نماد افکار

افکاری که باید در ذهن داشته باشیم

کتاب‌های تاریخی در عهد عتیق

کتاب‌های یوشع تا سرتاسر استر به طور سنتی به عنوان «کتاب‌های تاریخی» عهد عتیق شناخته می‌شوند. این به آن معنا نیست که سایر کتاب‌های عهد عتیق از ارزش تاریخی برخوردار نیستند. بلکه، کتاب‌های تاریخی اینگونه نامیده می‌شوند برای اینکه هدف اصلی نویسندگان‌شان نشان دادن دست خدا در تاریخ مردم اسرائیل بود. هدف این نبود که قانون موسی را، همانطور که لاویان و تثنیه شرح می‌دهند، شرح دهند. برای این نبود که ستایش یا سوگواری را به شکل شاعرانه بیان کنند، همانطور که مزامیر و سوگنامه انجام می‌دهند. و برای ثبت سخنان پیامبران نبود، همانطوری که کتب اشعیا و حزقیال انجام می‌دهند. در عوض، کتاب‌های تاریخی داستانی را تعریف می‌کنند.

اهمیت دیدگاه

طبیعتاً، آن داستان از دیدگاه خاصی تعریف می‌شود — براستی، از دیدگاهای خاصی. همانطور که غیرممکن است که یکباره از بیشتر از یک زاویه به یک گل، سنگ یا درخت نگاه کرد، اجتناب ناپذیر است که یک روایت تاریخی منعکس کننده دیدگاه شخصی یا گروهی از افراد باشد که آن را می‌نویسند. این دیدگاه شامل روابط ملی یا قومی نویسندگان و معیارهای فرهنگی و اعتقادی آنها است. دانستن این موضوع می‌تواند به ما کمک کند که درک کنیم نویسندگان و گردآورندگان کتاب‌های تاریخی روی جزئیات خاصی تمرکز کرده‌اند در و که بعضی جزئیات دیگر را از قلم انداختند.^۱ آنها فرض‌های بی‌تردیی کردند که ممکن است دیگران نکرده باشند. و بر اساس آن جزئیات و فرضیات آنها به نتیجه رسیدند. ما حتی می‌توانیم دیدگاه‌های متفاوتی را در میان کتاب‌های کتابِ مقدس مشاهده کنیم (و بعضی اوقات در همان یک کتاب‌).^۲ هر چه بیشتر ما از این دیدگا‌ه‌ها آگاه باشیم، بهتر می‌توانیم کتاب‌های تاریخی را درک کنیم.

یک دیدگاه مشترک در میان همه کتاب‌های تاریخی عهد عتیق، دیدگاه فرزندانِ اسرائیل، مردمان پیمان بستهٔ خدا است. ایمان آنها به سَروَر به آنها کمک کرد تا دست او را در زندگی خودشان و مداخله او را در امور امت خودشان ببینند. در حالی که کتاب‌های تاریخی سکولار تمایل به دیدن این چیزها از این طریق را ندارند، این دیدگاه معنوی بخشی از آنچه است که کتاب‌های تاریخی عهد عتیق را برای کسانی که به دنبال ایجاد ایمان خود به خدا هستند بسیار ارزشمند می‌کند.

متن باقی مانده از عهد عتیق

کتاب‌های تاریخی از همان جایی شروع می‌شوند که کتاب تثنیه به پایان می‌رسد، با سال‌های سرگردانی بنی‌اسرائیل در بیابان که در حال پایان رسیدن است. کتاب یوشع بنی‌اسرائیل را نشان می‌دهد که آماده ورود به کنعان، سرزمین موعود خود هستند، و نحوه تصرف آن را شرح می‌دهد. کتاب‌های بعد از آن، داوران تا ۲ تواریخ، تجربه اسرائیل را در سرزمین موعود، از زمان استقرار در آن تا زمان تسخیر توسط آشور و بابل را به تصویر می‌کشند. کتاب‌های عزرا و نحمیا از بازگشت چندین گروه از بنی‌اسرائیلی به پایتخت خود، اورشلیم، دهه‌ها بعد را شرح می‌دهد. سرانجام، کتاب استر مربوط به یک داستان از اسرائیلیان است که در تبعید تحت حاکمیت پارسیان زندگی می‌کنند.

