„12–18 kwietnia. Doktryna i Przymierza 37–40: ‘Jeżeli nie jesteście jednym, nie jesteście moi’”, Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną. Doktryna i Przymierza, 2021 (2020)
„12–18 kwietnia. Doktryna i Przymierza 37–40”, Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną, 2021
Święci przenoszą się do Kirtland — Sam Lawlor
12–18 kwietnia
Doktryna i Przymierza 37–40
„Jeżeli nie jesteście jednym, nie jesteście moi”
Zapisywanie uczuć podczas studiowania jest jednym ze sposobów stosowania się do rady Boga, by „[gromadzić] skarby mądrości” (Doktryna i Przymierza 38:30).
Zapisuj swoje odczucia
Dla pierwszych świętych Kościół był czymś więcej niż miejscem, w którym w niedzielę głoszono im ewangelię. W przekazywanych Józefowi Smithowi objawieniach Pan opisywał Kościół słowami: sprawa, królestwo, Syjon i dosyć często dzieło. Możliwe, że właśnie to przyciągnęło wielu pierwszych członków do Kościoła. Bardzo kochali przywróconą doktrynę Kościoła, ale także pragnęli mieć coś, czemu mogliby oddać swe życie. A jednak, kiedy Pan w 1830 r. nakazał świętym zgromadzić się w Ohio, dla niektórych nie było to łatwe. Dla takich osób, jak Phebe Carter, oznaczało to opuszczenie wygodnego domu, by żyć na nieznanych kresach (zob. część pt. „Głosy Przywrócenia” na końcu niniejszego zarysu lekcji). Dzisiaj rozumiemy, że ci święci patrzyli jedynie oczami wiary: w Ohio Pan miał dla nich wielkie błogosławieństwa.
Potrzeba zgromadzenia się w Ohio już dawno minęła, ale współcześni święci wciąż gromadzą się z powodu tej samej sprawy, tego samego dzieła: by „[ponieść] Syjon” (Doktryna i Przymierza 39:13). Podobnie jak pierwsi święci, wyrzekamy się „troski o sprawy świata” (Doktryna i Przymierza 40:2), ponieważ ufamy obietnicy Pana, że „[otrzymamy] […] błogosławieństwo tak wielkie, jakiego nigdy nie [znaliśmy]” (Doktryna i Przymierza 39:10).
Zob. także: publikacja „Saints”, tom I, str. 109–111.
Pomysły na osobiste studiowanie pism świętych
Co w 1830 r. tłumaczył Józef Smith?
W tym wersecie Pan nawiązał do pracy Józefa Smitha nad natchnioną korektą Biblii, którą nazwał „tłumaczeniem”. Kiedy Józef otrzymał objawienie zapisane w rozdziale 37., ukończył pracę nad kilkoma rozdziałami I Ks. Mojżeszowej i dopiero co dowiedział się o Enochu i jego mieście Syjon (zob. I Ks. Mojżeszowa 5:18–24; Ks. Mojżesza 7). Pewne zasady, jakich Pan nauczał Enocha, są podobne do tych objawionych w rozdziale 38.
Zob. także: Church History Topics [Zagadnienia Historii Kościoła], „Joseph Smith Translation of the Bible”, strona internetowa ChurchofJesusChrist.org/study/topics.
Józef Smith pracuje razem z Sidneyem Rigdonem nad natchnioną korektą Biblii. Ilustracja — Annie Henrie Nader
Bóg gromadzi nas, aby nam błogosławić.
Ostatnie słowa przykazania Pana, by zgromadzić się w Ohio, brzmią: „Oto jest w tym mądrość” (Doktryna i Przymierza 37:4). Jednak nie wszyscy od razu ją dostrzegli. W rozdziale 38. Pan objawił więcej szczegółów dotyczących Swej mądrości. Czego uczymy się z wersetów 11–33 na temat błogosławieństw zgromadzenia? Członków Kościoła nie obowiązuje już przykazanie zgromadzenia poprzez przeprowadzenie się w jedno miejsce. W jaki sposób obecnie się gromadzimy? W jaki sposób błogosławieństwa te odnoszą się do nas (zob. Russell M. Nelson, „Zgromadzenie rozproszonego Izraela”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 79–81)?
