«۱۳-۱۹ ژوئن. اول سموئیل ۸-۱۰؛ ۱۳؛ ۱۵-۱۸: جنگ، جنگ سَروَر است،» از پی من بیا — برای افراد و خانواده‌ها: عهد عتیق ۲۰۲۲ (۲۰۲۱)
«۱۳-۱۹ ژوئن. اول سموئیل ۸-۱۰؛ ۱۳؛ ۱۵-۱۸،» از پی من بیا — برای افراد و خانواده‌ها: ۲۰۲۲
داوود و جلیات، اثر استیو ندِرکات
۱۳-۱۹ ژوئن
اول سموئیل ۸-۱۰؛ ۱۳؛ ۱۵-۱۸
«جنگ، جنگ سَروَر است»
پیشنهادهایی که در این خلاصه آمده است می‌تواند به شما کمک کند تا برخی از مهم‌ترین مبانی این فصل‌ها را بشناسید. در طی مطالعه، شما ممکن است مبانی دیگری را نیز بیابید.
برداشت‌های خود را یادداشت کنید
از زمانی که قبایل [بنی] اسرائیل در سرزمین موعود سکنی گزیدند، فلسطینیان تهدیدی مداوم برای امنیت آنها به شمار می‌رفتند. در گذشته، بارها سَروَر قوم اسرائیل را از دست دشمنان‌شان رهانیده بود. ولی اینک بزرگان [بنی] اسرائیل مطالبه دیگری داشتند و گفتند: «ما پادشاه می‌خواهیم … تا بر ما سلطنت کند و در جنگ رهبر ما باشد» (اول سموئیل ۸: ۱۹-۲۰). سَروَر نرمی نشان داد و شائول پادشاه تدهین گردید. با اینحال هنگامی که جلیات عظیم‌الجثهٔ خطرناک لشکر [بنی] اسرائیل را به مبارزه طلبید، شائول مثل بقیّهٔ لشکرش «بسیار ترسیده بود» (اول سموئیل ۱۷: ۱۱). در آن روز، شائول پادشاه نبود که [بنی] اسرائیل را نجات داد، بلکه پسرک چوپان متواضعی به نام داوود که آنها را نجات داد، که هیچ زرهی به تن نداشت ولی جامه‌ای رسوخ ناپذیر از ایمان به سَروَر. این جنگ به [بنی] اسرائیل و به هر کسی که باید در نبردهای روحانی بجنگد ثابت کرد که «سَروَر با شمشیر و نیزه به نجات نمی‌دهد» و اینکه «جنگ، جنگ [سَروَر] است» (اول سموئیل ۱۷: ۴۷).
ایده‌هایی برای مطالعۀ شخصی نوشته‌های مقدّس
عیسی مسیح پادشاه من است.
هنگامی که اول سموئیل ۸ را می‌خوانید، توجه کنید که سَروَر در مورد خواست قوم اسرائیل که پادشاهی به جز او طلب می‌کردند، چه احساسی داشت. منظور از انتخاب سَروَر برای اینکه «پادشاه [شما] باشد» چیست؟ (اول سموئیل ۸: ۷). همچنین ممکن است که شما وسوسه شده باشید تا به جای پیروی از سَروَر، از گرایش‌های نادرست دنیا دنباله‌روی کنید. شما چگونه می‌توانید نشان دهید که می‌خواهید عیسی مسیح پادشاه جاویدان شما باشد؟
همچنین به داوران ۸: ۲۲-۲۳؛ موصایا ۲۹: ۱-۳۶؛ نیل اِل. اندرسن، «Overcoming the World»، مجلهٔ Liahona، مه ۲۰۱۷، ۵۸-۶۲ مراجعه کنید.
اول سموئیل ۹: ۱۵-۱۷؛ ۱۰: ۱-۱۲؛ ۱۶: ۱-۱۳
خدا افراد را به وسیلهٔ نبوّت فرا می‌خواند تا در ملکوت او به خدمت بپردازند.
