Przyjdź i naśladuj mnie, 2024
Głosy Przywrócenia. Pierwsi nawróceni


„Głosy Przywrócenia: Pierwsi nawróceni”, Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania w domu i w kościele. Doktryna i Przymierza, 2025 (2025)

„Pierwsi nawróceni”, Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania w domu i w kościele, 2025

ikona, głosy przywrócenia

Głosy Przywrócenia

Pierwsi nawróceni

Jeszcze przed zorganizowaniem Kościoła w kwietniu 1830 roku Pan ogłosił, że „pole dojrzało do żniwa” (Doktryna i Przymierza 4:4). Stwierdzenie to sprawdziło się w następnych miesiącach, gdy wielu poszukiwaczy prawdy było prowadzonych przez Ducha Boga do znalezienia przywróconego Kościoła Jezusa Chrystusa.

Wielu z tych pierwszych nawróconych było narzędziami w położeniu podwalin Przywrócenia, a ich historie nawrócenia są wciąż dla nas wartościowe. Wiara, którą okazali, jest tą samą wiarą, której potrzebujemy, aby doświadczyć nawrócenia do ewangelii Jezusa Chrystusa.

Abigail Calkins Leonard

Kiedy Abigail Calkins Leonard miała ponad trzydzieści lat, pragnęła uzyskać przebaczenie grzechów. Czasami czytała Biblię, a ludzie z kościołów chrześcijańskich odwiedzali jej dom. Była zdezorientowana różnicami między różnymi kościołami. „Pewnego poranka”, powiedziała, „wzięłam ze sobą Biblię i poszłam do lasu, gdzie padłam na kolana”. Modliła się żarliwie do Pana. „Od razu otworzyła się przed moimi oczami wizja”, powiedziała, „i różne ugrupowania religijne mignęły mi przed oczami, a głos powiedział do mnie słowa: ‘One działają dla zysku’. Następnie, wyżej, ujrzałam wspaniałe światło i usłyszałam głos z góry, który zawołał: ‘Wzbudzę lud, którym będę się radował i będzie mój, i będę mu błogosławił’”. Niedługo potem Abigail usłyszała o Księdze Mormona. I chociaż nie miała jeszcze jej egzemplarza, chciała „poznać prawdę o tej księdze poprzez dar i moc Ducha Świętego”, i „od razu poczuła Jego obecność”. Kiedy w końcu udało jej się przeczytać Księgę Mormona, była „gotowa, by ją przyjąć”. W 1831 roku została ochrzczona wraz z mężem.

Thomas B. Marsh

Kiedy Thomas B. Marsh był młodym dorosłym, studiował Biblię i przyłączył się do pewnego chrześcijańskiego kościoła. Nie był jednak z tego zadowolony i ostatecznie wycofał się ze wszystkich kościołów. „Miałem do pewnego stopnia ducha proroctwa”, mówił, „i powiedziałem [pewnemu przywódcy religijnemu], że oczekuję, iż powstanie nowy kościół, który będzie miał nieskalaną prawdę”. Wkrótce potem Thomas poczuł duchowy podszept, aby opuścić swój dom w Bostonie w stanie Massachusetts i udać się na zachód. Po spędzeniu trzech miesięcy w zachodniej części stanu Nowy Jork, nie znalazłszy tego, czego szukał, podjął podróż powrotną do domu. W drodze pewna kobieta zapytała Thomasa, czy słyszał o „złotej księdze, którą znalazł młodzieniec o nazwisku Józef Smith”. Uchwyciwszy się jej słów, Thomas niezwłocznie udał się do Palmyry i spotkał się z Martinem Harrisem w drukarni, w czasie, kiedy pierwsze 16 stron Księgi Mormona schodziło z prasy drukarskiej. Thomas dostał pozwolenie, aby zabrać te 16 stron do domu, do żony, Elizabeth. Na widok tych stron „była zadowolona”, wspominał. „Wierzyła, że to dzieło Boga”. Thomas i Elizabeth przenieśli się później wraz ze swoimi dziećmi do Nowego Jorku i przyjęli chrzest. (Więcej informacji na temat Thomasa B. Marsha znajdziesz w rozdziale Doktryna i Przymierza 31).

