در کتاب هیلامان هم پیروزی‌ها و هم مصیبت‌های میان نیفایان و لامانیان ثبت شده است. این کتاب با یک «دشواری جدّی در میان مردم نیفای» آغاز می‌شود (هیلامان ۱: ۱)، و مشکلات یکی پس از دیگری در سراسر این نگاشته از راه می‌رسند. ما در اینجا دربارهٔ توطئه‌های سیاسی، گروهک‌های سارقین، نَفیِ پیامبران و غرور و بی‌اعتقادی در سراسر این سرزمین می‌خوانیم. اما در کنار آن نمونه‌هایی مانند نیفای و لیحای و «بخش بیشتری از مردم فروتن» را می‌یابیم که نه تنها زنده مانده‌اند بلکه از نظر معنوی نیز پیشرفت کرده‌اند (رجوع کنید به هیلامان ۳: ۳۴). آنها چطور این کار را کردند؟ چگونه آنها در حالی که تمدنشان رو به زوال و فروپاشی می‌رفت، قوی ماندند؟ به همان روشی که هر یک از ما در «طوفان‌های عظیم» اهریمن که می‌فرستد تا «بر [ما] نواخته شود» قوی می‌مانیم — یعنی با ساختن زندگی‌هایمان «بر صخرۀ [ضامن] ما، که مسیح است، پسر خدا، … بنیادی که اگر آدمیان بر آن بسازند آنها نمی‌توانند فرو افتند» (هیلامان ۵: ۱۲).
همان طور که هیلامان ۱–۶ را می‌خوانید، شاید بتوانید الگویی را در رفتار نیفایان مشاهده کنید. هرگاه پرهیزگار هستند، خدا به آنان برکت می‌دهد و کامیاب می‌شوند. پس از مدتی، مغرور و نابکار می‌شوند و انتخاب‌هایی می‌کنند که منجر به ویرانی و رنج می‌شود. پس از آن فروتن می‌شوند و الهام می‌گیرند که توبه کنند و خدا بار دیگر به آنها برکت می‌دهد. این الگو آنقدر تکرار می‌شود که برخی آن را «چرخۀ غرور» می‌نامند.
هیلامان می‌خواست پسرانش چه چیزی را به خاطر بسپرند؟ (رجوع کنید به هیلامان ۵: ۴–۱۲). به خاطر سپردن این حقایق از چه راه‌هایی می‌تواند به شما کمک کند از مغرور شدن اجتناب کنید؟
همچنین رجوع کنید به «Chapter 18: Beware of Pride،» در Teachings of Presidents of the Church: Ezra Taft Benson (۲۰۱۴)، ۲۲۹–۴۰؛ «نیازمند تواَم،» سرودها، شماره. ۹۸.
مورمون در هیلامان ۳، زمان شادی را توصیف کرد که کلیسا چنان برکت داشت که حتی رهبران نیز شگفت زده بودند. بر اساس آنچه در آیات ۲۴–۳۲ خواندید، فکر می‌کنید چه چیزی منجر به آن وضعیت شادی‌آور شده بود؟ با این حال، همه اعضا در شادی ادامه ندادند. به تفاوت‌های بین افرادی که در آیات ۳۳–۳۵ توضیح داده شده‌اند توجه کنید. از الگوی رفتاری آنها چه می‌آموزید؟
به دنبال کاربردِ شخصی باشید. پیامبر مورمون هنگام خلاصه کردن کتاب مورمون از عبارت «بدین گونه ما می‌بینیم» برای تأکید بر حقایق مهم استفاده کرد. برای مثال، او می‌خواست ما در هیلامان ۳: ۲۷–۳۰ چه چیزی را ببینیم؟ همان طور که نوشته‌های مقدّس را مطالعه می‌کنید، ممکن است گهگاه مکث کنید تا عبارت «و بدین گونه ما می‌بینیم» را در رابطه با آنچه خوانده‌اید تکمیل کنید.
خواندنِ هیلامان ۵: ۶–۷ شاید بتواند به شما الهام ببخشد که به نام‌هایی که به شما داده شده است، از جمله نام‌های خانوادگی توجه کنید. این نام‌ها برای شما چه معنایی دارند؟ چگونه می‌توانید آنها را گرامی بدارید؟ حتی مهمتر از آن، به معنای بر خود گرفتنِ نام منجی فکر کنید (رجوع کنید به مورونی ۴: ۳). چگونه آن نام مقدّس را گرامی می‌دارید؟
اگر عیسی مسیح را بنیاد خود قرار دهم، نمی‌توانم فرو افتم.
بنیاد خود را بر «صخره [ضامن] ما» بسازید برای شما چه معنایی دارد؟ (هیلامان ۱۲:۵). چگونه از طوفان‌های زندگی در عیسی مسیح ایمنی پیدا کرده‌اید؟ همان طور که هیلامان ۵: ۱۲–۵۲ را می‌خوانید، شناسایی کنید که چگونه نیفای و لیحای به خاطر ساختن ایمان خود بر صخره ضامنشان برکت یافتند.