و آنجاست که رویداد نگاریِ عهد عتیق به پایان می‌رسد. برخی از کسانی که برای اولین بار کتاب مقدس را می‌خوانند، با تعجب متوجه می‌شوند که در واقع داستان عهد عتیق را قبل از خواندنِ بیش از نصفِ صفحاتِ آن، به پایان رسانده‌اند. بعد از استر، ما اطلاعات زیادی در مورد تاریخ بنی‌اسرائیل دریافت نمی‌کنیم. در عوض، کتاب‌های بعدی آن — به ویژه کتاب‌های پیامبران — در تناسب داخل جدول زمانی که کتابهای تاریخی ارائه می‌دهند هستند.^۳ به عنوان مثال خدمت تبشیری ارمیای نبی، هنگام رویداد‌های ثبت شده در ۲ پادشاهان۲۲–۲۵ (و هم راستا با روایت در ۲ تواریخ ۳۴–۳۶) رخ داده است. دانستن این هم در نحوه مطالعه روایت‌های تاریخی و هم در کتاب‌های نبوی می‌تواند تأثیر بگذارد.

تکه‌ای از پازل را در دست نگه داشتن، با پازل ناقص بر روی میز.

بعضی از بخش‌های کتاب مقدس ممکن است مانند قطعات پازل باشد که ما نمی‌دانیم چگونه آن را با بقیه پازل بچینیم.

وقتی چیزی گنجیده نمی‌شود

هنگام خواندن عهد عتیق، مانند هر تاریخچه‌ای، شما در مورد افرادی احتمالاً می‌خوانید که کارهایی را انجام می‌دهند یا چیزهایی می‌گویند، که از دید مدرن، عجیب یا حتی نگران‌کننده به نظر می‌رسند. ما باید انتظار این را داشته باشیم که — نویسندگان عهد عتیق جهان را از دیدگاهی می‌دیدند، که از بعضی جهات، کاملاً متفاوت از دیدگاه ما بود. خشونت، روابط قومی و نقش‌های زنان تنها برخی از مسائلی است که نویسندگان باستان نسبت به دید امروزه ما، ممکن است متفاوت دیده باشند.

بنابراین ما باید چه کار کنیم وقتی که با قسمت‌هایی از کتاب مقدس روبرو می‌شویم که نگران کننده به نظر می‌رسند؟ اول، ممکن است کمک کند که هر بخش را در زمینه گسترده‌تری در نظر بگیرید. چگونه در برنامه رستگاری خدا جای می‌گیرد؟ چگونه با آنچه که در مورد طبیعت پدر آسمانی و عیسی مسیح می‌دانید جای می‌گیرد؟ چگونه جای می‌گیرد با حقایق آشکار شده در کتاب‌های مقدس دیگر یا با تعالیم پیامبران زنده؟ چگونه با نجواهای روح القدس به قلب و ذهنتان جای می‌گیرد؟

در بعضی موارد، آن متن ممکن نیست که با هیچ یک از اینها به نظر مناسب برسد. بعضی اوقات این متن ممکن است مانند یک قطعه پازل باشد که به نظر نمی‌رسد در میان قطعات دیگر که قبلاً گردهم‌آوری کرده‌اید جایگاهی داشته باشد. تلاش برای به زور جای دادن یک قطعه، بهترین روش نیست. امّا دست کشیدن از تمام معما نیز درست نیست. در عوض، ممکن است لازم باشد فعلاً قطعه را کنار بگذارید. هنگامی که بیشتر یاد می‌گیرید و بیشتر از پازل را کنار هم قرار می‌دهید، ممکن است شما بتوانید چگونگیِ با هم چیدن قطعات را بهتر ببینید.

همچنین می‌تواند کمک کند به یاد داشته باشید که تاریخ‌های کتاب مقدس علاوه بر محدود بودن به یک دیدگاه خاص، دچار خطاهای انسانی نیز می‌شوند (رجوع کنید به ارکان دین ۱: ۸). به عنوان مثال، در طول قرن‌ها «چیزهای بسیار ساده و گرانبهایی از [کتاب مقدس] برداشته شده است»، که شامل حقایق مهم در مورد اصول و آیین‌ها بود (۱ نیفای ۱۳: ۲۸؛ همچنین رجوع کنید به آیات ۲۹، ۴۰). در عین حال، ما باید مایل باشیم که بپذیریم دیدگاه‌های خودمان نیز محدود هستند: همیشه مواردی وجود خواهد داشت که ما به طور کامل نمی‌فهمیم و سوالاتی که هنوز نمی‌توانیم پاسخ‌شان را دهیم.

