Fragment obrazu Chrystus i bogaty młodzieniec — Heinrich Hofmann

21–27 lipca: Gdzie „wiele dano, wiele się wymaga”

Doktryna i Przymierza 81–83

W marcu 1832 r. Pan powołał Jessego Gause’a, aby był doradcą Józefa Smitha w Prezydium Wyższego Kapłaństwa (obecnie nazywanego Pierwszym Prezydium). Doktryna i Przymierza 81 to objawienie dla Brata Gause’a dotyczące jego nowego powołania. Jednak Jesse Gause nie służył wiernie, więc Frederick G. Williams został powołany na jego miejsce. W objawieniu nazwisko Brata Williamsa zastąpiło nazwisko Brata Gause’a.

To może wydawać się drobnym szczegółem, ale stanowi istotną prawdę: większość objawień w Doktrynie i Przymierzach jest skierowana do konkretnych ludzi, ale zawsze możemy szukać sposobów, aby odnieść je do siebie (zob. I Ks. Nefiego 19:23). Rada, aby „[wzmacniać] omdlałe kolana”, którą Frederick G. Williams otrzymał od Boga, kieruje naszą uwagę ku osobom, które możemy wzmacniać (Doktryna i Przymierza 81:5). Kiedy czytamy zaproszenie Pana skierowane do członków Zjednoczonego Przedsiębiorstwa, aby „się związali tym przymierzem”, możemy pomyśleć o naszych własnych przymierzach. Możemy też odczytać Jego obietnicę: „Ja […], zobowiązany jestem, kiedy czynicie to, co mówię” jako skierowaną do nas (Doktryna i Przymierza 82:10, 15). Możemy odnieść ją do siebie, gdyż Pan oświadczył: „Co mówię do jednego, mówię do wszystkich” (werset 5.).

Zob. „Newel K. Whitney and the United Firm” [Newel K. Whitney i Zjednoczone Przedsiębiorstwo], „Jesse Gause: Counselor to the Prophet” [Jesse Gause. Doradca Proroka], Revelations in Context [Objawienia w kontekście], str. 142–147, 155–157 [oraz na stronie internetowej Kościoła — przyp. tłum.].

Pomysły dotyczące uczenia się w domu i w kościele

Doktryna i Przymierza 81:4–5; 82:18–19

„Uczynisz największe dobro bliźnim twym”.

W kilku fragmentach Doktryny i Przymierzy 81–83 Pan zaprasza nas, abyśmy pomagali ludziom w potrzebie, którzy są wokół nas. Możesz zaznaczyć te fragmenty, gdy je znajdziesz. Jednym z najwięcej mówiących przykładów jest Doktryna i Przymierza 81:4–5. Oto kilka pytań, które pomogą ci rozważyć treść tych wersetów:

• W jakim sensie dana osoba może być „[słaba]”? Co to znaczy „wspomagać” kogoś? Kiedy służba bliźnich na sposób Chrystusowy pomogła mi w sytuacji, gdy czułem się słaby?

• Co może spowodować, że ręce danej osoby w przenośni „[opadły]”? W jaki sposób mogę „[podnieść]” te ręce?

• Co może oznaczać wyrażenie „omdlałe kolana”? Jak można je wzmacniać?

W jaki sposób Zbawiciel robi to wszystko dla ciebie?

Być może studiując ten werset, pomyślałeś o kimś, kogo możesz „[wspomagać]”, „[podnieść]” lub „[wzmacniać]”. Co zrobisz, aby świadczyć posługę tej osobie?

Czego jeszcze dowiadujesz się o służbie bliźnim na podstawie Doktryny i Przymierzy 82:18–19? Możesz również pokazać film pt. „Teachings of Thomas S. Monson: Rescuing Those in Need” [Nauki Thomasa S. Monsona. Niesienie pomocy potrzebującym] (strona internetowa: ChurchofJesusChrist.org). W jaki sposób członkowie okręgu biskupa Monsona odzwierciedlali to, czego uczymy się na podstawie tych wersetów?

Teachings of Thomas S. Monson: Rescuing Those in Need

Zob. także: Ks. Jakuba 2:17–19; Ks. Mosjasza 18:8–9; „Works of God” [Dzieła Boże]” (film), strona internetowa: ChurchofJesusChrist.org.

Works of God

Carl Heinrich Bloch (1834–1890), Chrystus uzdrawiający chorego przy sadzawce Betezda, 1883, olej na płótnie, 256 cm x 319 cm. Muzeum Sztuki Uniwersytetu Brighama Younga; zakupiono z funduszy Jacka R. i Mary Lois Wheatleyów, 2001.

Doktryna i Przymierza 82:3

Zbawiciel wiele mi dał i wiele ode mnie wymaga.

Przeczytanie tego wersetu może skłonić cię do przypomnienia sobie tego, co Bóg ci dał — zarówno w zakresie fizycznych, jak i duchowych błogosławieństw. Pamiętaj o tym podczas czytania dalszej części rozdziału 82. Jak czujesz: czego Bóg wymaga od ciebie?

