โมโรไน 8

“เด็กเล็กๆ มีชีวิตอยู่ในพระคริสต์”

ในงานเขียนของศาสดาพยากรณ์โมโรไน เขาแบ่งปันจดหมายที่มอรมอนผู้เป็นบิดาเขียนถึงเขาเกี่ยวกับบัพติศมาของเด็กเล็กๆ งานเขียนของมอรมอนเกี่ยวกับเรื่องนี้เกิดจากการเปิดเผยที่เขาได้รับจากพระเยซูคริสต์ การเปิดเผยแสดงให้เห็นเดชานุภาพแห่งการชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอดและการชดใช้ส่งผลต่อเด็กเล็กๆ อย่างไร บทเรียนนี้มีเจตนาจะช่วยให้ท่านเข้าใจมากขึ้นว่าเหตุใดเด็กเล็กๆ จึงไม่ต้องรับบัพติศมาและสิ่งนั้นสอนอะไรเราเกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์

ท่านจะตอบสนองอย่างไร?

อ่านเรื่องราวต่อไปนี้ที่ประธานบอยด์ เค. แพคเกอร์ (1924–2015) แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองแบ่งปันหรือรับชม “และเด็กเล็กๆ จะนำมันไป” ตั้งแต่รหัสเวลา 4:42 ถึง 5:59 ได้ที่ ChurchofJesusChrist.org ลองนึกภาพว่าท่านเป็นผู้สอนศาสนาคนหนึ่งในสถานการณ์นั้น

ผู้สอนศาสนาสองคนทำงานท่ามกลางขุนเขาทางภาคใต้ของสหรัฐ วันหนึ่ง จากยอดเขา พวกเขาเห็นคนมาชุมนุมกันตรงที่โล่งด้านล่าง ผู้สอนศาสนามักมีคนให้พวกเขาสั่งสอนไม่มาก ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงเดินลงไปที่โล่งแห่งนั้น

เด็กผู้ชายคนหนึ่งจมน้ำตาย และที่นั่นคือพิธีศพ พ่อแม่ส่งคนไปพาบาทหลวงมา “พูด” ในพิธีศพ ผู้สอนศาสนายืนอยู่ข้างหลังขณะบาทหลวงสัญจรหันหน้าเข้าหาพ่อแม่ที่โศกเศร้าและเริ่มการเทศน์ของเขา ถ้าพ่อแม่คาดว่าจะได้รับการปลอบโยนจากชายสวมชุดบาทหลวง พวกเขาคงต้องผิดหวัง

เขาต่อว่าพ่อแม่อย่างรุนแรงที่ไม่ให้เด็กน้อยรับบัพติศมา พวกเขาผัดวันเรื่อยมาเพราะเรื่องโน้นเรื่องนี้ และตอนนี้ก็สายเกินไป เขาบอกพ่อแม่อย่างตรงไปตรงมาว่าลูกชายไปอยู่นรกแล้ว นั่นเป็นความผิดของพวกเขา พวกเขาทำให้ลูกต้องได้รับความทรมานไม่รู้จบ

หลังจากเทศนาจบแล้ว และกลบหลุม เอ็ลเดอร์เดินเข้าไปหาพ่อแม่ที่โศกเศร้า พวกเขาบอกผู้เป็นแม่ว่า “เราเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า เรามาพร้อมข่าวสารสำหรับคุณ” (บอยด์ เค. แพคเกอร์, “และเด็กเล็กๆ จะนำมันไป,” เลียโฮนา, พ.ค. 2012, 7)

ให้คะแนนคำตอบของท่านจากระดับ 1 ถึง 4 โดย (1) ไม่มั่นใจเลย (2) ค่อนข้างมั่นใจ (3) มั่นใจ และ (4) มั่นใจมาก

• ท่านรู้สึกมั่นใจเพียงใดในการสอนและปลอบโยนบิดามารดาที่โศกเศร้าเหล่านี้ และช่วยให้พวกเขารู้สึกถึงความรักของพระเจ้า?

