ภาพประกอบของนีไฟบนหอสูงในสวน โดย เจอร์รีย์ ธอมพ์สัน

24–30 สิงหาคม

ฮีลามัน 7–12

“ระลึกถึงพระเจ้า”

นีไฟกระตุ้นให้ผู้คนของเขาระลึกถึงพระเจ้า ท่านสามารถทำแบบเดียวกันกับคนที่ท่านสอน ขณะที่ท่านอ่าน ฮีลามัน 7–12 ให้บันทึกความประทับใจเกี่ยวกับว่าท่านจะช่วยให้สมาชิกชั้นเรียนระลึกถึงพระเจ้าได้อย่างไร

บันทึกความประทับใจของท่าน

เชื้อเชิญให้แบ่งปัน

เชื้อเชิญให้สมาชิกชั้นเรียนเขียนหลักธรรมพระกิตติคุณบางข้อที่พวกเขาพบใน ฮีลามัน 7–12 ไว้บนกระดานพร้อมข้ออ้างอิงที่พบหลักธรรมเหล่านี้ จากนั้นชั้นเรียนท่านจะตัดสินใจว่าจะสนทนาหลักธรรมใดและข้อใด

สอนหลักคำสอน

ฮีลามัน 7–11

ศาสดาพยากรณ์เปิดเผยพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้าต่อผู้คน

• เพื่อช่วยให้ชั้นเรียนของท่านเรียนรู้จาก ฮีลามัน 7–11 เกี่ยวกับบทบาทและความรับผิดชอบของศาสดาพยากรณ์ ท่านจะเริ่มโดยอ่านข้อมูลสำหรับ “ศาสดาพยากรณ์” ในคู่มือพระคัมภีร์ด้วยกัน (scriptures.ChurchofJesusChrist.org) สมาชิกชั้นเรียนจะระบุบทบาทของศาสดาพยากรณ์ตามที่กล่าวถึงและเขียนบนกระดานเป็นข้อๆ จากนั้นท่านจะขอให้สมาชิกชั้นเรียนทบทวนคนละบทจาก ฮีลามัน 7–11 ขอให้พวกเขาหาดูว่านีไฟทำบทบาทใดบนกระดานให้เกิดสัมฤทธิผล ศาสดาพยากรณ์และอัครสาวกที่มีชีวิตอยู่ของเราทำบทบาทเหล่านี้ให้เกิดสัมฤทธิผลอย่างไร เราจะสนับสนุนพวกท่านในความรับผิดชอบของพวกท่านได้อย่างไร

• เหตุใดบางครั้งศาสดาพยากรณ์ต้องพูดด้วยความอาจหาญเหมือนนีไฟ ท่านอาจจะเชื้อเชิญให้สมาชิกชั้นเรียนอ่าน ฮีลามัน 7:11–29 โดยมองหาคำเตือนที่นีไฟให้และเหตุผลที่เขาต้องเตือนอย่างอาจหาญเช่นนั้น คำเตือนใดของศาสดาพยากรณ์เคยเป็นแรงบันดาลใจให้เรากลับใจและมาหาพระเจ้า ใน “แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม” ท่านจะพบอุปลักษณ์ที่เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็นใช้ช่วยให้เราเข้าใจอันตรายของการเพิกเฉยคำเตือนของศาสดาพยากรณ์

ฮีลามัน 9:1–20; 10:1, 11–15

ต้องสร้างศรัทธามากกว่าบนเครื่องหมายและปาฏิหาริย์

• วิธีหนึ่งที่จะสนทนาข้อเหล่านี้คือแบ่งชั้นเรียนออกเป็นสองกลุ่ม ให้แต่ละกลุ่มอ่าน ฮีลามัน 9:1–20 และจินตนาการว่าพวกเขาเป็นชายห้าคนหรือหัวหน้าผู้พิพากษา คนเหล่านี้น่าจะรู้สึกอย่างไร อะไรน่าจะส่งผลให้แต่ละกลุ่มตอบสนองคำพยากรณ์อันน่าอัศจรรย์ต่างกัน เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าปาฏิหาริย์สร้างประจักษ์พยานของเราแต่ไม่กลายเป็นรากฐานอย่างเดียวของประจักษ์พยาน เราจะตัดสินได้อย่างไรว่าถ้อยคำของศาสดาพยากรณ์ในสมัยของเราเป็นจริงหรือไม่