Zob. także: „Ponieważ wiele dano mi”, Hymny, nr 133.

Doktryna i Przymierza 82:8–10

Przykazania są dowodem na to, że Bóg nas kocha.

Jeśli ty — lub ktoś, kogo znasz — zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego Pan daje tak wiele przykazań, Doktryna i Przymierza 82:8–10 może ci pomóc to zrozumieć. Jakie spostrzeżenia z tych wersetów wykorzystałbyś, aby wyjaśnić komuś, dlaczego zdecydowałeś się przestrzegać przykazań Pana? Do czego mógłbyś porównać przykazania? Dodatkowe wyjaśnienia można znaleźć w Doktrynie i Przymierzach1:37–38; 130:20–21 oraz filmie pt. „Blessed and Happy Are Those Who Keep the Commandments of God” [Błogosławieństwa i szczęście tych, którzy przestrzegają przykazań Boga], strona internetowa: ChurchofJesusChrist.org. Jakie doświadczenia nauczyły cię postrzegać przykazania jako błogosławieństwa?

Blessed and Happy Are Those Who Keep the Commandments of God

Zastanów się nad pewnymi przykazaniami, które dał ci Bóg. Czego te przykazania nauczyły cię o Nim i Jego woli (zob. werset 8.)? W jaki sposób przestrzeganie tych przykazań wpłynęło na twoje życie?

Czego dowiadujesz się o Panu z wersetu 10.? Jak myślisz, co Pan rozumie przez słowo „zobowiązany” (zob. także werset 15.)?

Jak Pan wypełnił Swoje obietnice w twoim życiu? Co mógłbyś powiedzieć osobie, która nie czuje motywacji do przestrzegania przykazań, ponieważ nie otrzymała błogosławieństw, na które czekała? Czy w przesłaniu Starszego D. Todda Christoffersona pt. „Nasza relacja z Bogiem” znajdują się pomocne obserwacje? (Liahona, maj 2022, str. 78–80).

Zob. także Tematy i pytania, „Przykazania”, Biblioteka ewangelii.

Doktryna i Przymierza 82:10

Pan błogosławi nas na Swój własny, zdumiewający sposób.

Siostra Virginia H. Pearce, służąca wówczas jako członkini Generalnego Prezydium Organizacji Młodych Kobiet, opowiedziała o kobiecie, która desperacko martwiła się o swoje dzieci, które dokonywały nieprawych wyborów. Będąc niemal w panice, próbowała wszystkiego, co mogła wymyślić, aby zabiegać o błogosławieństwa Pana w ich imieniu. W żarliwej modlitwie postawiła sobie ambitny cel częstszego uczęszczania do świątyni i była przekonana, że Pan przyjmie tę hojną ofiarę i przemieni serca jej dzieci. Później ta kobieta zdała sprawozdanie:

„Po dziesięciu latach wzmożonej obecności w świątyni i stałej modlitwy z przykrością muszę stwierdzić, że moje dzieci nie zmieniły swych wyborów […].

Ale zmieniłam się ja. Jestem inną kobietą […]. Mam łagodniejsze serce. Jestem przepełniona współczuciem. Mogę robić więcej i uwolnić się od obaw, niepokoju, poczucia winy, obwiniania i lęku. Porzuciłam narzucone sobie ograniczenia czasowe i nauczyłam się czekać na Pana. Często doświadczam przejawów mocy Pana. Zsyła On troskliwe miłosierdzie, małe przesłania, które potwierdzają Jego miłość do mnie i moich dzieci. Moje oczekiwania uległy zmianie. Już nie oczekuję, że moje dzieci się zmienią. Zamiast tego ciągle doświadczam troskliwego miłosierdzia i jestem przepełniona wdzięcznością za nie […].

Moje modlitwy uległy zmianie. Wyrażam więcej miłości i jestem bardziej wdzięczna […]. Pan postępuje w zdumiewający sposób, a ja jestem prawdziwie napełniona pokojem, który przekracza wszelkie zrozumienie” (w: „Prayer: A Small and Simple Thing” [Modlitwa: rzecz drobna i prosta], At the Pulpit [2017], str. 288–289).

Doktryna i Przymierza 83

„Wdowy i sieroty będą utrzymane”.

W kwietniu 1832 r., zgodnie z instrukcjami Pana, Józef Smith przebył prawie 1300 km, aby odwiedzić świętych zgromadzonych w Missouri (zob. Doktryna i Przymierza 78:9). Kiedy tam przebywał, odwiedził społeczność, w której kilka wdów samotnie wychowywało swoje dzieci. Były wśród nich Phebe Peck i Anna Rogers, które Prorok znał osobiście. W stanie Missouri w latach 30. XIX wieku prawa stanowe zapewniały wdowom ograniczony dostęp do majątku po zmarłych mężach. Czego uczysz się z rozdziału 83. o tym, co Pan czuje wobec wdów i sierot? Czy znasz kogoś w takiej sytuacji, komu mógłbyś pomóc, ukazując miłość lub konkretne wsparcie? W jaki sposób możesz dzielić się tym, co posiadasz, z wdowami, sierotami, samotnymi matkami i innymi osobami w potrzebie?