Podczas czytania dalszej części tego rozdziału wyszukaj fragmenty, dzięki którym święci uzyskali potrzebną wiarę, by być posłusznym przykazaniu zgromadzenia się w Ohio. Zastanów się również nad otrzymanymi od Niego przykazaniami, do wypełniania których potrzebujesz wiary. W studiowaniu wyznaczonych rozdziałów mogą ci pomóc następujące pytania:
-
Jakie słowa w wersetach 1–4 powodują, że nabierasz pewności co do Pana i Jego przykazań?
-
W jaki sposób werset 39. może cię natchnąć do bycia posłusznym przykazaniom Boga, szczególnie kiedy wymagane jest dokonanie poświęcenia?
Czego jeszcze dowiedziałeś się z tych wersetów?
Doktryna i Przymierza 38:11–13, 22–32, 41–42
Jeśli jestem przygotowany, nie muszę się bać.
Święci doświadczyli już wielu przeciwieństw, a Pan wiedział, że mieli jeszcze wiele przed sobą (zob. Doktryna i Przymierza 38:11–13, 28–29). Aby się nie bali, objawił cenną zasadę: „Jeżeli jesteście przygotowani, nie zaznacie trwogi” (Doktryna i Przymierza 38:30). Poświęć minutę, aby zastanowić się nad swoimi wyzwaniami. Następnie podczas studiowania rozdziału 38. wsłuchaj się w podszepty Ducha na temat tego, co możesz zrobić, aby przygotować się na przyszłe wyzwania i się nie trwożyć.
Zob. także przesłanie Ronalda A. Rasbanda pt. „Nie smućcie się”, Ensign lub Liahona, listopad 2018, str. 18–21.
Troski o sprawy świata nie mogą odciągnąć mnie od posłuszeństwa słowu Boga.
Przeczytaj rozdziały 39–40 łącznie z kontekstem historycznym podanym we wprowadzeniach do rozdziałów i zastanów się, jak możesz odnieść do siebie doświadczenie Jamesa Covela. Na przykład, zastanów się nad tym, kiedy twoje „serce […] było prawe wobec [Boga]” (Doktryna i Przymierza 40:1). Jakie otrzymałeś błogosławieństwa za to, że byłeś wierny? Pomyśl także o „[troskach] o sprawy świata”, jakie cię trapią (Doktryna i Przymierza 39:9; 40:2). Co w tych wersetach inspiruje cię do tego, abyś dołożył więcej starań, by być posłusznym?
Zob. także Ew. Mateusza 13:3–23.
Pomysły na rodzinne studiowanie pism świętych i domowy wieczór
-
Doktryna i Przymierza 37:3.Aby wyjaśnić swojej rodzinie, jakiego poświęcenia dokonali święci, by zgromadzić się w Ohio, możesz pokazać im mapę z tego zarysu lekcji.
-
Doktryna i Przymierza 38:22.Co możemy zrobić, aby Jezus Chrystus był „prawodawcą” dla naszej rodziny? Dlaczego przestrzeganie Jego praw sprawia, że jesteśmy „wolnym ludem”?
-
Doktryna i Przymierza 38:24–27.Aby nauczyć dzieci, co oznacza być „jednym”, możesz pomóc im policzyć członków rodziny i porozmawiać, dlaczego każda osoba jest w waszej rodzinie ważna. Podkreśl to, że razem tworzycie jedną rodzinę. Możesz pomóc dzieciom narysować na plakacie dużą cyfrę 1 i przyozdobić ją imionami oraz rysunkami lub zdjęciami każdego członka rodziny. Na tym plakacie można również zapisać, co zrobicie, aby w rodzinie panowała większa jedność. Możesz także wyświetlić film pt. „Love in Our Hearts” (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org) lub przeczytać werset Ks. Mojżesza 7:18.
