զրուցող մարդիկ

32.

Ապաշխարություն և Եկեղեցու անդամության խորհուրդներ

32.0

Նախաբան

Ապաշխարությունը հիմնականում տեղի է ունենում անհատի, Աստծո և նրանց միջև, ովքեր տուժել են այդ անհատի մեղքերի պատճառով: Սակայն, երբեմն անհրաժեշտ է, որ եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահն օգնի Եկեղեցու անդամներին՝ ապաշխարելու իրենց ջանքերում:

Երբ օգնում են անդամներին ապաշխարել, եպիսկոպոսները և ցցերի նախագահները սիրալիր և հոգատար են: Նրանք հետևում են Փրկչի օրինակին, ով բարձրացրեց անհատներին և օգնեց նրանց հրաժարվել մեղքից և դառնալ դեպի Աստված (տես Մատթեոս 9.10–13, Հովհաննես 8.3–11):

32.1

Ապաշխարություն և ներում

Իր ողորմության ծրագիրն իրականացնելու համար Երկնային Հայրն ուղարկեց Իր Միածին Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին, քավելու մեր մեղքերը (տես Ալմա 42.15): Հիսուսը կրեց այն պատիժը, որը արդարադատության օրենքը պահանջում է մեր մեղքերի համար (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 19.15–19, տես նաև Ալմա 42.24–25): Այս զոհաբերության միջոցով և Հայրը, և Որդին ցույց տվեցին իրենց անսահման սերը մեր հանդեպ (տես Հովհաննես 3.16):

Երբ մենք գործադրում ենք «հավատք ի ապաշխարություն», Երկնային Հայրը ներում է մեզ՝ շնորհելով ողորմություն Հիսուս Քրիստոսի Քավության միջոցով (Ալմա 34.15, տես նաև Ալմա 42.13): Երբ մենք մաքրվենք և ներվենք, մենք, ի վերջո, կարող ենք ժառանգել Աստծո արքայությունը (տես Եսայիա 1.18, Վարդապետություն և Ուխտեր 58.42):

Ապաշխարությունն ավելին է, քան վարքագիծը փոխելը: Դա մեղքից հրաժարումն ու դեպի Երկնային Հայրը և Հիսուս Քրիստոսը դառնալն է: Այն բերում է սրտի և մտքի փոփոխություն (տես Մոսիա 5.2, Ալմա 5.12–14, Հելաման 15.7): Ապաշխարության միջոցով մենք դառնում ենք նոր մարդ՝ հաշտվելով Աստծո հետ (տես Բ Կորնթացիս 5.17–18, Մոսիա 27.25–26):

Ապաշխարելու հնարավորությունն ամենամեծ օրհնություններից մեկն է, որը Երկնային Հայրը տվել է մեզ Իր Որդու պարգևի միջոցով:

32.2

Եկեղեցու անդամության սահմանափակումների կամ դադարեցման նպատակը

Եթե անդամը ծանր մեղք է գործում, եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը օգնում է նրան ապաշխարել: Որպես այս գործընթացի մաս, նա կարող է որոշ ժամանակով սահմանափակել Եկեղեցու անդամության որոշ արտոնություններ: Որոշ իրավիճակներում նա կարող է որոշ ժամանակով դադարեցնել անձի անդամությունը:

Անձի անդամության սահմանափակումը կամ դադարեցումը պատժելու նպատակ չունի: Ավելի շուտ, այս գործողությունները երբեմն անհրաժեշտ են, որպեսզի օգնեն մարդուն ապաշխարել և զգալ սրտի փոփոխություն: Նրանք նաև ժամանակ են տալիս մարդուն հոգեպես պատրաստվել՝ իր ուխտերը կրկին նորոգելու և պահելու համար:

Անդամության սահմանափակումները կամ դադարեցումը ունի հետևյալ երեք նպատակները:

Եկեղեցու անդամության սահմանափակումների կամ դադարեցման երեք նպատակները

1. Պաշտպանել ուրիշներին

2. Օգնել մարդուն ապաշխարության միջոցով ստանալ Հիսուս Քրիստոսի քավիչ զորությունը

3. Պաշտպանել Եկեղեցու բարի համբավը

32.2.1

Պաշտպանել ուրիշներին

Առաջին նպատակն է՝ պահպանել ուրիշներին: Երբեմն մարդը ֆիզիկական կամ հոգևոր սպառնալիք է ներկայացնում։ Հնարավոր օրինակներից են՝ կոպիտ վարքագիծը, ֆիզիկապես վնաս հասցնելը, սեռական բռնությունը, թմրամիջոցների չարաշահումը, խարդախությունը և ուրացությունը։ Ոգեշնչման միջոցով Եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը ձգտում է պաշտպանել ուրիշներին, երբ ինչ-որ մեկը վտանգ է ներկայացնում այս և այլ լուրջ ձևերով (տես Ալմա 5.59-60):

32.2.2

Օգնել մարդուն ապաշխարության միջոցով ստանալ Հիսուս Քրիստոսի քավիչ զորությունը

Երկրորդ նպատակն է՝ օգնել մարդուն ապաշխարության միջոցով ստանալ Հիսուս Քրիստոսի քավիչ զորությունը։ Այս գործընթացի միջոցով նա կարող է կրկին դառնալ մաքուր և արժանի լինել՝ ստանալու Աստծո բոլոր օրհնությունները:

32.2.3

Պաշտպանել Եկեղեցու բարի համբավը

Երրորդ նպատակն է՝ պաշտպանել Եկեղեցու բարի համբավը: Անձի՝ Եկեղեցու անդամության սահմանափակումը կամ դադարեցումը կարող է անհրաժեշտ լինել, եթե նրա վարքագիծը զգալիորեն վնասում է Եկեղեցուն (տես Ալմա 39.11): Եկեղեցու բարի համբավը պաշտպանվում է ոչ թե ծանր մեղքերը թաքցնելով կամ նվազագույնի հասցնելով, այլ դրանք լուծելով:

32.3

Դատավորների դերը Իսրայելում

Եպիսկոպոսները և ցցերի նախագահները կանչվում և ձեռնադրվում են որպես Իսրայելի դատավորներ (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 107.72–74): Տիրոջը ներկայացնելու համար նրանք կրում են քահանայության բանալիներ՝ օգնելով Եկեղեցու անդամներին ապաշխարել (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 13.1, 107.16-18):

Հաճախ եպիսկոպոսները և ցցերի նախագահները օգնում են ապաշխարել անձնական խորհրդատվության միջոցով: Այս օգնությունը կարող է ներառել Եկեղեցու անդամության որոշ արտոնությունների ոչ պաշտոնական սահմանափակում որոշ ժամանակով:

Որոշ ծանր մեղքերի դեպքում ղեկավարներն օգնում են ապաշխարել՝ անցկացնելով անդամության խորհուրդներ (տես 32.6): Այս օգնությունը կարող է ներառել որոշ ժամանակով Եկեղեցու անդամության որոշ արտոնությունների պաշտոնական սահմանափակում կամ անձի անդամության դադարեցում:

Եպիսկոպոսները և ցցերի նախագահները սիրալիր և հոգատար կերպով օգնում են անդամներին ապաշխարել: Դրա օրինակ է ծառայում շնության մեջ բռնված կնոջ հանդեպ Փրկիչի վերաբերմունքը (տես Հովհ. 8.3–11)։ Թեպետ Նա չասաց, որ կնոջ մեղքերը ներվեցին, սակայն Նա չդատապարտեց նրան: Փոխարենը, Նա ասաց կնոջը՝ «այսուհետև մեղք մի գործիր», որպեսզի նա ապաշխարի և փոխի իր կյանքը:

