Spotkanie ewangelizacyjne — Worthington Whittredge

3–9 maja

Doktryna i Przymierza 46–48

„Starajcie się gorliwie o najlepsze dary”

Czytając rozdziały Doktryna i Przymierza 46–48, zapisuj swoje odczucia. Następnie możesz zapytać zgodnie z sugestią Starszego Richarda G. Scotta: „Czy powinienem wiedzieć coś jeszcze?” („Zdobywanie duchowego przewodnictwa”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 8).

Zapisuj swoje odczucia

Kiedy Parley P. Pratt, Oliver Cowdery, Ziba Peterson i Peter Whitmer jun. opuścili Kirtland i zajęli się służbą gdzie indziej, pozostawili ponad stu nawróconych, którzy mieli dużo zapału, ale mało doświadczenia lub wiedzy odnośnie do tego, co powinni dalej czynić. W tamtych czasach nie było podręczników, spotkań szkoleniowych dla przywódców, transmisji z konferencji generalnej, a w rzeczywistości to nawet liczba egzemplarzy Księgi Mormona była dość ograniczona. Wielu z tych nowych wierzących przyjęło przywróconą ewangelię z powodu zawartych w niej obietnic o zdumiewających przejawach Ducha, szczególnie tych, o których dowiedzieli się podczas studiowania Nowego Testamentu (zob. na przykład I List do Koryntian 12:1–11). Wkrótce na spotkaniach kościelnych wprowadzono dość dziwne formy oddawania czci, w tym padanie na ziemię lub wicie się jak wąż. Wiele osób miało trudności z rozróżnieniem, które z tych przejawów pochodziły od Ducha, a które nie. Widząc zamieszanie, Józef Smith modlił się, prosząc o pomoc. Odpowiedź udzielona przez Pana jest równie cenna dzisiaj, gdy ludzie często odrzucają lub ignorują rzeczy, które pochodzą od Ducha. Pan objawił, że przejawy Ducha są prawdziwe i wyjaśnił, czym są — darami kochającego Ojca Niebieskiego, „[danymi] […] na pożytek tych, którzy [Go] kochają i zachowują wszystkie […] przykazania” (Doktryna i Przymierza 46:9).

Pomysły na osobiste studiowanie pism świętych

Doktryna i Przymierza 46:1–6

Wszyscy, którzy gorliwie poszukują królestwa, mogą oddawać cześć w Kościele Pana.

Spotkania Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich powinny być jednymi z najbardziej gościnnych i inspirujących spotkań na świecie. W jaki sposób, zgodnie z tym, co poradził Pan w wersetach Doktryna i Przymierza 46:1–6, mamy przyjmować ludzi, którzy przychodzą na nasze spotkania? Czy twoi przyjaciele i sąsiedzi czują się mile widziani na nabożeństwach twojego okręgu? Co robisz, aby sprawić, że spotkania kościelne będą wydarzeniami, w których inni pragną ponownie wziąć udział? Rozważ, w jaki sposób twoje wysiłki, by postępować zgodnie z podszeptami Ducha Świętego podczas spotkań kościelnych, mogą wpłynąć na to, czego wtedy doświadczasz.

Zob. także III Ks. Nefiego 18:22–23; Ks. Moroniego 6:5–9; film pt. „Welcome”, strona internetowa ComeUntoChrist.org; „Religious Enthusiasm among Early Ohio Converts”, Revelations in Context, str. 105–111 [oraz na stronie internetowej Kościoła — przyp. tłum.].

Doktryna i Przymierza 46:7–33

Bóg dał duchowe dary, aby błogosławić Swoje dzieci.

Pierwsi święci wierzyli w duchowe dary, ale potrzebowali wskazówek dotyczących celu, w jakim zostały one dane. Studiując o darach Ducha w oparciu o fragment Doktryna i Przymierza 46:7–33, rozważ, dlaczego ważne jest, abyś „[pamiętał] zawsze, w jakim celu zostały dane” (werset 8.). Zastanów się, jak te wersety odnoszą się do następującej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa: „Te dary są udzielane tym, którzy są wierni Chrystusowi. Pomogą nam poznać i nauczać prawd ewangelii. Pomogą nam błogosławić innych. Poprowadzą nas z powrotem do naszego Ojca Niebieskiego” („Gifts of the Spirit”, Ensign, luty 2002, str. 16). Czego jeszcze uczysz się z tych wersetów na temat przejawów Ducha? W jaki sposób te prawdy mogą pomóc ci nie zostać zwiedzionym (zob. werset 8.)?