پیدا کردن گوهرها

اما در عین حال، نیازی نیست که سوالاتِ بی‌پاسخ نیاز ندارند که ما را از جواهرهای حقیقت ابدی که در عهد عتیق یافت می‌شوند دور نگه دارد — حتی اگر این جواهرهای گاهی ​در زمین سنگیِ تجربیاتِ نگران کننده و انتخاب‌های نادرستِ افرادِ ناکامل پنهان شده باشند. شاید گرانبهاترینِ این جواهرها، داستان‌ها و بخش‌هایی باشند که عشق خدا را گواهی می‌دهند — خصوصاً آنهایی که ذهن ما را به سوی فداکاری عیسی مسیح می‌برند. از هر زاویه‌ای که دیده شود، جواهرهای اینچنین، امروزه به همان روشنی می‌درخشند که در گذشته می‌درخشیدند. و چون این روایات از مردم پیمان بستهٔ خدا شرح می‌دهند — یعنی مردان و زنانی که ضعف‌های انسانی داشتند ولی سَروَر را دوست داشتند و به او خدمت می‌کردند — جواهرهای حقیقت در کتاب‌های تاریخیِ عهد عتیق را فراوان می‌سازد.

یادداشت‌ها

1. روایت‌های تاریخی کتاب مقدس که امروزه در دست ما است، عمدتا کار بسیاری از نویسندگان و گردآورندگانِ گمنامی است که گاهی سالها، حتی قرن‌ها کار می‌کردند، پس از دوره‌های زمانی که آنها توصیف کرده‌اند. آنها به منابع تاریخی گوناگونی اعتماد کرده و تصمیم گرفتند درمورد اینکه چه چیزهایی را باید در روایات خود بگنجانند و چه چیزی را حذف کنند.

2. به عنوان مثال، اگرچه ۱–۲ تواریخ تقریباً همان دوره را پوشش می‌دهد ۱ سموئیل ۳۱ تا پایان۲ پادشاهان، ۱–۲ تواریخ بر جزئیات مختلف تأکید می‌کند و دیدگاه دیگری را ارائه می‌دهد. برخلاف ۱ سموئیل–۲ پادشاهان، ۱–۲ تواریخ تقریباً فقط به پادشاهی جنوبی یهودا تمرکز دارد و اغلب داستان‌های منفی دربارهٔ داوود و سلیمان را حذف می‌کند (برای مثال، ۲ سموئیل ۱۰–۱۲ با ۱ تواریخ ۱۹–۲۰ و ۱ پادشاهان ۱۰–۱۱ با ۲ تواریخ ۹ مقایسه کنید). از پی من بیا بر مطالعه روایات در۱ و ۲ پادشاهان تأکید دارد، اگر چه که ارزشمند است آن روایت با ۱ و ۲ تواریخ مقایسه کنید. شاید مفید باشد که بدانیم کار بر روی ۱ سموئیل–۲ پادشاهان احتمالاً قبل از تسخیر امپراتوری بابل بر یهودا آغاز شده و در زمان تبعید در بابل به پایان رسیده است. سندی که به ۱–۲ تواریخ تبدیل شد، و از سوی دیگر، پس از بازگشت یهودیان به اورشلیم از تبعید جمع آوری شده است. همانطور که می‌خوانید، ممکن است در نظر بگیرید که چگونه این شرایط مختلف می‌توانست بر دیدگاه‌های گردآورندگانِ روایات مختلف تأثیر بگذارد.

3. در ابتدای این منابع «مروری اجمالی از عهد عتیق» را خواهید یافت که یک جدول زمانی را نشان می‌دهد که چگونه خدمت تبشیری هر پیامبر در تاریخ اسرائیل جا می‌گیرد (و همچنین قابل تشخیص است). شما مشاهده خواهید کرد که بیشتر کتاب‌های نبوی عهد عتیق در اواخر آن جدول زمانی قرار دارند — درست قبل و درست بعد از آنکه فرزندان بنی‌اسرائیل توسط دشمنان‌شان تسخیر، تبعید و پراکنده شدند.