Այս ղեկավարներն ուսուցանում են, որ «ուրախություն կլինի երկնքում մեկ մեղավորի համար, որ ապաշխարէ» (Ղուկաս 15.7): Նրանք համբերատար են, աջակցող և դրական: Նրանք հույս են ներշնչում։ Նրանք ուսուցանում և վկայում են, որ Փրկչի քավիչ զոհաբերության շնորհիվ բոլորը կարող են ապաշխարել և մաքուր դառնալ:

Եպիսկոպոսները և ցցերի նախագահները առաջնորդություն են փնտրում Հոգուց՝ իմանալու համար, թե ինչպես օգնել յուրաքանչյուր մարդու ապաշխարել: Միայն ամենածանր մեղքերի դեպքում Եկեղեցին ունի սահմանված չափանիշ, թե ինչ գործողություններ պետք է ձեռնարկեն իր ղեկավարները (տես 32.6): Երկու նույնանման իրավիճակ չկա։ Խորհրդատվությունը, որը ղեկավարները անցկացնում են և նրանց կողմից իրականացվող ապաշխարության գործընթացը պետք է ոգեշնչված լինեն, և կարող են տարբեր լինել յուրաքանչյուր մարդու համար:

32.4

Խոստովանություն, գաղտնիություն և հաղորդում պետական մարմիններին

32.4.1

Խոստովանություն

Ապաշխարությունը պահանջում է, որ մեղքերը խոստովանվեն Երկնային Հոր մոտ: Հիսուս Քրիստոսն ասաց․ «Այս բանով դուք կարող եք իմանալ, թե արդյոք մարդն ապաշխարում է իր մեղքերից,– ահա նա կխոստովանի և կթողնի դրանք» (Վարդապետություն և Ուխտեր 58․43, տես նաև Մոսիա 26․29)։

Երբ Եկեղեցու անդամները ծանր մեղքեր են գործում, նրանց ապաշխարությունը ներառում է նաև խոստովանություն իրենց եպիսկոպոսին կամ ցցի նախագահին: Այնուհետև նա կարող է գործադրել ապաշխարության ավետարանի բանալիները նրանց անունից (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 13.1, 84.26–27, 107.18, 20): Սա օգնում է նրանց բժշկվել և վերադառնալ ավետարանի ուղին՝ Փրկիչի Քավության զորության միջոցով:

Խոստովանության նպատակն է խրախուսել անդամներին թոթափել իրենց բեռը, որպեսզի նրանք կարողանան լիովին փնտրել Տիրոջ օգնությունը՝ փոխվելու և բժշկվելու հարցում: «Կոտրված սիրտ և փշրված հոգի» զարգացնելը օժանդակում է խոստովանությանը (2 Նեփի 2.7): Կամավոր խոստովանությունը ցույց է տալիս, որ մարդը ցանկանում է ապաշխարել:

Երբ անդամը խոստովանում է, եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը հետևում է 32.8-ում տրված խորհրդատվության ցուցումներին: Նա աղոթքով առաջնորդություն է փնտրում, որ գտնի այն պատշաճ միջավայրը, որը կօգնի անդամին ապաշխարել: Նա որոշում է կայացնում, թե արդյո՞ք անդամության խորհուրդն օգտակար կլինի։ Եթե Եկեղեցու քաղաքականությունը պահանջում է անդամության խորհուրդ, նա բացատրում է դա (տես 32.6):

Երբեմն անդամը սխալ է գործել ամուսնու կամ մեկ այլ չափահասի հանդեպ: Որպես ապաշխարության մաս, նա սովորաբար պետք է խոստովանի այդ անձին և ներում խնդրի: Երիտասարդներին, որոնք ծանր մեղք են գործում, սովորաբար խորհուրդ է տրվում խորհրդակցել իրենց ծնողների հետ:

32.4.4

Գաղտնիություն

Եպիսկոպոսները, ցցերի նախագահները և նրանց խորհրդականները սուրբ պարտականություն ունեն պաշտպանելու բոլոր գաղտնի տեղեկությունները, որոնցով կիսվում են իրենց հետ: Այս տեղեկությունները կարող են ստացվել հարցազրույցների, խորհրդատվության և խոստովանությունների ժամանակ: Գաղտնիության նույն պարտականությունը վերաբերում է բոլոր նրանց, ովքեր մասնակցում են անդամության խորհուրդներին: Գաղտնիությունը կարևոր է, քանի որ անդամները չեն կարող խոստովանել մեղքերը կամ ուղղորդում փնտրել, եթե այն, ինչով նրանք կիսվում են, գաղտնի չի մնում: Եթե գաղտնիությունը խախտվում է, Եկեղեցու անդամների վստահությունը կորում է և նրանց զրկում է իրենց ղեկավարների հանդեպ վստահությունից:

Գաղտնիության իրենց պարտականություններին համապատասխան՝ եպիսկոպոսը, ցցի նախագահը կամ նրանց խորհրդականները կարող են նման տեղեկություններով կիսվել միայն հետևյալ կերպ.

• Նրանք պետք է խորհրդակցեն անդամի ցցի նախագահի, միսիայի նախագահի կամ եպիսկոպոսի հետ՝ անդամության խորհուրդ անցկացնելու կամ առնչվող հարցերի շուրջ:

• Անձը տեղափոխվում է նոր ծուխ (կամ քահանայության ղեկավարն ազատվում է) մինչ անդամության խորհուրդ անցկացնելը կամ առկա են այլ լուրջ մտահոգություններ:

• Եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը իմանում է, որ Եկեղեցու անդամը, որն ապրում է ծխի կամ ցցի սահմաններից դուրս, կարող է ծանր մեղքի մեջ ներգրավված լինել:

• Եթե անդամության խորհրդի ժամանակ անհրաժեշտ է հրապարակել տեղեկությունները։

• Եկեղեցու անդամն է թույլտվություն տալիս, որ ղեկավարը տեղեկություններով կիսվի որոշակի մարդկանց հետ:

• Հնարավոր է, որ անհրաժեշտություն առաջանա սահմանափակ տեղեկություններով կիսվել անդամության խորհրդի որոշման վերաբերյալ:

Ուրիշներին պաշտպանելու և ղեկավարներին օգնելու համար շարժվել օրենքով, Եկեղեցին օգնություն է տրամադրում պատրաստված մասնագետների միջոցով: Այս ցուցումները ստանալու համար ղեկավարներն անհապաղ զանգահարում են Եկեղեցու չարաշահումների օգնության գիծ, որտեղ այն հասանելի է (տես 38.6.2․1): Այնտեղ, որտեղ այն հասանելի չէ, ցցի նախագահը կապվում է տարածաշրջանի գրասենյակի իրավախորհրդատուի հետ:

Միայն մեկ իրավիճակում եպիսկոպոսը կամ ցցի նախագահը պետք է հրապարակի գաղտնի տեղեկությունները՝ նախապես չփնտրելով այդպիսի ուղղորդում: Դա այն դեպքն է, երբ հրապարակումն անհրաժեշտ է կյանքին սպառնացող վնասը կամ լուրջ վնասվածքը կանխելու համար, և ժամանակ չկա ուղղորդում փնտրելու համար: Նման դեպքերում ուրիշներին պաշտպանելու պարտականությունն ավելի կարևոր է, քան գաղտնիության պարտականությունը: Ղեկավարները պետք է անհապաղ դիմեն պատկան մարմիններին:

32.6

Մեղքի ծանրությունը և եկեղեցու քաղաքականությունը

Մեղքի ծանրությունը կարևոր նկատառում է այն միջավայրը որոշելիս, որը (1) կօգնի պաշտպանել ուրիշներին և (2) կօգնի մարդուն ապաշխարել: Տերն ասել է, որ Ինքը «չի կարող մեղքը նվազագույն իսկ աստիճանով թույլատրելի համարել» (Վարդապետություն և Ուխտեր 1.31, տես նաև Մոսիա 26.29): Նրա ծառաները չպետք է անտեսեն ծանր մեղքի ապացույցները:

Ծանր մեղքերը գործվում են դիտավորությամբ և մեծապես խախտում են Աստծո օրենքները: Ստորև ներկայացված են ծանր մեղքերի անվանակարգերը:

• Բռնություն և կոպիտ վերաբերմունք

• Սեռական անբարոյականություն

• Խարդախություն

• Վստահության չարաշահում

• Որոշ այլ արարքներ

Երբ Անդամության խորհուրդը պարտադիր է կամ կարող է անհրաժեշտ լինել

Մեղքի տեսակը	Անդամության խորհուրդը պարտադիր է	Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել
Մեղքի տեսակը Բռնություն և կոպիտ վերաբերմունք	Անդամության խորհուրդը պարտադիր է Սպանություն Բռնաբարություն Սեռական ոտնձգության մեղադրանք Երեխաների կամ երիտասարդների նկատմամբ բռնություն Բռնի կոպիտ վարքագիծ	Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել Սպանության փորձ Սեռական բռնություն, ներառյալ ոտնձգություն և հետապնդում (տես 38.6.18 գլուխը, երբ խորհուրդը պարտադիր է) Ամուսնու կամ մեկ այլ չափահասի նկատմամբ բռնություն (տես 38.6.2.4 գլուխը, երբ խորհուրդը պարտադիր է)
Մեղքի տեսակը Սեռական անբարոյականություն	Անդամության խորհուրդը պարտադիր է Արյունապղծություն Մանկական պոռնոգրաֆիա Բազմամուսնություն Կոպիտ սեռական վարքագիծ	Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել Շնություն, պոռնկություն, նույնասեռական հարաբերություններ, տղամարդու և կնոջ միջև սեռական հարաբերությունները օրինական ամուսնական կապերից դուրս, ներառյալ սեռական հարաբերություններ առցանց կամ հեռախոսով Համակեցություն, քաղաքացիական ամուսնություններ, զուգընկերություններ և միասեռ ամուսնություններ Պոռնոգրաֆիայի ինտենսիվ կամ հարկադիր օգտագործում, որը զգալի վնաս է հասցրել անդամի ամուսնությանը կամ ընտանիքին
Մեղքի տեսակը Խարդախություն	Անդամության խորհուրդը պարտադիր է Ֆինանսական կոպիտ վարքագիծ, ինչպիսիք են խարդախությունը և նմանատիպ գործողությունները (տես 32.6.3.3, եթե անդամը ներգրավված է եղել Եկեղեցու ֆինանսական միջոցների կամ ունեցվածքի յուրացման մեջ)	Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել Կողոպուտ, գողություն, հափշտակություն կամ յուրացում (տես 32.6.3.3, եթե անդամը ներգրավված է եղել Եկեղեցու ֆինանսական միջոցների կամ ունեցվածքի յուրացման մեջ) Սուտ վկայություն
Մեղքի տեսակը Վստահության չարաշահում	Անդամության խորհուրդը պարտադիր է Ծանր մեղք՝ Եկեղեցու ղեկավար պաշտոն զբաղեցնելիս	Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել Ծանր մեղք՝ Եկեղեցում կամ համայնքում իշխանության կամ վստահության պաշտոն զբաղեցնելու ընթացքում (տես 32.6.3.3, եթե անդամը ներգրավված է եղել Եկեղեցու դրամական միջոցների կամ ունեցվածքի յուրացման մեջ) Ծանր մեղք, որը լայնորեն հայտնի է
Մեղքի տեսակը Որոշ այլ արարքներ	Անդամության խորհուրդը պարտադիր է Քրեական հանցագործությունների մեծ մասը	Անդամության խորհուրդը կարող է անհրաժեշտ լինել Արհեստական վիժեցում (եթե 38.6.1 կետի բացառությունը չի կիրառվում) Ծանր մեղքերի օրինաչափություն Ընտանեկան պարտականություններից դիտավորյալ հրաժարում, ներառյալ երեխային աջակցելուց և ալիմենտը վճարելուց Թմրամիջոցների անօրինական վաճառք Այլ ծանր հանցավոր արարքներ