ฮีลามัน 10:1–12

พระเจ้าประทานอำนาจให้คนที่แสวงหาพระประสงค์ของพระองค์และรักษาพระบัญญัติของพระองค์

• เรื่องราวที่พระเจ้าทรงอวยพรนีไฟใน ฮีลามัน 10 สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้สมาชิกในชั้นเรียนของท่านขยันหมั่นเพียรมากขึ้นในการแสวงหาและทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า สมาชิกชั้นเรียนจะอ่าน ข้อ 1–12 โดยดูว่านีไฟทำอะไรเพื่อได้รับความไว้วางใจจากพระเจ้าและพระเจ้าทรงอวยพรเขาอย่างไร จากนั้นพวกเขาจะยกตัวอย่างอื่นของคนที่แสวงหาและทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า “โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย” (ฮีลามัน 10:4) ทั้งจากพระคัมภีร์หรือจากชีวิตพวกเขาเอง พระเจ้าทรงอวยพรคนเหล่านี้ให้มีอำนาจ “พัง” (ฮีลามัน 10:9) ภูเขาในชีวิตพวกเขาอย่างไร ให้เวลาสมาชิกชั้นเรียนไตร่ตรองวิธีที่พวกเขาจะแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าและรักษาพระบัญญัติของพระองค์ได้ดีขึ้น

ฮีลามัน 12

พระเจ้าทรงต้องการให้เราระลึกถึงพระองค์

• สมาชิกหลายคนในชั้นเรียนของท่านได้ทำพันธสัญญาว่าจะระลึกถึงพระเยซูคริสต์ตลอดเวลา พวกเขาอาจจะแบ่งปันบางสิ่งให้กันที่ช่วยให้พวกเขา “ระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา” (โมโรไน 4:3; คพ. 20:77) ทั้งในยามรุ่งเรืองและยามยากลำบาก จากนั้นสมาชิกชั้นเรียนจะค้นคว้า ฮีลามัน 12 เพื่อหาเหตุผลที่ผู้คนมักจะลืมพระเจ้า เราจะเอาชนะแนวโน้มที่บรรยายไว้ในบทนี้ได้อย่างไร ความยากลำบากช่วยให้เราระลึกถึงพระผู้เป็นเจ้าอย่างไร (ดู ฮีลามัน 11:4–7)

• เพื่อสาธิตให้เห็นความพยายามที่ต้องใช้จดจำบางสิ่งบางอย่าง ท่านจะให้เวลาสมาชิกชั้นเรียนสองสามนาทีอ่าน ฮีลามัน 12 จากนั้นท่านจะถามคำถามเกี่ยวกับบทนั้นเพื่อดูว่าพวกเขาจำอะไรได้บ้าง พวกเขาอาจจะแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาทำเพื่อจำข้อมูลที่ใช้สอบ นี่คล้ายกับความพยายามที่ต้องใช้ “ระลึกถึงพระเจ้า” อย่างไร (ฮีลามัน 12:5) ต่างกันอย่างไร เชื้อเชิญให้ชั้นเรียนหาข้อหนึ่งหรือวลีหนึ่งจาก ฮีลามัน 12 ที่พวกเขาจะติดไว้ในบ้านหรือท่องจำเพื่อเตือนให้พวกเขาระลึกถึงพระคุณความดีและเดชานุภาพของพระผู้เป็นเจ้า

กระตุ้นให้เรียนรู้ที่บ้าน

เพื่อกระตุ้นสมาชิกชั้นเรียนให้อ่าน ฮีลามัน 13–16 ท่านจะชี้ให้เห็นว่าคำพยากรณ์ของแซมิวเอลชาวเลมันถึงเหตุการณ์เกี่ยวกับการประสูติและการตรึงกางเขนพระผู้ช่วยให้รอดสามารถเปรียบได้กับเหตุการณ์ในสมัยของเราซึ่งจะเกิดขึ้นก่อนการเสด็จมาครั้งที่สองของพระผู้ช่วยให้รอด

แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม

ฟังการนำทางของศาสดาพยากรณ์

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็นเล่าประสบการณ์ต่อไปนี้

“ผู้ที่เลือกปรนนิบัติพระเจ้าจะตั้งใจฟังศาสดาพยากรณ์เป็นพิเศษเสมอ …

“… ข้าพเจ้าขออธิบายโดยใช้ประสบการณ์หนึ่ง ครอบครัวเราอาศัยอยู่ในรัฐฟลอริดานานหลายปี เนื่องจากฟลอริดามีทรายเป็นจำนวนมาก สนามหญ้าที่นั่นจึงปลูกด้วยหญ้าใบกว้างที่เราเรียกว่าเซนต์ออกัสติน ศัตรูตัวฉกาจของสนามหญ้าฟลอริดาคือแมลงสีน้ำตาลตัวเล็กๆ เรียกว่าแมลงกระชอน