برخی افراد تجسم آنچه را که مطالعه می‌کنند مفید می‌یابند. برای به تصویر کشیدن هیلامان ۵: ۱۲، می‌توانید یک سازه کوچک بر روی انواع مختلف شالوده‌ها بسازید. سپس می‌توانید با پاشیدن آب روی آن و استفاده از پنکه‌ای برای ایجاد باد، «طوفان عظیمی» ایجاد کنید. این چه بینشی دربارهٔ ساختن بنیاد خود بر عیسی مسیح به شما می‌دهد؟ چه چیز دیگری از ویدیوی «A Secure Anchor» یاد می‌گیرید؟ (کتابخانۀ مژده).
آیه ۵۰ «عظمت شواهدی» که لامانیان دریافت کردند را ذکر می‌کند. خواندنِ هیلامان ۵: ۱۲–۵۲ شاید بتواند شواهدی را که خدا به شما داده است به ذهنتان بیاورد. برای مثال، شاید «یک نجوا» از روح القدّس ایمان شما به منجی را تقویت کرده است (هیلامان ۵: ۳۰؛ همچنین رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۸۸: ۶۶). یا شاید در تاریکی بوده‌اید و برای ایمان بیشتر به خدا زاری کرده‌اید (رجوع کنید به هیلامان ۵: ۴۰–۴۷). چه تجربیات دیگری به شما کمک کرده است تا بنیاد خود را بر عیسی مسیح بسازید؟
در نظر بگیرید از فرزندانتان دعوت کنید که بر اساس نمودار بالا «چرخهٔ غرور» را به گونهٔ خودشان ترسیم کنند. سپس، همان طور که با هم هیلامان ۳: ۲۴، ۳۳–۳۴ و ۴: ۱۱–۱۵ را می‌خوانید، آنها می‌توانند به بخش‌هایی از چرخه‌ای که این آیات توصیف می‌کنند اشاره کنند. چگونه می‌توانیم انتخاب کنیم فروتن باشیم — و همان طور باقی بمانیم؟
استفاده از تصویر یک معبد را برای شروع گفتگو دربارهٔ اینکه چرا ساختمان‌ها به شالوده‌هایی محکم نیاز دارند، در نظر بگیرید. یا می‌توانید به شالوده خانه یا ساختمان کلیسای خود نگاه کنید. برای تاکید بر استحکام یک شالودهٔ سفت و سخت، فرزندان شما می‌توانند سعی کنند با فوت کردن سنگی را حرکت دهند. همان طور که با هم هیلامان ۵: ۱۲ را می‌خوانید، از فرزندان خود بپرسید که چرا عیسی مسیح «یک بنیاد مطمئن» برای زندگی ما است. چگونه می‌توانیم زندگی خود را بر او بنا کنیم؟ (رجوع کنید به هیلامان ۳: ۲۷–۲۹، ۳۵ و ارکان دین ۱: ۴).
از فرزندانتان دعوت کنید تا با استفاده از بلوک‌ها یا مواد دیگر بر روی انواع مختلف پایه‌ها (مانند پنبه توپی یا یک سنگ تخت) یک برج بسازند. چگونه پایهٔ محکم همانند عیسی مسیح است؟ آنها می‌توانند با به اشتراک گذاری هر ایده‌ای که درباره کارهایی است که می‌توانند برای پیروی از او انجام دهند، یک بلوک به ساختار اضافه کنند.
صدایی که در هیلامان ۵: ۲۹–۳۰، ۴۵–۴۷ توصیف شده است، یکی از راه‌هایی که روح القدس با ما صحبت می‌کند را به ما می‌آموزد. برای کمک به فرزندانتان در درک این حقیقت، خواندنِ «Chapter 37: Nephi and Lehi in Prison» در (Book of Mormon Stories، ۹۹–۱۰۲) را در نظر بگیرید. وقتی در مورد صدایی که مردم شنیدند صحبت می‌کنید، با صدای آرام صحبت کنید. داستان را چند بار تکرار کنید و از بچه‌ها دعوت کنید تا با شما زمزمه کنند. به آنها کمک کنید به راه‌های دیگری که روح القدس می‌تواند با ما صحبت کند فکر کنند. برای تقویت این مبنا، می‌توانید با هم آواز بخوانید «The Still Small Voice» (کتاب ترانهٔ کودکان، ۱۰۶–۷).
برای تأکید بر آنچه هیلامان ۵: ۲۰–۴۱ در مورد تاریکی و روشنایی می‌آموزد، سعی کنید این آیات را در تاریکی بخوانید یا خلاصه کنید، برای نور تنها از یک چراغ قوه استفاده کنید. فرزندانتان می‌توانند برای پیدا کردنِ آنچه مردم نیاز داشتند انجام دهند تا تاریکی از بین برود گوش کنند. سپس چراغ‌ها را روشن کنید و آیات ۴۲–۴۸ را با هم بخوانید. این آیات دربارهٔ توبه به ما چه می‌آموزد؟
برای ایده‌های بیشتر، به شماره این ماه مجله دوست رجوع کنید.
تصویر
نیفای و لیحای در زندان
حتی در زندان، نیفای و لیحای توسط قدرت خدا محافظت شدند.