ขณะศึกษา โมโรไน 8 ให้พิจารณาว่าท่านจะช่วยให้บิดามารดาเหล่านี้เข้าใจการชดใช้ของพระเยซูคริสต์ที่เกี่ยวข้องกับเด็กเล็กๆ ได้ดีขึ้นอย่างไร ในตอนท้ายของบทเรียน ท่านจะต้องตอบสนองต่อสถานการณ์สมมตินี้ ลองคิดดูว่าความจริงจาก โมโรไน 8 อาจช่วยให้ท่านเข้าใจพระคุณความดีและพระเมตตาของพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์ได้ดีขึ้นอย่างไร

เด็กเล็กๆ บริสุทธิ์

ไม่นานโมโรไนได้รับจดหมายจากมอรมอนบิดาของเขาถึงการปฏิบัติศาสนกิจของพระเยซูคริสต์ มอรมอนเขียนถึง “ลูกที่รัก” ของเขา (โมโรไน 8:2) ว่าเขา “นึกถึง [โมโรไน] เสมอในคำสวดอ้อนวอน [ของเขา] ” (โมโรไน 8:3) พระองค์ทรงแนะนำโมโรไนเกี่ยวกับการโต้เถียงกันที่เกิดขึ้นในหมู่ชาวนีไฟเกี่ยวกับบัพติศมาของเด็กเล็กๆ ในช่วงชีวิตภายหลัง โมโรไนเพิ่มจดหมายฉบับนี้ลงในบันทึกของท่านในแผ่นจารึกทองคำ

อ่าน โมโรไน 8:4–8 โดยมองหาว่ามอรมอนมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อได้ยินการโต้เถียงกัน

คัดลอกแผนภูมิต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาและบันทึกสิ่งที่ท่านเรียนรู้จากข้อพระคัมภีร์เหล่านี้ ท่านจะเพิ่มลงในแผนภูมินี้ในช่วงหลังของบทเรียน

เหตุใดเด็กเล็กๆ จึงไม่ต้องรับบัพติศมา	สิ่งที่เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์

ความจริงข้อหนึ่งที่เราจะเรียนรู้ได้จากข้อพระคัมภีร์เหล่านี้ คือ เด็กเล็กๆ บริสุทธิ์โดยผ่านการชดใช้ของพระเยซูคริสต์

เครื่องมือศึกษาพระคัมภีร์ที่มีประโยชน์คือการใช้เชิงอรรถ สังเกตเชิงอรรถ ค ถัดจากคำว่า “บริสุทธิ์” ใน ข้อ 8

อ่านข้อพระคัมภีร์ต่อไปนี้อย่างน้อยหนึ่งข้อจากเชิงอรรถโดยมองหาสาเหตุที่เด็กเล็กๆ บริสุทธิ์:

• หลักคำสอนและพันธสัญญา 29:46

• หลักคำสอนและพันธสัญญา 74:7

• ใน โมโรไน 8:8 “เด็กเล็กๆ บริสุทธิ์” หมายความว่าอย่างไร?

เด็กเล็กๆ ไม่ต้องรับบัพติศมา

มอรมอนให้ข้อคิดเพิ่มเติมที่ช่วยให้เราเรียนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์จากหลักคำสอนนี้เกี่ยวกับเด็กเล็กๆ อ่านข้อพระคัมภีร์ต่อไปนี้โดยมองหาใจความสำคัญที่ท่านจะเพิ่มลงในทั้งสองด้านของแผนภูมิ

• โมโรไน 8:10–15

• โมโรไน 8:18–24

ใช้เวลาสักครู่เพื่อดูความจริงที่ท่านเขียนไว้ในคอลัมน์ที่สองของแผนภูมิ ไตร่ตรองคำถามต่อไปนี้:

• การเข้าใจความจริงเหล่านี้เกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์จะช่วยเราในชีวิตปัจจุบันอย่างไร?

