«افکاری که باید در ذهن داشته باشید: پیامبران و نبوت،» از پی من بیا — برای افراد و خانواده‌ها: عهد عتیق ۲۰۲۲ (۲۰۲۱)
«افکاری که باید در ذهن داشته باشید: پیامبران و نبوت،», از پی من بیا — برای افراد و خانواده‌ها: عهد عتیق: ۲۰۲۲
افکاری که باید در ذهن داشته باشید
پیامبران و نبوت
در قسمت بندیِ سنتیِ مسیحیِ عهد عتیق، بخش آخر (اشعیا تا سراسر ملاکی) از «پیامبران» نامیده می‌شود.۱ این بخش، که حدود یک چهارم از عهد عتیق را در بر دارد، شامل سخنان خدا و خدمتگزارانِ دارایِ اقتدارِ او است، کسانی که با سَروَر صحبت کرده‌اند و سپس برای او سخن گفتند، پیام او را با مردمان حدود ۹۰۰ و ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در میان گذاشتند.۲
پیامبران و نبوت در سرتاسر عهد عتیق نقش بزرگی را ایفا می‌کنند. ابراهیم و اسحاق و یعقوب، که سرنایان بودند، رؤیت می‌دیدند و با پیام‌رسانان آسمانی صحبت می‌کردند. موسی با خدا رو در رو صحبت کرد و خواستِ او را به فرزندان اسرائیل انتقال داد. کتاب‌های اول و دوم پادشاهان آثار به یادماندنی و پیام‌های پیامبران ایلیا و الیشع را روایت می‌کند. در عهد عتیق نیز از نبیّه‌هایی مانند مریم صحبت می‌کند (رجوع کنید به خروج ۱۵: ۲۰) و دبوره (رجوع کنید به داوران ۴)، همراه با زنان دیگری که روح نبوت را دارا بودند، مانند رِبِکا (رجوع کنید به پیدایش ۲۵: ۲۱–۲۳) و حنا (رجوع کنید به ۱ سموئیل ۱: ۲۰ – ۲: ۱۰). و هر چند که مزامیر توسط پیامبران رسمی نوشته نشده است، آن نوشته‌ها نیز پر از روح نبوت هستند، به خصوص وقتی که در آنها انتظار آمدن مسیح به چشم می‌خورد.
هیچ یک از اینها جای تعجب برای مقدسین آخرین زمان ندارد. در حقیقت، مژدهٔ احیا شدهٔ عیسی مسیح به ما یاد می‌دهد که پیامبران فقط یک بخشِ جالب از تاریخ نیستند بلکه یک قسمت اساسی از برنامه خدا هستند. در حالی که برخی ممکن است پیامبران را منحصر به دوران عهد عتیق ببینند، ما آنها را مانند مواردی می‌بینیم که با زمان‌های عهد عتیق مشترکیم.
با این حال، خواندن یک فصل از اشعیا یا حزقیال ممکن است متفاوت از خواندن پیام همایش عمومی از رئیس کنونی کلیسا باشد. برخی اوقات ممکن است سخت باشد که متوجه شویم که پیامبران باستانی حرفی برای گفتن به ما داشته‌اند. گذشته از همه اینها، دنیایی که امروز در آن زندگی می‌کنیم بسیار متفاوت است از جایی که آنها بشارت می‌دانند و نبوت می‌کردند. و حقیقت اینکه ما پیامبر زنده‌ای داریم می‌تواند این سؤال را ایجاد کند: پس چرا سخنان پیامبران باستانی ارزش تلاش خواندن را دارد، و در واقع خواندن آنها به تلاش نیز نیازمند است؟
آنها چیزی دارند که به ما بگویند
بیشتر اوقات، مردمِ امروزه مخاطبان اصلی پیامبران عهد عتیق نیستند. آن پیامبران نگرانی‌های فوری داشتند که در مکان و زمانِ خود به آنها رسیدگی می‌کردند—درست همانطور که پیامبران مقدسین آخرین زمانِ ما نگرانی‌های فوری ما را امروزه مطرح می‌کنند.