خدا، شائول و داوود را انتخاب کرد تا از طریق نبوّت و وحی به پادشاهی برسند (رجوع کنید به اول سموئیل ۹: ۱۵-۱۷؛ ۱۰: ۱۰۱۲؛ ۱۶: ۱-۱۳). به همین ترتیب، او امروزه مردان و زنان را برای خدمت در کلیسایش فرا می‌خواند. شما از این سرگذشت‌ها در مورد معنی «از سوی خدا با نبُوّت خوانده شدن» چه می‌آموزید؟ ارکان دین ۱: ۵. از فراخوانده شدن و تخصیص به دست خدمتکاران مورد تأیید سَروَر چه برکاتی حاصل می‌شود؟
تصویری از سموئیل که شائول را تدهین می‌کند، © Lifeway Collection/ تحت لیسانس goodsalt.com
«فرمانبری از ایثار بهتر است.»
هرچند شائول از نظر بدنی بلند قامت بود، وقتی او به پادشاهی رسید «در نظر [خودش احساس می‌کرد] شخص ناچیزی» است (اول سموئیل ۱۵: ۱۷). به هر حال، وقتی او با موفقیت برکت یافت، او اعتماد بیشتری به خودش کرد و کمتر به سَروَر توکل کرد. چه شواهدی از این موضوع در اول سموئیل ۱۳: ۵-۱۴؛ ۱۵ می‌بینید؟ اگر در آن زمان و با شائول بودید، به او چه می‌گفتید تا به او کمک کند تا بر «سرکشی» و «[سرسختی]» اش غلبه کند؟ (اول سموئیل ۱۵: ۲۳).
همچنین به ۲ نیفای ۹: ۲۸-۲۹؛ هیلامان ۱۲؛ ۴-۵؛ اصول و پیمان‌ها ۱۲۱؛ ۳۹-۴۰؛ توماس اِس. مانسون، «Ponder the Path of Thy Feet،» مجلهٔ Liahona، نوامبر ۲۰۱۴، ۸۶-۸۸.
«[سَروَر] به دل نگاه می‌کند.»
مردم به چه راه‌هایی دیگران را بر اساس «ظاهر» مورد قضاوت قرار می‌دهند؟ نگاه کردن «به دل»، آنچنان که سَروَر می‌کند، به چه معناست؟ (اول سموئیل ۱۶: ۷). ببینید شما چگونه می‌توانید این قاعده را برای طرز نگاه‌تان به دیگران و خودتان به کار ببرید؟ رفتار کردن به این ترتیب می‌تواند چه تأثیری بر تعاملات و روابط شما بگذارد؟
با یاری سَروَر من می‌توانم بر هر چالشی پیروز شوم.
هنگامی که اول سموئیل ۱۷ را می‌خوانید، به حرف‌های افراد مختلف در این فصل بیاندیشید (لیست زیر را ببینید). حرف‌هایشان چه چیزی در مورد آنها آشکار می‌کند؟ حرف‌های داوود چگونه شجاعت و ایمان او به سَروَر را نشان می‌دهند؟
-
جلیات: آیات ۸-۱۰، ۴۳-۴۴
-
الیاب: آیهٔ ۲۸
-
شائول: آیهٔ ۳۳
به نبردهای شخصی که شما مواجهید فکر کنید. شما در اول سموئیل ۱۷ چه می‌یابید که ایمان شما را به اینکه سَروَر می‌تواند به شما کمک کند، تقویت می‌کند؟
همچنین به گوردُن بی. هینکلی، «Overpowering the Goliaths in Our Lives،» مجلهٔ Ensign، مه ۱۹۸۳، ۴۶، ۵۱-۵۲.