ย้อนนึกถึงเรื่องราวของผู้สอนศาสนาสองคนจากตอนต้นบทเรียน

1. เขียนข้อความหนึ่งย่อหน้า (อย่างน้อยห้าประโยค) เพื่อตอบคำถามต่อไปนี้:

   • จากสิ่งที่ท่านได้เรียนรู้ในวันนี้ ท่านจะพูดอะไรกับบิดามารดาของเด็กคนนี้เพื่อช่วยให้พวกเขาพบสันติสุขในพระเยซูคริสต์?

   ระบุพระคัมภีร์อย่างน้อยสองข้อจากบทเรียนนี้ในคำตอบของท่าน

ทางเลือก: ต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมหรือไม่?

เด็กเล็กๆ ทำบาปได้หรือไม่?

ประธานดัลลิน เอช. โอ๊คส์แห่งฝ่ายประธานสูงสุดสอนว่า:

เราเข้าใจจากหลักคำสอนว่าก่อนที่เด็กอยู่ในวัยของภาวะที่รับผิดชอบได้ พวกเขา “ไม่สามารถทำบาป” [โมโรไน 8:8] ในช่วงเวลานั้น เด็กๆ ทำผิดพลาดได้แม้จะร้ายแรงและสร้างความเสียหายอย่างมากที่ต้องแก้ไข แต่การกระทำของพวกเขาไม่ถือว่าเป็นบาป (Dallin H. Oaks, “Sins and Mistakes,” Ensign, Oct. 1996, 65)

หลักคำสอนและพันธสัญญา 29:47 การที่เด็ก “เริ่มรู้จักผิดชอบ” หมายความว่าอย่างไร?

เอ็ลเดอร์บรูซ อาร์. แมคคองกี (1915–1985) แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนว่า:

ความรู้จักผิดชอบไม่เกิดกับเด็กทันทีในชั่วพริบตาในชีวิตเขา เด็กรู้จักผิดชอบได้ทีละน้อยตลอดหลายๆ ปี การรู้จักผิดชอบเป็นกระบวนการ ไม่ใช่เป้าหมายที่ต้องบรรลุเมื่อจำนวนปี วัน และชั่วโมงที่กำหนดผ่านไป ในการเปิดเผยของเราพระเจ้าตรัสว่า “พวกเขาทำบาปไม่ได้, เพราะมิได้ให้อำนาจซาตานล่อลวงเด็กเล็กๆ, จนกว่าพวกเขาเริ่มรู้จักรับผิดชอบต่อเรา” (ค&พ 29:47) อย่างไรก็ตาม จะถึงเวลาเมื่อความรับผิดชอบเกิดขึ้นจริงและถือว่าบาปมีอยู่ในชีวิตของคนที่มีพัฒนาการปกติ อายุแปดขวบคือ อายุของบัพติศมา (Bruce R. McConkie, “The Salvation of Little Children,” Ensign, Apr. 1977, 6)

โมโรไน 8:12, 19, 22 การ “มีชีวิตอยู่ในพระคริสต์” หมายความว่าอย่างไร?

การมีชีวิตอยู่ในพระคริสต์หมายถึงการได้รับการไถ่ผ่านการชดใช้ของพระเยซูคริสต์และมีค่าควรแก่การอยู่ในอาณาจักรซีเลสเชียล คนที่ไม่รู้จักผิดชอบได้รับการไถ่และทำให้มีชีวิตอยู่ในพระคริสต์ผ่านพลังแห่งการชดใช้ของพระเยซูคริสต์ ผู้ที่รู้จักผิดชอบจะอัญเชิญเดชานุภาพการไถ่ของพระเยซูคริสต์เข้ามาในชีวิตผ่านศรัทธา การกลับใจ บัพติศมา และการรับพระวิญญาณบริสุทธิ์ (โมโรไน 8:25–26)