32.6.3

Երբ է ցցի նախագահը խորհրդակցում Տարածաշրջանի Նախագահության հետ անդամության խորհրդի կամ այլ գործողությունների անհրաժեշտության մասին

Որոշ հարցեր չափազանց զգայուն են և լրացուցիչ ուղղորդում են պահանջում։ Որպեսզի իմանա, թե ինչպես լավագույնս օգնի, ցցի նախագահը պետք է խորհրդակցի Տարածաշրջանի Նախագահության հետ այս բաժնի իրավիճակների վերաբերյալ:

32.6.3.2

Ուրացություն։

Ուրացության խնդիրները հաճախ տարածվում են ծխի կամ ցցի սահմաններից դուրս: Նրանք պետք է անհապաղ լուծվեն՝ մյուսներին պաշտպանելու համար:

Եպիսկոպոսը խորհրդակցում է ցցի նախագահի հետ, եթե նա զգում է, որ անդամի արարքը կարող է ուրացություն լինել:

Ինչպես օգտագործվում է այստեղ, ուրացությունը վերաբերում է այն անդամին, որը զբաղվում է հետևյալ գործողություններից որևէ մեկով.

• Անընդհատ հանդես է գալիս Եկեղեցու, նրա վարդապետության, նրա քաղաքականության կամ նրա ղեկավարների դեմ հստակ և կանխամտածված հանրային անհնազանդությամբ

• Եպիսկոպոսի կամ ցցի նախագահի կողմից ուղղվելուց հետո շարունակում է որպես Եկեղեցու վարդապետություն ուսուցանել այն, ինչը Եկեղեցու վարդապետություն չէ

• Միտումնավոր աշխատում է թուլացնել Եկեղեցու անդամների հավատքն ու ակտիվությունը

• Եպիսկոպոսի կամ ցցի նախագահի ուղղելուց հետո շարունակում է հետևել ուրացած աղանդների ուսմունքներին

• Պաշտոնապես միացել է մեկ այլ եկեղեցու և խթանում է դրա ուսմունքները

32.6.3.3

Եկեղեցու ֆինանսական միջոցների յուրացում

Եթե անդամը յուրացնում է Եկեղեցու ֆինանսական միջոցները կամ գողանում Եկեղեցու արժեքավոր գույքը, ցցի նախագահը խորհրդակցում է Տարածաշրջանի Նախագահության հետ այն մասին, թե արդյոք անհրաժեշտ է լինելու անցկացնել անդամության խորհուրդ կամ այլ գործողություն:

Ընդհանուր ձեռնարկի ընտրված հատվածները չեն ներառում ամբողջական ցուցումներ և ուղեցույցներ լուրջ մեղք գործած անձին խորհրդատվության և, անհրաժեշտության դեպքում, անդամության խորհուրդ կազմակերպելու համար:

Եթե եպիսկոպոսը կամ ճյուղի նախագահը հարցեր ունի այն մասին, թե ինչպես օգնի մեկին, ով լուրջ մեղք է գործել (ինչպես սահմանված է 32.6-ում), նախ նա պետք է ստուգի, թե արդյոք Ընդհանուր ձեռնարկի ամբողջական գլուխը 32-ը թարգմանվել է այն լեզվով, որը նա կարող է օգտագործել: Եթե այն չի թարգմանվել, ապա ցուցումների համար նա պետք է դիմի իր անմիջական նախագահող իշխանությանը։