ایده‌هایی برای مطالعهٔ خانوادگی نوشته‌های مقدّس و شب گردهم‌آیی
-
اول سموئیل ۹: ۱۵-۲۱؛ ۱۶: ۷.خواندن این آیه‌ها به همراه مطالبی از ارشد دیتر اف. اکتدورف که در ادامه آمده است، می‌تواند الهام‌بخش یک مباحثه در مورد اینکه چرا سَروَر شائول و داوود را انتخاب کرد: «اگر ما به خودمان فقط با چشم سرمان بنگریم، ممکن است ما خودمان را به اندازهٔ کافی خوب نبینیم. ولی پدر آسمانی‌مان، ما را آن گونه که حقیقتاً هستیم و آن کسی که می‌توانیم [بالقوّه] شویم می‌بینیم» («It Works Wonderfully!» مجلهٔ Liahona، نوامبر ۲۰۱۵، ۲۳). احتمالاً اعضای خانواده می‌توانند به نوبت دربارۀ خصوصیات خوبی که آنها در قلب یکدیگر می‌بینند صحبت کنند (اول سموئیل ۱۶: ۷ را مشاهده کنید).
-
اول سموئیل ۱۰: ۶-۱۲.چه موقع ما دیده‌ایم که خدا همان گونه که شائول را برکت داد، کسی را با قدرت معنوی برکت می‌دهد تا یک وظیفه یا گمارش را به انجام رساند؟ ما در مورد وقتی که در خدمت به خدا، «[او] شخصیّت تازه‌ای به [ما] داد» یا «روح خدا بر [ما] قرار گرفت»، چه تجربیاتی را می‌توانیم به اشتراک بگذاریم؟ (آیه‌های ۹-۱۰).
-
اول سموئیل ۱۷: ۲۰-۵۴.[اعضای] خانوادهٔ شما می‌توانند به اتّفاق یکدیگر از خواندن داستان داوود و جلیات («داوود و جلیات» در داستان‌های عهد عتیق می‌تواند مفید باشد) یا تماشای ویدئوی «The Lord Will Deliver Me» (به نشانی ChurchofJesusChrist.org) لذت ببرند. این می‌تواند به بحثی در مورد چالش‌های فرا روی ما که ممکن است مثل «جلیات» به نظر بیایند منجر شود. شما حتّی می‌توانید برخی از این چالش‌ها را بر روی یک هدف یا تصویری از جلیات بنویسید و به نوبت اشیایی (مثل توپ یا کاغذ) را به سوی آن پرتاب کنید.
خواندن دربارۀ زره و جنگ‌افزارهایی که جلیات داشت هم می‌تواند جالب باشد (رجوع کنید به آیه‌های ۴-۷). داوود چه با خود داشت؟ (رجوع کنید به آیه‌های ۳۸-۴۰، ۴۵-۴۷). بر شکست دادن جلیات‌هایمان، سَروَر برای‌مان چه تدارک دیده است؟
-
اول سموئیل ۱۸: ۱-۴.چطور داوود و جاناتان دوستان خوبی برای یکدیگر بودند؟ چگونه دوستان خوب، ما را برکت می‌دهند؟ چه می‌توانیم بکنیم تا دوست خوبی باشیم (شامل دوستی با اعضای خانواده‌مان هم می‌شود)؟
برای ایده‌‌های بیشتر جهت آموزش کودکان، رجوع کنید به خلاصهٔ این هفته در جزوهٔ از پی من بیا — برای ابتدایی.
Suggested song: “I Will Be Valiant,” Children’s Songbook, 162.
بهبود دادن آموزشمان
گواهی خود را مرتّباً ابراز کنید. «شهادت ساده و خالصانهٔ شما از حقیقت روحانی می‌تواند تأثیر عمیقی [بر خانوادهٔ شما] بگذارد. وقتی یک گواهی مستقیم و از صمیم قلب باشد، بیشترین قدرت را داراست. لازم نیست که فصیح و طولانی باشد» (آموزش به روش منجی، ۱۱).
تصویری از داوود، اثر دایلین مَرش