Zob. także: Ks. Izajasza 1:17; List Jakuba 1:27.

Więcej pomysłów znajdziesz w aktualnych wydaniach czasopism Liahona oraz Dla wzmocnienia młodzieży.

Pomysły dotyczące nauczania dzieci

Doktryna i Przymierza 81:3

Mogę modlić się do Boga „na głos i w [mym] sercu”.

• Gdy będziesz czytać z dziećmi Doktrynę i Przymierza 81:3, skłoń je do zastanowienia się nad różnymi miejscami, w których mogą się modlić „otwarcie”, oraz miejscami, w których mogą się modlić „na osobności”. Możecie również posłuchać lub zaśpiewać razem hymn o modlitwie, np. „Cicha modlitwa” (Hymny, nr 74). Opowiedzcie sobie nawzajem o czymś z tego hymnu, co stanowi dla was naukę o ważnej prawdzie dotyczącej modlitwy. Możecie także porozmawiać o tym, jak z czcią rozmawiać z Ojcem Niebieskim.

• Aby zachęcić dzieci do modlitwy w sercu, możesz dać im papierowe serca i poprosić je, aby narysowały lub napisały coś, o czym chcą mówić w modlitwie do Ojca Niebieskiego. Złóż świadectwo o tym, że Ojciec Niebieski wie, o czym myślimy i co czujemy i może słyszeć nasze modlitwy, nawet jeśli nie wypowiemy ich na głos. Możesz opowiedzieć dzieciom o sytuacji, w której modliłeś się w sercu, a Ojciec Niebieski cię usłyszał.

Doktryna i Przymierza 81:5

Jezus Chrystus pragnie, abym pomagał osobom potrzebującym.

• Razem z dziećmi narysuj dłonie i kolana. Poproś dzieci, aby znalazły te części ciała w Doktrynie i Przymierzach 81:5. O robienie czego prosi nas Pan w tym wersecie? Możecie opowiedzieć sobie o tym, jak ludzie wzmocnili was, gdy czuliście się „słabi” czy „omdlali”. Film pt. „Pass It On” [Podaj dalej] (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org) może poddać dzieciom pomysły na to, jak służyć bliźnim. Możecie wspólnie zaśpiewać pieśń o czynieniu dobra, na przykład: „Czy dziś dzięki mnie świat nieco lepszy był?” (Hymny, nr 136). Możesz pomóc dzieciom przygotować plan pomocy przynajmniej jednej osobie potrzebującej w tym tygodniu.

  Pass It On

• Możesz także wykorzystać ilustracje lub filmy, aby opowiedzieć proste historie o tym, jak Jezus Chrystus służył bliźnim (zob. ilustracje w tym zarysie lekcji; Album: Ewangelia w malarstwie, nr 41, 42, 46, 47, 55 lub jeden z filmów z cyklu Bible Videos [Filmy na podstawie Biblii] w Bibliotece ewangelii). W jaki sposób możemy podążać za przykładem Zbawiciela i pomagać bliźnim?

  

Możemy wyciągnąć pomocną dłoń do ludzi potrzebujących, tak jak czynił to Zbawiciel.

Pomóż dzieciom dostać własne natchnienie. Nauczanie oznacza coś więcej niż tylko dzielenie się prawdą — oznacza pomaganie innym osobom w samodzielnym uczeniu się. Zamiast po prostu mówić dzieciom, w jaki sposób mogą służyć bliźnim, zachęć je, aby szukały przewodnictwa Pana, żeby wiedzieć, komu mogą pomóc.

Doktryna i Przymierza 82:10

Ojciec Niebieski obiecuje błogosławieństwa, gdy staram się być Mu posłuszny.

• Ty i dzieci możecie poszukać w Doktrynie i Przymierzach 82:8–10 odpowiedzi na pytanie: „Dlaczego Ojciec Niebieski daje nam przykazania?”. Możesz skłonić dzieci do zastanowienia się nad przykładami Jego przykazań (zob. na przykład: II Ks. Mojżeszowa 20:4–17; Ew. Mateusza 22:37–39; Doktryna i Przymierza 89:5–17). Może warto odnaleźć ilustracje przedstawiające niektóre z przykazań lub narysować je samemu. W jaki sposób przykazania Ojca Niebieskiego są wyrazem Jego miłości do nas?

• Może pewna prosta gra sprawi, że dzieciom łatwiej będzie postrzegać przykazania Boga jako błogosławieństwa, a nie brzemiona. Jedna osoba może instruować inną osobę, która ma zasłonięte oczy, jak zrobić coś, na przykład zrobić kanapkę lub narysować obrazek. Pomyślcie o czymś zabawnym i kreatywnym! Następnie omówcie, w jakim sensie Boże przykazania są jak wskazówki w tej grze.

Więcej pomysłów znajdziesz w aktualnym wydaniu czasopisma Przyjaciel.

Ilustracja przedstawiająca Jezusa uzdrawiającego mężczyznę — Dan Burr