-
Doktryna i Przymierza 38:29–30.Możecie omówić niedawne przeżycia rodziny lub osobiste doświadczenia, które wymagały przygotowania. W jaki sposób przygotowanie wpłynęło na wasze przeżycia? Na co, zgodnie z wolą Pana, macie się przygotować? Dlaczego bycie przygotowanym pomoże nam nie odczuwać strachu? Co możemy zrobić, aby się przygotować?
-
Doktryna i Przymierza 40.Co oznacza zwrot „troski o sprawy świata” (werset 2.)? Czy są jakieś troski o sprawy świata, które sprawiają, że nie chcemy przyjąć słowa Boga „z radością”? W jaki sposób możemy stawić im czoła?
Aby znaleźć więcej pomysłów na nauczanie dzieci, zajrzyj do zarysu lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — dla Organizacji Podstawowej.
Proponowana pieśń: „Kochaj wszystkich — mówi Pan”, Śpiewnik dla dzieci, str. 39
Głosy Przywrócenia
Zgromadzenie w Ohio
Osada Kirtland — Al Rounds
Phebe Carter była pośród świętych, którzy zgromadzili się w Ohio w latach trzydziestych XIX wieku. Przyłączyła się do Kościoła w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Miała wtedy około 25 lat. Jej rodzice nie przyłączyli się do Kościoła. Później napisała na temat podjęcia decyzji dotyczącej przeniesienia się do Ohio, by zjednoczyć się ze świętymi:
„Moi przyjaciele byli zadziwieni kierunkiem, jaki obrałam — i ja też — ale coś mnie pchało. Smutek mojej mamy, kiedy opuszczałam dom rodzinny, był dla mnie niemal nie do zniesienia, i jeśli nie czułabym wewnątrz ducha, w końcu bym się zawahała. Mama powiedziała mi, że wolałaby zobaczyć mój pogrzeb niż to, że mam udać się sama w ten okrutny świat.
‘[Phebe]’, powiedziała z przejęciem, ‘czy wrócisz do mnie, jeśli przekonasz się, że mormonizm to fałsz?’
Odpowiedziałam: ‘Tak, mamo, wrócę […]’. Moja odpowiedź sprawiła, że poczuła ulgę, chociaż rozstanie było dla nas wszystkich bardzo smutne. Kiedy nadszedł czas wyjazdu, nie śmiałam się z nimi pożegnać. Napisałam każdemu list pożegnalny, zostawiłam na moim stoliku, zbiegłam z piętra i pośpiesznie weszłam do wozu. Tak oto opuściłam dom mojego dzieciństwa, by zjednoczyć się ze świętymi Boga”1.
W jednym z tych pożegnalnych listów Phebe napisała:
„Moi ukochani rodzice — wkrótce na jakiś czas opuszczę mój rodzinny dom […], nie wiem, na jak długo — odczuwam wdzięczność za dobro, które otrzymałam tu od najmłodszych lat aż do teraz, ale Opatrzność kieruje mnie teraz w innym kierunku. Oddajmy teraz wszystko w ręce Opatrzności i bądźmy wdzięczni za nasze wspólne życie tak długo, jak okoliczności temu sprzyjają, wierząc, że wszystko stanie się dla naszego dobra, jeśli tylko będziemy doskonale darzyć Boga miłością. Zdajmy sobie sprawę z tego, że możemy modlić się do jednego Boga, który słyszy szczere modlitwy wszystkich swoich stworzeń i daje nam to, co jest dla nas najlepsze […].
Mamo, wierzę, że z woli Boga mam się udać na zachód i już dawno się o tym przekonałam. Teraz nastała ta możliwość […] i wierzę, że sprawił to duch Pana i to we wszystkim wystarczy. Nie martw się o swoje dziecko; Pan mnie pocieszy. Wierzę, że Pan się mną zajmie i da mi to, co jest najlepsze […]. Idę, ponieważ mój Mistrz mnie wzywa — On jasno określił moją powinność”2.