Zastanów się, jakie są twoje duchowe dary i jak możesz je wykorzystać „na pożytek dzieci Boga” (werset 26.). Jeśli posiadasz błogosławieństwo patriarchalne, najprawdopodobniej określa ono udzielone ci dary.

Zob. także Gospel Topics [Tematy ewangelii], „Spiritual Gifts” [Dary Ducha], strona internetowa topics.ChurchofJesusChrist.org.

Doktryna i Przymierza 47

Pan pragnie, aby kronika Jego Kościoła była prowadzona.

Powołanie Johna Whitmera na historyka Kościoła stanowi kontynuację długoletniej tradycji, jaką było wybieranie kronikarzy spośród ludu Bożego (zob. II Ks. Nefiego 29:11–12; Ks. Mojżesza 6:5; Ks. Abrahama 1:28, 31). W rzeczywistości po dziś dzień wyznaczona osoba spełnia rolę Historyka i Zapisującego Kościoła. Jak myślisz, dlaczego spisywanie historii jest tak ważne dla Pana? Rozważ to, czytając wskazówki, jakich Pan udzielił Johnowi Whitmerowi na temat wyznaczonego mu zadania w rozdziale 47. Zastanów się także, jakie osobiste doświadczenia powinieneś zapisać. Na przykład, czego nauczył cię Pan, o czym nie chcesz zapomnieć?

Rozważając te pytania, weź pod uwagę następujące przemyślenia Starszego Marlina K. Jensena, Siedemdziesiątego, który pełnił funkcję Historyka i Zapisującego Kościoła w latach 2005–2012:

„Prowadzimy zapisy, aby pamiętać […]. Pragniemy pomóc członkom Kościoła pamiętać o wielkich rzeczach, które Bóg uczynił dla Swoich dzieci […]. Lekcje z przeszłości pomagają nam radzić sobie z teraźniejszością i dają nam nadzieję na przyszłość” („There Shall Be a Record Kept among You”, Ensign, grudzień 2007, str. 28, 33).

Aby dowiedzieć się więcej o pracy wykonywanej obecnie pod kierunkiem Historyka Kościoła, odwiedź stronę internetową history.ChurchofJesusChrist.org.

John Whitmer został powołany do spisywania historii Kościoła.

Pomysły na rodzinne studiowanie pism świętych i domowy wieczór

Doktryna i Przymierza 46:2–6.Co możemy zrobić jako rodzina, aby inni ludzie czuli się mile widziani na naszych spotkaniach w Kościele (zob. także Ks. III Nefiego 18:22–23)? Ilustracja zawarta w niniejszym zarysie lekcji może wzbogacić waszą dyskusję.

Doktryna i Przymierza 46:7–26.Jakie duchowe dary dostrzegamy w sobie nawzajem? W jaki sposób mogą one pobłogosławić naszą rodzinę?

Doktryna i Przymierza 47.W jaki sposób możesz zachęcić członków twojej rodziny, aby w ciągu tego tygodnia zapisywali swoje osobiste historie? Możesz podzielić się kilkoma wpisami ze swojego osobistego dziennika lub historią jednego z waszych przodków (zob. strona internetowa FamilySearch.org). Niektóre rodziny przeznaczają kilka minut w tygodniu na pisanie swoich dzienników. Możesz przypominać o prowadzeniu dziennika, zadając następujące pytania: „Co stało się w tym tygodniu, o czym chciałbyś, aby wiedziały twoje wnuki?” lub „Kiedy w tym tygodniu dostrzegłeś rękę Pana w twoim życiu?”. Małe dzieci mogą narysować obrazki przedstawiające ich doświadczenia lub możesz zapisać opowiadane przez nie historie. Jakie błogosławieństwa otrzymujemy, zapisując „regularną historię” (werset 1.)?

Doktryna i Przymierza 48.Święci w Ohio otrzymali przykazanie podzielenia się swoją ziemią z tymi, którzy przybywali do Ohio ze wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych. Czym możemy się podzielić, aby pomóc zaspokoić potrzeby bliźnich?

Aby znaleźć więcej pomysłów na nauczanie dzieci, zajrzyj do zarysu lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — dla Organizacji Podstawowej.

Proponowana pieśń: „Czy dziś dzięki mnie świat nieco lepszy był?” (Hymny, nr 136).

Doskonalenie nauczania

Korzystaj z historii i przykładów. Zbawiciel często posługiwał się historiami i przypowieściami, aby nauczać zasad ewangelii. Pomyśl o przykładach i historiach z własnego życia, które ułatwią twojej rodzinie wyobrażenie sobie i zrozumienie danej zasady ewangelii (zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 22).

Ojciec Niebieski daje Swoim dzieciom duchowe dary, aby błogosławić życie bliźnich.