در عین حال، پیامبران همچنین می‌توانند فراتر از نگرانی‌های فوری ببینند. یک دلیل آن این است که، آنها حقایق ابدی، مرتبط به هر دورانی را آموزش می‌دهند. و با برکت وحی، آنها تصویری بزرگتر، و چشم انداز گسترده‌تری از کار خدا را می‌بینند. به عنوان مثال، اشعیا نه تنها می‌توانست به مردم زمان خودش در مورد گناهانشان هشدار دهد — او همچنین می‌توانست در مورد رهایی [بنی] اسرائیل که در ۲۰۰ سال آینده زندگی می‌کردند، بنویسد و به طور همزمان از رهایی که همه مردم خدا به دنبال آن هستند، آموزش دهد. علاوه بر این، او می‌توانست نبوت‌هایی را بنویسد، که حتی امروز، هنوز در انتظار تحقق کامل آنها هستیم — وعده‌هایی مثل وعدهٔ «زمینی جدید» (اشعیا ۶۵: ۱۷) که «این سرزمین نیز از دانش و حکمت خدا پُر خواهد بود» (اشعیا ۱۱: ۹)، در آنجا اقوام گمشده اسرائیل جمع شده‌اند در جایی که «اقوام جهان … دیگر برای جنگ و خونریزی آماده نمی‌شوند» (اشعیا ۲: ۴). بخشی از لذت و الهام حاصل از خواندن سخنان پیامبران عهد عتیق مثل اشعیا درک این است که ما در روز باشکوهی که آنها پیش بینی کرده‌اند، نقشی ایفا می‌کنیم. ۳
بنابراین هنگامی که نبوت‌های باستانی را می‌خوانید، یادگیری در مورد زمینهٔ نوشته شدن آنها مفید خواهد بود. اما شما همچنین باید خود را در آنها ببینید، یا همانطوری که نیفای گفت «آنها را به [خودتان] همانند کنید» (رجوع کنید به ۱ نیفای ۱۹: ۲۳–۲۴). بعضی اوقات این به معنای شناخت بابل به عنوان سمبلی از دنیا پرستی و غرور است، نه فقط به عنوان یک شهر باستانی. این می‌تواند به معنایی باشد که، مفهومِ اسرائیل به عنوان مردم خدا در هر عصری است و مفهوم صهیون به معنای هدفی است که مردم خدا در آخرین زمان می‌پزیرند، به جای اینکه فقط تنها کلمهٔ دیگری برای اورشلیم باشد.
ما می‌توانیم نوشته‌های مقدّس را [به خودمان] همانند کنیم برای اینکه می‌دانیم که یک نبوت می‌تواند به روش‌های مختلفی تحقق بیابد.۴ یک نمونهٔ خوب برای این، نبوتی است که در اشعیا ۴۰: ۳: «مردی فریاد می‌زند و می‌گوید: راهی برای [سَروَر] در بیابان باز کنید!» برای یهودیان اسیر در بابل، این گفته ممکن است اشاره داشته بر اینکه سَروَر یک راهِ خروجی برای اسارت و بازگشت آنها به اورشلیم فراهم می‌کند. برای متی و مرقس و لوقا، این نبوت از طریق یحیای تعمید دهنده تحقق یافت، چون او راه خدمت منجی در این جهان را آماده کرد.۵ و جوزف اسمیت وحی دریافت کرد که این نبوت هنوز در روزهای آخر، در حال آماده سازی برای خدمت مسیح در دوران هزاره، در حال تحقق است.۶ پیامبرانِ باستانی با روش‌هایی که ما هنوز در حال درک کردن آنها هستیم، به ما سخن گفته‌اند. و آنها بسیاری از حقایق گرانبها و ابدی را آموزش دادند که به همان اندازه که مربوط به اسرائیل باستان بود به همان میزان هم به ما مرتبط است.
کمالِ زمان اثر گرِگ کِی. اولسِن
آنها از عیسی مسیح شهادت دادند
شاید حتی مهمتر از دیدن خودتان در نبوت‌های عهد عتیق، دیدن عیسی مسیح در آن نوشته‌ها باشد. اگر به دنبال او بگردید، او را پیدا خواهید کرد، حتی اگر از او نامی برده نشده باشد. این ممکن است کمک کند به خاطر داشته باشید که خدای عهد عتیق، سَروَر یَهوه، همان عیسی مسیح است. هر زمانی که پیامبران توصیف می‌کنند آنچه را که سَروَر در حال انجام دادن است یا اینکه او کاری را انجام خواهد داد، آنها در مورد منجی صحبت می‌کنند.
همچنین منابعی در رابطه با یک مسح شده (رجوع کنید به اشعیا ۶۱: ۱)، یک ضامن (رجوع کنید به هوشع ۱۳: ۱۴) و یک پادشاه آینده از نسل داود پیدا خواهید کرد (رجوع کنید به اشعیا ۹: ۶–۷؛ زکریا ۹: ۹ ). همه اینها نبوت‌هایی دربارهٔ عیسی مسیح است. اکثراً، شما دربارهٔ رهایی، بخشش، ضمانت و احیا خواهید خواند. با نگه داشتن منجی در ذهن و قلب خود، این نبوت‌ها به طور طبیعی شما را به سمت پسر خدا اشاره می‌کند. گذشته از همه اینها، بهترین راه برای درکِ نبوت، داشتنِ «روحِ نبوت» است که یوحنا به ما می‌گوید که آن «شهادت دربارهٔ عیسی» است (مکاشفه یوحنا ۱۹: ۱۰).