Parley i Thankful Pratt

Podobnie jak Thomas Marsh, Parley i Thankful Prattowie postąpili zgodnie z duchową inspiracją, aby opuścić dobrze prosperujące gospodarstwo w Ohio i głosić ewangelię w oparciu o swą wiedzę pochodzącą z Biblii. Parley powiedział swojemu bratu: „Duch tych rzeczy z taką mocą wpłynął ostatnimi czasy na mój umysł, że nie mogłem znaleźć ukojenia”. Kiedy dostali się do wschodniej części Nowego Jorku, Parley odczuł podszept, że powinien jeszcze trochę tam pozostać. Zdecydowali wspólnie, że Thankful uda się w dalszą podróż bez niego. „Mam coś do zrobienia w tej części kraju”, powiedział jej Parley, „a co to jest i ile czasu mi zajmie, nie wiem, ale przyjdę, jak skończę”. Wtedy Parley po raz pierwszy usłyszał o Księdze Mormona. „Czułem dziwne zainteresowanie tą księgą”, powiedział. Poprosił o jej egzemplarz i czytał ją nocą. Kiedy nastał poranek, wiedział, że księga ta zawiera prawdę i uważał ją za cenniejszą „niż wszelkie bogactwa świata”. Kilka dni później Parley przyjął chrzest. Następnie udał się do Thankful, która także została ochrzczona. (Więcej informacji na temat Parleya P. Pratta znajdziesz w rozdziale Doktryna i Przymierza 32).

Parley Pratt czyta

Parley P. Pratt czyta Księgę Mormona — Jeffrey Hein

Sidney i Phebe Rigdon

W drodze na misję z Nowego Jorku do Missouri Parley Pratt i jego współtowarzysze zatrzymali się w Mentor w stanie Ohio, w domu Sidneya i Phebe Rigdonów — dobrych przyjaciół Parleya, których znał z czasów, kiedy mieszkał w Ohio. Sidney był chrześcijańskim duchownym, a Parley należał kiedyś do jego kongregacji i uważał go za swego duchowego mentora. Parley z zapałem opowiadał swoim przyjaciołom o Księdze Mormona i Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa. Sindey także wyglądał przywrócenia prawdziwego Kościoła, którego opis znał z Nowego Testamentu. Był jednak początkowo sceptycznie nastawiony do Księgi Mormona. „Ale przeczytam twoją księgę”, powiedział swojemu przyjacielowi, Parleyowi, „i spróbuję ocenić, czy jest to objawienie od Boga, czy też nie”. Po dwóch tygodniach studiowania i modlitwy był przekonany wraz z Phebe o prawdziwości tej księgi. Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że przyłączenie się do Kościoła będzie się wiązało dla jego rodziny z dużym poświęceniem. Oczywiste było, że straci pracę jako duchowny oraz swój status w lokalnej społeczności. Kiedy omawiał to wraz z Phebe, żona oświadczyła: „Rozważyłam wszelkie za i przeciw i […] pragnę czynić wolę Boga, niezależnie od tego, czy to przyniesie życie, czy śmierć”.

Przypisy

  1. Zob. Edward W. Tullidge, The Women of Mormondom [Kobiety mormonizmu] (1877), str. 160–163.

  2. „History of Thos. „Baldwin Marsh” [Historia Thomasa Baldwina Marsha], The Deseret News, 24 marca 1858, str. 18.

  3. Autobiography of Parley P. Pratt [Autobiografia Parleya P. Pratta] (1938), str. 34.

  4. Autobiography of Parley P. Pratt, str. 36.

  5. Autobiography of Parley P. Pratt, str. 37.

  6. Autobiography of Parley P. Pratt, str. 39; zob. także „Saints”, 1:92–94.

  7. History, 1838–1856 (Manuscript History of the Church) [Historia Kościoła w rękopisach], tom A-1, str. 73, strona internetowa josephsmithpapers.org.

  8. W: History, 1838–1856 (Manuscript History of the Church), tom A-1, str. 75, strona internetowa josephsmithpapers.org