Mówiąc na podstawie tego, co już wiesz — jakie upoważnienie kapłańskie jest niezbędne do nadania daru Ducha Świętego?
-
Jakie prawdy możemy poznać na podstawie Ks. Moroniego 2?
Jedna z tych prawd brzmi: posiadacze Kapłaństwa Melchizedeka nadawali ochrzczonym członkom Kościoła dar Ducha Świętego poprzez nałożenie rąk.
Ustanawianie innych do urzędów kapłańskich
W dalszej kolejności Moroni wyjaśnił, jak ustanawiać kapłanów i nauczycieli.
Przeczytaj Ks. Moroniego 3:1–4 i odszukaj, w jaki sposób ludzie są ustanawiani do urzędów kapłańskich.
-
Co zwraca twoją uwagę w kwestii tego, jak poszczególne osoby są ustanawiane do obrzędów kapłańskich?
Choć w Ks. Moroniego 3 wspomniano konkretnie o ustanawianiu na urzędy kapłańskie kapłanów i nauczycieli, upoważnienie to odnosi się również do wszystkich, którzy dzierżą powołania w Kościele Zbawiciela.
-
Dlaczego koniecznym jest, aby osoby, które służą w Kościele Zbawiciela, miały Jego upoważnienie?
Upoważnienie kapłańskie pochodzi od Jezusa Chrystusa. Choć upoważnienie kapłańskie mają wszyscy, którzy dzierżą powołania w Kościele, ci, którzy są ustanowieni do urzędów w Kapłaństwie Aarona lub Melchizedeka, otrzymują linię upoważnienia kapłańskiego. Linia ta dokumentuje pochodzenie upoważnienia kapłańskiego jego posiadacza od Jezusa Chrystusa. Posiadacze Kapłaństwa Melchizedeka mogą poprosić o przesłanie rejestru swojej linii upoważnienia na stronie ChurchofJesusChrist.org. Kościół nie udostępnia rejestrów linii upoważnienia posiadaczom Kapłaństwa Aarona. Jeśli jednak posiadacz Kapłaństwa Aarona został ustanowiony przez posiadacza Kapłaństwa Melchizedeka, może poznać linię upoważnienia mężczyzny, który go ustanowił.
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:
Działanie z boskiego upoważnienia wymaga czegoś więcej niż zwykłej umowy społecznej. Nie można go uzyskać poprzez studia teologiczne czy zgodę kongregacji. Nie — w upoważnionym dziele Boga musi być moc większa od tej, którą już posiadają ludzie w kościelnych ławkach, na ulicach czy w seminariach. Fakt ten był znany i uznawany przez wielu uczciwych poszukiwaczy religii na przestrzeni wielu pokoleń przed Przywróceniem. […]
[…] Linia [upoważnienia kapłańskiego każdego posiadacza kapłaństwa w Kościele] ciągnie się w nieprzerwanym łańcuchu do usługujących aniołów, którzy zostali przysłani sprzed oblicza samego Syna Boga, niosąc nam ten nieporównywalny dar niebios. (Jeffrey R. Holland, „Nasza najbardziej charakterystyczna cecha”, Liahona, maj 2005, str. 44)