“เย็นวันหนึ่งขณะข้าพเจ้ากับเพื่อนบ้านยืนอยู่บนบันไดหน้าบ้าน เขาสังเกตเห็นแมลงตัวเล็กตัวหนึ่งเดินผ่านทางเดิน ‘คุณน่าจะฉีดยาสนามหญ้าซักหน่อย’ เขาเตือน ‘นั่นมันแมงกระชอน’ ข้าพเจ้าฉีดยาสนามหญ้าไม่กี่สัปดาห์ก่อนหน้านี้ และรู้สึกว่าคงไม่มีเวลาหรือไม่มีเงินทำอย่างนั้นอีกเร็วๆ นี้

“ในความสว่างของเช้าวันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าสำรวจสนามหญ้าอย่างละเอียด หญ้ายังเขียวขจีสวยงาม ข้าพเจ้ามองลงไปในหญ้าเพื่อดูว่ามีแมลงตัวเล็กอยู่บ้างหรือเปล่า ข้าพเจ้าไม่เห็นสักตัว ข้าพเจ้าจำได้ตอนคิดว่า ‘แมงกระชอนอาจจะแค่ผ่านสนามของผมไปสนามของเพื่อนบ้านก็ได้’ …

“แต่เรื่องลงเอยอย่างน่าเศร้า ข้าพเจ้าออกมาหน้าประตูบ้านตอนเช้าวันหนึ่งประมาณ 10 วันหลังจากสนทนากับเพื่อนบ้าน ข้าพเจ้าตกใจมาก ราวกับว่ามันได้เกิดขึ้นตลอดคืน มีจุดสีน้ำตาลคลุมสนามหญ้าเต็มไปหมด ข้าพเจ้าวิ่งไปที่ร้านจัดสวน ซื้อยาฆ่าแมลงมาฉีดทันที แต่สายไปเสียแล้ว สนามหญ้าเสียหายและการทำให้สนามหญ้ากลับสู่สภาพเดิมต้องมีแผ่นหญ้าชุดใหม่ ทำงานหลายชั่วโมง และเสียค่าใช้จ่ายมาก

“คำเตือนของเพื่อนบ้านสำคัญยิ่งต่อความปลอดภัยของสนามหญ้าของข้าพเจ้า เขาเห็นสิ่งที่ข้าพเจ้ามองไม่เห็น เขารู้บางสิ่งที่ข้าพเจ้าไม่รู้ เขารู้ว่าแมงกระชอนอาศัยอยู่ใต้ดินและจะออกมาเฉพาะตอนกลางคืน ทำให้การสำรวจตอนกลางวันของข้าพเจ้าไม่ได้ผล เขารู้ว่าแมงกระชอนไม่กินใบหญ้าแต่จะหาอาหารจากรากแทน เขารู้ว่าสัตว์ตัวยาวหนึ่งนิ้วเหล่านี้กินรากไปมากแล้วก่อนข้าพเจ้าจะเห็นผลบนดิน ข้าพเจ้าจ่ายแพงมากสำหรับการเชื่อตัวเองมากเกินไป …

“… มีแมงกระชอนทางวิญญาณที่ขุดรูอยู่ใต้กำแพงป้องกันของเราและรุกรานรากที่บอบบางของเรา แมลงแห่งความชั่วร้ายมากมายเหล่านี้ปรากฏให้เห็นน้อยครั้งมากจนแทบจะมองไม่เห็น

“เราจงอย่าทำตามแบบที่ข้าพเจ้าแสดงให้เห็นในการจัดการกับแมงกระชอนฟลอริดา เราจงอย่าเพิกเฉยคำเตือน เราจงอย่าเชื่อในตัวเองมากเกินไป ขอให้เราฟังและเรียนรู้ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนและศรัทธา รีบกลับใจหากจำเป็น” (ดู “ศาสดาและแมงกระชอนทางวิญญาณ,” เลียโฮนา, ม.ค. 2000, 19–20)

ปรับปรุงการสอนของเรา

แสดงความรัก “ขึ้นอยู่กับสภาวการณ์ของท่าน การแสดงความรักต่อคนที่ท่านสอนอาจหมายถึงการชมพวกเขาอย่างจริงใจ ให้ความสนใจในชีวิตพวกเขา ตั้งใจฟังพวกเขา ให้พวกเขามีส่วนร่วมในบทเรียน ทำสิ่งต่างๆ เพื่อรับใช้พวกเขา หรือเพียงแค่ทักทายอย่างอบอุ่นเมื่อท่านพบพวกเขา” (การสอนในวิธีของพระผู้ช่วยให้รอด, 6)